Nucleaire stresstest: gebruik, bijwerkingen, procedure, resultaten

Een nucleaire stresstest is een onderzoek dat is gericht op het meten of de bloedstroom naar uw hartspier normaal of abnormaal is. De studie maakt gebruik van een radioactieve tracer om een ​​beeld te creëren van hoe goed bloed je hartspier bereikt, zowel tijdens het sporten als in rust. Als u niet in staat bent om te oefenen, of als uw arts vindt dat oefening geen goed idee voor u is, kan deze studie nog steeds worden uitgevoerd door u een medicijn te geven dat dezelfde cardiovasculaire stress veroorzaakt als veroorzaakt door lichaamsbeweging.

De nucleaire stresstest wordt meestal gebruikt om de ernst van eventuele blokkades die kunnen optreden als gevolg van coronaire hartziekte te schatten. Deze studie wordt algemeen beschouwd als de meest accurate niet-invasieve methode voor het diagnosticeren van coronaire arteriële blokkades. In veel gevallen kan het uitvoeren van een nucleaire stresstest het onnodig maken om een ​​invasieve hartkatheterisatie uit te voeren.

Doel van de test

De nucleaire stresstest wordt meestal uitgevoerd om te helpen vaststellen of coronaire hartziekte de oorzaak is van onverklaarde symptomen, vooral episodes van pijn op de borst of kortademigheid. Als blokkades van de kransslagader aanwezig zijn, kan deze test de arts ook helpen de ernst van de blokkades te beoordelen.

Bij mensen die al bekend zijn met coronaire hartziekte, is de nucleaire stress test vaak ook heel nuttig bij het ontwikkelen van een optimaal behandelplan.

Mensen die worden behandeld voor coronaire hartziekte, hetzij met medicatie of een stent, zullen vaak nucleaire stress testen hebben om zowel de effectiviteit van de therapie te beoordelen, als om de informatie te krijgen die nodig is om objectief advies te geven over dagelijkse activiteiten en oefeningen.

Wat de test beoordeelt

Het idee van nucleaire stresstesting is om twee afbeeldingen te maken van hoe bloed naar de hartspier wordt gedistribueerd - één tijdens rust en één tijdens inspanning. Normaal gesproken moet het bloed gelijkmatig worden verdeeld naar de hartspier, zowel in rust als tijdens het trainen, en de beelden zullen deze gelijkmatige verdeling vertonen.

Als zowel de rest als de trainingsfoto's een vaste patch van slechte bloeddoorstroming vertonen, betekent dit dat er een eerdere hartaanval heeft plaatsgevonden. Als tijdens de stresstesting een gebied met een slechte bloedtoevoer wordt geïdentificeerd dat niet aanwezig is tijdens de rust, geeft dit aan dat een blokkade waarschijnlijk is in een van de kransslagaders die een voorbijgaande daling van de bloedstroom veroorzaakt.

Dus deze test stelt de arts in staat om de aanwezigheid, locatie en relatieve grootte van een eerdere hartaanval te detecteren; en de aanwezigheid, locatie en relatieve grootte van eventuele blokkades in de kransslagaders die significant genoeg zijn om de bloedstroom tijdens inspanning te belemmeren.

De radioactieve Tracer

De keuze van de optimale radioactieve tracer voor het creëren van een bruikbaar beeld tijdens een nucleaire stresstest is in de loop der jaren geëvolueerd. In het verleden werd thallium-201 (Tl-201) het meest gebruikt. Tegenwoordig is dat grotendeels vervangen door technetium-99 (Tc-99), dat duidelijkere beelden met minder blootstelling aan straling kan bieden.

Rust en oefen afbeeldingen

In veel laboratoria zijn nucleaire stresstests tweedaagse onderzoeken. In een tweedaags onderzoek wordt op één dag een oefeningsafbeelding uitgevoerd, terwijl het rustbeeld de volgende dag wordt uitgevoerd. Doorgaans wordt de inspanningstest het eerst uitgevoerd, omdat als het trainingsbeeld volledig normaal is, er over het algemeen helemaal geen behoefte is om een ​​rustbeeld te maken en de tweede dag van de test kan worden overgeslagen.

Sommige laboratoria zijn nu routinematig bezig met eendags nucleaire stress test. Een rustbeeld wordt eerst uitgevoerd met een relatief kleine dosis Tc-99, enkele uren later gevolgd door stress-beeldvorming met een veel grotere dosis. Er zijn technische uitdagingen voor het uitvoeren van eendaagse tests, maar deze worden vaak gecompenseerd door de praktische uitdagingen (grotendeels voor de patiënt) van tweedaagse tests te vermijden.

Het rustbeeld wordt uitgevoerd door de Tc-99-tracer intraveneus te injecteren en vervolgens het beeld te maken (door de borst te scannen met een speciale camera genaamd een gammacamera). Het trainingsbeeld wordt uitgevoerd door de tracer tijdens piekoefeningen te injecteren. In beide gevallen moet de gamma-scan worden uitgevoerd tussen 15 - 60 minuten nadat de tracer is geïnjecteerd.

In mensen die niet kunnen trainen

Bij mensen die in staat zijn om voldoende beweging uit te oefenen, is stress-testoefeningen (meestal op een loopband, soms op een stilstaande fiets) de aangewezen methode om een ​​nucleaire stresstest uit te voeren. Vanwege fysieke beperkingen kunnen sommige mensen die testen op nucleaire stress nodig hebben deze oefening echter niet uitvoeren.

Als u dergelijke fysieke beperkingen heeft, kunnen farmacologische stresstests worden vervangen door stresstests voor oefeningen. Geneesmiddelen die tijdelijke fysiologische hartstress kunnen induceren die voldoende is voor het uitvoeren van nucleaire stresstesten omvatten vaatverwijders (zoals adenosine of dipyridamol) en inotrope geneesmiddelen (meestal dobutamine). In het algemeen hebben vaatverwijders de voorkeur, maar uw arts zal de optimale farmacologische agent voor u kiezen als daadwerkelijke training geen optie is.

Risico's en contra-indicaties

Wanneer het wordt uitgevoerd door ervaren personeel, is de nucleaire stresstest vrij veilig. Toch zijn er bekende risico's, waaronder:

• Hartritmestoornissen: Door inspanning geïnduceerde hartritmestoornissen kunnen voorkomen. Deze zijn zelden gevaarlijk en verdwijnen bijna altijd wanneer de oefening stopt. Hoewel deze aritmieën inderdaad als een risico op stresstesten worden beschouwd, heeft het detecteren ervan ook een diagnostische waarde. Tenslotte, als potentieel gevaarlijke aritmieën worden geproduceerd door bescheiden oefening, is het beter om erachter te komen over hen in een gecontroleerde omgeving dan op straat.
• Pijn op de borst, duizeligheid of andere symptomen: Bij mensen met een ernstige coronaire hartziekte kunnen bescheiden hoeveelheden lichaamsbeweging symptomen veroorzaken die verband houden met hartischemie (dat wil zeggen onvoldoende bloedtoevoer naar de hartspier). Nogmaals, terwijl symptomen als deze worden beschouwd als een risico van deze test, is het vaak nuttig om dergelijke bewegingsgeassocieerde symptomen tijdens de test te reproduceren, om te bepalen of ze inderdaad worden veroorzaakt door coronaire hartziekte. Bij mensen die specifiek op bewegingsgerelateerde symptomen worden beoordeeld, is het in feite één van de doelen van de test om de symptomen te reproduceren.
• Allergische reactie: Hoewel uiterst zeldzaam, kunnen sommige mensen een allergische reactie hebben op de radioactieve tracer die in deze test wordt gebruikt.
• Hartaanval: Ook uiterst zeldzaam, in een persoon met een kritieke blokkade in een kransslagader, kan een aanval van oefening een hartaanval veroorzaken.

Levensbedreigende complicaties komen naar schatting slechts bij 1 op de 10.000 uitgevoerde inspanningstests voor.

Om het risico op ernstige complicaties te minimaliseren, mogen sommige mensen geen nucleaire stress testen. Specifieke contra-indicaties voor de test zijn:

• ongecontroleerd hartfalen
  • hartaanval in de afgelopen 2 dagen
  • instabiele angina
  • ongecontroleerde levensbedreigende hartritmestoornissen
  • ernstige hartklepaandoening
  • actieve endocarditis
  • acute aortadissectie
  • recente longembolie of diepe veneuze trombose

Een typische nucleaire stresstest met behulp van de radioactieve tracer Tc-99 zal u blootstellen aan 11 millisievert van straling. Dit is ongeveer 3 keer de dosis straling die u krijgt als u een jaar lang een normaal leven leidt. Het wordt als een kleine hoeveelheid beschouwd, en op zichzelf zou het uw levenslange risico op kanker niet moeten vergroten met een meetbare hoeveelheid.

Vóór de test

Als u deze gegevens kent, kunt u eventuele angsten over deze test verminderen.

Timing en locatie

Uw arts zal met u bespreken wanneer en waar de test zal worden uitgevoerd. De meeste nucleaire stresstests worden uitgevoerd in een polikliniek van een ziekenhuis. U wordt waarschijnlijk gevraagd om ten minste 30 minuten vóór de geplande test op te komen en kunt verwachten dat u daar minimaal twee uur aanwezig zult zijn. Bespreek met uw arts hoeveel tijd u moet toelaten voor deze test.

Het allerbelangrijkste is dat u moet weten of u een test van één dag of een test van twee dagen uitvoert, zodat u de juiste regelingen kunt treffen. Over het algemeen heeft een tweedaagse test twee of meer uren per dag nodig; een eendaagse test duurt waarschijnlijk minimaal vier uur.

Wat te dragen

Aangezien je waarschijnlijk op een loopband loopt of op een hometrainer fietst, moet je comfortabele, ruimvallende kleding en comfortabele schoenen meenemen. Veel mensen zullen gymkleding meenemen, samen met wandel- of hardloopschoenen. De meeste testfaciliteiten bieden een handige plek om te veranderen van (en terug) naar uw straatkleding.

Eten en drinken

U wordt gevraagd om eten, drinken en roken 4 tot 6 uur vóór uw test te vermijden. Het is ook belangrijk om cafeïne minstens 24 uur vóór de test te vermijden.

medicijnen

U moet uw arts vragen welke van uw voorgeschreven medicijnen u moet nemen op de dag van testen en welke niet moet worden ingenomen. Als u diabetes heeft, moet u op de dag van de test specifieke instructies krijgen over hoe u uw medicijnen moet innemen. U moet ook vermijden om vrij verkrijgbare medicijnen voor de test te nemen, tenzij u dit eerst met uw arts moet verhelpen.

Kosten en ziektekostenverzekering

De nucleaire stresstest is relatief duur, maar de kosten variëren nogal van plaats tot plaats, en ook afhankelijk van wat voor soort verzekering je hebt. De meeste medische verzekeringen dekken de nucleaire stresstest, op voorwaarde dat een gekwalificeerde cardioloog verklaart dat u deze nodig hebt, maar misschien wilt u het eerst bij uw verzekeringsmaatschappij controleren voordat u gaat testen.

Wat mee te brengen

Tijdens het testproces zul je waarschijnlijk een paar uur downtime doorbrengen, dus neem een ​​boek of een tijdschrift mee om je tijd te spenderen.

Andere Overwegingen

Als het enigszins mogelijk is, moet u een familielid of een vriend meebrengen die u kan helpen de tijd te doden, en mogelijk, wie er bij u en uw arts kan zitten als u verwacht de testresultaten te krijgen op de dag van testen.

Tijdens de test

Pre-Test

Nadat u voor het testen bent aangekomen, wordt u door een van de zorgverleners geïnterviewd om te zien of uw symptomen of medische toestand is veranderd sinds u uw arts voor het laatst zag en u een snel lichamelijk onderzoek zult ondergaan. U zult ook opnieuw geïnstrueerd worden over wat u tijdens de test kunt verwachten en krijgt de gelegenheid om eventuele aanvullende vragen te stellen.

Gedurende de test

Alle testen moeten direct worden gecontroleerd door een arts en de arts die de test uitvoert, moet zich duidelijk identificeren.

Om het hartdiagram in rust te maken, zal een technicus een intraveneuze lijn inbrengen in een van uw aderen en een kleine hoeveelheid van de radioactieve tracer zal worden geïnjecteerd. Na ongeveer 20 minuten lig je gedurende 15 tot 20 minuten onder een gammacamera terwijl er een afbeelding wordt gemaakt die laat zien hoe bloed wordt verdeeld naar je hartspier. Terwijl je onder de gammacamera staat, moet je je armen boven je hoofd houden en moet je stil liggen.

Het oefengedeelte van het onderzoek zal later op dezelfde dag worden gedaan als u een eendaagse test hebt. Als u een tweedaagse test hebt, wordt het oefengedeelte van de studie doorgaans de eerste dag gedaan en het rustende gedeelte de volgende dag.

Voor de bewegingsstudie plaatst een technicus elektroden op uw borst zodat een ECG kan worden geregistreerd tijdens het trainen en (tenzij u een eendaagse test hebt en er al een IV is geplaatst), wordt een IV-lijn gestart.

U begint in eerste instantie met een zeer langzaam tempo op de loopband te lopen (of een stationaire fiets te trappen). Elke drie minuten wordt het niveau van lichaamsbeweging verhoogd totdat u moe raakt, symptomen ontwikkelt of uw doelhartslag wordt bereikt. Als u het maximale trainingsniveau hebt bereikt dat u wordt gevraagd, wordt de radioactieve stof in uw infuus geïnjecteerd en stopt u met trainen. Uw ECG en vitale functies worden gedurende de gehele oefenings- en herstelperiode gecontroleerd. De oefening zelf duurt meestal niet langer dan 6 tot 12 minuten.

Ongeveer 20 tot 30 minuten nadat je klaar bent met oefenen, zul je opnieuw 20 minuten of zo onder de gammacamera liggen, met je armen boven je hoofd, zodat het cardiale oefeningsbeeld kan worden gemaakt.

Na de test

De meeste mensen worden geïnstrueerd om hun normale maaltijden, medicijnen en activiteiten onmiddellijk nadat de studie is beëindigd te hervatten. De hoeveelheid straling die u ontvangt met nucleaire stresstesten wordt als zeer klein beschouwd en er zijn geen speciale voorzorgsmaatregelen die u in dit verband moet nemen.

Testcentra variëren hoe de resultaten van nucleaire stress testen worden gecommuniceerd naar de patiënt. De meeste laboratoria zullen u meteen een indicatie geven van de resultaten, althans tot op het punt om u te vertellen of de studie resultaten van onmiddellijke zorg heeft getoond. Als dat het geval is, krijgt u advies over wat u vervolgens moet doen.

Meestal is de test echter niet meteen alarmerend en formele resultaten zijn pas beschikbaar als de beelden officieel zijn beoordeeld door een cardioloog. In dit geval wordt u geïnstrueerd om contact op te nemen met uw verwijzer voor de resultaten en om te bespreken wat, als er iets is, de volgende stappen zou moeten zijn.

Bijwerkingen beheren

Behalve een beetje vermoeidheid van het uitvoeren van de oefening, zou je helemaal geen bijwerkingen moeten verwachten. Als u na deze test ongebruikelijke symptomen heeft, moet u deze onder de aandacht van de arts brengen.

Resultaten interpreteren

De nucleaire stresstest is bedoeld om te meten of de bloedtoevoer naar alle delen van de hartspier voldoende is, zowel tijdens de rust als tijdens het sporten. Hoewel de interpretatie van de rust- en oefenafbeeldingen geïndividualiseerd moet worden, en hoewel u in uw eigen geval met uw eigen arts moet praten over de specifieke bevindingen van de test, zijn de resultaten van een nucleaire stresstest in het algemeen verdeeld in drie categorieën.

1. Zowel de rust- als oefenkaartbeelden zijn normaal.

Dit resultaat suggereert ten eerste dat geen permanente hartschade door een eerdere hartaanval detecteerbaar is (omdat de rust-scan normaal is); en ten tweede, dat geen enkel deel van de hartspier geen bloedtoevoer krijgt tijdens inspanning (omdat de oefenscan normaal is). Dit resultaat zou sterk suggereren dat er geen significante coronaire slagaderblokkades aanwezig zijn.

Op basis van deze resultaten zal uw arts voorstellen welke volgende stappen, indien van toepassing, worden aanbevolen. Als je nucleaire stress test normaal is (in welk geval, gefeliciteerd!), Is dat misschien wel het einde van je harttest. Als er sterke aanwijzingen zijn voor coronaire hartziekte of als een diagnose met vertrouwen kan worden gesteld, zal uw arts u waarschijnlijk aanbevelen om onmiddellijk een medische behandeling te starten om de symptomen te verlichten en de progressie van uw coronaire hartziekte te vertragen.Als uw symptomen ernstig zijn of als het risico op een vroege hartaanval vrij hoog lijkt, kan uw arts ook de mogelijkheid van een hartkatheterisatie bespreken om een ​​meer invasieve therapie te overwegen, zoals een stent.

2. Het hartdiagram in rust is abnormaal.

Als de rustende hartscan een gebied toont waarin het bloed niet normaal naar een deel van de hartspier stroomt, is dat een aanwijzing dat er een eerdere hartaanval heeft plaatsgevonden, resulterend in permanente hartspierbeschadiging.

3. De cardiale scan van de training is abnormaal, maar het rustbeeld is normaal.

Als een deel van de hartspier onvoldoende bloedtoevoer krijgt tijdens het trainen, maar in rust in normale flow komt, is dat een aanwijzing dat er waarschijnlijk een significante blokkade aanwezig is in de kransslagader die dat deel van de hartspier voorziet.

Het is nuttig om te onthouden dat verschillende delen van de hartspier een van deze drie algemene soorten bevindingen kunnen vertonen. Dus, bijvoorbeeld, een persoon kan een "permanent" defect hebben in een deel van de hartspier, wat aangeeft dat er een hartaanval heeft plaatsgevonden; en een "reversibel" defect in een ander deel van de hartspier, wat wijst op een blokkade maar geen permanente schade.

Een woord van heel goed

Nucleaire stress testen is een over het algemeen veilige en effectieve niet-invasieve methode om te beoordelen of significante blokkades in de kransslagaders aanwezig zijn en of dergelijke blokkades verantwoordelijk zijn voor symptomen zoals pijn op de borst, of al permanente hartspierbeschadiging hebben veroorzaakt. Dit soort testen heeft bewezen waardevol te zijn bij het diagnosticeren van coronaire hartziekte en bij het begeleiden van de behandeling ervan.