Overzicht, functies en aandoeningen van het Subtalar gewricht

Het subtalaar gewricht, ook bekend als het talocalcaneal gewricht, is een compound gewricht direct onder het enkelgewricht. Het bestaat uit de calcaneus (hielbeen) en een kolomvormig bot dat de talus wordt genoemd. Het subtalaar gewricht is van vitaal belang voor beweging omdat het helpt bij het bijstellen van de laterale (zij-naar-zij) positie van uw voet terwijl u door oneffen of schuivend terrein navigeert. Zonder het subtalaar gewricht zou je met geen enkele precisie kunnen rennen, springen, lopen of bewegen. Het is vaak de plaats van verstuikingen, dislocaties en fracturen en kan ook direct worden beïnvloed door reumatoïde artritis of artrose.

Gezamenlijke structuur

Het subtalaar gewricht is multi- gewricht, wat betekent dat het in meer dan één richting kan bewegen. Er zijn drie gearticuleerde facetten van het subtalaar gewricht die het mogelijk maken om vooruit te gaan (voorwaartse articulatie), achteruit (posterieure articulatie) en lateraal. De facetten staan ​​bekend als het anterieure subtalaar gewricht (ASTJ), het mediale subtalaire gewricht (MSLJ) en het achterste subtalaar gewricht (PSTJ).

De botten worden op hun plaats gehouden door sterke maar flexibele bindweefsels die ligamenten worden genoemd. Het belangrijkste ligament wordt het interosseuze talocalcaneale ligament genoemd, dat langs een groef loopt tussen de botten die het tarsale kanaal worden genoemd. Vier andere zwakkere ligamenten zorgen voor extra stevigheid van het gewricht.

Tussen de calcaneus en talus bevindt zich het weefsel synoviaal membraan, dat de gewrichtsruimte smeert.

Functie van het Subtalar gewricht

Wandelen is een gesofisticeerde functie waar we weinig over nadenken. Vanuit het perspectief van de enkel en de voet vereist dit drie verschillende acties:

• We moeten in staat zijn om de voet weg te draaien van de middellijn van het lichaam (supinatie) of in de richting van de middellijn van het lichaam (pronatie).
• We moeten in staat zijn om de voet naar boven te buigen (dorsaalflexie) en naar beneden (plantaire flexie).
• We moeten in staat zijn om onze voet lateraal van de middellijn (abductie) of in de richting van de middellijn (adductie) te draaien.

Door dit samen te doen, hebben we niet alleen de middelen om te lopen, het stelt ons ook in staat om ons aan te passen aan verschuivend terrein en schokken te absorberen als de kracht van een botsing wordt herverdeeld volgens de positie van de botten.

Met betrekking tot het subtalaar gewricht maakt de gearticuleerde structuur de inversie of eversie van uw voet mogelijk. Terwijl inversie en eversie respectievelijk componenten zijn van pronatie en supinatie, hebben ze specifiek betrekking op de achtervoet in plaats van de gehele voet. Met inversie draai je je enkel naar binnen. Met eversie draai je het naar buiten.

Daarentegen heeft pronatie betrekking op inversie in samenhang met het instorten van de middenvoet in de boog. Supinatie houdt eversie in als de boog wordt opgetild en de middenvoet naar de zijkant rolt.

Het subtalaar gewricht speelt geen rol in dorsale of plantaire flexie.

Subtalaire gewrichtsproblemen

Net zo belangrijk als het subtalaar gewricht is mobiliteit, het is kwetsbaar voor slijtage, trauma (vooral van high-impact-activiteit), en andere gewrichtsspecifieke aandoeningen. De schade kan vaak diep gevoeld en moeilijk te lokaliseren zijn zonder beeldvormingstests, zoals echografie.

Elke schade aan het subtalaar gewricht, inclusief eventuele bindweefsels die dit ondersteunen, kan pijn veroorzaken, leiden tot misvorming van de voet (vaak permanent) en uw gang en mobiliteit beïnvloeden. De schade kan breed worden omschreven als capsulair of niet-capsulair.

Capsuleuze aandoeningen zijn die waarbij het subtalaar gewricht in de eerste plaats betrokken is en intrinsiek schaadt hoe het gewricht bedoeld is om te functioneren. Een van de voorbeelden:

• Jicht is een type artritis dat gewoonlijk het eerste metatarsophalangeale gewricht (de grote teen) aantast, maar ook ontstekingen en pijn in het subtalaar gewricht kan veroorzaken.
• Juveniele idiopathische artritis is een type van kinderartritis zonder bekende oorzaak waarbij het subtalaar gewricht vaak het eerste gewricht is.
• artrose is de slijtagevorm van artritis die vaak wordt veroorzaakt door een eerder gewrichtsletsel, zoals een fractuur.
• Reumatoïde artritis is de auto-immuunvorm van artritis waarbij het immuunsysteem van het lichaam primair gewrichtsweefsels aanvalt. De enkel en de voet zijn veel voorkomende plaatsen van betrokkenheid.

Niet-capsulaire aandoeningen zijn die waarbij het subtalaar gewricht indirect of collateraal wordt aangetast als gevolg van defecten of verwondingen van de voet of enkel. Een van de voorbeelden:

• Subtalaire instabiliteit betreft een laterale zwakte waarbij de enkel plotseling kan 'wijken'. Dit kan leiden tot het draaien van een enkel of chronische ontsteking als gevolg van extreme druk op het laterale ligament.
• Subtalaire dislocatie, vaak omschreven als 'basketbalvoet', komt meestal voor als je hard landinwaarts of buiten je voet landt.
• Pes planus, ook wel 'platte voeten' genoemd, is een samengevouwen boog. Het ontwikkelt zich meestal tijdens de kinderjaren als gevolg van de overpronatie en kan soms extreme pijn veroorzaken als de voet niet structureel wordt ondersteund.
• Pes-cavus, ook wel een hoge wreef genoemd, is een overdreven boog van de voet die vaak wordt veroorzaakt door een neurologische aandoening die de structuur verandert. Dit kan leiden tot een ernstige beperking van beweging, pijn en handicap.
• Polyarthropathy is een aandoening waarbij pijn en ontsteking voorkomen in meerdere gewrichten. Hoewel artritis een veel voorkomende oorzaak is, kan het ondergeschikt zijn aan aandoeningen zoals een collageen-vaatziekte (zoals lupus of sclerodermie), een regionale infectie en de ziekte van Lyme.
• Tarsal-coalitie is een samensmelting van de botten in de achtervoet. Het wordt gekenmerkt door een beperkt bewegingsbereik, pijn en een stijve, vlakke voet. Het kan voorkomen tijdens de foetale ontwikkeling als de botten van de voet niet kunnen differentiëren, maar kan ook worden veroorzaakt door artritis, een infectie of een ernstige verwonding van de hiel.

Diagnose en behandeling

Verwondingen of stoornissen van de enkel en voet kunnen worden vastgesteld en behandeld door een podotherapeut (voetarts) of een orthopedist (specialist in botten, gewrichten en spieren).

Diagnose omvat meestal een lichamelijk onderzoek, een beoordeling van uw medische geschiedenis en beeldvormende testen, zoals een röntgenfoto, echografie, computertomografie (CT) -scan of MRI-scan (Magnetic Resonance Imaging). In sommige gevallen kunnen meerdere beeldvormingstests nodig zijn om verborgen fracturen (bekend als occulte fracturen) aan het licht te brengen die vaak in het hielgebied worden gemist.

Bloedonderzoek kan worden voorgeschreven om inflammatoire markers te meten die wijzen op een infectie of om te controleren op antilichamen geassocieerd met reumatoïde artritis, lupus of andere auto-immuunziekten. Als een specifieke infectie wordt vermoed, kan een bacteriecultuur of op antilichamen gebaseerde virale bloedtest worden uitgevoerd.

Tests kunnen ook worden gebruikt om subtalaire gewrichtsaandoeningen te onderscheiden van andere aandoeningen die pijn of ontsteking in het enkel- en hielgebied veroorzaken. Waaronder:

• bursitisde ontsteking van de dempingzakken tussen de gewrichten (bursa genaamd) die vaak samen voorkomen met kapselaandoeningen
• Lumbale radiculopathie, een beknelde zenuw de onderrug die pijn in de verre poten veroorzaakt
• Achterste tibiale tendinitis, ontsteking van de pees rond de binnenste enkel die pijn veroorzaakt in de binnenste voet en hiel
• Primaire of secundaire bottumoren, die zich vaak manifesteren met gewrichts- en botpijn
• Tarsal-tunnelsyndroom, een beknelde zenuw in de binnenste enkel die hielpijn kan veroorzaken

De behandeling kan variëren door de gediagnostiseerde aandoening en de onderliggende oorzaak. Subtalaire instabiliteit wordt vaak behandeld met corrigerende orthesen en vrij verkrijgbare anti-inflammatoire geneesmiddelen. Artritis kan worden behandeld met orale of geïnjecteerde ontstekingsremmende medicijnen (inclusief corticosteroïden), terwijl reumatische oorzaken baat kunnen hebben bij immuunonderdrukkende therapieën.

Immobilisatie en applicatie van ijs worden vaak gebruikt om een ​​acuut letsel te behandelen. Ernstigere verwondingen of misvormingen kunnen een arthroscopische of open operatie vereisen.