Onderzoek naar de dunne darm

Hoe werkt het spijsverteringskanaal? (December 2024)

De dunne darm is een 20 meter lange buis die deel uitmaakt van het spijsverteringskanaal en de maag en de dikke darm met elkaar verbindt. Omdat het zo lang is, moet het door de buik draaien en draaien. In de dunne darm vindt de meeste spijsvertering plaats: de meeste vitamines en mineralen, maar ook vetten en wat water worden opgenomen in de dunne darm.

Spiercontracties, peristaltiek genoemd, verplaatsen voedsel door de dunne darm naarmate het wordt verteerd. Enzymen in de dunne darm werken om voedsel af te breken tot op het niveau van de voedingsstoffen. Deze enzymen worden gemaakt door andere organen en vervolgens verplaatst naar de dunne darm of worden uitgescheiden door de darmwand. Als het voedsel eenmaal is afgebroken, kan het worden opgenomen en in de bloedbaan terechtkomen.

Secties van dunne darm

De dunne darm is verdeeld in drie hoofdsecties en er vinden verschillende processen plaats. De delen van de dunne darm zijn:

Duodenum: het eerste en het kortste gedeelte, dat ruwweg de vorm heeft van een "C." Voedsel passeert vanuit de maag naar de twaalfvingerige darm via een spier, de pylorische sluitspier. IJzer wordt opgenomen in de twaalfvingerige darm.
Jejunum: Suikers, aminozuren en vetzuren worden geabsorbeerd in dit deel van de dunne darm.
Ileum: In dit laatste deel van de dunne darm worden vitamine B12, galzuren en andere voedingsstoffen opgenomen.

Hoe voedsel wordt opgenomen door de dunne darm

De alvleesklier is waar de spijsverteringsenzymen worden gecreeerd, en zij worden overgegaan door een buis in de dunne darm. Deze enzymen breken voedsel af, zodat ze door het lichaam kunnen worden opgenomen en gebruikt. Eiwitten, vetten en koolhydraten worden afgebroken tot hun samenstellende delen en opgenomen door de villi die zich in het jejunum en het ileum bevinden. De villi zijn structuren die als vingers of haar uit de binnenwand van de dunne darm steken en voedingsstoffen opnemen.

Ziekte van Crohn van de dunne darm

Wanneer de ziekte van Crohn (een vorm van inflammatoire darmaandoening of IBD) de dunne darm aantast, kan de absorptie van vitamines en mineralen worden beïnvloed.

Ileocolitis is de meest voorkomende vorm van de ziekte van Crohn en is wanneer het laatste deel van de dunne darm en de dikke darm zijn betrokken. Ileitis is het type ziekte van Crohn dat het ileum beïnvloedt en het de op een na meest voorkomende vorm van de ziekte van Crohn is. Mensen met ileocolitis of ileitis hebben mogelijk een tekort aan vitamine B12 omdat ontstekingen de opname ervan in het ileum kunnen voorkomen. Deze vormen van de ziekte van Crohn kunnen ook leiden tot een tekort aan de in vet oplosbare vitaminen (A, D, E en K), omdat de galzouten die de opname van die vitaminen vergemakkelijken, ook in het ileum worden opgenomen.

Jejunoileitis is een minder vaak voorkomend type ziekte van Crohn dat het jejunum aantast. Omdat de meeste opname van vitaminen, mineralen, eiwitten, vetten en koolhydraten plaatsvindt in het jejunum, kan ontsteking in dit deel van de dunne darm leiden tot verschillende voedingstekorten.

Gastroduodenale ziekte van Crohn is een andere meer zeldzame vorm van de ziekte die de twaalfvingerige darm (evenals de maag) beïnvloedt. De mineralen die kunnen worden aangetast zijn ijzer, calcium en magnesium omdat ze allemaal worden opgenomen in de twaalfvingerige darm.

De dunne darm en de J-zak

J-pouch-chirurgie (ook ileal-pouch of anale anastomose (IPAA) -chirurgie genoemd) wordt gedaan om colitis ulcerosa of familiale adenomateuze polypose (FAP) te behandelen. Bij deze operatie wordt de dikke darm verwijderd en wordt het ileum gebruikt om een buidel te maken met de vorm van een "J" (soms kan ook een "S" of een "W" worden gemaakt). Omdat het j-zakje wordt gemaakt van het ileum, als het later ontstoken raakt (zoals als gevolg van pouchitis), kunnen tekorten aan vitaminen en mineralen optreden.