Een vorm van oestrogeen die MS-recidieven kan verminderen

Zwangere vrouwen met multiple sclerose hebben 70 procent minder kans op een terugval tijdens het derde trimester en deskundigen zijn van mening dat het vrouwelijke geslachtshormoon oestriol een cruciale rol kan spelen in deze bescherming.

Estriol is een type oestrogeen dat uniek is voor zwangerschap. Het wordt gemaakt door de placenta en bereikt het hoogste niveau tijdens het derde trimester. Het opwindende nieuws is dat wetenschappers nader kijken naar het gebruik van oestriol voor de behandeling van mensen met MS, in de hoop dat het hun ziekte zal vertragen.

De wetenschap achter het gebruik van Estriol om MS-recidieven te verminderen

Er zijn twee fase 2-onderzoeken die suggereren dat oestriol effectief kan zijn bij het verminderen van MS-recidieven. Fase 2-onderzoeken worden gedaan om de veiligheid van een medicijn te beoordelen en of deze al dan niet gunstig kan zijn. Fase 3-studies, die groter en langer zijn, zijn nodig voor de goedkeuring van een medicijn door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA). Dit zijn dus allemaal heel vroege gegevens, maar toch spannend.

In een tweejarig studiejaar 2016 in The Lancet Neurology, 164 vrouwen met relapsing-remitting MS (leeftijd 18 tot 50) werden gerandomiseerd en kregen dagelijks 8 mg oestriol of een placebo-pil. Noch de deelnemers, noch de onderzoekers wisten welke pil werd uitgedeeld aan welke vrouw. De deelnemers namen de dagelijkse oestriolpil of placebopil samen met hun gebruikelijke dagelijkse 20 mg injectie van Copaxone (glatirameeracetaat), waarvan de deelnemers recentelijk waren begonnen.

Resultaten van het onderzoek toonden aan dat na 12 maanden, er een significante afname was van de jaarlijkse terugvalpercentages bij de deelnemers die Copaxone en oestriol namen, in vergelijking met degenen die Copaxone en placebo gebruikten. Maar aan het einde van twee jaar was de daling van de jaarlijkse terugvalpercentages tussen degenen die oestriol namen en degenen die placebo namen slechts matig significant (of helemaal niet).

Terwijl de resultaten van de studie aanvankelijk veelbelovend waren, is het onduidelijk waarom dezelfde terugval na twee jaar niet werd gezien, zoals na een jaar. Deskundigen suggereren dat het nuttig zou zijn om het onderzoek met een groter aantal deelnemers te herhalen.

Aan de andere kant, de Copaxone en estriol groep hadden aanzienlijke verbeteringen met hun vermoeidheid, vergeleken met de Copaxone enige groep.

Het goede nieuws is dat oestriol goed werd getolereerd in het onderzoek. Bijvoorbeeld, in termen van het ontwikkelen van borstfibrocystische ziekte, borstkanker, of een verdikte baarmoederslijmvlies (alle zorgen van het nemen van een vorm van oestrogeen), waren er geen grote verschillen tussen de vrouwen die oestriol namen en degenen die dat niet deden. Het enige belangrijke onderscheid tussen de twee groepen was dat onregelmatige menstruatiecycli vaker voorkwamen bij vrouwen die oestriol namen dan vrouwen die dat niet deden. Vaginale infecties kwamen minder vaak voor bij vrouwen die oestriol namen dan vrouwen die dat niet deden.

In een andere kleinere studie van 2002 in De Annalen van Neurologie, tien niet-zwangere vrouwen met MS werden behandeld met dagelijks 8 mg oestriol en ondergingen maandelijks hersen-MRI's. De resultaten toonden een significante afname van het aantal gadolinium-versterkende laesies in de 6 maanden tijdens behandeling met oestriol, in vergelijking met de voorafgaande zes maanden vóór behandeling met oestriol.

Wanneer de behandeling met oestriol voor vrouwen gedurende zes maanden werd gestopt, keerde het aantal van hun gadolinium-versterkende laesies terug naar de niveaus van voorbehandeling of basislijn. Maar na vier maanden oestriol opnieuw te hebben gestart, verminderde hun laesiegetal opnieuw op de MRI van de hersenen - deze evaluatie heen en weer benadrukt echt het voordeel van oestriol in deze kleine studie.

Wat is de rol van Estriol bij MS?

Oestrogeen is een geslachtshormoon dat meestal wordt geproduceerd door de twee eierstokken van een vrouw en dat verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van haar voortplantingsorganen (baarmoeder, vagina, eileiders, eierstokken). Oestrogeen speelt ook een cruciale rol bij de menstruatie, borstontwikkeling, zwangerschap en gezondheid van het bot.

Er zijn drie verschillende soorten oestrogeen in het lichaam:

• estradiol
• oestron
• estriol

In tegenstelling tot estradiol en oestron, is oestriol uniek voor zwangerschap en bindt zwak aan oestrogeenreceptoren (dockingsites) die zich in cellen in het lichaam bevinden.

In termen van het profiteren van multiple sclerose, geloven wetenschappers dat oestriol een sterke rol speelt bij de bescherming van het centrale zenuwstelsel. Dit wordt gesuggereerd door studies die oestrogeenbinding aan oestrogeenreceptoren in het immuunsysteem, de hersenen en het ruggenmerg aantonen. Sterker nog, bleek het geven van oestriol aan muizen met experimentele auto-immuuncece- talis, of EAE (het muismodel van MS), ontsteking van het ruggenmerg en myelineverlies te voorkomen - myeline was de beschermende bedekking van zenuwen die bij MS werd beschadigd.

Desondanks zijn deskundigen van mening dat estriol meer neuroprotectief en minder ontstekingsremmend is, wat betekent dat het de hersenen en het ruggenmerg beschermt tegen verlies van myeline en zenuwvezel (axon), maar ontstekingen in het centrale zenuwstelsel niet voorkomt. Daarom is het waarschijnlijk dat een anti-inflammatoire medicatie (zoals een van de huidige ziektemodificerende therapieën) nodig is in combinatie met oestriol voor de behandeling van MS.

Wat betekent dit voor mij?

Het is belangrijk op te merken dat oestriol momenteel niet is goedgekeurd voor gebruik in de Verenigde Staten, hoewel het wordt gebruikt voor de behandeling van menopauze symptomen zoals opvliegers en vaginale droogheid in Europa en Azië.

De boodschap van thuis naar hier is dat, hoewel een veelbelovende MS-behandelingskandidaat, de wetenschap achter oestriol en zijn rol bij de bescherming van ziekteactiviteit bij MS niet volledig is uitgebannen. Meer onderzoek moet eerst worden afgerond, inclusief fase 3-onderzoeken. Therapieën hebben tijd nodig om zich te ontwikkelen, wat uiteindelijk een goede zaak is voor uw gezondheid en veiligheid.