Een walking-epiduraal hebben tijdens de bevalling

Pijnstilling wordt vaak voorgeschreven tijdens de bevalling, vooral als er complicaties zijn tijdens zwangerschap of bevalling. Een van de meest voorkomende vormen van pijnverlichting is een procedure genaamd epiduraal waarbij de anesthesie direct in de epidurale (buitenste gedeelte) van het ruggenmerg wordt toegediend.

Meer dan 50 procent van de vrouwen die in ziekenhuizen bevallen, gebruikt een ruggenprik. Het doel van de procedure is om analgesie (pijnverlichting) te bieden in plaats van anesthesie (een gevoelloos lichaamsgevoel), zodat een vrouw de bevalling van haar baby beter kan ervaren. Het werkt door de onderste helft van het lichaam te verdoven onder de plaats waar de IV-katheter in de wervelkolom wordt ingebracht.

Net als bij de anesthesie zelf, is er meer dan één vorm van epiduraal die een vrouw kan ondergaan. Eén type wordt beschouwd als de continue klassieke epidurale, terwijl de andere een lopende epidurale (a.k.a. gecombineerde spinale epidurale) wordt genoemd.

verschillen

Een wandelende ruggenprik gebruikt dezelfde medicijnen als een klassieke ruggenprik alleen in veel kleinere hoeveelheden. De drugscocktail bevat meestal een narcoticum (morfine, fentanyl) en een medicijn zoals epinefrine om het verdovende effect te verlengen en de bloeddruk van de vrouw te stabiliseren.

De wandelende ruggenprik heeft geen "verzwakt" verdoofd gevoel dat een klassieke ruggenprik kan veroorzaken; in plaats daarvan biedt het voldoende pijnverlichting voor de vrouw om comfortabel te blijven, maar nog steeds bewust van haar weeën. En ondanks zijn naam, zullen de meeste vrouwen die een wandelende ruggenprik krijgen, niet lopen, hetzij vanwege beenzwakte, lage bloeddruk, of gewoon een keuze. (Veel ziekenhuizen zullen het lopen om verzekeringsredenen ontmoedigen.)

voordelen

Een van de voordelen van een wandelende ruggenprik is dat juist het vermogen om te bewegen samentrekkingen bevordert. Dit vermindert op zijn beurt de pijn en verkort de loop van de arbeid in de meeste gevallen. Het vermindert ook de noodzaak voor forceps en vacuüm extractie.

Mobiliteit is vooral handig in de tweede fase van de bevalling (duwen), waar de adoptie van een meer rechtopstaande of hurkende positie kan helpen bij de geboorte. Het geeft ook een vrouw meer controle over haar lichaam wat haar emotionele toestand tijdens de bevalling kan verbeteren.

Verschillende onderzoeken hebben ook aangetoond dat een wandelende ruggenprik gepaard gaat met een lager aantal gevallen van een keizersnede.

nadelen

Aan de andere kant vertaalt het hebben van een lagere dosis anesthesie zich in minder verlichting in het geval van buitengewone pijn. Als zodanig veranderen vrouwen soms van een wandelende naar klassieke epidurale midarbeid. Gelukkig is het een makkelijke omschakeling om te maken, en wordt er verlichting teruggegeven zodra de medicijnen met een hogere dosis worden toegediend.

Terwijl een wandelende epidurale u blootstelt aan veel lagere doses medicatie, wordt het risico van de behandeling niet volledig gewist. Veel voorkomende risico's kunnen zijn:

• Misselijkheid
• Shivering
• Oorsuizen
• Rugpijn
• Gelokaliseerde pijn op de katheterinsertieplaats
• Een plotselinge daling van de bloeddruk
• Moeilijkheden met plassen
• Een ernstige hoofdpijn veroorzaakt door het lekken van spinale vloeistof
• In zeldzame gevallen, zenuwbeschadiging waarbij de katheter werd ingebracht

Hoewel er geen bewijs is dat een ruggenprik de baby kan beschadigen, zijn sommige moeders begrijpelijkerwijs bezorgd dat indirecte blootstelling aan de anesthetica de ademhaling en hartslag van de baby bij de geboorte kan beïnvloeden. Het is daarom belangrijk om zowel de voordelen als het risico van een ruggenprik met uw arts te bespreken en om te zien of een wandelende ruggenprik geschikt is voor u.