Soorten letsels die u nek- of rugpijn geven

Laesie is een algemene term die in de geneeskunde wordt gebruikt om te verwijzen naar een pathologie van weefsel. Het geeft een weefselgebied aan dat is gewond, vernietigd, veranderd (ten kwade) of anderszins een probleem heeft.

Laesies komen voor in alle medicinale specialiteiten, met een grote variëteit aan soorten die variëren van kanker tot niet-kanker, van groot tot klein, ernstig of ondergeschikt, evenals andere criteria. Laesies kunnen ook worden geclassificeerd op basis van hun kenmerken, inclusief patroon of locatie, of ze kunnen worden genoemd naar de arts of andere persoon die het voor het eerst heeft beschreven.

Met andere woorden, wanneer uw arts u vertelt dat u een laesie heeft, betekent dit eenvoudigweg dat er "iets aan de hand is" dat de basis kan vormen voor verder onderzoek en / of behandeling.

Laesies van de wervelkolom

Nek- en ruglesies, samen met die welke het ruggenmerg beïnvloeden, kunnen op drie manieren worden ingedeeld, volgens de ruggengraat-experts Weisberg, Garcia en Strub. Deze categorieën worden ook klinische beelden of klinische syndromen genoemd. De 3 klinische afbeeldingen met betrekking tot wervelkolom omvatten: rugpijn of myofasciale syndromen, zenuwwortelsymptomen of radiculopathie en symptomen van het ruggenmerg, myelopathie genoemd. Elk van deze categorieën wordt verder uitgesplitst.

Laesies met betrekking tot myofasciale rugpijn

Rugpijn of myofasciaal syndroom is verreweg het meest voorkomende type spinale laesie, dat volgens de auteurs ongeveer 80% van alle gevallen is. Dit type laesie wordt ook wel 'niet-specifieke rugpijn' genoemd, wat betekent dat het nauwkeurig vaststellen van de exacte locatie of afwijking die verantwoordelijk is voor de pijn niet mogelijk is.

Met dit type rugletsel zult u waarschijnlijk niet zenuwklachten krijgen, d.w.z. zwakte, gevoelloosheid, tintelingen en / of elektrische schokken die langs een been of arm naar beneden gaan.

Het goede nieuws over niet-specifieke lage rugpijn is dat het over het algemeen geen beeldvorming vereist. Goertz en collega's bevelen in hun richtlijn voor wervelkolomartsen (getiteld "Acute en subacute lage-rugpijn bij volwassenen") aan dat beeldvorming voor volwassenen van 18 jaar of ouder met niet-specifieke lage-rugpijn "wordt verminderd of geëlimineerd".

Als u geen zenuwsymptomen heeft en u vermoedt dat de aanbeveling van uw arts om films te laten nemen niet in overeenstemming is met evidence-based richtlijnen (zoals hierboven samengevat), spreek dan alstublieft in. Vraag haar waarom ze denkt dat films nodig zijn, en probeer ook uit te vinden wat als een zakelijke of financiële associatie ze heeft met de faciliteit die de tests zal doen. Maak dan uw eigen beslissing. U kunt ook overwegen een second opinion te krijgen voordat u akkoord gaat met de tests.

Raadpleeg de onderstaande lijst voor meer informatie over specifieke rug- / myofasciale letsels.

• Myofascial Pain Syndrome
• Trigger-punten
• Spierpijn
• Spierspasmen
• Nek verstuiking
• Soft Tissue Laesies (en informatie.)
• Neck Crick (meestal een myofasciaal probleem, maar niet altijd.)
• Verlies van nekcurve
• Pijnlijke spieren door voorwaartse hoofdhouding

Root laesies

Over het algemeen kan ongeveer 20 procent van nek- of rugletsels vaak door uw arts op een film worden geïdentificeerd. Deze omvatten wortellaesies en laesies van het ruggenmergtype.

/ Wortellaesies omvatten ischias, conus medullaris syndroom (wat een beëindiging van het ruggenmerg is die leidt tot gevoelloosheid op de bodem van uw voeten, zwakte van uw gastroc spier, gebrek aan enkelreflexen en geheugenverlies van het zadel, lumbale spinale stenose en schijf ziekte. Raadpleeg de volgende lijst voor meer informatie.

• Ischias
• Spinale stenose (centrale kanaalstenose)
• Spinale stenose (neuroforaminale stenose)
• Schijfproblemen

Ruggenmerg laesies

Rugletselslaesies bestaan ​​voornamelijk uit aangeboren en verworven ziekten of aandoeningen zoals spina bifida. Andere soorten laesies van het ruggenmerg omvatten multiple sclerose, infecties en chronische progressieve myelopathie. Chronische progressieve myelopathie is vaak het gevolg van artritis of degeneratieve discopathie.