Conflicten die tot grootouderverrekking kunnen leiden

Het is een tragedie voor grootouders wanneer ze onterecht het contact met kleinkinderen worden ontzegd. Het kan ook voor de kleinkinderen hartverscheurend zijn. Hoewel aanklagen voor bezoekrechten mogelijk is, is het vermijden van dergelijke familiegeschillen veel wenselijker.

Deal-breaking gedrag van grootouders

Soms hebben ouders gelijk als ze het contact van grootouders met kleinkinderen ontkennen. Personen die zedendelinquenten, alcoholisten of verslaafden van middelen zijn, maken hun daden zelden schoon, alleen maar omdat ze grootouders worden en ouders zijn gerechtvaardigd omdat ze hun kinderen om hen heen niet willen hebben.

Ouders hebben ook het recht om contact met grootouders te weigeren die de regels van de ouders inzake veiligheid overtreden. Grootouders die kleinkinderen vervoeren zonder de juiste veiligheidsgordels te gebruiken, mogen kleinkinderen nergens heen rijden. Hetzelfde geldt voor elke andere veiligheidsregel die door de ouders is opgesteld, ongeacht of de grootouders het hiermee eens zijn of niet. Als de overtreding niet te groot is, kunnen ouders overwegen om de grootouders de kleinkinderen te laten zien, maar alleen onder gecontroleerde omstandigheden.

Andere acties door grootouders die gemakkelijk een familieconflict kunnen veroorzaken, zijn onder meer:

• Het ouderlijk gezag ondermijnen of kinderen aanmoedigen ongehoorzaam te zijn aan ouders
• Slecht spreken van andere familieleden, zoals ouders, stiefouders of andere grootouders
• Weigeren om de regels van ouders voor kinderen te volgen met betrekking tot dieet, tv-tarief, bedtijden en dergelijke
• Kleinkinderen geschenken geven die ouders niet zouden goedkeuren
• Onder druk zetten van ouders voor meer contact, zoals overnachtingen, wanneer ouders terughoudend zijn.

Gezinnen zouden deze minder ernstige zaken moeten kunnen oplossen zonder het contact tussen grootouders en kleinkinderen te verbreken, maar de beste gok is om dergelijk gedrag in de eerste plaats te voorkomen.

Bedreigingen voor normale toegang

Zonder groot wangedrag is de verwachting van de wet dat grootouders toegang hebben tot hun kleinkinderen via de ouder die hun kind is. Naar verwachting zal dit zowel in intacte gezinnen als in gevallen waarin de ouders niet meer samen zijn, waar zijn. Soms verliest de ouder die fungeert als de portaalsite van een grootouder voor kleinkinderen echter ook contact met hen. Dit kan om verschillende redenen voorkomen, de meest verwoestende is natuurlijk de dood van de ouder. Andere complicerende situaties zijn:

• De ouders zijn ongehuwd en de vader heeft zijn ouderlijke rechten niet verzekerd.
• Een ouder heeft zijn of haar ouderlijke rechten opgegeven.
• De ouder is gedetineerd.
• De ouder kan het kind niet zien vanwege drugsmisbruik, seksueel delict of iets dergelijks.
• De ouder met voogdij verplaatst zich ver weg van de grootouders.
• De ouder die normaal toegang zou verschaffen tot de kleinkinderen, gaat ver weg.

De andere veel voorkomende situatie die ervoor zorgt dat grootouders worden afgesneden van hun kleinkinderen, is wanneer de ouders middelenmisbruikers zijn. Ouders die gebruikers zijn, willen hun gewoonten natuurlijk geheim houden. Een typisch patroon is dat ze in eerste instantie de grootouders gebruiken als babysitters, waardoor de ouders de vrijheid hebben om hun gewoontes te bevredigen. Als de grootouders vasthouden aan wat er aan de hand is, of als de verslaving van de ouders zo ernstig wordt dat het moeilijk te verbergen is, breken de ouders normaal met de grootouders, om de mogelijkheid van blootstelling te ontkennen. Dergelijke familiebreuken kunnen inderdaad zeer lelijk zijn en kunnen grootouders in de niet benijdenswaardige positie van aanklagen voor bezoekrechten plaatsen.

Andere familieruzies

Andere minder ernstige conflicten kunnen ook leiden tot vervreemding van het gezin. Volgens psycholoog Marsha L. Shelov kunnen drie omstandigheden tot geschillen tussen ouders en grootouders leiden:

• Ouders en grootouders zijn het oneens over kwesties als religie.
• Er zijn persoonlijkheidsconflicten tussen de grootouders en een ouder; schoonmoeder / schoondochtersconflicten komen het meest voor.
• Oude ouder-kindconflicten 'stromen naar de volgende generatie'.

Dit zijn zaken die ernstige familieconflicten kunnen veroorzaken, maar die vaak onschadelijk kunnen worden gemaakt als de grootouders extra verzoenend en meegaand zijn. Zo moeilijk als dat kan zijn voor grootouders die geloven dat ze gelijk hebben, een beetje moeten geven heeft oneindig veel meer de voorkeur dan het opgeven van contact met kleinkinderen. Gezinsbegeleiding kan van pas komen bij het omgaan met conflicten die vooral bitter zijn, vooral als het gaat om onopgeloste ouder-kindconflicten.

Sommige familiegeschillen hebben betrekking op geld. Grootouders die financieel bijdragen aan hun kinderen, dreigen soms hun financiële hulp af te snijden, tenzij aan bepaalde voorwaarden is voldaan. Grootouders die ervoor kiezen om financiële hulp te verlenen, moeten dit vrijelijk geven en afzien van het gebruik van geld als controlemiddel. De uitzondering op deze regel is natuurlijk dat grootouders ermee instemmen privéschool, universiteit of speciale lessen of coaching voor hun kleinkinderen te financieren. Onder deze omstandigheden hebben zij het recht om te eisen dat hun bijdragen worden gebruikt als aangewezen.

Aan de andere kant kunnen ouders op dezelfde manier contact met kleinkinderen gebruiken door te dreigen contact te onthouden tenzij aan financiële eisen wordt voldaan. Ouders die leningen van grootouders hebben gekregen, kunnen het contact afbreken om de druk om de leningen terug te betalen te verminderen. Elke geldtransactie tussen de generaties moet worden bekeken met het oog op de conflicten die kunnen worden veroorzaakt.

Normale persoonlijkheidsconflicten of psychische stoornissen?

Zowel ouders als grootouders die betrokken zijn bij geschillen beschrijven de andere partijen soms als geestelijk gestoord. Veelbetekenende beschuldigingen zijn dat de andere partij een dwangmatige leugenaar is, bipolair is of lijdt aan een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Dergelijke kosten worden vaak gezien in opmerkingen die op internet worden geplaatst door personen die bij familiegeschillen betrokken zijn. Soms zijn de individuen in kwestie gediagnosticeerd met de aandoening, en soms speelt iemand amateurpsychiater. Als een ouder of grootouder die betrokken is bij een geschil echt geestelijk ziek is, moet alles in het werk worden gesteld om hulp te krijgen. Aan de andere kant is het nivelleren van dergelijke beschuldigingen tegen iemand gewoon vanwege een meningsverschil lasterlijk en kan het contraproductief werken. Het is veel beter om je te concentreren op conflictoplossing.

Grenzen overschrijden

Een algemeen probleem tussen de generaties wordt veroorzaakt door grootouders die grenzen niet respecteren. Dit type overtreding kan de vorm aannemen van het schenden van fysieke grenzen, zoals het binnenvallen van familieleden en binnendringen zonder te kloppen. Wanneer de grenzen die worden overschreden de grenzen zijn tussen ouderschap en grootouders, zijn de inbreuken ernstiger.

Deze situatie wordt vaak gezien wanneer jonge ouders hulp nodig hebben en grootouders de opvoedingsrollen aannemen. Soms nemen de grootouders de voogdij over. Meer algemeen bieden ze kinderopvang en vaak financiële hulp. Als de ouders besluiten hun opvoedingsrechten terug te vorderen, hebben grootouders soms moeite om ze op te geven. Het gevolg is vaak dat grootouders die extreem dicht bij hun kleinkinderen zijn, van hen worden afgesneden door ouders die wanhopig zijn om hun opvoedingsgras terug te winnen. Verstandige grootouders vermijden dergelijke kloven door te vragen om het geduld van de ouders bij het maken van de overgang en door te genieten van de gelegenheid om te genieten van hun kleinkinderen als grootouders in plaats van de vele verantwoordelijkheden van de ouderrol te dragen.