Hoe te weten of je te ver bent gegaan door je kinderen te bespioneren

Voor de kinderen van vandaag begint hun digitale leven al vanaf het begin van hun peuter en versnelt ze van daar. Van iPads, Leapster en Nintendo DS tot online gaming en grappige YouTube-video's, kinderen worden tegenwoordig vanaf de geboorte ondergedompeld in technologie. Tegen de tijd dat zij adolescenten zijn, vindt veel van hun activiteit elektronisch plaats via berichten op social media, e-mails, sms-berichten en instant messaging.

Als gevolg hiervan is het niet verrassend dat ouders zich zorgen maken over een groot aantal online risico's en hoe ze hun kinderen veilig kunnen houden. Of het nu gaat over volwassenen die zich als tienerjaren voordoen, sexting bij leeftijdsgenoten, identiteitsdiefstal of cyberpesten en seksueel pesten, ouders hebben zich zorgen te maken. Bovendien kunnen al deze potentiële problemen buiten het zicht van ouders gebeuren. Bijgevolg worden ouders geconfronteerd met het dilemma van het bepalen van wat gezond toezicht is en wat spioneren inhoudt.

Het is echter niet verrassend dat veel ouders misselijk worden door de melding dat ze hun kinderen bespioneren. Maar kiezen voor een 'hands-off' benadering is ook niet gezond. Dus waar vindt een goede ouder een balans?

Toezicht versus spionage

De slimste manier om het gedrag van uw kind online te volgen, is om digitaal verbonden te blijven. Zorg ervoor dat u uw kind volgt op Twitter, Instagram en andere sociale media-diensten die zij gebruiken. U moet ook wachtwoorden hebben voor alle accounts en apparaten van uw kind en hem laten weten dat u zo nu en dan de apparaten en accounts controleert.

Het spioneert niet als uw kind van tevoren weet dat u willekeurige controles uitvoert. In plaats daarvan heb je vastgesteld dat je openlijk hun activiteit in de gaten houdt in plaats van ze in het geheim te bespioneren, in de hoop hen te betrappen op iets dat ze niet zouden moeten zijn. Bovendien zullen kinderen eerder hun eigen gedrag volgen als ze weten dat u regelmatig kijkt en incheckt.

Ondertussen regelmatig gesprekken voeren over wat acceptabel is en wat niet online aanvaardbaar is. En als u een ongepaste post van uw kind of zijn vriend ziet, bespreek dit dan. Probeer je toon neutraal en spraakzaam te houden, zodat je kind je niet afstemt. Door regelmatig met uw kind over online veiligheid te praten, wordt het meer een teamwerksfeer en minder een geheime operatie.

Hoe richtlijnen voor toezicht vast te stellen

Over het algemeen moet er een direct verband zijn tussen de hoeveelheid verantwoordelijkheid en eerlijkheid die kinderen laten zien en de hoeveelheid privacy die ze mogen hebben. Als uw kind verantwoordelijkheid neemt voor zijn daden en eerlijk is over fouten, moeten ze wat meer vrijheid en privacy krijgen. Vergeet niet dat de adolescente jaren een tijd zijn waarin tieners zich moeten losmaken van hun ouders en individuen worden. Wat dat betekent, is dat ze een unieke identiteit en een eigen leven willen hebben, en in de adolescentie gaat het er echt om hen daarop voor te bereiden.

Wat meer is, als je je kinderen bespioneert in plaats van een gezond overzicht van hun activiteiten te geven, stimuleer je niet de onafhankelijkheid of help je niet om een ​​jongvolwassene groot te maken die onafhankelijke beslissingen kan nemen. In plaats daarvan stuurt het spioneren van je anderszins verantwoordelijke kind de boodschap: "Ik vertrouw je niet, zelfs als je niets verkeerd gedaan hebt." Aan de andere kant zegt onoplettendheid: "Ik vertrouw je. Maar ik ben nog steeds je ouder en het is mijn taak om je te begeleiden."

Dus hoe zorgen ouders ervoor dat de privacy tieners naar hunkeren en hun kinderen toch veilig houden? Afgezien van de hierboven genoemde dingen, zijn hier enkele aanvullende richtlijnen om een ​​gezond overzicht te houden op de online activiteiten van uw kinderen zonder daarbij obsessief of verstikkend te worden.

Vertrouw op je kind, maar verifieer acties.

Hoewel het belangrijk is om uw kind wat ruimte en wat privacy te bieden, bent u nog steeds de ouder en moet u verifiëren dat uw tiener zich echt aan uw regels en richtlijnen houdt. Om deze reden moet u van tevoren communiceren hoe u van plan bent om gedrag te controleren. Als u bijvoorbeeld GPS-tracking wilt gebruiken, computercontrolesystemen wilt gebruiken, de browsergeschiedenis wilt controleren of wilt volgen op sociale media, moet u uw kind van tevoren vertellen. Zorg er ook voor dat je alle wachtwoorden hebt en willekeurige controles uitvoert.

Bedenk dat het verschil tussen verantwoordelijk toezicht en spioneren de voorafgaande communicatie is. Als je tiener niet weet dat je zijn online gebruik gaat controleren en dan confronteer je hem over iets dat je vindt, is hij waarschijnlijk boos en kan hij dingen voor je verbergen. Het resultaat is dat, als je eenmaal besluit welk type monitoring je gaat doen, zorg ervoor dat je dat met je tiener communiceert. Op deze manier zijn er geen verrassingen wanneer u iets naar voren brengt dat u online ziet.

Vragen stellen.

Als je net als de meeste ouders bent, wil je je kinderen vertrouwen. Maar je weet ook dat het kinderen zijn. Altijd op hun woord vertrouwen is misschien niet genoeg om ze veilig te houden. Stel daarom vragen als: "Wie ben je aan het sms'en?" Of "Welke websites heb je vandaag bezocht?" Probeer je gesprekken positief en niet beschuldigend te houden. Als je confronterend bent, zullen je kinderen minder snel naar je toe komen als ze dingen online zien die verontrustend of verwarrend zijn. Als u rode vlaggen of waarschuwingssignalen ziet, voert u een gesprek. De sleutel tot gezond overzicht is constante communicatie over het gebruik van sociale media.

Zoek naar manieren om uw kind wat privacy te bieden.

Als je een tiener hebt die zijn verantwoordelijkheden nakomt, zijn avondklok respecteert, waar hij zegt dat hij zal zijn, gezonde vriendschappen heeft en je geen reden hebt om iets te vermoeden, geef ze dan in ieder geval wat privacy.

Een manier om dat te doen is door de grenzen van hun persoonlijke kamer te respecteren. Je kunt dat zelfs aan hen communiceren. Zeg iets als: "Ik heb geen reden niet om je te vertrouwen. Dus ik ga je privacy respecteren. "Op die manier weet je kind dat hij of zij wordt beloond voor goed gedrag - je gebrek aan inmenging in de persoonlijke ruimte is een direct gevolg van zijn positieve acties.

Ondertussen herinner je je kind eraan dat sociale media een openbare ruimte is en dat er geen privacy is. Als gevolg hiervan bewaak en bekijk je zijn online activiteiten zodat hij een positieve online reputatie kan ontwikkelen. Zorg er dan voor dat je hem begeleidt bij het maken van goede online keuzes.

Laat uw kind zich op een natuurlijke manier van u scheiden.

Wanneer een kind klein is, is er geen scheiding tussen het kind en de ouder. Maar als kinderen zich ontwikkelen en ouder worden, beginnen ze te scheiden. Een deel van de scheiding op deze leeftijd omvat het instellen van grenzen van waar uw kind eindigt en waar u begint. Terwijl ouders en tieners kunnen vechten over hoeveel ruimte een tiener nodig heeft, begrijpen dat de behoefte van uw kind om van u te scheiden een zeer belangrijk aspect is van de ontwikkeling van het kind en leidt tot de ontwikkeling van autonomie.

Door uw kind enige vrijheid te geven om online beslissingen te nemen zonder uw constante goedkeuring, helpt u mee aan de opbouw van een toekomstige volwassene die alleen kan functioneren. Dit betekent niet dat u een handmatige aanpak kiest, maar hoe meer u uw kind in staat stelt om zijn eigen beslissingen te nemen over het gebruik van vrienden en sociale media, hoe beter voor uw kind op de lange termijn. Het is jouw taak toezicht en correctie te bieden waar nodig, terwijl je kind op dit gebied enige speelruimte krijgt om zijn eigen unieke persoon te worden.

Is spioneren ooit acceptabel?

Het moet geen verrassing zijn dat tieners vaak geen redeneervaardigheden hebben. De meeste tieners denken alleen aan het hier en nu en houden geen rekening met eventuele toekomstige gevolgen. Om deze reden kunnen ze online problemen krijgen. Wanneer dit gebeurt, is het belangrijk om uw bewakingsactiviteiten te intensiveren, vooral als u vreest dat uw kind mogelijk betrokken is bij iets gevaarlijks. Hier volgen enkele richtlijnen voor het moment waarop het gepast kan zijn om je tiener te bespioneren.

Pesten problemen.

Het is goed gedocumenteerd dat kinderen volwassenen vaak niet vertellen wanneer ze gepest worden. Als gevolg hiervan, als u vermoedt dat uw kind gepest wordt en uw kind zich er niet voor openstelt, doe dan in elk geval een beetje snuffelen. Maar pas nadat u uw kind hebt gevraagd of er iets aan de hand is. Als je kind volhoudt dat alles in orde is, maar je nog steeds reden hebt om te geloven dat er sprake is van pesten, doe dan een beetje graven. Elke vorm van ongecontroleerd pesten kan verwoestende gevolgen hebben, waaronder het verhogen van het risico van een tiener voor depressie en zelfmoordgedachten.

Dating misbruik.

Net als pesten vertellen tieners die worden misbruikt door een datingpartner waarschijnlijk niet dat ze anderen vertellen wat er aan de hand is. Sterker nog, ze realiseren zich misschien niet eens dat de relatie beledigend is. Als je rode vlaggen ziet voor het daten van misbruik in het leven van je tiener, begin dan met praten tegen je tiener. Als je merkt dat je nergens komt, dan is het belangrijk om een ​​beetje te spioneren.

Een ding om op te letten is een overmatige hoeveelheid teksten of constant inchecken. Andere tekenen van datingschennis zijn jaloezie, controle, manipulatie en verbale beledigingen. Vergeet niet dat het daten van misbruik nooit mag worden genegeerd. Het wordt ook nooit beter. In plaats daarvan escaleert het na verloop van tijd. Zorg ervoor dat je stappen onderneemt om je tiener te helpen omgaan met een beledigend vriendje of een vriendinnetje, terwijl ze nauwlettend in de gaten houden wat er aan de hand is.

Bedreigingen van zelfmoord.

Als je tiener zelfmoord heeft vermeld of over de dood praat, negeer deze opmerkingen dan niet en ga er niet vanuit dat hij of zij dramatisch bezig is of aandacht wil hebben. Als kinderen zelfmoord noemen, komt dat omdat ze er al over hebben nagedacht. Laat uw kind evalueren door een arts en ga meteen naar een counselor.

Daarnaast is het misschien een goed idee om je tiener goed in de gaten te houden. Een zelfmoordneus alleen laten voor een langere periode in zijn kamer is misschien niet de beste manier van handelen voor de veiligheid. Praat met de arts of hulpverlener van uw kind over hoeveel toezicht uw kind nodig heeft en hoeveel privacy er op dit gevoelige moment nodig is.

Hoe het gesprek te starten

Als je je kind betrapt op het deelnemen aan onveilig gedrag, online of anders, neem dan even de tijd om alle feiten te verzamelen voordat je een discussie hebt. Naar conclusies springen of een argument beginnen kan leiden tot vertrouwensproblemen.

Vergeet niet dat als u goed werk heeft verricht door de veiligheid van internet te leren en ervoor te zorgen dat de computer- en online activiteiten van uw kind een open boek zijn, u activiteiten moet kunnen volgen zonder een dubbelagent te worden.