Gehandicaptenparking voor fibromyalgie en ME / CVS

Diagnosis and Management of Myalgic Encephalomyelitis and Chronic Fatigue Syndrome (Januari- 2025)

Ik heb fibromyalgie. Jarenlang heb ik nagedacht over het krijgen van een gehandicapt parkeerkaart en dat niet. Ik schaamde me, alsof ik iets zou wegnemen van iemand die het meer nodig had. Toen, na een bijzonder pijnlijke shoppingtrip, gaf ik toe en deed het.

Nu, ik kan zien dat ik het jaren geleden had moeten doen. Ik zou er ook nooit voor moeten schamen, en jij ook niet.

Als u fibromyalgie, chronisch vermoeidheidssyndroom of een andere slopende chronische ziekte heeft, zijn die parkeerplaatsen er VOOR U. Ja, de borden hebben een afbeelding van een rolstoel, maar dat betekent niet alleen dat mensen in stoelen daar kunnen parkeren.

In feite omvatten de criteria in veel Amerikaanse staten:

Onvermogen om 200 voet te lopen zonder te stoppen om te rusten
Onvermogen om te lopen zonder het gebruik van of hulp van een beugel, wandelstok, kruk, enz.
Het vermogen om te lopen is ernstig beperkt vanwege een arthritische, neurologische of orthopedische toestand

In sommige staten is het 50 of 100 voet in plaats van 200. Andere staten gebruiken verschillende bewoordingen, zoals:

Een gediagnosticeerde ziekte of aandoening die de mobiliteit aanzienlijk belemmert of verstoort door: (vul de spatie in)

Als u fibromyalgie of chronisch vermoeidheidssyndroom hebt, is het vrij waarschijnlijk dat u niet ver kunt lopen zonder te rusten, ten minste op een slechte dag. Velen van ons hebben op een gegeven moment een stok nodig voor het evenwicht of als gevolg van pijn in de benen of heupen. En we hebben allemaal een aandoening die, althans gedeeltelijk, neurologisch is.

Als een van de bovenstaande uitspraken u beschrijft, komt u per definitie in aanmerking. Vind je jezelf zegt: "Ja, maar dat is alleen op een slechte dag"? Welnu, pak dan het bord of het plakkaat en gebruik het alleen op de dagen dat je het nodig hebt. Dat is wat ik doe.

Sommige staten zijn echter meer restrictief. New York vereist bijvoorbeeld een van de volgende:

Beperkt of geen gebruik van een of beide benen
Neuromusculaire dysfunctie die de mobiliteit ernstig beperkt
Een andere fysieke of mentale handicap die het gebruik van het openbaar vervoer moeilijk maakt
Juridische blindheid

Fibromyalgie en chronisch vermoeidheidssyndroom worden niet als neuro-musculair beschouwd, dus dat zou niet helpen. Sommige van onze symptomen kunnen u echter kwalificeren onder de derde. Als je bijvoorbeeld vaak last hebt van angstaanvallen in een menigte, kan dat het openbaar vervoer een probleem voor je maken. Ook is lopen naar de bushalte of het metrostation misschien niet mogelijk.

Een gehandicaptenbord / aanplakbiljet krijgen

Het proces om een gehandicaptenbord of een aanplakbiljet te krijgen is vrij eenvoudig. Zoek eerst de vereisten en formulieren van uw staat. (Links vindt u hieronder.) Vervolgens vult u en uw arts het in en stuurt u het in.

Dat werkt natuurlijk niet als je vastzit met een dokter die niet gelooft dat je ziekte 'echt' of substantieel slopend is. Als dat zo is, zul je waarschijnlijk beter een nieuwe arts vinden (indien mogelijk), en niet alleen om een gehandicaptenpas te krijgen! (Helaas zijn sommigen van ons vastgelopen met onvoldoende medische zorg vanwege verzekering, aardrijkskunde of andere redenen, en dit is slechts één ding dat de situatie vreselijk maakt.)

In de meeste gevallen is een plakkaat gratis, maar je moet wel betalen voor gehandicapten kentekens. Een groot voordeel van een aanplakbiljet is dat deze met u mee kan reizen in plaats van aan uw voertuig te worden bevestigd.

Het sociale stigma: onbeschofte mensen

Een van de redenen waarom ik zo lang heb vastgehouden, is dat ik bang was dat mensen vervelende opmerkingen zouden maken. Het gebeurt. Sommige onbeschofte mensen denken dat ze in één oogopslag kunnen zien of we gehandicapt zijn of niet, en om de een of andere reden hebben ze het gevoel dat ze het recht hebben ons daarover te deren.

Ter voorbereiding daarop (wat mij nog niet is overkomen), heb ik kleine kaartjes gemaakt om in mijn tas te dragen die zeggen:

Gehandicapte parking helpt me actief en productief te blijven ondanks hevige pijn in mijn heupen, knieën, rug, schouders en handen. Het vermindert pijn en vermoeidheid, wat betekent dat ik beter in staat ben om te werken en voor mijn gezin te zorgen.

94% van de invaliditeit in de VS is te wijten aan onzichtbare ziekten, waaronder kanker, artritis, hartaandoeningen, multiple sclerose en meer. "Onzichtbaar" betekent niet "niet echt".

U kunt dat aanpassen aan uw situatie en het bij de hand houden. Of je kunt ze gewoon negeren.

Het belangrijkste is dat je voordeel haalt uit iets dat is ontworpen om je door het leven te helpen. We hebben genoeg uitdagingen. We verdienen hier en daar een kleine pauze, vind je niet?