Inzicht in en omgaan met de afwezigheid van kinderen

Verlating verwijst meestal naar de keuze van een ouder om opzettelijk fysieke, emotionele en financiële steun te onthouden aan een minderjarig kind. Met andere woorden, verlating vindt plaats wanneer de ouder zijn of haar ouderlijke verantwoordelijkheden niet nakomt en kiest geen contact te hebben met zijn of haar kind. Het verlaten van de ouders is ook niet beperkt tot niet-verzorgende ouders. Soms worden ouders met alleenhechtenis, zelfs degenen die hard voor het gerecht hebben gevochten om de voogdijschap van een kind te krijgen, ervan beschuldigd dat ze hun kinderen hebben opgegeven.

Waarom gaan ouders weg?

De meest voorkomende vraag is: "Hoe kan een ouder dat doen?" Helaas doen ouders die hun kinderen in de steek laten vaak dat omdat ze denken dat ze slecht toegerust zijn om de emotionele en financiële stabiliteit te bieden die het kind nodig heeft. Het is normaal om dit de schuld te geven van het vermogen van de vorige generatie om ouder te zijn (of het gebrek daaraan), en toch is het niet waar dat alle ouders die in de steek zijn gegaan, als kinderen mishandeld, genegeerd of verwaarloosd zijn. Zeker, we zien elke dag voorbeelden van ouders die verwaarloosd of mishandeld zijn, en toch later liefhebbende, toegewijde ouders worden. Dus dit soort generalisaties houden niet op bij nader onderzoek.

Twijfel aan zichzelf kan een gemeenschappelijke deler zijn in gevallen waarin ouders opzettelijk hun kinderen in de steek laten. Hoewel het geen legitiem excuus is, kan het een belangrijke factor zijn om te overwegen bij het uitleggen aan uw kind waarom de andere ouder ervoor kiest om niet betrokken te zijn.

Uitleg over het verlaten van een kind

Als je alleen je kinderen opvoedt en de andere ouder ervoor kiest om er niet bij betrokken te zijn, kun je verwachten dat je kinderen uiteindelijk moeilijke vragen gaan stellen die je moet beantwoorden. De volgende tips kunnen helpen:

• Respecteer tijdigheid. Het is verleidelijk om het gesprek af te sluiten, maar als uw kinderen het ter sprake brengen, zijn ze er klaar voor om erover te praten.
• Vertrouw jezelf. Je hoeft niet de perfecte woorden gepland te hebben. Erken hun vragen en hun pijn. Toon empathie en laat hen weten dat je er altijd zult zijn, wat er ook gebeurt.
• Zoek iets positiefs over je ex te zeggen. Het kan moeilijk zijn, vooral als je nog steeds boos bent of als de scheiding vers is. Maar het is belangrijk om te onthouden dat uw kinderen een deel van uw ex in zich dragen, dus u wilt hen niet het idee geven dat hij of zij 'helemaal slecht' is.
• Vervolg het gesprek. De kans is groot, je zult hebben veel gesprekken met uw kinderen over dit probleem. Voor hen is het herkennen en benoemen van het achterlaten slechts een deel van het rouwproces. Ze zullen waarschijnlijk veel complexe emoties ervaren, inclusief verdriet en woede, voordat ze tot een punt van acceptatie komen, en ze zullen de hele tijd moeten weten dat je bereid bent ze te horen en een schouder om op te steunen.

Verlies van ouderlijke rechten vanwege ontslag

In de meeste deelstaten zou een ouder een kind hebben 'achtergelaten' na een periode van twee jaar waarin hij zijn contact en financiële ondersteuning had onthouden. Verlating kan ook leiden tot het verlies van de ouderlijke rechten. Een ouder kan echter niet eenvoudigweg Kiezen of uit zichzelf kiezen om die rechten te verbeurd verklaren. In feite, zelfs in gevallen van duidelijke en opzettelijke stopzetting, zullen de meeste staten de rechten van ouders niet wettelijk beëindigen tenzij er een andere ouderfiguur is, zoals een stiefouder, die wacht om het kind formeel te adopteren.

Nabestrijding hereniging

Sommige ouders die zich uit het leven van hun kinderen hebben teruggetrokken, herkennen later hun fout en willen vergeving zoeken en de relatie herstellen. In situaties waar de eerder niet-betrokken ouder in staat is om regelmatiger deel te nemen aan het leven van de kinderen en een toezegging heeft gedaan om dit te doen, kan de ervaring een aantal noodzakelijke genezing en herstel bieden. Als de gelegenheid zich voordoet en u weet niet goed wat u moet doen, overweeg dan om met uw therapeut of counselor over uw zorgen te praten voordat u een beslissing neemt.