Risico's van eetstoornissen bij sporters

Atleten zijn over het algemeen zeer competitieve en gedisciplineerde individuen die zich tot het uiterste inspannen om te excelleren in hun sport. Dit persoonlijkheidstype, gecombineerd met de verwachtingen van teamgenoten en coaches en toeschouwers, kan ervoor zorgen dat ze een hoger risico lopen om een ​​eetstoornis te ontwikkelen dan de gemiddelde persoon.

Sporters die concurreren in sporten die de nadruk leggen op uiterlijk of die snelheid, lichtheid, wendbaarheid en snelheid vereisen, lopen een groter risico om een ​​eetstoornis te ontwikkelen dan niet-sporters of sporters die spiermassa en -massa nodig hebben.

Welke atleten lopen het meeste risico op eetstoornissen?

Eetstoornissen komen het meest voor bij sporters die deelnemen aan de volgende sporten:

• ballet en andere dans
• figuurschaatsen
• gymnastiek
• lopend
• zwemmen
• roeien
• paardenracen
• het worstelen

Welke eetstoornissen komen het meest voor bij atleten?

Zowel mannen als vrouwen zijn gevoelig voor eetstoornissen, hoewel een groter percentage van eetstoornissen worden gevonden bij vrouwen. De drie meest voorkomende eetstoornissen bij sporters zijn:

• Anorexia nervosa
• Boulimia
• Dwangmatige Oefening

De echte bedreiging voor een atleet met een eetstoornis is de extreme stress die op het lichaam wordt uitgeoefend. De praktijk van zelfhongering, zuivering of obsessieve oefening heeft een nadelig effect op de prestaties. Het proces van binging en purgen resulteert in verlies van vocht en lage kaliumspiegels, wat extreme zwakte kan veroorzaken, evenals gevaarlijke en soms dodelijke hartritmes.

De vrouwelijke atleet Triad

Vrouwelijke atleten met eetstoornissen passen vaak in een toestand die de vrouwelijke atleet-triade wordt genoemd, een combinatie van:

• Lage energiebeschikbaarheid
• menstruele onregelmatigheden, zoals amenorroe.
• Zwakke botten (verhoogd risico op stressfracturen en osteoporose)

Deze poging om lichaamsvet te verminderen door extreme maatregelen leidt niet alleen tot verminderde trainingsprestaties, maar kan ook leiden tot ernstige gezondheidscomplicaties. Tekorten aan voedingsstoffen en verstoorde vocht / elektrolytenbalans door een lage voedselinname kunnen leiden tot een verhoogd risico op fracturen, ziekte, verlies van voortplantingsfunctie en ernstige medische aandoeningen zoals uitdroging en verhongering. De medische complicaties van deze triade omvatten bijna elke lichaamsfunctie en omvatten de cardiovasculaire, endocriene, reproductieve, skeletale, gastro-intestinale, renale en centrale zenuwstelsels.

Veel atleten denken ten onrechte dat ze geen risico lopen op osteoporose, omdat ze gewend zijn te oefenen en te oefenen om botten te versterken. Uit onderzoek blijkt echter dat alleen bewegen botverlies niet voorkomt. Onomkeerbaar botverlies begint binnen zes maanden tot twee jaar na het verlies van menstruatie. Een ander negatief gevolg van eetstoornissen is de nauwe associatie met depressie.

Het identificeren van atleten met een eetstoornis is niet eenvoudig. Ze zijn vaak geheim of geven de schuld aan hun eet- en oefenregime op hun trainingsdoelen. Meer patiënten worden geïdentificeerd door opmerkzame coaches, teamgenoten, vrienden of familieleden die merken dat een atleet gewicht verliest, buiten het normale trainingsregime gaat of zich te veel bezighoudt met eten en gewicht.

Waarschuwingsborden van een eetstoornis

• Preoccupatie met voedsel en gewicht
• Herhaalde herhaaldelijk zijn bezorgdheid over het feit dat hij dik is
• Toenemende kritiek op iemands lichaam
• Regelmatig alleen eten
• Gebruik van laxeermiddelen
• Uitstapjes naar de badkamer tijdens of na de maaltijd
• Continu drinken van light frisdrank of water
• Dwangmatige, overmatige lichaamsbeweging
• Klagen over altijd koud zijn

Hulp krijgen - Eetstoornisbehandeling

Eetstoornissen bij een sporter zijn ernstig en kunnen levensbedreigend worden als ze niet worden behandeld. Het identificeren van het type eetstoornis is essentieel om de juiste hulp te krijgen.