Sociale motivatie en autisme

Mensen met autisme denken anders dan anderen, en sociale acceptatie is niet noodzakelijk een primaire motivator voor hen. Misschien komen hierdoor mensen met autisme niet in de buurt van het sociale gedrag van anderen en evenmin imiteren ze wat anderen doen, zeggen of in bepaalde omstandigheden dragen. Ze worden zelden gemotiveerd door sociale beloningen of door de dreiging sociale kansen te verliezen.

Geen van deze dingen betekent dat mensen met autisme een hekel hebben aan sociale betrokkenheid (sommige doen, andere niet) en evenmin dat autistische mensen nooit eenzaam worden. Maar het betekent wel dat autistische mensen anders reageren op gedragsmatige motivators en daardoor vaak niet over de vaardigheden en verlangens beschikken die hun collega's duwen om sociaal goedgekeurde doelen te bereiken.

Wat is sociale motivatie?

De meeste baby's, kinderen, tieners en volwassenen zijn zeer gemotiveerd door sociale acceptatie, inclusie en beloningen. Kleine baby's draaien hun hoofd en glimlachen wanneer een andere persoon hun aandacht probeert te trekken. Peuters doen hun best om de aandacht en lof van ouders en andere volwassenen te krijgen. Tweens en tieners besteden veel van hun tijd aan het imiteren en het streven naar de goedkeuring van leeftijdsgenoten - of hopen op lof van ouders en leraren. Volwassenen worden ook gemotiveerd door de goedkeuring van anderen: de meesten zullen harder werken voor peer-erkenning of voor een kans om te worden geselecteerd, opgenomen of geavanceerd in een sociale situatie.

Om sociale acceptatie, inclusie of promotie te bereiken, wonen de meeste mensen heel dicht bij wat anderen doen, willen of goedkeuren. Op alle leeftijden imiteren we onze leeftijdsgenoten en zoeken we naar aanwijzingen die ons helpen sociaal prestige te verwerven. Prijzen voor sociale acceptatie zijn overal, van selectie als "Prom King en Queen" tot werknemer van de maand, verkiezing tot kantoor, of acceptatie in een broederschap of sociale club.

Omdat zoveel van ons leven verbonden is met het proces van maatschappelijke acceptatie, nemen we als vanzelfsprekend de wens om het sociale gedrag van onze leeftijdsgenoten te observeren en na te bootsen. Bovendien gaan we ervan uit dat het "gronden" van een tiener een zinvol gevolg zal zijn voor slecht gedrag, terwijl het ondersteunen van sociale activiteiten een zinvolle beloning zal zijn.

Sociale motivatie is de motor voor leer-, prestatie- en levenskeuzes. We streven niet naar acceptatie simpelweg omdat glimlachen prettiger is dan fronsen, maar omdat we actief de ervaring willen dat we worden verwelkomd en worden opgenomen onder onze leeftijdsgenoten.

Hoe de behoefte om te behoren invloed heeft op menselijk gedrag en motivatie

Sociale motivatie en autisme

De sociale motivatietheorie van autisme stelt dat autistische kinderen intrinsiek minder geïnteresseerd zijn in maatschappelijke betrokkenheid. Als gevolg daarvan besteden zij minder aandacht aan sociale informatie. De uitkomst: verminderde socio-cognitieve ontwikkeling, die kan worden omschreven als iets dat te maken heeft met ons begrip van andere mensen en hun acties.

Autistische mensen bijvoorbeeld, missen vaak:

• Theory of Mind (ToM): Het vermogen om te begrijpen dat andere mensen anders denken of om nauwkeurig te raden wat anderen denken en voelen.
• Imitatieve vaardigheden: Het vermogen om het gedrag van leeftijdgenoten in verschillende sociale situaties goed te observeren en te kopiëren.
• Communicatie vaardigheden: Het vermogen om de juiste verbale en non-verbale taal te gebruiken om wensen, behoeften en ideeën te communiceren.
• Speel vaardigheden: Het vermogen om op een zinvolle manier deel te nemen aan leeftijdgenoten in leeftijdsspellen die samenwerking of gedeeld creatief denken vereisen.

• empathie: Het vermogen om zichzelf in de schoenen van een ander te plaatsen en je voor te stellen hoe ze zich kunnen voelen (empathie is anders dan sympathie; de ​​meeste autistische mensen zijn heel goed in staat sympathie te voelen voor de pijn van iemand anders).

Naast deze tekorten die, zoals te verwachten, het dagelijks leven uiterst moeilijk maken, zijn mensen met autisme niet gemotiveerd tot actie door de goedkeuring van anderen.

Dit betekent niet dat autistische mensen slecht handelen om afkeuring te krijgen - in feite is dit uiterst zeldzaam.In plaats daarvan betekent dit dat veel mensen in het spectrum zich niet bewust zijn van of zich niet druk maken om de verwachtingen van anderen.

Zo kan een kind met autisme bijvoorbeeld prima in staat zijn om (bijvoorbeeld) zijn schoenen te binden, maar heeft hij er misschien geen speciale interesse in. Het feit dat "alle andere kinderen" hun eigen schoenen strikken is niet relevant.

Gebrek aan sociale motivatie is vooral belangrijk voor zeer jonge kinderen die veel leren in de eerste paar jaar van het leven door imitatie en imitatiespel. Het kan ook worden uitgeschakeld als kinderen tieners en volwassenen worden. Veel autistische mensen 'raken de muur' als hun sociale communicatievaardigheden en sociale motivatie hun intellectuele capaciteiten niet bijbenen.

Motivators en autismetherapie

Motivators zijn de sleutel tot elk type training of opleiding. Niemand zal zich op voorgeschreven manieren gedragen of handelen, tenzij hij daar een reden voor heeft.

Applied Behavioral Analysis (ABA) is een uiterst populaire therapeutische techniek die motivators gebruikt, soms 'versterkers' genoemd, om gewenst gedrag aan kinderen (en sommige volwassenen) met autisme te leren. Deze motivators zouden gebaseerd moeten zijn op de voorkeuren van het individu. Dientengevolge kunnen ze voedseltraktaties (vaak kleine snoepjes of crackers) of voorkeursactiviteiten zijn (bijvoorbeeld een kans om op een trampoline te stuiteren of met favoriet speelgoed te spelen).

Soms is het mogelijk voor de therapeut om een ​​sterke positieve relatie met de leerling tot stand te brengen, en in die gevallen kan een knuffel of high five ook een zinvolle beloning zijn. Hoewel negatieve versterkingen (straffen) op een gegeven moment onderdeel waren van ABA, worden ze tegenwoordig zelden gebruikt, behalve in de meest extreme situaties.

Er zijn voor- en nadelen aan dit soort therapeutische aanpak:

ABA Pros

• Therapeuten proberen actief te begrijpen wat het individu motiveert

• Autistische kinderen voldoen eerder aan verzoeken

ABA Cons

• Zodra de beloning verdwijnt, wordt de motivatie kleiner

• Autistische kinderen kunnen zich concentreren op de beloning in plaats van de gewenste actie

Aan de positieve kant proberen therapeuten actief te begrijpen wat het individu met autisme motiveert voordat hij het gewenste gedrag onderwijst. Als gevolg hiervan hebben autistische kinderen meer kans om te voldoen aan "mands", of verzoeken om een ​​bepaalde actie te voltooien.

Aan de andere kant, terwijl het individu het gedrag kan leren om de gewenste beloning te verdienen, verdwijnt de motivatie als de beloning verdwijnt. Met andere woorden, terwijl een kind kan leren lachen en hallo te zeggen om iets lekkers te verdienen, kan hij ervoor kiezen dit niet te doen als de enige beloning de goedkeuring is van een leraar of een collega die misschien wel of niet glimlacht.

Een ander potentieel nadeel is de realiteit dat autistische kinderen volhardend (volledig gefocust) kunnen zijn op de beloning in plaats van de gewenste actie. De focus van het kind ligt dus niet op het observeren of begrijpen van de acties van anderen om haar heen, maar op de beloning die ze verdient als ze een gewenst gedrag herhaalt. Het resultaat is dat het kind in staat is iets te doen, maar het doel of de context van de actie niet begrijpt.

Zelfs als een beloning "verbleekt" is terwijl de leerling gedrag begint te vertonen, stelt de leerling het gedrag niet noodzakelijkerwijs generaliseer. Een kind kan bijvoorbeeld elke dag leren glimlachen en 'goedemorgen' zeggen tegen haar leraar. In het begin wordt ze elke keer beloond met een kleine traktatie. Later ontvangt ze een sticker in plaats van een traktatie. Ten slotte zegt ze goedemorgen zonder enige vorm van beloning. Maar omdat ze de antwoordglimlach van de leraar misschien niet opmerkt of waardeert, heeft ze misschien geen actieve wens om een ​​glimlach uit te wisselen.

Bovendien zal het kind waarschijnlijk alleen maar glimlachen en hallo zeggen in de omgeving waarin ze het gedrag leerde, omdat ze niet het idee gegeneraliseerd heeft dat 'iemand lacht en goedemorgen zegt tegen alle leraren'. Daarom kan ze het gedrag in de klas van de homeroom gebruiken, maar niet in wiskunde, of in de kleuterklas maar niet in de eerste klas.

Implicaties voor autistische mensen

Als we weten hoe wijdverbreid de sociale motivatie is voor bijna alles wat we in ons leven doen, is het gemakkelijk om te zien dat een gebrek aan sociale motivatie bij een persoon met autisme tot een aantal ernstige tekortkomingen kan leiden. Dit is het geval, zelfs als het individu slim, capabel, creatief, sympathiek en bereid is om met anderen om te gaan - en natuurlijk is het veel meer een probleem voor iemand met een lager IQ, gedragsproblemen en problemen met gesproken taal.

Mensen in het autismespectrum zijn vaak niet op de hoogte van sociale verwachtingen of het belang ervan. Als gevolg hiervan kunnen ze:

• Verkleed of spreek verkeerd, op basis van de situatie waarin ze zich bevinden (bijvoorbeeld korte broeken om te werken)
• Kies ervoor geen taken te voltooien die ze oninteressant of onbelangrijk vinden (bijvoorbeeld scheren of een schoolproject afmaken)
• Verkeerde of niet-verbale sociale communicatie verkeerd begrijpen en actie ondernemen op basis van dat misverstand
• Gedraag je op een onbedoeld groffe of gedachteloze manier door een gebrek aan sociaal begrip of onbewustheid van subtiele gesproken of onuitgesproken signalen
• Vind zichzelf sociaal geïsoleerd omdat ze geen uitreikingen hebben gedaan of wederkerige sociale uitnodigingen
• Verlies kansen die op hun pad zouden kunnen komen als ze misbruik hadden gemaakt van kansen waarvan ze niet op de hoogte waren of waarop ze niet reageerden
• Verlies relaties tussen peers als gevolg van het volhouden van onderwerpen van persoonlijk belang die anderen niet interesseren (en met name als gevolg van het volharden in leeftijdsgepaste interesses zoals kinderfilms, videogames, enzovoort)

Hoewel het niet mogelijk is om sociale motivatie te "onderwijzen", is het mogelijk om kinderen, volwassenen en autisme te ondersteunen, te adviseren en te coachen.Voor individuen die de interesse en de capaciteit hebben om bijvoorbeeld naar de universiteit te gaan, in een competitieve baan te werken of volwassen relaties op te bouwen, is educatie over sociale vaardigheden en 1: 1-ondersteuning uiterst belangrijk. In veel gevallen kunnen problemen worden voorkomen en kansen worden aangegrepen met een beetje hulp en advies op het juiste moment.

Sociale vaardigheden therapie voor autisme

• Delen
• Omdraaien
• E-mail
• Tekst

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Burnside, K. et al. Sociale motivatie en impliciete theorie van de geest bij kinderen met een autismespectrumstoornis. Autism Res. 2017 nov; 10 (11): 1834-1844. DOI: 10.1002 / aur.1836.

• Chevalier, C. et al. De sociale motivatietheorie van autisme. Trends Cogn Sci. 2012 april; 16 (4): 231-9. DOI: 10.1016 / j.tics.2012.02.007.

• Koegel, Lynn et al. Verbetering van de motivatie voor academici bij kinderen met autisme. J Autisme Dev Disord. 2010 Sep; 40 (9): 1057-1066. DOI: 10.1007 / s10803-010-0962-6.

• Shultz, R. et al. Sociale motivatie, beloning en de wortels van autisme. Spectrum. Mei 2012.