Voor, tijdens en na galblaasoperatie

Het doel van de galblaas is om de vertering van voedsel te bevorderen. De gal helpt om vet op te lossen, zodat het kan worden opgenomen in de bloedbaan om voedingsstoffen aan het lichaam te leveren. De galblaas slaat gal op, die in de lever wordt gemaakt voor gebruik bij de vertering van voedsel. Voedsel, met name vet voedsel, triggeren de afgifte van gal uit de galblaas.

Symptomen van galblaasproblemen zijn onder andere:

• Opzwellen na het eten
• Vet voedselintolerantie
• Indigestie
• Misselijkheid
• braken
• Rugpijn
• Gevoel van volheid
• Koorts
• Klei gekleurde kruk
• Pijn onder de rechterarm

Galblaasaanvallen (galstenen), die zeer pijnlijk kunnen zijn, treden meestal op wanneer een galsteen voorkomt dat gal uit de galblaas komt. Ze kunnen zelfs worden aangezien voor een hartaanval en vice versa. Negeer nooit symptomen die een hartaanval kunnen zijn, waaronder pijn in de linkerarm en pijn op de borst.

Testen om te bevestigen dat het probleem inderdaad een galblaasprobleem is, kan zijn:

• Bloedonderzoek, inclusief amylase, lipase, complete bloedbeeld (CBC) en leverfunctietesten
• Abdominale echografie
• Radionuclidescan
• Abdominale CT-scan

In de meeste gevallen is de operatie van tevoren gepland, maar in gevallen van ernstige ontsteking kan een galblaasoperatie met spoed worden uitgevoerd na de diagnose. Testen op galblaasziekte omvat een lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en mogelijke beeldvorming van de buikholte die de aanwezigheid van galstenen en blokkades kan detecteren.

Een ERCP, of endoscopische retrograde cholangiopancreatografie, is een minder invasieve procedure om galstenen te behandelen, al dan niet voorafgaand aan het plannen van een operatie. De beslissing wordt genomen op basis van de grootte en het aantal galstenen en de toestand van de galblaas.

1

Wat te eten voor galblaasverwijderingschirurgie

Het vermijden van vette voedingsmiddelen kan helpen om galblaasaanvallen te voorkomen - galblaaspijn bij mensen met galblaasaandoeningen - omdat bekend is dat dit voedsel de afscheiding uit de galblaas verhoogt, wat op zijn beurt leidt tot ongemak. Gefrituurd voedsel, vette voedingsmiddelen en andere soorten voedsel met een verhoogd vetgehalte moeten worden vermeden door mensen die last hebben van galblaasproblemen. Veel bronnen geven aan dat eieren ook moeten worden vermeden.

Een andere veel voorkomende trigger voor galblaaspijn is het eten van voedsel waarvoor je gevoelig bent of een allergische reactie veroorzaakt. Veel mensen hebben bijvoorbeeld een gevoeligheid voor zuivelproducten, maar de symptomen zijn mild (een loopneus, maagklachten), waardoor ze voedsel met zuivel blijven eten. Voor deze mensen zijn de voedingsmiddelen waarvoor ze allergisch zijn veel waarschijnlijker dan andere voedingsmiddelen om significante galblaaspijn te veroorzaken en moeten ze worden vermeden. Zuivel is slechts een voorbeeld. Voor sommigen kan het gluten zijn, voor anderen kan het iets heel anders zijn.

Als er voedsel in uw dieet zit dat routinematig symptomen van gevoeligheid veroorzaakt, zoals een opgeblazen gevoel, gas of maagklachten, is het waarschijnlijker dat andere voedingsmiddelen een galblaasaanval veroorzaken. Over het algemeen is een dieet dat rijk is aan fruit en groenten, arm aan vet en vlees, ideaal.

2

Anesthesie

Algemene anesthesie wordt gebruikt tijdens galblaasoperaties. De operatie begint met de toediening van een IV-kalmeringsmiddel om de patiënt te ontspannen. Zodra het medicijn in werking treedt, brengt de anesthesieprovider een ademhalingsslang of endotracheale buis door de mond van de patiënt in de luchtpijp.

Zodra de beademingsbuis op zijn plaats zit, worden medicijnen gegeven om de patiënt te laten slapen en pijn te behandelen / voorkomen. De buis wordt dan verbonden met een ventilator om lucht te verschaffen aan de longen van de patiënt gedurende de procedure.

Tijdens de procedure houdt de anesthesist voortdurend de vitale functies van de patiënt in de gaten en verstrekt hij de nodige medicijnen.

3

De procedure

De meest gebruikte techniek voor galblaasoperaties is de laparoscopische benadering, waarbij een camera en enkele kleine incisies worden gebruikt om de operatie te visualiseren in plaats van een grote incisie. De laparoscopische methode is de 'gouden standaard' geworden, maar de operatie kan snel worden omgezet in de 'open' procedure als de chirurg het nodig acht of als er complicaties optreden.

De chirurg begint met vier kleine incisies, ongeveer een halve centimeter lang, in de rechterbovenkant van de buik. Twee van deze incisies stellen de chirurg in staat om chirurgische instrumenten in de buikholte te plaatsen. De derde incisie wordt gebruikt om de laparoscoop in te brengen, een instrument met een lamp en een videocamera waarmee de chirurg tijdens het werk de operatie op een monitor kan bekijken. De vierde incisie wordt gebruikt om een ​​poort in te brengen die koolstofdioxidegas vrijgeeft en de buik opblaast om een ​​betere visualisatie en meer werkruimte mogelijk te maken.

De galblaas wordt gescheiden van het gezonde weefsel en wordt in een steriele zak geplaatst om deze door een van de kleine incisies te laten gaan. Als de galblaas is vergroot of verhard en niet door de laparoscopische incisies kan passen, wordt de operatie omgezet in een open procedure om het weefsel te verwijderen.

De chirurg inspecteert vervolgens het gebied waar de galblaas werd verwijderd en sluit de kanalen die ermee verbonden waren. Als er geen tekenen van lekkage of infectie zijn, wordt de poort die kooldioxide in de buik blaast verwijderd en lekt het resterende gas uit de incisies wanneer de instrumenten worden verwijderd. De incisies worden vervolgens gesloten met nietjes, steken of zelfklevende verbanden.

4

Na galblaasoperatie

Nadat de galblaasoperatie is voltooid, kan de patiënt langzaam ontwaken en wordt de beademingsbuis verwijderd. De patiënt wordt vervolgens naar de post-anesthesiezorgeenheid getransporteerd voor monitoring terwijl de anesthesieagentia volledig afslijten.

Tijdens deze fase van herstel zal de patiënt nauwlettend in de gaten worden gehouden door het personeel op tekenen van pijn, veranderingen in vitale functies of complicaties door operaties. Als er geen complicaties worden waargenomen en de patiënt wakker is, kunnen ze een uur of twee na de operatie worden overgebracht naar een ziekenhuiskamer.

Gedurende de dag na de operatie wordt de patiënt geobserveerd op tekenen van complicaties, waaronder infectie, bloeding en het lekken van gal, een zeldzame maar ernstige aandoening waarvoor een tweede operatie nodig is om te corrigeren. Bloed wordt ook getrokken en geanalyseerd om de gezondheid van de patiënt te volgen.

5

Herstel

De meeste patiënten kunnen binnen 24 uur na de operatie naar huis gaan om door te gaan met herstellen van de operatie en terugkeren naar hun normale dagelijkse activiteiten in minder dan een week. Meer inspannende activiteit kan een langere genezingstijd vereisen.

Een klein percentage van de patiënten heeft een vetarm, vezelrijk dieet nodig in de eerste paar weken na de operatie om ongemak en diarree na het eten te voorkomen. Als diarree aanhoudt ondanks wijzigingen in de voeding, moet de chirurg hiervan op de hoogte worden gebracht. Deze complicatie is niet ongebruikelijk, maar kan ernstige problemen opleveren als deze zich blijft voordoen na herstel.

De chirurgische incisies vereisen minimale zorg en kunnen tijdens het douchen met water en zeep worden gereinigd. Als de incisie werd gesloten met pleister, zullen deze vanzelf vallen of door de chirurg worden verwijderd tijdens een kantoorbezoek. Elke vuile drainage of significante roodheid van de incisies moet worden gemeld.

Een woord van DipHealth

Galblaaspijn wordt meestal geassocieerd met pijn in het uur na het eten en is vaak matig tot ernstig van aard. Als algemene regel geldt dat buikpijn niet mag worden genegeerd, ongeacht of de galblaas de verdachte bron is of niet.

Als je denkt dat je galblaasaanvallen hebt, zoek dan medische behandeling in plaats van het te negeren en hoop dat het zal verdwijnen. De pijn kan na verloop van tijd verergeren.