Diagnose van insulineresistentie bij vrouwen met PCOS

Insuline is een hormoon dat wordt aangemaakt door de pancreas, een klier in de buik die verantwoordelijk is voor de spijsvertering en de regulering van de bloedsuikerspiegel. Insuline wordt typisch uitgescheiden als reactie op grote hoeveelheden suiker (glucose) in het bloed. Eenmaal geproduceerd, helpt insuline glucose omzetten in energie en slaat het vervolgens op in uw spieren, vetcellen en lever voor later gebruik.

PCOS en insulineresistentie

Vrouwen met polycysteus ovariumsyndroom (PCOS) hebben vaak insulineresistentie, wat betekent dat hun lichaam niet zo snel reageert op het hormoon. De trage reactie kan ervoor zorgen dat glucose zich ophoopt in het bloed en uiteindelijk de manier verandert waarop het lichaam met suiker omgaat. Verslechtering van de insulineresistentie kan uiteindelijk leiden tot diabetes.

Bij vrouwen met PCOS loopt het risico van insulineresistentie hoger uit als je ouder bent dan 40, te zwaar bent, een hoge bloeddruk hebt, een sedentaire levensstijl hebt en een hoog cholesterolgehalte hebt. Over het algemeen hebben vrouwen van Latijns-Amerikaanse, Afro-Amerikaanse of Indiaanse origine een hoger risico op insulineresistentie dan blanke of Aziatische vrouwen.

Symptomen van insulineresistentie

Vrouwen met insulineresistentie hebben vaak weinig of geen symptomen. Wanneer ze dat doen, zijn ze niet anders dan die ervaren door een andere vrouw met de aandoening. Symptomen kunnen zijn:

• Vermoeidheid
• Verhoogde honger of dorst
• Hunkeren naar snoep en zout voedsel
• Frequent of verhoogd plassen
• Tintelend gevoel in de handen van voeten
• Verduistering van de huid in de lies, oksels of achter de nek

Als u deze symptomen ervaart, zal uw arts waarschijnlijk bloedonderzoek laten doen om te zien hoe goed uw lichaam met suiker omgaat. Deze omvatten de nuchtere glucosespiegel en glucosetolerantietests.

Tests die worden gebruikt om de insulineresistentie te diagnosticeren

Voor een nuchtere glucosespiegel moet u ten minste acht uur vóór de test het eten en drinken onderbreken. Nadat een bloedmonster is getrokken en naar het laboratorium is verzonden, kan een diagnose worden gesteld op basis van de volgende resultaten:

• Onder 100 mg / dl is een normaal resultaat.
• 100 mg / dl tot 125 mg / dl wordt als prediabetes beschouwd.
• Boven 125 mg / dl kan dienen als diagnose van diabetes.

De glucosetolerantietest vereist ook acht uur vasten voordat de test kan worden uitgevoerd. Bij aankomst zal uw arts bloed afnemen om als basisreferentie te gebruiken. U zou dan worden gevraagd om acht gram vloeistof te drinken die 75 gram suiker bevat. Een tweede bloedonderzoek zou dan twee uur later worden genomen. Een diagnose kan worden ondersteund op basis van de volgende vergelijkende waarden:

• Prediabetes wordt gedefinieerd als een nuchtere bloedglucose van 100 mg / dl tot 125 mg / dl gevolgd door een bloedglucose van 140 mg / dl tot 199 mg / dl na twee uur.
• Diabetes wordt gedefinieerd als een nuchtere bloedglucose van 126 mg / dl tot hoger gevolgd door een bloedglucose van 200 mg / dl of hoger na twee uur.

Normaal gesproken zal de bloedsuikerspiegel binnen drie uur weer normaal worden. Het falen om dit te doen is over het algemeen indicatief voor insulineresistentie.

Wat te doen als u insulineresistentie heeft

Als u de diagnose insulineresistentie hebt, kunt u veel doen om de aandoening ongedaan te maken. In sommige gevallen kunnen medicijnen zoals metformine worden voorgeschreven om u te helpen uw bloedsuikerspiegel beter onder controle te houden.

Veranderingen in levensstijl kunnen ook helpen, of u medicijnen voorgeschreven krijgt of niet. Waaronder:

• Een gezond dieet rijk aan mager vlees, vezelrijke granen, groenten, peulvruchten, bladgroenten en fruit (ideaal ontworpen in overleg met een voedingsdeskundige)
• Oefening van ten minste 30 minuten per dag uitgevoerd drie keer per week
• Stoppen met roken en het verminderen van alcoholgebruik
• Ruime rust- en stressmanagementtraining om insulineniveaus beter te beheren