Wanneer volwassen kinderen hun ouders "scheiden"

Papers worden niet ingediend en geen enkele rechter hoort de zaak, maar steeds meer volwassen kinderen scheiden van hun ouders, waardoor het contact vaak volledig wordt verbroken. Wat drijft de toename in vervreemding van ouder en kind? Professionals die met gezinnen werken, hebben enkele ideeën en duizenden mensen hebben hun ervaringen online gedeeld. Definitieve antwoorden zijn misschien ongrijpbaar, maar het is vrij eenvoudig om een ​​idee te krijgen van enkele van de problemen.

Een paar statistieken

Op de website Estranged Stories kunnen zowel ouders als hun volwassen kinderen enquêtes invullen over hun vervreemding. De resultaten kunnen verrassend zijn. In de eerste plaats zijn de ouders die vervreemd zijn ouder dan men zou verwachten, waarbij meer dan een derde in de leeftijdsgroep 70-80 valt. Toen hem werd gevraagd de ouder-kindrelatie vóór de breuk te beschrijven, was het meest populaire antwoord van de volwassen kinderen 'morele verplichting'. Het tweede meest populaire antwoord was 'volatiel en / of niet dichtbij'. Op de vraag of zij enige verantwoordelijkheid dragen voor de vervreemding, zei iets meer dan de helft ja.

Een ander interessant gebied is of de kinderen ooit "concreet" de afgesneden ouder de redenen voor de vervreemding hebben verteld. Meer dan 67% zei dat ze dat hadden gedaan. Dit is een omgekeerd spiegelbeeld van het antwoord van de ouders in een soortgelijke enquête toen meer dan 60% zei dat de reden voor de vervreemding nooit aan hen was verteld. Deze ongelijkheid weerspiegelt de problemen die ouders soms hebben bij de communicatie met volwassen kinderen.

Uit een Britse enquête bleek dat kinderen meestal degenen zijn die contact hebben verbroken. In feite ontdekten onderzoekers dat leden van de jongere generatie de pauze ongeveer tien keer vaker in gang zetten dan leden van de oudere generatie.

Enkele herhaalde thema's

Redenen voor conflicten met volwassen kinderen variëren. Sommige volwassen kinderen hebben hun relaties met ouders verbroken vanwege traumatische jeugd: ze werden misbruikt of opgegroeid met ouders die alcoholisten of drugsgebruikers waren. Af en toe zijn familieconflicten over geld uitgebroken. In de meeste gevallen zijn de redenen voor vervreemding echter niet zo duidelijk. Toch komen bepaalde thema's steeds weer terug in commentaar van volwassen kinderen die gescheiden zijn van hun ouders.

"Je was geen goede ouder."

Sommige kinderen hebben het gevoel dat ze niet genoeg werden liefgehad of gevoed. Soms is dat omdat ze werden grootgebracht in een tijd of een cultuur die geen waarde hecht aan open uitdrukkingen van liefde. Soms komt het doordat hun ouders echt moeite hadden hun gevoelens te uiten.Af en toe voelen volwassen kinderen zich nog steeds gekwetst door afleveringen die jaren geleden plaatsvonden, afleveringen waarvan de ouders zich misschien niet eens bewust zijn.

"Je hebt onze familie uit elkaar gehaald."

De echtscheiden verklaren vaak de ene of de andere partij voor de scheiding. Soms is dat te wijten aan wat hun is verteld door een van hun ouders. Zelfs als de scheidende partijen burgerlijk blijven, plaatsen kinderen vaak de schuld bij de ene of andere partner. Nadat volwassen kinderen met zichzelf trouwen, krijgen ze niet altijd sympathie voor de huwelijksproblemen van hun ouders. Hoewel ze erkennen dat een huwelijk moeilijk is, hebben ze de neiging om te voelen dat als hun ouders hadden volhard, ze het hadden kunnen laten werken.

"Je ziet me nog steeds als een kind."

Ouders en kinderen leven vele jaren in een specifieke relatie, waarbij de ouders de leiding hebben. Ouders hebben soms moeite om dat construct op te geven. Kinderen daarentegen zijn meestal bereid en bereid om hun eigen beslissingen te nemen. Wanneer volwassen kinderen zeggen dat hun ouders hen niet als volwassenen zien, zijn ze soms correct. Vaak blijven ouders ongewenst advies geven. Het uiten van afkeuring van de partner of partner van een kind kan zeker tot conflicten leiden. Financiën, banen en levensstijl zijn andere brandhaarden voor conflicten.

"We hebben niet dezelfde waarden."

Wanneer kinderen keuzes maken die niet overeenkomen met de waarden van hun ouders, zeggen de ouders soms: "We hebben je niet op die manier opgevoed." Ze hebben moeite om te erkennen dat volwassen kinderen verantwoordelijk zijn voor het ontwikkelen van hun eigen morele kompassen. Ook kunnen problemen ontstaan ​​wanneer een volwassen kind met iemand trouwt die op belangrijke manieren afwijkt van zijn of haar familie van geboorte. Soms komt de moeilijkheid voort uit verschillen in politieke neigingen of religieuze overtuigingen. Deze problemen vormen bijzonder moeilijke uitdagingen omdat politieke en religieuze overtuigingen vaak nauw worden aangepakt. Sommige gezinnen leren met zulke verschillen leven. Anderen nooit.

"Je bent een giftige persoon."

Precies wat wordt bedoeld met een giftige persoon hangt af van de spreker. Het is niet opgenomen in de standaardhandboeken van psychische stoornissen, maar in het algemeen wordt hiermee bedoeld iemand die schadelijk is voor andermans emotionele evenwicht. Degenen die overweldigend negatief zijn, die anderen de schuld geven, die extreem behoeftig zijn of die terloops wreed zijn, worden soms giftig genoemd. Andere labels die vaak worden gebruikt om een ​​relatie te beëindigen, zijn narcistisch en bipolair. Beide zijn echte psychische stoornissen, maar de labels worden vaak nonchalant toegepast, zonder professionele diagnose.

De mogelijkheid tot verzoening

Overweldigend volwassen kinderen die van hun ouders zijn gescheiden, zeggen dat ze het deden voor het welzijn van hun familie, of voor hun eigen bestwil. Op de vraag of de ouders een verzoening moeten proberen, variëren de antwoorden. Sommigen beschouwen elke poging tot communicatie als intimidatie. In het Estranged Stories-onderzoek zei echter ongeveer 60% van de volwassen kinderen dat ze een relatie wilden hebben met de persoon van wie ze vervreemd waren. De meest genoemde stappen die van invloed kunnen zijn op een verzoening waren excuses van ouders, ouders die verantwoordelijkheid namen en grenzen bepaalden.

De eerder geciteerde Britse studie schilderde een minder optimistisch beeld. Kinderen in die studie waren veel waarschijnlijker dan de ouders om te zeggen dat de situatie hopeloos was, zonder kans op verzoening. Meer dan 70% zei zelfs dat een functionele relatie in de toekomst geen mogelijkheid was.

Toch moeten ouders in deze situatie de hoop niet opgeven. Het is bekend dat jonge mensen van gedachten veranderen naarmate ze ouder worden en levenservaring krijgen. En ouders kunnen aanmoediging putten uit de wetenschap dat, zelfs als ze gescheiden zijn, het decreet niet definitief is.

Wat Vervreemding betekent voor grootouders

Ouders die zijn afgesneden van volwassen kinderen zijn vaak grootouders die ook zijn afgesneden van kleinkinderen. Bij het proberen te verzoenen, pleiten grootouders soms dat kleinkinderen grootouders nodig hebben, en dat is waar. Grootouders kunnen vier zeer belangrijke functies voor kleinkinderen vervullen. De focus in deze situaties moet echter liggen op het koesteren van de relatie van de ouder met het volwassen kind. Als die relatie eenmaal is hersteld, moeten grootouders hun kleinkinderen weer kunnen zien.