Hersenschudding: oorzaken en risicofactoren

Het beschrijven van de oorzaak van een hersenschudding is geen exacte wetenschap - althans nog niet. Er is veel dat we niet weten over wat er gebeurt om een ​​hersenschudding te veroorzaken, een term die zelfs niet universeel wordt gebruikt. Een "hersenschudding" is het woord van keuze in de sport, maar "mild traumatisch hersenletsel" is de term die wordt gebruikt in militaire settings. Zelfs het onderzoek is anders tussen de twee.

Hoe dan ook, de enige constante in de oorzaak van hersenschudding is dat er een slag op het hoofd is.

Algemene oorzaken

Schade aan de hersenen door direct contact, draaien (ook bekend als "scheren") en het raken van de binnenkant van de schedel tijdens versnelling of vertraging (bekend als coup-contracoup) is de feitelijke oorzaak van een hersenschudding. Van bepaalde soorten activiteiten is bekend dat dit vaker voorkomt.

Oorzaken van hersenschudding kunnen worden onderverdeeld in twee categorieën: sportgerelateerde hersenschuddingen en niet-sportblessures. Tussen de twee is er weinig verschil in de daadwerkelijke schade aan de hersenen, maar gerichte medische zorg en hersenschuddingdetectie in de sport verandert de rapportage - en daarmee de incidentiepercentages - op en buiten het veld.

Sportgerelateerde oorzaken

Van alle sporten is boksen de koning van hersenschudding. Inderdaad, de enige gegarandeerde manier om een ​​wedstrijd te winnen is om een ​​hersenschudding in je tegenstander te veroorzaken (knock-out).

Onderzoek naar amateur-boksers laat zien dat een knock-out niet de enige manier is om een ​​hersenschudding te veroorzaken. Herhaalde slagen naar het hoofd - ook al resulteren ze niet in een acuut verlies van bewustzijn - kunnen hersenschudding veroorzaken. Het duurt bijna net zo lang voor een bokser om volledig te herstellen na een gevecht, of hij is knock-out of niet.Als een bokser niet wordt uitgeschakeld, betekent dit dat hij meer tijd besteedt aan het krijgen van pummeled.

Voetbal heeft verreweg de grootste incidentie van hersenschudding in de jeugdsport. Het heeft ook de grootste algemene deelname aan een enkele sport. Sporters uit de middelbare school hebben een statistisch significante toename van de ernst van de hersenschudding op lange termijn ten opzichte van universiteitsatleten. Onderzoekers weten niet precies waarom, vooral omdat universitaire spelers zwaardere verwondingen op het veld krijgen.

Wetende dat voetbal hersenschuddingen veroorzaakt heeft geleid tot veel meer medische steun voor spelers op het veld en in het kantoor van de dokter. Alle aandacht kan zijn toegenomen de detectie en rapportage van hersenschudding, die op zijn beurt bijdraagt ​​aan de statistieken. College atleten hebben meer toegang tot medische zorg, zowel op als buiten het veld, wat misschien iets te maken heeft met hoe universiteitsatleten sneller herstellen.

Damesvoetbal is de vrouwelijke teamsport met de hoogste hersenschudding. In tegenstelling tot herenvoetbal - waarbij contact tussen spelers de meest waarschijnlijke oorzaak is van hersenschudding - veroorzaakt damesvoetbal meer hersenschuddingen wanneer spelers de grond raken.

Maar vrijwel elke sport van het scholastische team veroorzaakt op de een of andere manier hersenschudding. Volleybal, cheerleading, softbal, honkbal, basketbal en lacrosse zijn allemaal verantwoordelijk voor concussies voor spelers in toenemende aantallen sinds de late 20e eeuw.

In de scholastieke competitie is worstelen de individuele (niet-team) sport met het hoogste aantal hersenschuddingen. Takedowns veroorzaken de meeste hersenschuddingen.

Niet-sport-hersenschudding Oorzaken

Buiten het rooster of de ring gebeuren de meest voorkomende oorzaken van een hersenschudding op het slagveld. Militaire of gevechtsgerelateerde hersenschuddingen worden niet op dezelfde manier gerapporteerd als sportgerelateerde hersenschuddingen, dus er is geen manier om een ​​directe vergelijking te maken. Echter, de hersenschudding veroorzaakt in de strijd zijn goed gedocumenteerd en hebben de neiging om meestal het gevolg zijn van explosies.

Net als bij sportgerelateerde hersenschuddingen hebben strijders voor en na een hersenschudding toegang tot medisch personeel, wat diepgaande beoordelingen en pre-hersenschudding-baseline-beoordelingen mogelijk maakt. Die beoordelingen helpen bij hersenschudding na een blessure.

Afgezien van explosies, zijn andere hersenschuddingen in militaire dienst vergelijkbaar met beroepsverwondingen in niet-militaire sectoren: botsingen met voertuigen, valpartijen, toevallige hoofdaanvallen, enz. Buiten militaire taken ontvangen de meeste mensen geen regulier neurologisch onderzoek om baseline neurologisch te bepalen functie pre-letsel. Dat maakt het veel moeilijker om hersenschuddingen op het speelveld of op het slagveld correct te identificeren.

Genetica

Van een hersenschudding werd lang gedacht dat het om een ​​relatief kleine medische aandoening ging - of helemaal geen aandoening. Pas sinds het begin van de 21e eeuw is de ernst van de hersenschudding echt aan het licht gekomen en is het onderzoek nog steeds aan het inhalen.

Er is geen duidelijke genetische marker om een ​​hoger risico op letsel of een slecht resultaat te identificeren, maar vrouwen leken een lagere drempelwaarde te hebben voor hersenschudding dan mannen in zowel sport- als militaire gegevens.

Risicofactoren

De grootste risicofactor voor een hersenschudding is een eerdere hersenschudding of herhaalde slagen op het hoofd. Boksen houdt bijvoorbeeld verband met een veel hoger risico op langdurige concussieve schade als gevolg van directe hoofdaanvallen. Het vermijden van directe, zich herhalende letsels is de belangrijkste factor bij het verlagen van het persoonlijk risico op een hersenschudding.

Dat gezegd hebbende, soms is het niet mogelijk om het gedrag volledig te vermijden. Een voetbalspeler of carrièremilitair wordt blootgesteld aan mogelijke verwondingen. In één onderzoek werd vastgesteld dat er potentiële manieren zijn om het potentiële schadepotentieel tijdens een slag op het hoofd te verminderen. Het verhogen van de spierkracht in de nek toonde bijvoorbeeld een statistisch significante vermindering van de schade, vooral in combinatie met anticiperen en bracing voor impact. Wanneer mogelijk, draagt ​​het dragen van goedgebouwde veiligheidshelmen ook het risico, evenals het vervangen van helmen wanneer dat nodig is.

Hoe hersenkiemen worden vastgesteld Was deze pagina nuttig? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Daneshvar, D., Nowinski, C., McKee, A., & Cantu, R. (2011). De epidemiologie van sportgerelateerde hersenschudding. Klinieken in sportgeneeskunde, 30 (1), 1-17. doi: 10.1016 / j.csm.2010.08.006
• Eckner, J., Oh, Y., Joshi, M., Richardson, J., & Ashton-Miller, J. (2014). Effect van nekspierkracht en anticiperende cervicale spieractivatie op de kinematische respons van het hoofd op impulsen. The American Journal Of Sports Medicine, 42 (3), 566-576. doi: 10,1177 / 0363546513517869
• McKee, A., & Robinson, M. (2014). Militair gerelateerd traumatisch hersenletsel en neurodegeneratie. Alzheimer & dementie, 10 (3), S242-S253. doi: 10.1016 / j.jalz.2014.04.003
• Neselius, S., Brisby, H., Marcusson, J., Zetterberg, H., Blennow, K., & Karlsson, T. (2014). Neurologische beoordeling en de relatie ervan tot CSF-biomarkers bij amateurboksers. Plos ONE, 9 (6), e99870. doi: 10.1371 / journal.pone.0099870
• Rowson, S., Bland, M., Campolettano, E., Press, J., Rowson, B., & Smith, J. et al. (2016). Biomechanische perspectieven op hersenschudding in de sport. Sportgeneeskunde en artroscopie Review, 24 (3), 100-107. doi: 10,1097 / jsa.0000000000000121
• Shrey, D., Griesbach, G., & Giza, C. (2011). De pathofysiologie van hersenschudding bij jongeren. Fysische geneeskunde en revalidatieklinieken van Noord-Amerika, 22 (4), 577-602. doi: 10.1016 / j.pmr.2011.08.002