Donor ACL versus uw eigen weefsel
Inhoudsopgave:
- ACL Tears begrijpen
- Opties voor reconstructie
- Waarom Donor Tissue gebruiken
- Donor Tissue Failures
- verkiesbaarheid
Tape Mediale kniepijn (Oktober 2024)
Letsel aan het voorste kruisband is een verwoestende blessure voor atleten van alle leeftijden. De behandeling omvat meestal een operatie. Als u een chirurgische reconstructie ondergaat, moet u mogelijk kiezen tussen het gebruik van uw eigen weefsel of het gebruik van een donortransplantaat.
ACL Tears begrijpen
Het voorste kruisband (ACL) is een van de vier hoofdligamenten in het kniegewricht.
Deze ligamenten werken gezamenlijk om de knie normaal te laten buigen, maar ook om stabiel te blijven tijdens deze beweging.
Wanneer het voorste kruisband wordt gescheurd, kunnen gevoelens van instabiliteit - ervaren als een knik of uit de knie komen - optreden. ACL-tranen leiden vaak tot een onvermogen om deel te nemen aan sporten waarbij een stabiel kniegewricht vereist is. Deze sporten omvatten activiteiten die van links naar rechts, snijden en draaiende bewegingen. Sporten met een hoge vraag naar de ACL omvatten voetbal, basketbal en tennis.
Wanneer een sporter een blessure aan de ACL oploopt, houdt de behandeling typisch een chirurgische ingreep in. De standaard chirurgische procedure is om het ligament te reconstrueren met nieuw weefsel.
Reparatie van de ACL heeft historisch gezien niet goed gewerkt, en nieuwere procedures die proberen de ACL te repareren hebben op de lange termijn niet altijd goede resultaten opgeleverd. Hoewel dit de toekomst van de behandeling kan zijn, is de huidige standaard om het ligament te reconstrueren met behulp van weefsel van elders in het lichaam.
Opties voor reconstructie
De eerste vraag bij het kiezen van de te reconstrueren ACL is om te beslissen of u uw eigen weefsel of weefsel van een donor wilt gebruiken.
Uw eigen weefsel gebruiken
Als u uw eigen weefsel gebruikt, moet uw chirurg een ligament of pees van elders in uw lichaam oogsten, meestal hetzelfde been als uw verwonding, en dit gebruiken om een nieuw ligament te reconstrueren.
De meest voorkomende weefsels die worden gebruikt voor het reconstrueren van de ACL zijn de patellapees en de hamstringpees. Er is grote discussie tussen orthopedisch chirurgen over welke van deze beter is, en er is geen sluitend bewijs om te stellen dat de ene substantieel beter is dan de andere. Waar het op neerkomt, is dat ze allebei heel goed werken.
Weefsel van een donor gebruiken
De andere optie voor chirurgie is om weefsel te hebben van een donor die wordt gebruikt om de ACL te reconstrueren. Donortransplantaten worden verkregen van mensen die zijn gestorven en weefsels hebben gedoneerd in hun lichaam. De weefsels worden geoogst kort nadat de persoon is overleden, ze zijn gesteriliseerd en verwerkt en bevroren tot ze worden gebruikt bij operaties. De opties voor donorweefsel zijn vergelijkbaar, en typisch zullen chirurgen patellapees of hamstringpezen van een lijkdonor gebruiken.
Zodra het weefseltype is geselecteerd, zal uw chirurg het resterende van uw gescheurde ACL verwijderen, tunnels in het bot creëren en het nieuwe weefsel door die tunnels leiden om een nieuw voorste kruisband in de juiste positie in het midden van de knie te creëren. De chirurgisch geïmplanteerde ACL wordt op zijn plaats gehouden met schroeven of een ander fixatieapparaat en na verloop van tijd zal uw lichaam het transplantaat stevig in positie genezen.
De chirurgische procedure voor het reconstrueren van de ACL duurt ongeveer 60-90 minuten, maar heeft de neiging sneller te zijn bij het gebruik van donorweefsel. Na de operatie keren mensen terug naar huis, meestal met krukken.
Waarom Donor Tissue gebruiken
Donorweefsel kreeg een paar decennia geleden aanzienlijke belangstelling omdat het de vroege stadia van herstel na de ACL-operatie veel gemakkelijker maakte. De chirurgische procedure bij het gebruik van donorweefsel is veel sneller (er is geen noodzaak om weefseltransplantaat te verkrijgen), en de pijn na de operatie is veel minder (geen operatie om het transplantaat te oogsten).
Door een snellere operatie aan te bieden met minder ongemak, begonnen veel chirurgen het gebruik van donorweefsel te begunstigen.
Een van de voordelen was dat atleten hun revalidatie een beetje sneller konden beginnen en beter konden bewegen in de vroege fasen van haar ontwenningskuur met veel minder ongemak.
Vanwege deze voordelen zijn veel chirurgen begonnen met het uitvoeren van ACL-chirurgie met behulp van donortransplantaten. Naarmate het aantal ACL operaties bij donortransplantaties toenam, begonnen chirurgen echter een toename te constateren van het aantal mislukkingen dat resulteerde in de noodzaak van aanvullende operaties.
Het is bekend dat niet elke ACL-operatie perfect werkt. Zelfs met standaard ACL-chirurgie met behulp van iemands eigen weefsel, is er ongeveer 5-10 procent kans op een hernieuwde gewonde van de ACL, wat leidt tot de noodzaak van een revue-ACL-operatie.
Donor Tissue Failures
Chirurgen zijn het afgelopen decennium veel voorzichtiger geworden door het gebruik van donorweefsels. Vergeleken met een kans van 5-10 procent op transplantaatfalen bij het gebruik van het eigen weefsel van een persoon, hebben donortransplantaties een faalkans van 25-33 procent aangetoond.
Dat is zeker geen garantie voor falen, en veel topsporters hebben een succesvolle ACL-reconstructie gehad met normale terugkeer naar activiteit na donorchirurgie. De waarschijnlijkheid van een nieuwe vorm van verwonding lijkt echter dramatisch toe te nemen wanneer donorweefsel wordt gebruikt.
De exacte reden voor dit hogere faalpercentage is niet helemaal duidelijk. Er waren verschillende theorieën die kunnen worden gebruikt om dit hogere faalpercentage te verklaren. Een van de redenen waarom deze transplantaten mogelijk niet zo duurzaam zijn, is het feit dat de verwerking van het gedoneerde weefsel kan leiden tot een verzwakking van dat weefsel. Tijdens dit sterilisatieproces worden levende cellen verwijderd uit het gedoneerde weefsel. Het proces van sterilisatie, gevolgd door een conservering van het weefsel kan de algehele structuur van het weefsel verzwakken, waardoor het vatbaarder wordt voor falen.
Een andere mogelijke verklaring is dat, omdat uw eigen weefsel al is gevuld met levende cellen, het transplantaatweefsel sneller in uw lichaam wordt opgenomen wanneer u uw eigen weefsel gebruikt. Bij het gebruik van donorweefsel kan dit proces langer duren, wat leidt tot een hogere vatbaarheid voor reuma.
Om deze reden vertragen de meeste chirurgen de hersteltijdlijn voor mensen met transplantaties van donorweefsel. Het is echter niet duidelijk wat het optimale tijdsbestek is voor transplantaatopname, en misschien zijn veel chirurgen nog steeds te agressief met herstel na reconstructie van donorweefsel ACL.
In de begindagen van ACL-reconstructie met behulp van donorweefsel was de voornaamste zorg die van transmissie van ziekten. Veel mensen maakten zich zorgen over de mogelijkheid van overdracht van virussen zoals HIV of hepatitis. Met verbeteringen in testen en sterilisatie is de kans op ziektetransmissie bijna nul.
Er is een veel hogere theoretische kans op besmetting van het transplantaat dan op overdracht van ziekte. Maar zelfs dat is buitengewoon onwaarschijnlijk. Tegenwoordig is de veel grotere zorg of deze donorweefseltransplantaten al dan niet sterk genoeg zijn. Zoals eerder vermeld, lijkt de faalratio van donorweefseltransplantaties hoger te zijn dan bij gebruik van uw eigen weefsel, maar het is nog steeds een succesvolle operatie voor veel mensen.
verkiesbaarheid
Wie zou een donortransplantaat moeten hebben? Dit is een vraag die open staat voor groot debat. Er zijn chirurgen die vinden dat de donortransplantaten niet mogen worden gebruikt voor ACL-reconstructie, en er zijn andere chirurgen die nog steeds donortransplantaten gebruiken in topsporters.
De meeste chirurgen zijn het ermee eens dat voor deelnemers aan georganiseerde atletiek, zoals middelbare school, collegiale of professionele sporten, het beste transplantaat is om hun eigen weefsel te gebruiken. Voor mensen die in de leeftijd van 30, 40 of ouder zijn en niet deelnemen aan sporten met een hoge intensiteit die de ACL aanzienlijk belasten, kunnen donortransplantaties net zo effectief zijn en de operatie veel gemakkelijker te verdragen. Deze mensen zouden moeten begrijpen dat de revalidatie langer kan duren, zelfs als het pijnniveau en de mobiliteit beter zijn in die vroege fasen na de operatie. De totale opname van het transplantaat in hun lichaam duurt waarschijnlijk minstens enkele maanden langer dan wanneer u uw eigen weefsel gebruikt.
Typische ACL-revalidatieprotocollen na chirurgische reconstructie nemen ongeveer zeven maanden in beslag voor herstel en terugkeer naar sport. Er zijn chirurgen die dit protocol versnellen, en anderen die dit kunnen vertragen, evenals variaties in blessurepatronen die dit protocol kunnen veranderen.
Wanneer donortransplantaten worden gebruikt, zullen de meeste chirurgen het revalidatieprotocol uitbreiden van zeven maanden tot 9-12 maanden. Nogmaals, er is aanzienlijke variabiliteit, en geen duidelijke consensus, over de optimale tijdsduur van een operatie tot terugkeer naar sportactiviteiten, maar over het algemeen nemen donorrevalidatieprotocollen enkele maanden langer in beslag.
Een woord van Erg goed
Donor ACL-graft-chirurgie was vrij populair, maar is in het afgelopen decennium minder gebruikelijk geworden vanwege bezorgdheid over de re-gewrichtsband in het kniegewricht. Donortransplantaten hebben duidelijk aangetoond in talrijke studies een hogere mate van falen die mogelijk het gevolg is van verzwakking van het weefsel tijdens verwerking en sterilisatie. Daarom bevelen de meeste chirurgen aan dat jongere atleten en die mensen die deelnemen aan een geregelde georganiseerde sportactiviteiten overwegen om hun eigen weefsel te laten gebruiken voor ACL-reconstructie.
Donortransplantaten hebben waarschijnlijk een plaats, die het meest moet worden gebruikt bij atleten die deelnemen aan sport met een lagere intensiteit en die een langere tijd aan herstel kunnen besteden om het donortransplantaat in hun lichaam te laten opnemen.
Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen- Bottoni CR, et al. "Autograft Versus Allograft Anterior Cruciate Ligament Reconstruction: een prospectieve, gerandomiseerde klinische studie met een minimum follow-up van 10 jaar" Am J Sports Med. 2015 oktober; 43 (10): 2501-9.
- Lamblin CJ, Waterman BR, Lubowitz JH. "Anterior cruciate ligament reconstructie met autotransplantaten in vergelijking met niet-bestraalde, niet-chemisch behandelde allograften" Artroscopie 2013; 29 (6): 1113-1122.
- Foster TE, Wolfe BL, Ryan S, Silvestri L, Kaye EK."Is de transplantaatbron van belang in de uitkomst van patiënten die een reconstructie van de voorste kruisband ondergaan? Een evaluatie van de reconstructieresultaten van autotransplantaten versus allogene transplantaten: een systematische review" Am J Sports Med 2010; 38 (1): 189-199.
Zacht weefsel Sarcomas uitgelegd
Weke delen sarcomen zijn een zeldzame vorm van kanker. Deze tumoren kunnen levensbedreigend zijn en worden vaak behandeld met behulp van chirurgie en radiotherapie.
Subcutaan weefsel is de meest binnenste laag van de huid
Lees meer over de samenstelling van het onderhuidse weefsel in de huid, hoe het het lichaam beschermt tegen letsel en hoe het de temperatuur reguleert.
Chirurgische Debridement om ongezond weefsel te verwijderen
Een debridement is een chirurgische procedure om dood, besmet of besmet weefsel uit een wond te verwijderen om een snelle genezing te bevorderen.