Bevestigende tests voor hersendood

Hersendood is een van de ernstigste diagnoses die een neuroloog kan stellen. In tegenstelling tot ernstige vormen van coma, betekent een diagnose van hersendood dat er geen terugkomst is. Medisch gezien is hersendood de dood.

Als de diagnose correct is gesteld, kan dit eenvoudigweg worden gedaan door ervoor te zorgen dat de patiënt in een coma is met een bekende en onomkeerbare oorzaak en dat bepaalde bevindingen van lichamelijk onderzoek afwezig zijn, inclusief hersenstamreflexen en elke poging om te ademen tijdens een apneutest. De apneutest houdt in dat de patiënt zuurstof krijgt, maar het beademingsapparaat wordt uitgeschakeld om koolstofdioxide in het systeem op te bouwen, wat normaal gesproken een poging tot ademen veroorzaakt. Er zijn geen goed gedocumenteerde gevallen van een diagnose van hersendood zorgvuldig gemaakt waarbij de patiënt vervolgens een zinvol herstel had.

Er zijn echter tijden dat het onmogelijk is om alle technische kwalificaties voor hersendood te halen. Bij ernstig gezichtstrauma kan het bijvoorbeeld onmogelijk zijn om een ​​betrouwbaar onderzoek van de schedelzenuwen uit te voeren. Bij sommige patiënten kan het onmogelijk zijn om een ​​apneutest uit te voeren, ofwel omdat de patiënt te onstabiel is of omdat ze een tolerantie voor kooldioxide hebben opgebouwd, zoals wordt waargenomen bij sommige patiënten met een chronische obstructieve longziekte of ernstige slaapapneu. In deze gevallen is aanvullende testen vereist.

Bovendien, omdat de diagnose van hersendood zo ernstig is, geven veel gezinnen er de voorkeur aan om extra tests uit te voeren voordat ze beslissingen nemen over het stoppen van mechanische ventilatie of het overwegen van orgaandonatie.

Electroencephalography (EEG)

Een EEG wordt gebruikt om de elektrische activiteit in de hersenen te meten. Het wordt meestal gebruikt wanneer een arts bezorgd is dat iemand toevallen of epilepsie heeft. Bij hersendood is de EEG in plaats van abnormale activiteit te zoeken naar welke activiteit dan ook. Er lijkt een kleine mate van elektrische activiteit aanwezig te zijn, maar dit vertegenwoordigt eigenlijk artefact als gevolg van een signaal van nabije apparaten of de hartslag, en mag een bepaalde drempel niet overschrijden om te voldoen aan criteria voor een diagnose van hersendood.

Somatosensorische evoked potentials (SSEP)

Net als een EEG, evalueren SSEP's hoe elektriciteit door het lichaam stroomt, inclusief de hersenen. In plaats van alleen naar spontane hersenactiviteit te kijken, impliceren SSEP's dat het zenuwstelsel wordt gestimuleerd door lichte elektrische schokken, meestal tot aan de nervus medianus. Normaal gesproken registreren deze schokken zich als een signaal dat wordt ontvangen in de hersenen, wat kan worden gemeten door een elektrode die op het hoofd van de patiënt wordt geplaatst. De afwezigheid van deze signalen geeft aan dat de hersenen deze berichten niet langer kunnen ontvangen.

angiografie

In een cerebraal angiogram wordt een contrastkleurstof in de bloedvaten van het lichaam geïnjecteerd en worden de hersenen op een monitor waargenomen terwijl de patiënt een reeks röntgenfoto's ondergaat. Dit maakt een nauwkeurig onderzoek mogelijk van hoe bloed door het lichaam beweegt. Bij hersendood vullen de vaten van de hersenen niet zoals gewoonlijk.

Transcraniële dopplers

Een transcranieel doppleronderzoek gebruikt ultrasone golven om de bloedstroom in de hersenen te evalueren. Tijdens hersendood kunnen de hersenen opzwellen op manieren die de weerstand in de bloedvaten vergroten, waardoor de bloedstroom wordt geminimaliseerd. Deze veranderingen in de bloedstroom kunnen worden gezien in de transcraniale doppler.

Nucleaire Geneeskunde Tests

Nucleaire geneeskunde omvat de injectie van een radio-isotoop in de hersenen. Deze isotoop is een chemische stof die meebeweegt met de bloedstroom. De isotoop vervalt, wat resulteert in een afgifte van energie die wordt gedetecteerd door sensoren en omgezet in een digitaal beeld. Als de hersenen gezond en actief zijn, ziet het eruit alsof het op de monitor oplicht omdat er bloed in het hersenweefsel stroomt. In een hersendoodexamen wordt de meest voorkomende isotoop technetium-99m hexamethylpropyleenamineoxime genoemd. Als de patiënt hersendood is, zal er geen signaal van de hersenen in de scan zijn.

Dit wordt soms het 'holle schedelfenomeen' genoemd.

Alles samenbrengen

Deze technieken worden algemeen geaccepteerd als aanvullende, hoewel meestal onnodige, tests voor een hersendood examen. Sommige technische normen kunnen echter van staat tot staat en zelfs van ziekenhuis tot ziekenhuis verschillen. Zoals elke test moeten alle bovengenoemde tests zorgvuldig worden geïnterpreteerd en in de context van de bekende medische geschiedenis van de patiënt. Geen enkele test is perfect, en het is dus van cruciaal belang dat er nauwlettend wordt gelet op de details van hoe de test wordt uitgevoerd, zodat de kans op verkeerde interpretatie van resultaten wordt geminimaliseerd.

Hersendood van een geliefde is een traumatische ervaring voor gezinnen, maar aanvullende testen kunnen ervoor zorgen dat surrogaatbeslissers met vertrouwen vooruitgaan dat ze respecteren wat de patiënt zou willen.

• Delen
• Omdraaien
• E-mail
• Tekst

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Eelco F.M. Wijdicks, MD, Ph.D., Panayiotis N. Varelas, MD, Ph.D., Gary S. Gronseth, MD David M. Greer, MD, Evidence-based richtlijnupdate: het bepalen van hersendood bij volwassenen, Report of the Quality Normen Subcommissie van de American Academy of Neurology, Neurology 74, 8 juni 2010.
• Jerome B. Posner en Fred Plum. Plum en Posner's diagnose van Stupor en Coma. New York: Oxford University Press, 2007.