Soorten bronchodilatoren die worden gebruikt voor de behandeling van COPD

Mensen met chronische obstructieve longziekte (COPD) krijgen vaak een bronchusverwijder voorgeschreven, een soort medicijn dat wordt gebruikt om de luchtpassages te ontspannen om u te helpen beter te ademen. De medicijnen worden meestal via de mond geïnhaleerd met behulp van een inhalator met afgemeten dosis (MDI), maar ze zijn ook verkrijgbaar in vloeibare, pil-, injecteerbare of zetpilformuleringen.

Bronchodilatoren worden ofwel op zo nodig basis gebruikt of tweemaal daags voorgeschreven om COPD-symptomen te voorkomen of te verminderen. De drie klassen van bronchodilatoren die gewoonlijk worden gebruikt om COPD te behandelen, zijn:

• Bèta-adrenerge agonisten
• anticholinergica
• methylxanthines

Bèta-adrenerge agonisten

Beta-adrenerge agonisten (ook bekend als beta-agonisten) zijn een soort medicatie die zich bindt aan specifieke receptoren in de long die bèta-adrenoceptoren worden genoemd. Door dit te doen blokkeren ze de trigger voor bronchiale spasmen en laten luchtwegpassages open.

Bèta-agonisten kunnen kortwerkend zijn (vier tot zes uur duren) of langwerkend (12 of meer uur duren). Ze worden mondeling of via een MDI afgeleverd. De geïnhaleerde methode heeft over het algemeen de voorkeur omdat het de symptomen sneller verlicht.

De kortwerkende bèta-agonisten (SABA's) die momenteel zijn goedgekeurd in de VS zijn:

• albuterol
• Xopenex (levalbuterol)
• metaproterenol
• terbutaline

De langwerkende bèta-agonisten (LABA's) die momenteel zijn goedgekeurd in de VS zijn:

• salmeterol
• Performomist (formoterol)
• bambuterol
• indacaterol
• Brovana (arformoterol)

Bèta-agonistmedicijnen worden ook gebruikt in twee-in-één-formuleringen zoals Symbicort, waarbij formoterol wordt gecombineerd met een inhalatiecorticosteroïde die bekend staat als budesonide.

Bijwerkingen zijn meestal dosisgerelateerd en worden vaker gezien bij oraal gebruik.De meest voorkomende zijn een snelle hartslag (tachycardie), hartkloppingen, trillen en slaapstoornissen.

anticholinergica

Anticholinergica zijn medicijnen die een type neurotransmitter blokkeren dat bekend staat als acetylcholine. Parasympathische zenuwen (die geassocieerd zijn met automatische functie) zijn de primaire bron van acetylcholine in de longen. Door de productie van deze stoffen te blokkeren, worden de contracties en spasmen in de luchtwegen effectief gestopt.

Anticholinergica zijn alleen beschikbaar in geïnhaleerde vorm en bieden uitstekende bronchodilatatie met minimale bijwerkingen. Anticholinergica zijn met name handig voor mensen die geen bèta-agonisten of methylxanthinen kunnen gebruiken vanwege een onderliggende hartaandoening.

De anticholinergica die momenteel zijn goedgekeurd in de VS zijn:

• Atrovent (ipratropium)
• Spiriva (tiotropium)
• aclidinium

Er is ook een gecombineerde inhalatieformulering, Combivent genaamd, die ipratropium en de kortwerkende beta-agonist albuterol bevat.

De meest voorkomende bijwerkingen van anticholinergica zijn een droge mond en een metaalachtige nasmaak. In zeldzame gevallen is bekend dat glaucoom voorkomt.

methylxanthines

Methylxanthines zijn een unieke klasse van geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze luchtstromingsobstructie verlichten, ontstekingen verminderen en bronchiale contracties temperen. Hun werkingsmechanisme is niet goed begrepen en hoewel ze effectief zijn, worden de geneesmiddelen niet vaak gebruikt in de eerstelijnsbehandeling vanwege hun reeks bijwerkingen.

Methylxanthines zijn het meest geschikt voor personen die niet in staat zijn om voldoende controle te krijgen met bèta-agonisten of anticholinergica. In tegenstelling tot de andere soorten COPD-luchtwegverwijders, worden methylxanthinen niet geïnhaleerd. Ze zijn momenteel verkrijgbaar in formules voor pil, vloeistof, intraveneus of zetpil.

De twee methylxanthine-geneesmiddelen die in de VS zijn goedgekeurd, zijn:

• theofylline
• aminophylline

De bijwerkingen kunnen soms diepgaand zijn, vooral als ze intraveneus worden toegediend. Symptomen kunnen zijn hoofdpijn, slapeloosheid, misselijkheid, diarree, zenuwachtigheid, snelle ademhaling en brandend maagzuur. Bel onmiddellijk uw arts als u last krijgt van braken, onregelmatige hartslag (dysritmie) of epileptische aanvallen.