Beroemde sociale psychologie-experimenten

Waarom doen mensen de dingen die ze doen? Waarom lijkt het erop dat mensen in groepen anders lijken te handelen? Hoeveel invloed hebben anderen op ons eigen gedrag? In de loop der jaren hebben sociale psychologen deze vragen onderzocht. De resultaten van enkele van de bekendste experimenten blijven tot op heden relevant (en vaak behoorlijk controversieel).

Meer informatie over enkele van de beroemdste experimenten in de geschiedenis van de sociale psychologie.

1

De Asch-conformiteitsexperimenten

Wat doe je als je weet dat je gelijk hebt, maar de rest van de groep is het niet met je eens? Buig je om druk te groeperen? In een reeks beroemde experimenten die in de jaren vijftig werden uitgevoerd, toonde psycholoog Solomon Asch aan dat mensen het verkeerde antwoord zouden geven op een test om bij de rest van de groep te passen.

In de beroemde conformiteitsexperimenten van Asch kregen mensen een regel te zien en werd vervolgens gevraagd om de regel met een overeenkomende lengte uit een groep van drie te selecteren. Asch plaatste ook confederalen in de groep die opzettelijk de verkeerde regels selecteerden. Uit de resultaten bleek dat wanneer andere mensen de verkeerde lijn selecteerden, deelnemers zich waarschijnlijk zouden conformeren en dezelfde antwoorden zouden geven als de rest van de groep.

Hoewel we misschien willen geloven dat we groepsdruk zouden weerstaan ​​(vooral als we weten dat de groep ongelijk heeft), bleek uit de resultaten van Asch dat mensen verrassend gevoelig zijn voor conformiteit. Niet alleen heeft het experiment van Asch ons veel geleerd over de kracht van conformiteit, het inspireerde ook een heel scala aan aanvullend onderzoek naar hoe mensen zich conformeren en gehoorzamen, inclusief de beruchte gehoorzaamheidsexperimenten van Milgram.

2

Het Bobo Doll-experiment

Leidt het kijken naar geweld op televisie ertoe dat kinderen zich agressiever gedragen? In een reeks experimenten die in de vroege jaren zestig werden uitgevoerd, onderzocht psycholoog Albert Bandura de impact van waargenomen agressie op het gedrag van kinderen. In zijn Bobo-doll-experimenten zouden kinderen een video bekijken van een volwassene die een Bobo-pop gebruikt. In één conditie gedroeg het volwassen model zich passief in de richting van de pop, maar in een andere toestand zou de volwassene schoppen, stoten, slaan en tegen de pop schreeuwen. De resultaten toonden aan dat kinderen die het volwassen model zagen zich gewelddadig gedroegen in de richting van de pop, eerder het agressieve gedrag nadien imiteerden.

Het debat over de mate waarin het geweld op televisie het gedrag van kinderen beïnvloedt, blijft vandaag woeden, dus het komt misschien niet als een verrassing dat de bevindingen van Bandura nog steeds zo relevant zijn. Het experiment heeft ook honderden andere onderzoeken geïnspireerd die de impact van waargenomen agressie en geweld hebben onderzocht.

3

Het Stanford Prison Experiment

In de vroege jaren zeventig richtte Philip Zimbardo een nepgevangenis op in de kelder van de psychologie-afdeling van Stanford, rekruteerde deelnemers om gevangenen en bewakers te spelen en speelde de rol van gevangenisbewaarder. Het experiment was bedoeld om te kijken naar het effect dat een gevangenisomgeving zou hebben op het gedrag, maar werd al snel een van de beroemdste en meest controversiële experimenten aller tijden.

Het gevangenis-experiment in Stanford was oorspronkelijk gepland om een ​​volledige twee weken te duren. Het eindigde na slechts 6 dagen. Waarom? Omdat de deelnemers zo verstrikt raakten in hun veronderstelde rollen dat de bewakers bijna sadistisch misbruik maakten en de gevangenen angstig, depressief en emotioneel gestoord werden. Hoewel het experiment was ontworpen om te kijken naar het gedrag van gevangenen, is het sindsdien een embleem geworden van hoe krachtig mensen worden beïnvloed door situaties.

Een deel van de bekendheid komt voort uit de behandeling door de studie van de deelnemers. De onderwerpen werden geplaatst in een situatie die aanzienlijke psychische problemen veroorzaakte. Zo erg zelfs dat de studie minder dan halverwege het experiment moest worden gestopt. Het onderzoek is lange tijd bevestigd als een voorbeeld van hoe mensen zich aan de situatie overgeven, maar critici hebben gesuggereerd dat het gedrag van de deelnemers mogelijk te zeer beïnvloed is door Zimbardo zelf in zijn hoedanigheid van "bewaker van de nepgevangenis".

4

De Milgram-experimenten

Na het proces tegen Adolph Eichmann wegens oorlogsmisdaden gepleegd tijdens de Tweede Wereldoorlog, wilde psycholoog Stanley Milgram beter begrijpen waarom mensen gehoorzamen. 'Zou het kunnen dat … Eichmann en zijn miljoen handlangers in de Holocaust gewoon bevelen opvolgden, kunnen we ze allemaal medeplichtigen noemen?' Vroeg Milgram zich af.

De resultaten van zijn controversiële gehoorzaamheidsexperimenten waren ronduit verbluffend en blijven zowel tot nadenken stemmende als controversiële vandaag. De studie omvatte het bestellen van deelnemers om steeds pijnlijker schokken aan een andere persoon te bezorgen. Terwijl het slachtoffer eenvoudig een confederaat was dat deed alsof het gewond was, geloofden de deelnemers volledig dat ze de andere persoon elektrische schokken toedienden.Zelfs toen het slachtoffer protesteerde of klaagde over een hartaandoening, bleef 65 procent van de deelnemers pijnlijke, mogelijk fatale schokken toedienen op de bevelen van de onderzoeker.

Het is duidelijk dat niemand wil geloven dat ze in staat zijn pijn of marteling te toebrengen aan een ander mens, gewoon op bevel van een gezagsdrager. De resultaten van de gehoorzaamheidsexperimenten zijn verontrustend omdat ze onthullen dat mensen veel gehoorzamer zijn dan ze graag geloven. De studie is ook controversieel omdat het te lijden heeft van tal van ethische bezwaren, voornamelijk de psychologische nood die het voor de deelnemers heeft gecreëerd.