Diagnose van Narcolepsie met Sleep Latency Testing
Inhoudsopgave:
- Wat is Narcolepsie?
- Hoe wordt Narcolepsie gediagnosticeerd?
- Welke andere tests kunnen helpen om Narcolepsie te diagnosticeren?
- Een woord van heel goed
Leven met kanker - Dominique Knaepen (Oktober 2024)
Narcolepsie is een zeldzame ziekte die overmatige slaperigheid overdag veroorzaakt. Andere slaapstoornissen veroorzaken ook slaperigheid, waaronder slaapapneu. Daarom is het belangrijk om de juiste diagnose te stellen voordat u de behandeling gaat onderzoeken. Hoe wordt bij narcolepsie de diagnose gesteld? Lees hoe de diagnose afhankelijk is van enkele standaard slaaptests, waaronder polysomnogram en de multiple sleep-latency-test (MSLT) en hoe u kunt testen.
Wat is Narcolepsie?
Onder slaapstoornissen is narcolepsie de tweede meest voorkomende oorzaak van overmatige slaperigheid overdag na slaapapneu. Het treft ongeveer 1 op de 2000 mensen. Het is een syndroom dat bestaat uit verschillende karakteristieke kenmerken. Afgezien van de overmatige slaperigheid, is er ook het plotselinge verlies van spierspanning met emoties (genaamd kataplexie), levendige hallucinaties rond de tijd van slaapaanval (hypnagogische hallucinaties) en slaapverlamming. Kataplexie kenmerkt type 1 narcolepsie. Ondanks deze karakteristieke bevindingen zal slechts één op de drie mensen alle vier symptomen hebben.
Hoe wordt Narcolepsie gediagnosticeerd?
Als u vermoedt dat u narcolepsie heeft, moet u worden beoordeeld door uw arts en een gecertificeerde slaapspecialist. Er zijn andere oorzaken van overmatige slaperigheid, waaronder simpelweg niet genoeg slaap krijgen, en deze moeten worden overwogen. Na een zorgvuldige evaluatie en onderzoek kunnen andere slaaponderzoeken worden aanbevolen.
De standaard voor de diagnose van narcolepsie betreft een 'overnight' slaaponderzoek genaamd een polysomnogram gevolgd door een multiple sleep latency test (MSLT) de volgende dag. Stimulerende middelen moeten de week voor deze test worden gestopt en antidepressiva moeten 2 tot 3 weken van tevoren worden gestopt. Deze medicijnen, en het stoppen van hen, kunnen anders de resultaten van de test verstoren. Het is mogelijk dat u een urinedrugscreening moet ondergaan om er zeker van te zijn dat de testresultaten geldig zijn.
Het polysomnogram zal de aard van je slaap evalueren. Belangrijk is dat het andere mogelijke oorzaken van uw overmatige slaperigheid zal identificeren, waaronder andere slaapstoornissen zoals slaapapneu, periodieke ledematenbewegingen van slaap (PLMS) en REM-gedragsstoornis. Slaapapneu komt veel vaker voor dan narcolepsie en de behandeling is heel anders.
In veel narcoleptica toont het polysomnogram spontane ontwaking, licht verminderde slaapefficiëntie en REM-slaap die optreedt binnen 20 minuten na het begin van de slaap. Normale mensen komen pas 80 tot 100 minuten na het slapengaan in de REM-slaap. Narcoleptica hebben vaak de REM-slaap in de eerste 60 minuten van hun slaaponderzoek.
Nadat het polysomnogram is voltooid, wordt de volgende dag een multiple sleep latentietest (MSLT) uitgevoerd. In de MSLT- of nap-studie krijgt u vier of vijf kansen om elke 2 uur te dutten. Een gezond persoon zal over het algemeen binnen 10 tot 15 minuten in slaap vallen, maar een persoon met narcolepsie kan in minder dan 8 minuten in slaap vallen en zal vaak REM-slaap hebben in ten minste twee van de dutjes. Als ze REM-slaap hebben (SOREM) in twee of meer van hun dutjes, of met het diagnostische polysomnogram, is dit hoogst suggestief voor een diagnose van narcolepsie.
Een van de voorvallen van vroege REM kan ook optreden als onderdeel van de nachtelijke studie.
Welke andere tests kunnen helpen om Narcolepsie te diagnosticeren?
Er zijn een paar laboratoriumtests die ook kunnen worden gebruikt om narcolepsie te diagnosticeren. Er is een genetische test genaamd DQB1 * 06: 02 (hoewel deze niet perfect is en ook positief kan zijn bij mensen die geen narcolepsie hebben). Als de genetische test negatief is, is het minder waarschijnlijk dat de persoon narcolepsie heeft.
Als de slaapstudies bovendien negatief zijn, kan het soms nuttig zijn de hersenvocht te testen met een lumbale punctieprocedure voor orexine (of hypocretine niveaus), wat op de aanwezigheid van narcolepsie kan wijzen. Als deze niveaus laag zijn, of zelfs nul, maakt dit de diagnose narcolepsie. Helaas is deze test niet algemeen beschikbaar en kan het verzenden van monsters naar gespecialiseerde centra, waaronder Stanford University, nodig zijn.
Een woord van heel goed
Het kan moeilijk zijn om narcolepsie te diagnosticeren. Dit leidt vaak tot een langere periode tussen de eerste symptomen en het uiteindelijke antwoord op de oorzaak van de problemen. Verlies geen hoop. Als u moeite heeft om een antwoord te krijgen, overweeg dan een evaluatie door een door het bestuur gecertificeerde slaaparts. In sommige gevallen kan een second opinion en zelfs herhaalde tests noodzakelijk blijken om eindelijk het antwoord te krijgen. Dit kan uiteindelijk leiden tot de mogelijkheid om een behandeling met medicijnen te onderzoeken die verlichting kan bieden.
- Delen
- Omdraaien
- Tekst
- American Academy of Sleep Medicine. "Internationale classificatie van slaapstoornissen." 2e ed. 2005.
- Carskadon, MA et al. "Richtlijnen voor de multiple sleep latentietest (MSLT): een standaardmaat voor slaperigheid." Slaap 1986; 9:519.
- Thorpy, MJ. “Narcolepsie.” Continuum. Neurol 2007;13(3):101-114.
4 Kenmerken van Narcolepsie
Er zijn vier bepalende kenmerken of klassieke symptomen van narcolepsie. Meer informatie over slaperigheid overdag, hallucinaties, slaapverlamming en kataplexie.
Diagnose van de ziekte van Alzheimer met bloedtesten
Bloedonderzoeken worden soms gebruikt om te helpen bij de diagnose van de ziekte van Alzheimer. Meer informatie over welke kunnen worden besteld en waarom.
Multiple Sleep Latency Testing (MSLT)
MSLT, of meerdere slaaplatentietests, is een van de minder vaak voorkomende potentiële slaapstudies, maar kan nog steeds een belangrijk diagnostisch hulpmiddel zijn.