Verschillen tussen corticale en subcorticale dementie

Alle soorten dementie, ook bekend als de belangrijkste neurocognitieve stoornis, veroorzaken stoornissen in het geheugen, redenering en beoordelingsvermogen. Afhankelijk van welk deel van de hersenen wordt vermoed als de primaire locatie van de dementie, kan het type dementie worden geclassificeerd als corticaal of subcorticaal. Corticaal en subcortisch verwijzen naar gebieden van de hersenen.

Cortical of Subcortical?

Hoewel sommige artsen deze classificaties van corticaal of subcorticaal vaak niet gebruiken, vinden anderen enige waarde bij het categoriseren van de soorten dementie in deze groepen op basis van de oorspronkelijke primaire locatie van schade in de hersenen. Welk gebied van de hersenen (corticaal of subcorticaal) dat is aangetast, zal in het algemeen aanvankelijk meer fysieke veranderingen vertonen, zoals atrofie (krimp). Naarmate dementie vordert, beginnen de symptomen en effecten van beide classificaties van dementie echter meerdere delen van de hersenen te beïnvloeden.

Vaak is de classificatie van een dementie als corticaal of subcorticaal minder nuttig dan het bepalen van het specifieke type dementie dat aanwezig is. Dit komt omdat elk type dementie zijn eigen verwachte reeks kenmerken, symptomen en prognoses heeft.

Corticale dementie gedefinieerd

De hersenschors (het woord corticale verwijst naar de cortex) is het deel dat de meeste mensen kennen, tenminste als het om uiterlijk gaat. De kenmerkende wendingen van de buitenste lagen spelen een belangrijke rol bij het verwerken van informatie en bij functies zoals taal en geheugen.

Corticale dementie wordt meestal geassocieerd met de grijze massa van de hersenen. Wanneer deze buitenlagen worden aangetast, wat het geval is bij Alzheimer, frontotemporale dementie, de ziekte van Binswanger en de ziekte van Creutzfeldt-Jakob, zijn er problemen met het geheugen, het onvermogen om de juiste woorden te vinden en om te begrijpen wat anderen zeggen (afasie).

Subcorticale Dementie Gedefinieerd

Zoals de term suggereert, zijn dit dementieën waarvan wordt aangenomen dat ze aanvankelijk structuren onder de cortex beïnvloeden (sub betekent hieronder) en zijn meer geassocieerd met de witte materie van de hersenen. De ziekte van Huntington, de ziekte van Parkinson en het aids-dementiecomplex zijn drie voorbeelden van aandoeningen die zijn geclassificeerd als subcorticale dementie.

Het is gebruikelijker om veranderingen in persoonlijkheid en een vertraging van denkprocessen in subcorticale dementies te zien. Taal- en geheugenfuncties lijken vaak grotendeels onaangetast in de eerdere stadia van deze dementie.

Behandeling en beheer

Behandelingen en behandeling van dementie hebben zich in het algemeen het meest gericht op de ziekte van Alzheimer, omdat dit de meest voorkomende oorzaak van dementie is. Deze medicijnen worden soms ook gebruikt om andere vormen van dementie te behandelen, hoewel ze specifiek door de FDA zijn goedgekeurd voor de ziekte van Alzheimer.

Niet-medicamenteuze benaderingen kunnen ook nuttig zijn bij de behandeling van dementie. Lichaamsbeweging, voeding en mentale activiteit hebben alle voordelen aangetoond in het onderzoek voor diegenen die leven met een verscheidenheid aan dementie, of ze nu corticaal of subcorticaal zijn.

Prognose

De prognose van corticale en subcorticale dementieën varieert aanzienlijk. Verschillende soorten dementie vallen in deze categorieën en de progressie wordt beïnvloed door een groot aantal factoren. De leeftijd van het begin, de algemene gezondheid en andere medische uitdagingen kunnen allemaal van invloed zijn op de prognose en de levensverwachting.