Gezamenlijke mobiliteit en artrose
Inhoudsopgave:
- Variaties in gezamenlijke flexibiliteit
- Artrose en gewrichtsflexibiliteit
- Behandeling van verhoogde gewrichtsflexibiliteit bij artrose
- Een woord van heel goed
Artrose is een veel voorkomende aandoening die wordt gekenmerkt door gewrichtsdegeneratie, pijn en stijfheid. Het is ook in verband gebracht met overmatige gewrichtsflexibiliteit, waaronder verschillende graden van gewrichtsinstabiliteit, hypermobiliteit en laksheid. Deze omstandigheden, die worden gekenmerkt door een groter bereik van gewrichtsbeweging, kunnen u vatbaar maken voor gewrichtsschade.
Als u artrose heeft, is het nuttig om de tekenen van overmatige gewrichtsmobiliteit te herkennen. Vroegtijdige diagnose, oefeningen en stabilisatie van de gewrichten kunnen u beschermen tegen verwondingen.
Variaties in gezamenlijke flexibiliteit
Het normale bereik van gewrichtsflexibiliteit varieert tussen verschillende mensen en in de loop van de tijd. Sommige mensen worden flexibeler geboren dan anderen, terwijl anderen bewust hebben gewerkt aan het uitbreiden van hun bewegingsbereik door deel te nemen aan activiteiten zoals yoga of rekoefeningen. Over het algemeen hebben vrouwen meer gezamenlijke mobiliteit dan mannen, en kinderen zijn ook vrij flexibel, hoewel de flexibiliteit afneemt met de leeftijd.
Gezamenlijke Laxiteit
Gezamenlijke laxiteit is een bindweefselprobleem dat wordt gekenmerkt door overmatige flexibiliteit van de ligamenten en pezen. Dit wordt ook beschreven als gezamenlijke hypermobiliteit of gezamenlijk hypermobiliteitssyndroom en het treft meestal veel gewrichten in het hele lichaam als gevolg van een veranderde weefselstructuur van een genetische oorzaak.
Het syndroom van Marfan, het syndroom van Stickler en het syndroom van Ehlers-Danlos zijn de meest erkende aandoeningen die samenhangen met gewrichtslaxiteit. Elk van deze medische aandoeningen houdt ook verband met andere gezondheidskwesties. Het syndroom van Marfan kan worden geassocieerd met dilatatie van de aortawortel (expansie van een groot bloedvat). Stickler-syndroom verhoogt het risico op artrose en gewijzigde skeletontwikkeling. Ehlers-Danlos-syndroom veroorzaakt vaak skeletafwijkingen en gemakkelijk blauwe plekken.
Hoewel ze niet typisch geassocieerd zijn met een medische aandoening, beschrijven sommige mensen zichzelf als 'dubbel verbonden', wat betekent dat ze bepaalde gewrichten in achterwaartse richting kunnen buigen zonder pijn te voelen. Dit is niet echt het resultaat van dubbele gewrichten, maar het is meestal te wijten aan hypermobiliteit, waardoor gewrichten in de achterwaartse richting kunnen buigen.
Gezamenlijke instabiliteit
Gezamenlijke instabiliteit beschrijft een situatie waarin een of meer van de structuren die normaal een gewrichtskraakbeen, ligamenten of pezen stabiliseren, beschadigd of niet goed ontwikkeld is. In deze situatie kunnen de botten, spieren, kraakbeen, pezen of ligamenten in een gewricht gemakkelijk uitlijnbaar raken, ontwricht raken of beschadigd raken.
Artrose en gewrichtsflexibiliteit
Gezamenlijke instabiliteit komt redelijk vaak voor bij artrose, vanwege de afbraak van de structuren in de gewrichten. Hoewel minder vaak dan gezamenlijke instabiliteit, kan gezamenlijke laxiteit ook gepaard gaan met artrose. Gezamenlijke laxiteit verhoogt het risico op artrose en kan ook worden veroorzaakt door artrose. De vernauwing van de gewrichtsspleet en slechte uitlijning die zich als gevolg van artrose ontwikkelen, kan bijdragen aan gezamenlijke laxiteit. Soms begint de gezamenlijke laksheid bij artrose met een blessure aan de ligamenten.
Gezamenlijke laxiteit en instabiliteit kunnen predisponeren tot gezamenlijke dislocatie van een blessure, terwijl gewrichtsdislocatie kan bijdragen aan gezamenlijke laxiteit als de structuren niet goed genezen.
Als u gewrichtsinstabiliteit of gezamenlijke laxiteit heeft, merkt u misschien dat sommige van uw gewrichten flexibeler zijn of u helemaal geen symptomen zult ervaren.
Uw lichamelijk onderzoek, evenals beeldvormende tests zoals röntgenstralen en magnetische resonantie beeldvorming (MRI) kunnen helpen bij het bevestigen van een diagnose van laxiteit in de gewrichten.
Behandeling van verhoogde gewrichtsflexibiliteit bij artrose
Als u een gezamenlijke laxiteit of instabiliteit heeft, kunt u worden geadviseerd om een hoge impact activiteit of weerstandstraining te vermijden. In deze gevallen wordt een lage weerstandstraining gebruikt om het gewricht te helpen stabiliseren. Het ondersteunen en ondersteunen van je onstabiele gewricht met een beugel kan ook nuttig zijn.
Fysiotherapie, bracing, ijs, elevatie en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen zijn vaak nodig als u herstelt van een gewricht. Optimale genezing kan helpen voorkomen dat instabiliteit en laksheid zich ontwikkelen na een blessure.
Een woord van heel goed
Als u artrose heeft, zijn pijn en stijfheid de meest prominente symptomen die u kunt verwachten. Een verhoogde gewrichtsmobiliteit kan echter ook problematisch zijn. Omdat het gewoonlijk geen symptomen veroorzaakt, moet u matige lichaamsbeweging handhaven om uw spieren sterk te houden en de stabiliteit van uw gewrichten te verbeteren. Als u een verwonding ervaart, zorg dan voor voldoende rust en revalidatie, zodat uw gewricht optimaal herstelt.
De Timed Up en Go-test om mobiliteit te beoordelen
Wat is de Timed Up and Go-test (de TUG-test) en hoe kan deze helpen bij het bepalen van uw functionele mobiliteit en valrisico.
Gezamenlijke schade bij reumatoïde artritis en artrose
Gewrichtsschade is gekoppeld aan invaliditeit bij reumatoïde artritis en artrose. Wat veroorzaakt gewrichtsschade in de twee artritische aandoeningen?
Wat kan de gezamenlijke belasting voor artrose verminderen?
Gezamenlijke belasting is de kracht die tijdens een activiteit op uw gewricht wordt uitgeoefend. Leer hoe mensen met artrose onderzoek kunnen gebruiken om pijn en problemen te verminderen.