IQ-scores kunnen de manier veranderen waarop uw kind wordt opgeleid

IQ, of Intelligence Quotient, is een maat voor relatieve intelligentie bepaald door een gestandaardiseerde test. De eerste intelligentietest werd in 1905 door Alfred Binet en Théophile Simon gemaakt om te bepalen welke Franse schoolkinderen te "traag" waren om te profiteren van regulier onderwijs. Binet bedacht het idee van mentale leeftijd toen hij merkte dat kinderen steeds moeilijkere concepten kunnen leren en moeilijke taken kunnen uitvoeren naarmate ze ouder worden. De meeste kinderen bereiken ongeveer hetzelfde niveau van complexiteit, maar sommige kinderen bereiken die niveaus langzamer. Een 6-jarig kind dat niet meer dan 3 jaar oud is, heeft een mentale leeftijd van 3 jaar.

Mental Quotient versus Intelligence Quotient

Het idee van een "mentaal quotiënt" werd voor het eerst ontwikkeld door Wilhelm Stern, een Duitse psycholoog. Op basis van het werk van Binet verdeelde hij de mentale leeftijd door de chronologische leeftijd om een ​​'mentaal quotiënt' te krijgen. Een 6-jarige die alleen kan doen wat een 3-jarige kan doen heeft een mentaal quotiënt van 0,5 of ½ (3 gedeeld door 6).

Het was Lewis Terman, een Amerikaanse psycholoog, die de test van Binet voor de intelligentietest van Stanford-Binet (die nog steeds in gebruik is) heeft herzien. Hij ontwikkelde ook het idee om het Mental Quotient met 100 te vermenigvuldigen om de breuk te verwijderen - en het Intelligence Quotient (IQ) was geboren.

Met behulp van metingen ontwikkeld door Stern en Terman, werd de IQ-test een standaardhulpmiddel voor het classificeren van individuen op basis van normatieve scores. Hier is hoe de score werkt:

• Mental Age / Chronological Age X 100 = Intelligence Quotient
• De 6-jarige met het Mental Quotient van ½ heeft een IQ van 50.
• De meerderheid van de mensen heeft een IQ tussen 85 en 115.

Het is belangrijk om te weten dat, terwijl de Stanford-Binet-test nog steeds wordt gebruikt, deze niet langer de enige (of zelfs de meest populaire) IQ-test is. Andere tests zoals de Wechsler- en Woodcock-Johnson-tests worden vaker gebruikt in Amerika. Bovendien kunnen typische IQ-tests nuttig zijn, maar ze zijn misschien niet helemaal nauwkeurig bij het meten van de intelligentie van mensen met ontwikkelingsverschillen of leerstoornissen. IQ-tests zoals de TONI zijn ontwikkeld om niet-verbaal IQ te meten.

Hoe worden IQ-scores gebruikt?

IQ-tests worden nu gegeven om scholen te helpen bij het bepalen van de soort academische accommodatie die kinderen nodig hebben op school. Kinderen met een IQ-score van 70 en lager komen in aanmerking voor speciale accommodaties op school. Dat zijn twee standaardafwijkingen onder het gemiddelde in het midden van 100. Kinderen die twee standaardafwijkingen boven het midden scoren (een IQ-score van 130) komen niet altijd in aanmerking voor speciale accommodaties.

Natuurlijk is in beide gevallen de IQ-score alleen niet wat de behoefte aan speciale accommodaties bepaalt. Kinderen met een score hoger dan 70 kunnen ook in aanmerking komen voor speciale accommodaties als ze een verstandelijke handicap hebben, zoals dyslexie. Zelfs begaafde kinderen, over het algemeen beschouwd als degenen met IQ-scores van 130 en hoger, kunnen in aanmerking komen voor speciale aanpassingen als ze een leer- of ontwikkelingsstoornis hebben. Deze kinderen staan ​​bekend als twee keer uitzonderlijk.

Tweemaal uitzonderlijke kinderen hebben echter manieren gevonden om hun handicap te omzeilen. Hoewel ze misschien niet academisch schijnen, zijn het gemiddelde studenten. Dientengevolge verbergt de hoogbegaafdheid de handicap en verbergt de handicap de begaafdheid. Ze krijgen uiteindelijk geen accommodatie voor beide uitzonderingen.

Wat is de betekenis van IQ voor hoogbegaafde kinderen?

Mensen begrijpen dat het kind met een IQ van 70 op school speciale accommodaties nodig heeft. Als je begrijpt wat de IQ-score betekent, is het gemakkelijk te zien waarom. Een achtjarig kind met een mentale leeftijd van jonger dan zes heeft wat hulp nodig om te doen wat de meeste andere achtjarigen kunnen doen.

Beschouw nu de achtjarige met het IQ van 130. Het moet net zo duidelijk zijn dat een kind met die score speciale aanpassingen nodig heeft. Hij heeft de mentale capaciteit van de meeste tienjarigen.Een achtjarige vragen met een IQ van 130 om het werk van doorsnee acht-jarigen te doen, is als het vragen aan een tienjarige om dat werk te doen. Een achtjarige met een IQ van 145 heeft de intellectuele capaciteit van een kind van elf en een half jaar oud. Zouden we ooit overwegen om een ​​elf en een half jaar oud werk voor een achtjarige te geven?

Hoe hoger of lager het IQ, hoe groter de discrepantie tussen chronologische leeftijd en intellectuele leeftijd. Hoewel we er altijd voor willen zorgen dat kinderen met lage IQ-scores de services krijgen die ze nodig hebben, moeten we er ook voor zorgen dat kinderen met hoge IQ-scores de services krijgen die ze nodig hebben. Natuurlijk is het ook belangrijk om te onthouden dat een hoogbegaafd kind van acht mogelijk hoger academisch werk kan doen, maar mogelijk nog steeds de sociale en emotionele ontwikkeling van een jonger kind heeft!