Cervicale insufficiëntie en miskraamrisico

Een van de weinige erkende oorzaken van een zwangerschapsverlies op de late zwangerschap is een aandoening die bekend staat als cervicale insufficiëntie, ook wel een incompetente baarmoederhals genoemd. De aandoening wordt gekenmerkt door de voortijdige verwijding en dunner worden van de baarmoederhals voordat een zwangerschap volledig voldragen is.

Wanneer dit gebeurt, kan een vrouw een vroeggeboorte of zwangerschapsverlies ervaren, omdat de baarmoederhals gewoon te zwak is om de toenemende druk vanuit de baarmoeder te kunnen dragen.

Cervicale insufficiëntie wordt meestal veroorzaakt door onregelmatigheden in de baarmoederhals of de baarmoeder. Deze onregelmatigheden kunnen aangeboren zijn (aanwezig op het moment van geboorte) of het gevolg zijn van trauma aan de baarmoederhals (inclusief chirurgische ingrepen zoals kegelbiopten).

Terwijl ongeveer 80 procent van alle zwangerschapsverliezen optreedt tijdens het eerste trimester, zal een klein deel van de vrouwen verlies lijden in het tweede of derde trimester. Van deze late-termijnevents zullen maar liefst één op de vier het gevolg zijn van een incompetente baarmoederhals.

Medische interventies kunnen helpen als het probleem vroeg genoeg wordt opgevangen.

Symptomen van cervicale insufficiëntie

Een incompetente baarmoederhals kan een uitdaging zijn om een ​​diagnose te stellen, omdat deze vaak volledig asymptomatisch is (dit betekent zonder symptomen). Het kan vaak voorkomen zonder pijn of weeën die meestal worden gezien bij andere soorten miskramen of premature gebeurtenissen.

Als de symptomen aanwezig zijn, zijn ze meestal mild en kunnen ze omvatten:

• Bekkendruk
• krampen
• Rugpijn
• Veranderingen in het volume, de kleur of de consistentie van vaginale afscheiding
• Milde contracties

Cervicale insufficiëntie treedt op na 14 weken zwangerschap en wordt niet beschouwd als een factor bij miskramen in het eerste trimester.

Diagnose van cervicale insufficiëntie

Cervicale insufficiëntie kan alleen tijdens de zwangerschap worden vastgesteld en is zelfs dan moeilijk te bevestigen.In de meeste gevallen kan het alleen worden gediagnosticeerd als er fysiek bewijs is van dilatatie zonder pijnlijke samentrekkingen, vaginale bloeding, gescheurde vliezen (waterbreuk) of infectie.

Cervicale insufficiëntie wordt het vaakst onderzocht bij vrouwen die een voorgeschiedenis van cervicale insufficiëntie hebben gehad of een geschiedenis van korte arbeid en geleidelijk eerdere leveringen. Als er cervicale insufficiëntie wordt vermoed, kan de arts een aantal evaluatieve tests uitvoeren, waaronder:

• Bekkenonderzoek om te zien of er foetale weefsels zijn steken uit in het cervicale kanaal
• Transvaginale echografie, voorzichtig ingebracht in de vagina, om de lengte van de baarmoederhals en de mate van uitzetting te bepalen
• Vruchtwaterpunctie (het verwijderen van een monster van vruchtwater) om infectie uit te sluiten

Hoewel er geen tests zijn die vóór de zwangerschap kunnen worden gebruikt om een ​​incompetente baarmoederhals te voorspellen, zijn er enkele die baarmoederafwijkingen kunnen detecteren die consistent zijn met de aandoening. Deze evaluaties worden het vaakst nagestreefd door vrouwen die herhaaldelijk miskramen hebben gehad of een voorgeschiedenis hebben van vroeggeboorten.

Behandeling van cervicale insufficiëntie

Wanneer de behandeling wordt geconfronteerd met cervicale insufficiëntie, kunnen de behandelingsmethoden aanzienlijk verschillen van arts tot arts. Dit is te wijten aan het feit dat er niet is aangetoond dat geen enkele procedure meer of minder effectief is om vroeggeboorte te voorkomen dan andere. Als zodanig kunnen opties zijn:

• Nauwlettende monitoring zonder behandeling tenzij de zwangerschap wordt bedreigd
• Cervicale cerclage, het inbrengen van een hechtdraad om de baarmoederhals te versterken
• Cervicaal pessarium, een intravaginaal medisch hulpmiddel dat wordt gebruikt om de baarmoederhals te ondersteunen
• Progesteron-supplementen helpen vroege levering voorkomen