Hoe Toxoplasmose Is Gediagnosticeerd
Inhoudsopgave:
- Antilichaamtests
- Testen tijdens de zwangerschap
- Toxoplasma Encefalitis
- Oculaire toxoplasmose
- Differentiële diagnose
Waarom mogen zwangere vrouwen niet in aanraking komen met een kattenbak? (Oktober 2024)
Toxoplasmose, een infectieziekte veroorzaakt door een eencellige protozoan genoemd Toxoplasma gondii, wordt meestal gediagnosticeerd door het testen van bloed en andere lichaamsvloeistoffen op immunoglobulinen (ook bekend als antilichamen) die door het lichaam worden geproduceerd als reactie op de infectie.
Moleculaire technieken kunnen ook worden gebruikt om het DNA van de parasiet in weefsels en lichaamsvloeistoffen te detecteren.
Hoewel de parasiet direct onder de microscoop kan worden waargenomen in weefsel- of spinale vloeistofmonsters, wordt deze vorm van testen minder vaak gebruikt vanwege de moeilijkheid om exemplaren te verkrijgen.
Antilichaamtests
Een antilichaamtest is een test die specifieke immunoglobulines in uw bloed meet. Antilichamen zijn eiwitten die door het immuunsysteem worden gemaakt om antigenen zoals bacteriën, virussen en parasieten te bestrijden. Elk is op maat gemaakt om een specifiek antigeen te bestrijden.
Als er eenmaal een antilichaam is geproduceerd, blijft het in je bloedstroom om te beschermen tegen toekomstige infecties. De persistentie van antilichamen geeft ons niet alleen een langdurige 'voetafdruk' van de infectie, het kan ons soms zelfs vertellen wanneer de infectie plaatsvond.
Toxoplasmose kan worden gediagnosticeerd met antilichaamtests die twee specifiek detecteren T. gondii immunoglobulinen:
- Immunoglobuline G (IgG) is het type dat wordt aangetroffen in alle lichaamsvloeistoffen. Hoewel IgG-antilichamen binnen een maand of twee van de eerste infectie snel afnemen, houden ze over het algemeen een leven lang aan.
- Immunoglobuline M (IgM), voornamelijk aangetroffen in het bloed en lymfevocht, is het eerste antilichaam dat door het lichaam wordt geproduceerd om de infectie te bestrijden. Hoewel het vroegtijdig bewijs kan leveren van een infectie, blijft het hoogstens ongeveer 18 maanden bestaan.
De IgG-antilichaamtest is de eerste test die werd gebruikt om te bepalen of u besmet was met T. gondii.
Een positief IgG-resultaat betekent eenvoudigweg dat u op een bepaald moment in uw leven bent geïnfecteerd; het kan je niet vertellen wanneer.
De IgM-antilichaamtest kan ons vertellen of de infectie recent was. Een negatief IgM-resultaat betekent meestal dat u in het verleden bent geïnfecteerd en nu immuun voor de parasiet.Hoewel een positief resultaat een recente infectie kan suggereren, worden de resultaten vaak ontsierd door de lage specificiteit van de test (wat betekent dat het waarschijnlijker is dat het een vals-positief resultaat oplevert).
Hiertoe moeten de IgG- en IgM-resultaten samen worden geïnterpreteerd om een zelfverzekerde diagnose te kunnen leveren. De interpretatie is grotendeels gebaseerd op het niveau (titer) van antilichamen in de test, waarbij hogere waarden over het algemeen overeenkomen met een grotere mate van zekerheid. Als er enige twijfel over de interpretatie bestaat, is gespecialiseerde raadpleging nodig.
IgG-resultaat |
IgM-resultaat |
Interpretatie |
Negatief |
Negatief |
Je bent niet besmet met T. gondii. |
Negatief |
Dubbelzinnig |
Mogelijk hebt u een acute (recente) infectie of een vals-positief IgM-resultaat. Test opnieuw IgG en IgM en, als de resultaten hetzelfde blijven, bent u waarschijnlijk niet geïnfecteerd. |
Negatief |
Positief |
Mogelijk hebt u een acute infectie of een vals-positief IgM-resultaat. Test IgG en IgM opnieuw en, als de resultaten ongewijzigd blijven, is het IgM-resultaat waarschijnlijk vals-positief. |
Dubbelzinnig |
Negatief |
Het resultaat is niet overtuigend. Test IgG opnieuw met een andere testtechnologie. |
Dubbelzinnig |
Dubbelzinnig |
Het resultaat is niet overtuigend. Vraag een nieuw IgG- en IgM-monster. |
Dubbelzinnig |
Positief |
U bent mogelijk acuut besmet. Test opnieuw IgG en IgM. |
Positief |
Negatief |
Je bent besmet met T. gondii voor minder dan zes maanden. |
Positief |
Dubbelzinnig |
U bent al meer dan een jaar geïnfecteerd of hebt een vals-positief IgM-resultaat. Test IgM opnieuw. |
Positief |
Positief |
U bent in de afgelopen 12 maanden geïnfecteerd. |
Testen tijdens de zwangerschap
Als u zwanger bent en positief test voor zowel IgG als IgM, zal uw arts willen vaststellen wanneer de infectie plaatsvond. Hiervoor zou de arts een IgG-aviditeitstest moeten uitvoeren.
Avidity verwijst naar de sterkte van de binding tussen een antilichaam en een antigeen. De luchtvochtigheid neemt in de loop van de tijd toe en op basis van de mate van hechting kunnen we een redelijk goed beeld krijgen van de tijd waarop de blootstelling plaatsvond. Als zodanig betekent lage aviditeit dat de infectie onlangs heeft plaatsgevonden; hoge aviditeit betekent dat de infectie enige tijd geleden heeft plaatsgevonden.
Met betrekking tot toxoplasmose betekent een hoge aviditeitswaarde in de eerste 12 tot 16 weken zwangerschap dat de infectie niet actueel is en als zodanig weinig risico's voor uw baby oplevert (aangezien de parasiet in een staat van inactiviteit is geraakt die bekend is als latency).
Een lage aviditeitsmeting suggereert daarentegen dat de infectie actueel is en dat aanvullende interventies nodig zijn om overdracht van moeder op kind van beide te voorkomen. T. gondii of om ernstige ziektecomplicaties te behandelen.
Hiertoe moet uw arts uw baby tijdens en na de zwangerschap controleren. Onder de mogelijke onderzoeken:
- Ultrageluid kan worden gebruikt om te controleren op eventuele symptomen die wijzen op een aangeboren ziekte, zoals hydrocephalus ("water op de hersenen"). Hoewel nuttig bij het detecteren van foetale afwijkingen, kan een echografie toxoplasmose niet diagnosticeren noch toxoplasmose uitsluiten als de resultaten negatief zijn.
- amniocentesis kan worden uitgevoerd na 20 tot 24 weken als symptomen worden vermoed. Het fluïdum zou worden getest met een technologie die bekend staat als polymerasekettingreactie (PCR), waardoor de aantallen worden versterkt T. gondii DNA in een laboratoriummonster. Hoewel een PCR kan worden gebruikt om de infectie te bevestigen, kan het ons niet vertellen hoe gevestigd of uitgebreid de infectie is.
- Antistoftests kan worden uitgevoerd op navelstrengbloed op het moment van geboorte om de status van de baby te evalueren. Vergelijkende moeder-op-kind bloedtesten kunnen ook worden uitgevoerd.
- EEN lumbale punctie (spinale aftapping) kan worden gebruikt om cerebrospinale vloeistof (CSF) te extraheren voor evaluatie met een PCR.
Zelfs als de baby symptoomvrij lijkt te zijn, zouden routinematige evaluaties worden gepland voor het eerste levensjaar om eventuele neurologische (hersen) of oogheelkundige (oog) complicaties te controleren.
Toxoplasma Encefalitis
Toxoplasma encefalitis, gekenmerkt door een ontsteking van de hersenen, is een ernstige complicatie die het vaakst wordt gezien bij mensen met gevorderd hiv. Het wordt typisch gediagnosticeerd met het voorstellen van testen of een evaluatie van hersenweefselmonsters.
Computertomografie (CT) -scans blijven een van de primaire wijzen van diagnose. Het is een vorm van röntgen die dwarsdoorsneden beelden van de hersenen kan produceren. Toxoplasma encefalitis zal zich meestal manifesteren met meerdere hersenlaesies die aanzienlijk dunner zijn dan het aangrenzende weefsel (wat duidt op een verminderde bloedtoevoer). Intraveneuze contrastkleurstoffen kunnen worden gebruikt om de afbeeldingen te verbeteren.
Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) maakt gebruik van magnetische golven om zeer gedetailleerde beelden van de hersenarchitectuur te maken. Bij gebruik met een gadolinium contrastkleurstof kunnen MRI's vaak kleinere laesies oppikken die een CT-scan anders misschien zou missen.
Als de arts niet in staat is om een definitieve diagnose te stellen, kan een hersenbiopsie nodig zijn. De procedure wordt meestal uitgevoerd door een klein gaatje in de schedel te boren en een klein stukje weefsel met een holle naald te extraheren. Microscopisch onderzoek van het biopsie weefsel zal meestal onthullen T. gondii in zijn actieve, replicerende staat.
Hoewel een naaldbiopsie minder invasief is dan andere extractiemethoden, kunnen soms complicaties optreden, waaronder infectie, toevallen en cerebrale bloedingen.
Oculaire toxoplasmose
Oculaire toxoplasmose is een andere complicatie die vooral wordt waargenomen bij mensen met een ernstig immuunsysteem. Het kan de uvea (uveïtis) of de retina en choroidea (retinochoroiditis) beïnvloeden, wat leidt tot de vorming van laesies in één of beide ogen evenals gebieden van weefselsterfte (necrose).
Oculaire toxoplasmose wordt meestal gediagnosticeerd op basis van het klinische uiterlijk van de laesies en de resultaten van IgG- en IgM-antilichaamtests.Negatieve IgG-resultaten kunnen meestal worden uitgesloten T. gondii als de oorzaak. In ernstige gevallen waarbij het risico op verlies van het gezichtsvermogen groot is, kunnen vloeistoffen uit het oog worden gehaald voor evaluatie met een PCR.
Er zijn een aantal niet-invasieve fotografische technieken gebruikt om de omvang van de oogbeschadiging te bepalen. De belangrijkste hiervan is autofluorescentie-beeldvorming waarbij het gebruik van een blauw licht ervoor kan zorgen dat bepaalde delen van het oog "gloeien" zonder het gebruik van kleurstoffen. Het is een waardevol hulpmiddel waarmee zowel actieve laesies als gebieden met retinale littekens kunnen worden weergegeven.
Differentiële diagnose
Toxoplasmose kan moeilijk te onderscheiden zijn van andere ziekten, vooral bij mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem die vatbaar zijn voor meerdere infecties. Om een definitieve diagnose te stellen, zal de arts vaak andere ziekten met vergelijkbare kenmerken moeten uitsluiten.
Deze omvatten ziekten die de hersenen en het centrale zenuwstelsel beïnvloeden, zoals:
- Hersenkanker
- Cryptococcen meningoencephalitis
- Cytomegalovirus (CMV) encefalitis
- Tuberculose meningitis
- Lymfoom van de hersenen
- Progressieve multifocale leuko-encefalopathie (PML)
Ziekten die vaak worden geassocieerd met necrotiserende laesies omvatten:
- Cytomegalovirus retinitis
- Herpes simplex virus keratitis
- Herpes zoster-virus oftalmicus
- Schimmel-retinitis
- sarcoïdose
- syphilis
De lijst lijkt misschien lang en verwarrend, maar weet dat uw arts elke mogelijkheid wil overwegen om de juiste behandeling op maat te maken.
Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen- Centrum voor ziektecontrole en Preventie. DPDx - Laboratory Identification of Parasites of Public Health Concern: Toxoplasmosis. Atlanta, Georgia; uitgegeven op 18 december 2017.
- Ozgonul, C. en Besirli C. Recente ontwikkelingen in de diagnose en behandeling van oculaire toxoplasmose. Oftalmische Res. 2017; 57: 1-12. DOI:
- Pereira-Chioccola, J.; Vidal, J.; en Su, C. Toxoplasma gondii infectie en cerebrale toxoplasmose bij HIV-geïnfecteerde patiënten. Future Microbiol. 2009, 4 (10). DOI: 10.2217 / fmb.09.89.
- Pomares, C. en Montoya, A. Laboratoriumdiagnostiek van congenitale toxoplasmose. J Clin Microbiol. 2016; 54 (10): 2448-54. DOI: 10.1128 / JCM.00487-16.
- Villard. EEN; Cimon, B; L'Olivier, C. Serologische diagnose van Toxoplasma gondii infectie: aanbevelingen van het Franse nationale referentiecentrum voor toxoplasmose. Diag Microbiol Infect Dis. 2016; 84 (1): 22-33. DOI: 10.1016 / j.diagmicrobio.2015.09.009.
Hoe Pokken wordt gediagnosticeerd
Diagnose van pokken vereist een onderscheid tussen waterpokken en pokken. Bovendien moeten artsen op zoek gaan naar grote of kleine pokken.
Hoe een chronische nierziekte wordt gediagnosticeerd
Chronische nieraandoeningen worden voornamelijk gediagnosticeerd met bloed- en urinetests en vergezeld van beeldvormende testen en biopsieën om de onderliggende oorzaak aan te wijzen.
Hoe het chronisch vermoeidheidssyndroom wordt gediagnosticeerd
De diagnose van chronisch vermoeidheidssyndroom is complex en vereist de uitsluiting van alle andere oorzaken. Bekijk de diagnostische criteria en wat u kunt verwachten.