Tarsometatarsal Joint of Lisfranc Joint Injuries

Tarsometatarsal-gewricht, ook bekend als het Lisfranc-gewricht of -complex, en de tarsometatarsale geledingen genoemd, verwijzen naar de plek in de voet waar de middenvoetbeenderen - de lange botten die naar de vingerkootjes of tenen leiden - samenkomen en articuleren met de tarsale botten van de middenvoet en de hielvoet die de voetboog vormen, waaronder de mediale, intermediaire en laterale spijkerschotten, en het rechthoekige bot.

Het tarsometatarsale gewrichtsgebied is een complex gebied van botten, ligamenten, kraakbeen en andere weefsels die helpen stabiliteit te bieden in de voetboog en om te wandelen. Tarsometatarsal is soms verkeerd gespeld als "tarsometatarsal" (waarschijnlijk vanwege de relatie met de voetwortelbeenderen van de voet).

Tarsometatarsal Joint Injuries

Verwondingen aan het tarsometatarsale gewricht worden soms Lisfranc-verwondingen genoemd. Ze komen het vaakst voor bij atleten, zoals hardlopers, voetbal- en voetbalspelers; slachtoffers van auto-ongelukken; ruiters en militairen - meestal groepen die bewegen met veel voetactie, vaak met draaiende bewegingen. Deze verwondingen kunnen echter worden veroorzaakt door zoiets eenvoudigs als een misstap op een trap of struikelen over een voet die naar voren wordt gebogen, of van ernstige stoten en trauma's door vallen van een hoogte.

Tarsometatarsale gewrichtsblessures treden meestal op met een draai en een val en resulteren meestal in schade aan het kraakbeen in de middenvoet. Onbehandeld letsel kan leiden tot platte voeten en artritis.

De drie soorten tarsometatarsale gewrichtsblessures zijn:

• Verstuikingen waarbij een of meer ligamenten in het gewrichts- en middenvoetgebied worden uitgerekt.
• Breuken, inclusief het afschilferen van botten in het gebied.
• Ontwrichting van een of meer botten in het gewrichtsgebied.

Symptomen van verwondingen aan de Tarsometatarsal Joint

Veel voorkomende symptomen van verwondingen aan het Lisfranc-gewricht kunnen zijn:

• Zwelling van de voet, met name de bovenkant van de voet.
• Blauwe plekken op de onderkant van de voet, vooral in de boog, is een sterke aanwijzing voor een verwonding aan de tarsometatarsale gewrichten, hoewel kneuzing ook op de top van de voet kan optreden.
• Tederheid in het middenvoetgebied.
• Blaarvorming in de voetboog.
• Pijn in het middenvoetgedeelte van de voet bij het staan ​​of wanneer druk wordt uitgeoefend.
• Pijn en onvermogen om enig gewicht op de voet te plaatsen.
• Een ongewone verbreding van de voet.

Verwondingen van dit type worden soms verward met verstuikingen van de enkel. Als de gebruikelijke aanbrenging van ijs tijdens het heffen van de voet en de rest de pijn of zwelling niet lijkt te verminderen, is het belangrijk om medische zorg te zoeken voor de verwonding.

Behandelingen voor Tarsometatarsal Joint Injuries

Als er geen fracturen bij de verwonding zijn betrokken, worden geen ligamenten gescheurd en zijn er geen dislocaties, de behandeling kan net zo eenvoudig zijn als een cast op de voet gedurende zes maanden. Krukken helpen de patiënt om zich te verplaatsen en gewicht en druk van de gewonde voet te houden. Nadat de cast is verwijderd, is er meestal een orthopedische laars of afneembare cast die wordt gedragen gedurende een periode waarbij de voet alleen licht van gewicht moet zijn.

Voor ernstigere verwondingen of als behandeling met een cast niet succesvol is, kan een operatie nodig zijn. Wanneer er sprake is van dislocatie of botbreuken, is meestal een operatie noodzakelijk om deze op één lijn te brengen om een ​​goede genezing te garanderen en problemen die zich later kunnen ontwikkelen, zoals artritis, te voorkomen. Borden of schroeven kunnen worden gebruikt om deze onderdelen op hun plaats te houden.

In sommige ernstige gevallen is het fuseren van beschadigde botten noodzakelijk. In deze gevallen zijn de botten verbonden en mogen ze samen genezen. Het is meestal niet nodig om gebruikte platen of schroeven te verwijderen.

Na behandeling van tarsometatarsale en Lisfranc-verwondingen kan revalidatie nodig zijn om de volledige functie van de voet te herstellen.