Epilepsie: tekenen, symptomen en complicaties

Hoewel epileptische aanvallen het belangrijkste symptoom zijn van alle soorten epilepsie, kan de volledige omvang van iemands epilepsiesymptomen en -signalen variëren. Veelvoorkomende symptomen van aanvallen zijn spiertrekkingen en samentrekkingen, verlies van bewustzijn of bewustzijn, zwakte, angst en staren, maar de specifieke symptomen die u hebt, zijn afhankelijk van uw type epilepsie. Bijvoorbeeld, een type aanval kan een kort verlies van bewustzijn veroorzaken, terwijl een ander type oncontroleerbare schokken van het hele lichaam kan veroorzaken. Ook al zijn er veel verschillende soorten aanvallen, als u epilepsie heeft, zullen uw aanvallen gewoonlijk altijd hetzelfde zijn wanneer ze zich voordoen.

Frequente symptomen

Er zijn verschillende symptomen die u kunt hebben als u epilepsie heeft, en deze kunnen vóór, tijdens of na een aanval optreden. Niet iedereen heeft al deze symptomen, en degenen die je ervaart zullen afhangen van het soort aanvallen dat je hebt.

Hoewel het begrijpen van de symptomen van uw aanvallen belangrijk is, herinneren de meeste mensen die aan epilepsie lijden zich hun aanvallen of wat er gebeurde voordat ze zich voordeden. In dit geval is het belangrijk om iedereen die een van uw aanvallen heeft gezien, te vragen hoe het gepresenteerd werd en wat er op dat moment aan de hand was. Als u zich comfortabel voelt, kunt u ook overwegen om die persoon uit te nodigen om rechtstreeks met uw arts te spreken.

De meest voorkomende symptomen zijn:

• Samentrekken en schokken van spieren: Wanneer mensen denken aan aanvallen, denken ze meestal aan het type waarbij meerdere spieren in het lichaam samentrekken en trekken. Onwillekeurige spiercontracties kunnen echter ook voorkomen in geïsoleerde delen van uw lichaam.
• Verlies van bewustzijn: Sommige aanvallen kunnen een bewustzijnsverlies of bewustzijn veroorzaken dat plotseling optreedt en enkele seconden tot uren kan aanhouden. Bij sommige typen aanvallen is dit mogelijk het enige teken van een aanval die zichtbaar is voor anderen. Dit kan in verband worden gebracht met automatismen: doelloze en zich herhalende bewegingen die zonder nadenken worden gedaan (zie hieronder).
• Zwakheid: Zwakte kan in elk deel van uw lichaam voorkomen. U kunt bijvoorbeeld zwakte hebben in één arm, één been of beide. Meestal heb je zwakte in hetzelfde deel van het lichaam met terugkerende aanvallen. Zwakte in een deel van het lichaam lijkt veel op een beroerte, maar het lost op wanneer de aanval voorbij is. Dit kan nog verwarrend zijn, omdat beroertes soms aanvallen kunnen veroorzaken.
• Angst: Voor een aanval, vaak een focale aanval, voelen sommige mensen zich angstig. Dit kan zijn eigen symptoom zijn en / of een signaal dat er een aanval zal plaatsvinden (zie "Auras" hieronder). Sommige mensen ervaren intense angst, angst of een gevoel van naderend onheil.

• Staring: In de ruimte staren is een symptoom als je verzuimaanvallen hebt. Het lijkt alsof je even aan het dagdromen bent of in gedachten verzonken bent, terwijl je in feite een aanval ervaart.

automatismen

Het type automatisme en de aard ervan, of het nu complex is of zo eenvoudig dat het kan worden gemist, is zeer variabel. Bij epilepsie kunnen zich automatismen voordoen bij focale verminderde voorvallen van bewustwording, evenals bij inbeslagname (met name atypische aanvallen). Als je een automatisme hebt, is het meestal hetzelfde voor elke aanval, maar is het niet noodzakelijkerwijs aanwezig in al je aanvallen.

Sommige automatismen zijn waarschijnlijker bij bepaalde soorten aanvallen. Bijvoorbeeld, bekken stoten en bilaterale been automatismen, zoals trappen of fietsen bewegingen, komen vaker voor bij epilepsie van de frontale lob dan temporale kwab epilepsie. Automatismen van de mond en de handen daarentegen komen vaker voor bij epilepsie van de tijdelijke lob.

Automatismen kunnen ook aanwijzingen geven om te bepalen of er een aanval plaatsvindt aan de rechter- of linkerkant van uw hersenen. Automatismen die aan één kant van je lichaam voorkomen, wijzen er bijvoorbeeld typisch op dat de aanval begon aan dezelfde kant van je hersenen.

Overleg met uw arts over eventuele automatismen die u misschien hebt (u heeft een ooggetuige nodig om u hierbij te helpen), omdat de aanwezigheid of afwezigheid en het type automatisme kunnen helpen bij het bepalen van de focus (locatie) en het type van uw aanvallen.

Aura

Een epileptische aura is een duidelijke perceptie, visueel, motorisch, sensorisch of psychologisch, die u voelt rond de tijd dat een aanval plaatsvindt. Hoewel een aura slechts een paar seconden voordat deze optreedt, een aanval kan signaleren, kan een aura en een aanval met wel een uur worden gescheiden.

Omdat aura's vaak voorkomen voorafgaand aan een aanval waarbij u het bewustzijn verliest, kunnen ze worden beschouwd als een vorm van een waarschuwingssignaal dat een aanval op het punt staat te gebeuren. Ze komen het meest voor als u focale epilepsie heeft en meestal minder dan twee minuten duurt.

Het type aura dat je hebt kan aanwijzingen geven over de regio van je hersenen waarin je aanval begint. Soms komen aura's alleen voor en gaan ze niet verder. In deze gevallen is de aura was de aanval.

Er zijn veel verschillende soorten aura's die u alleen of vóór een aanval kunt ervaren. Deze kunnen worden opgesplitst in sensorische aura's, waarin alleen een sensatie aanwezig is, en ervaringsgerichte aura's, die complexer zijn.

Auras variëren aanzienlijk van persoon tot persoon, maar zijn meestal ongeveer hetzelfde van inbeslagneming tot inbeslagneming. Sommige aura's zijn gemakkelijk voor mensen om te beschrijven, zoals het zien van zigzaglijnen, terwijl anderen veel moeilijker uit te leggen zijn, zoals het gevoel gescheiden te zijn van je lichaam.

Soorten aura's zijn onder andere:

• Visie (visueel): Visuele aura's kunnen eenvoudig zijn, zoals het zien van heldere lichtflitsen, donkere vlekken of tunnelvisie, of ze kunnen complex of experiëntieel zijn, zoals blindheid, visuele hallucinaties, illusies en vervormde landschappen zoals macropsie, waar alles om je heen groter lijkt dan normaal.
• Geur (olfactorisch): Bepaalde geuren, vaak onaangenaam, kunnen worden ervaren met een aura.
• Hoorzitting (auditief): Net als visuele aura's kan het horen van aura's eenvoudig zijn, zoals het horen van een rinkelend of zoemgeluid, of complex (experiëntieel), zoals het horen van vervormde geluiden of het spreken van stemmen.
• somatosensorische: Deze aura's omvatten sensatie en kunnen behoorlijk gevarieerd zijn, inclusief tintelingen, een gevoel van bewegen, zelfs terwijl je stilzit, of een behoefte om te bewegen.
• Smaak (smaak): Abnormale smaak (bijvoorbeeld metaalachtig) of die aanwezig zijn zonder voedsel te eten kunnen voorkomen.
• abdominale: Misselijkheid of een maagaandoening of -stoornis is een vrij veel voorkomende aura met tijdelijke kwabaanvallen.
• Motor: Herhaalde bewegingen van een ledemaat of zwakte kunnen optreden.
• Autonoom: Aura's met koude rillingen en kippenvel kunnen bijvoorbeeld voorkomen.
• Psychic: Deze aura's kunnen heel dramatisch zijn en kunnen een plotseling gevoel van angst, een gevoel van naderend onheil, déjà vu-ervaringen (het gevoel dat wat er momenteel gebeurt, in het verleden is gebeurd) en dergelijke omvatten.

Hoewel dit de symptomen zijn die het vaakst worden geassocieerd met epilepsie, zijn er een hele reeks symptomen die mogelijk te wijten zijn aan abnormaal neuronvuur in de hersenen, en sommige zijn met name moeilijk te onderscheiden van gedrags- en andere psychische stoornissen.Van ongewone gedachten tot het horen en zien van dingen die niet aanwezig zijn bij symptomen van herhaalde winderigheid en braken (abdominale epilepsie), de lucht is vrijwel de limiet. Daarom is het belangrijk om nota te nemen van symptomen die zijn opgemerkt vóór, tijdens of na een aanval.

Op type

Zoals eerder opgemerkt, zijn de symptomen die u ervaart afhankelijk van het type aanvallen dat u heeft. Hier zijn enkele van de veel voorkomende symptomen die u kunt ondervinden ingedeeld naar type.

Gegeneraliseerde aanvallen

Gegeneraliseerde aanvallen omvatten beide zijden van uw hersenen. De symptomen die gepaard gaan met de zes verschillende soorten gegeneraliseerde aanvallen zijn:

• Absence-aanvallen: Eerder genoemd petit mal-aanvallen, afwezigheid-aanvallen worden in het begin niet altijd herkend als toevallen en komen het meest voor bij kinderen. Wanneer deze aanvallen plaatsvinden, stop je plotseling wat je doet en het lijkt alsof je wezenloos in de ruimte staart. Absence-aanvallen gaan soms gepaard met automatismen zoals lip-klappen, kauwen of oogfladderen en duren meestal ongeveer 10 seconden. Wanneer een verzuimbesmetting stopt en geleidelijk begint in plaats van plotseling en langer duurt dan 10 seconden, kan dit worden beschouwd als een atypische absentie. Deze aanvallen hebben meer kans om te vallen. Automatismen die optreden bij atypische absentiestilstanden kunnen er uit zien als knipperen of ooglid fladderen, lip-klappende bewegingen, kauwbewegingen, wrijving tussen uw vingers of andere repetitieve bewegingen maken met uw handen.
• Tonische aanvallen: Bij tonische aanvallen stollen je spieren plotseling, meestal in je armen, benen en rug, wat kan resulteren in vallen als je opstaan ​​wanneer ze zich voordoen. Deze aanvallen gebeuren vaak terwijl je slaapt, meestal minder dan 20 seconden, en resulteren meestal in een verlies van bewustzijn als je wakker bent.
• Atonische aanvallen: Deze aanvallen zijn het tegenovergestelde van tonische aanvallen; wanneer ze zich voordoen, worden je spieren slap, wat van invloed kan zijn op je hele lichaam of alleen je hoofd, nek en romp. Als je opstaan ​​terwijl dit gebeurt, stort je ineen en daarom hebben deze aanvallen de bijnaam "drop-aanvallen". Het risico op letsel is hoog vanwege de kans op vallen, dus beschermende kleding kan nodig zijn voor je hoofd. Over het algemeen bent u zich tijdens deze aanvallen niet volledig bewust.
• Myoclonische aanvallen: Deze aanvallen zijn plotselinge, korte schokken van uw armen of benen, meestal aan beide kanten van uw lichaam en slechts een seconde of twee. Deze kunnen na elkaar in een korte periode of gewoon hier en daar optreden.
• Clonische aanvallen: Deze aanvallen zijn net zoals myoklonische aanvallen, behalve dat de eikels repetitief zijn. Ze kunnen het hele lichaam of beide zijden omvatten en kunnen van enkele seconden tot een minuut duren. Clonische aanvallen zijn op zich zeldzaam en komen meestal voor bij baby's.
• Tonic-clonische aanvallen: Deze aanvallen, voorheen grand mal-aanvallen genoemd, beginnen met bewustzijnsverlies, dat zich meestal vrij plotseling voordoet. De volgende is de tonische fase, waarin de spieren in je armen, benen, rug en borst stijf worden, gevolgd door de klonische fase, die het schokken en trillen van je spieren inhoudt. De volledige aanval kan maximaal drie minuten duren. Naarmate uw lichaam begint te ontspannen, kunt u de controle over uw blaas en / of uw darmen verliezen als u langzaam weer bij bewustzijn komt. U kunt zich slaperig, verward, prikkelbaar of depressief voelen wanneer u wakker wordt.

Focal-aanvallen

Focal-aanvallen zijn het meest voorkomende type aanvallen bij epilepsie. Ze hebben betrekking op slechts een gebied of zijkant van je hersenen. De symptomen die gepaard gaan met de twee soorten focale aanvallen zijn:

• Focal aware inbeslagnames: Dit type aanvallen wordt ook vaak een aura genoemd. Zoals de naam aangeeft, ben je wakker en je bent je ervan bewust terwijl deze aanvallen plaatsvinden, hoewel je misschien niet altijd in staat bent om te reageren. Ze kunnen spiertrekkingen, verstijving, slapte of andere symptomen veroorzaken en duren van seconden tot een paar minuten.
• Focal-impaired bewustzijnsaanvallen: Tijdens deze aanvallen ben je of onbewust of onbewust. Deze aanvallen worden soms voorafgegaan door een aura of focale bewuste aanval en duren meestal één of twee minuten. De kenmerken van een focale beperking van het bewustzijnsbesef, inclusief het type automatisme, hangen af ​​van het gebied van de hersenen waar de abnormale elektrische activiteit plaatsvindt. Voorbeelden van automatismen die kunnen optreden bij aanvallen met focale beperkingen van het bewustzijn zijn repetitief tikken, snel knipperen, herhalende woorden of zinsdelen, grommend, repetitieve handbewegingen, plukken of morrelen aan kleding of voorwerpen, klapperen met de lippen, kauwen, mompelen, slikken, complexe handelingen zoals schudden kaarten en dramatische acties zoals lachen, huilen, schreeuwen of je kleren uittrekken.

Complicaties / subgroepindicaties

Er zijn potentiële complicaties van toevallen, afhankelijk van waar en wanneer u ze hebt. Deze kunnen zijn:

• Verdrinking: Het risico van verdrinking tijdens het zwemmen of baden is 15 tot 19 keer hoger als u epilepsie heeft vanwege het risico op een toeval in het water. Dit risico neemt af naarmate u langer tussen aanvallen bent.
• Falls: Als u een aanval krijgt, kan dit leiden tot het slaan van uw hoofd, het breken van een bot of anderszins letsel veroorzaken.
• Auto ongelukken: Een aanval tijdens het rijden kan een auto-ongeluk veroorzaken. Daarom hebben veel staten rijbeperkingen en tijdvereisten in verband met hoe lang u aanvalsvrij bent geweest. Net als bij het risico van verdrinking neemt uw risico op een aanval tijdens het rijden af ​​naarmate de tijd tussen de aanvallen toeneemt.
• Emotionele problemen: Angst, depressie en zelfmoordgedachten en -gedrag komen vaak voor bij mensen met epilepsie.Naar schatting één op de drie mensen met epilepsie zal op enig moment in hun leven een klinische depressie ontwikkelen, die vaak gepaard gaat met een angststoornis. Behandeling voor deze problemen kan echter helpen.

Levensbedreigende complicaties van epilepsie komen niet vaak voor, maar omvatten:

• Status epilepticus: Dit is het moment waarop u een aanval heeft die langer dan vijf minuten aanhoudt, of als u herhaaldelijk toevallen hebt zonder er tussendoor volledig wakker van te worden. Deze aandoening kan leiden tot hersenbeschadiging of de dood.
• Plotselinge, onverwachte dood: Dit gebeurt bij ongeveer 1 procent van de mensen met epilepsie en niemand weet de exacte oorzaak. U loopt mogelijk een hoger risico op een plotselinge onverwachte dood als uw aanvallen niet worden beheerst door medicijnen of als u frequent tonisch-clonische aanvallen heeft.

Vrouwen met epilepsie

Voor vrouwen met epilepsie zijn er enkele speciale overwegingen met betrekking tot menstruatie, contraceptie en zwangerschap, aangezien hormonale schommelingen van invloed kunnen zijn op de aanvalsactiviteit. In het bijzonder geloven artsen dat oestrogeen aanvalsactiviteit kan verhogen, terwijl progesteron het tegenovergestelde effect lijkt te hebben.

Menstruatie:Tijdens de puberteit rijpt het voortplantingssysteem en het lichaam van een vrouw maakt oestrogeen en progesteron aan, wat het begin van de menstruatie en de ontwikkeling van de borst veroorzaakt. Vanwege deze toename van hormonen kunnen meisjes met epilepsie op dit moment in hun ontwikkeling ook de frequentie van hun aanvallen zien toenemen.

Sommige vrouwen kunnen ook een toename in de frequentie van hun aanvallen rond hun menstruatie ervaren. Bekend als catameniale epilepsie, kunnen epileptische aanvallen rond de menstruatiecyclus van een vrouw extra management nodig hebben. Artsen zijn van mening dat de effecten van oestrogeen en progesteron op de hersenen tot deze toename van de frequentie van aanvallen leiden.

anticonceptie:Er zijn verschillende anticonceptiva beschikbaar als u een vrouw bent met epilepsie die zwangerschap wilt vermijden, maar u moet voorzorgsmaatregelen nemen, vooral met orale anticonceptiva. Sommige medicijnen tegen epilepsie kunnen de werking van anticonceptiepillen tegengaan, wat betekent dat u zwanger kunt raken, zelfs als u ze gebruikt. Omgekeerd kunnen orale anticonceptiepillen de effectiviteit van uw anti-epileptische medicatie verminderen, wat een doorbraak kan veroorzaken. Dit geldt met name voor Lamictal (lamotrigine). Praat met uw arts over uw opties.

Zwangerschap:Elke vrouw met epilepsie reageert anders op zwangerschap. De meeste vrouwen hebben hetzelfde aantal aanvallen tijdens de zwangerschap als eerder, hoewel sommige minder of meer hebben. Aanvallen tijdens de zwangerschap zijn gevaarlijk voor uw baby en kunnen leiden tot miskramen, vroegtijdige bevalling en vroeggeboorte, dus het is belangrijk om ze onder zoveel mogelijk controle te houden. Als u een aanval heeft terwijl u zwanger bent, vertel dit dan onmiddellijk aan uw arts. Mogelijk moet u uw medicatie laten aanpassen.

De anticonceptiegeneesmiddelen die u gebruikt, kunnen ook van invloed zijn op uw baby, dus werk samen met uw arts om de veiligste medicatie en dosering te vinden om uw aanvallen onder controle te houden. Het is het beste als u dit kunt doen voordat u zwanger bent, maar als u erachter komt dat u al zwanger bent, ga dan zo snel mogelijk naar uw arts. Als u al enige tijd medicatie gebruikt en geen toevallen hebt gehad, kunt u mogelijk afbouwen voordat u zwanger raakt, maar stop uw medicatie nooit zonder toestemming en toezicht van uw arts. Vergeet niet dat ongecontroleerde aanvallen veel schadelijker zijn voor uw baby dan welk medicijn dan ook.

Uw arts kan u ook aanbevelen een hoge dosis foliumzuur in te nemen, wat helpt bij het voorkomen van foetale hersen- en ruggenmergabnormaliteiten, enkele maanden voordat u van plan bent zwanger te worden, aangezien sommige anti-epileptische medicijnen invloed kunnen hebben op hoe uw lichaam deze vitamine metaboliseert.

Aanvallen treden meestal niet op tijdens de bevalling, dus u moet uw baby normaal en zonder complicaties kunnen brengen. Als u tijdens een bevalling een aanval krijgt, kan uw arts proberen het te stoppen met een intraveneus medicijn. Voor vrouwen met frequente aanvallen tijdens de zwangerschap, vooral in het laatste trimester, kan een C-sectie worden aanbevolen, maar uw arts zal de veiligste toedieningsmethoden voor u bespreken.

Als u uw baby borstvoeding wilt geven, neem dan contact op met uw arts. Borstvoeding mag geen probleem zijn, maar uw arts wil mogelijk uw medicatie vervangen of u neemt het op een ander tijdstip dan normaal.

Over het algemeen is het risico dat een kind op enig moment in het leven epilepsie ontwikkelt ongeveer 1 procent. Als u epilepsie heeft, neemt het risico dat uw kind epilepsie ontwikkelt een kleine hoeveelheid toe tot ongeveer 5 procent. Als uw epilepsie een genetische of erfelijke component heeft, is het risico groter. U kunt praten met een geneticus als u zich zorgen maakt over het doorgeven van epilepsie aan uw kind.

Wanneer moet u een arts raadplegen?

Het voor de eerste keer ervaren van een aanval betekent dat u uw arts moet raadplegen, zelfs als u niet zeker weet of het een aanval was. Hij of zij moet de oorzaak vaststellen en eventuele onderliggende medische aandoeningen uitsluiten, en mogelijk starten met anti-epileptische medicatie.

Als u al gediagnosticeerd bent met epilepsie, dient u uw arts te raadplegen wanneer u een verandering in uw patronen, frequentie of activiteit van de aanvallen vaststelt. Het doel van de behandeling is om uw aanvallen onder controle te krijgen met de minste hoeveelheid medicatie die mogelijk is, dus het kan nodig zijn om de dosering aan te passen, een andere medicatie toe te voegen, een andere soort behandeling of een andere behandeling.

Als u status epilepticus ervaart, heeft u noodhulp nodig, omdat deze levensbedreigend kan zijn.U hebt ook noodhulp nodig als u een aanval heeft en u zwanger bent; je hebt een aanval in water; je wordt niet wakker na een aanval; je hebt meteen een nieuwe aanval; je hebt hoge koorts; u hebt diabetes of u bent tijdens een aanval gewond geraakt.

Epilepsie: oorzaken en risicofactoren Was deze pagina nuttig? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• KiriakopoulosE, Shafer PO. Soorten aanvallen. Stichting voor epilepsie. Gepubliceerd 20 maart 2017.
• Mayo Clinic Staff. Epilepsie. Mayo Clinic. Bijgewerkt 10 maart 2018.
• Mayo Clinic Staff. Epilepsie en zwangerschap: wat u moet weten. Mayo Clinic. Bijgewerkt 13 juli 2017.
• National Institute of Neurological Disorders and Stroke. The Epilepsies and Seizures: Hope Through Research: Zwangerschap en moederschap. NationalInstitutes of Health. Bijgewerkt 6 december 2017.