Voor ouders die vervreemd zijn van volwassen kinderen

Harde statistieken zijn moeilijk te vinden, maar veel van degenen die met gezinnen werken zeggen dat ze een opleving hebben gezien: meer jonge volwassenen dan ooit snijden hun banden met hun ouders. Voor grootouders betekent dat vaak ook een verlies van contact met hun kleinkinderen.

Het goede nieuws is dat veel volwassen kinderen zeggen dat ze graag hun ouders terug willen hebben in hun leven. Ongeveer 60% van degenen die een enquête hebben ingevuld op de website Estranged Stories, zei dat ze graag een relatie willen hebben met de persoon van wie ze "nu of ergens in de toekomst" vervreemd zijn.

Afstemming tot stand brengen

Op de vraag wat er zou komen om een ​​verzoening tot stand te brengen, was het meest populaire antwoord dat de ouders verantwoordelijkheid moeten nemen. Vermoedelijk betekent dit verantwoordelijkheid voor wat de ouders deden die tot de vervreemding hebben geleid. Het probleem is dat veel ouders zeggen dat ze in het ongewisse zijn over wat er mis ging. Van de ouders die deelnamen aan een enquête over Estranged Stories zei 60% dat hun kinderen nooit "concreet" de redenen hadden gedeeld voor het afsnijden van contact.

Generationele verschillen

De oorzaken van conflicten met volwassen kinderen kunnen sterk variëren. Soms vinden volwassen kinderen fouten in de manier waarop ze zijn grootgebracht. Ze realiseren zich misschien niet dat ze waarschijnlijk zijn opgegroeid toen autoritair ouderschap nog steeds een acceptabele benadering was van opvoeding door kinderen. Hoewel het ouderschap meer toegeeflijk werd na de Tweede Wereldoorlog, duurde het vele jaren voordat deze verandering plaatsvond, vooral in het binnenland van Amerika. Bijna de hele twintigste eeuw gebruikten goede ouders lijfstraffen. Ze kregen zelfs te horen dat als ze geen lijfstraffen gebruikten, ze slechte ouders waren. Zelfs religieuze leiders moedigden fysieke straffen aan. Wat sommige mensen als beledigend beschouwen, is nog niet zo lang geleden aangenomen voor goed ouderwets ouderschap.

Evenzo hebben volwassen kinderen soms het gevoel dat ze niet werden verzorgd zoals ze zouden moeten zijn. In veel families uit het verleden werd genegenheid zelden verbaal of fysiek tot uitdrukking gebracht. De onderliggende veronderstelling was dat ouders hun liefde voor hun kinderen toonden door voor hen te zorgen. Niemand maakte zich veel zorgen over de psyche of het zelfrespect van een kind.

Andere problemen

Volwassen kinderen houden soms vast aan hun wrok over het gebroken huwelijk van hun ouders, waarbij ze vaak de schuld geven aan een of andere partner. Een ander veel voorkomend probleem is dat volwassen kinderen vinden dat hun ouders hen niet herkennen als volwassenen met het vermogen om hun eigen beslissingen te nemen. In andere gevallen is de partner van een kind de splijtzwam. De ouders mogen de partner niet leuk vinden of goedkeuren. Hun afkeuring dwingt het kind om te kiezen tussen ouders en partner.

Wees niet verdedigend

Het kan mogelijk zijn dat ouders sommige van hun eerdere acties rechtvaardigen; het defensief worden is echter contraproductief. Als ouders bewijzen dat wat ze deden recht of acceptabel was, dan volgt daaruit dat de andere partijen ongelijk hadden in hun reacties, en bewijzen dat het verkeerd is om iemand geen hekken te laten repareren.

Wat volwassen kinderen zeggen dat ze hunkeren, is dat hun ouders verantwoordelijkheid nemen en zich in sommige gevallen verontschuldigen. Hier zijn enkele zinnen die zouden moeten werken:

• Mijn excuses.
• Ik begrijp jouw gevoelens.
• Ik weet dat ik fouten heb gemaakt.
• Ik had meer ondersteunend (behulpzaam, begripvol, liefdevol, etc.) kunnen zijn.

Maak geen emotioneel beroep

Ouders willen vaak praten over hoeveel pijn de vervreemding hen heeft veroorzaakt. Volwassen kinderen die de weliswaar extreme mate van contactafsnijden hebben genomen, zullen niet worden geraakt door de pijn van hun ouders. Ze zijn waarschijnlijk bijzonder onbewogen door het verdriet van grootouders over het niet zien van kleinkinderen.

Doe het gesprek voort

Het kan meer dan één ouverture van een ouder vergen voordat een kind ermee instemt om naar een verzoening toe te werken, maar de toenaderingen mogen geen intimidatie zijn. Het enige dat nodig is, is een eenvoudig voorstel om samen te komen voor een low-stress-gelegenheid, zoals een diner of een uitje. Als de ouverture wordt afgewezen, moeten de ouders een tijdje wachten en het opnieuw proberen.

Als verzoening mislukt

Als pogingen om de relatie te herstellen mislukken, zijn grootouders echt gebonden. Geven ze elke hoop op hun kleinkinderen te zien?

Soms is bemiddeling een effectieve volgende stap. Als bemiddeling mislukt, of als de andere partijen niet bereid zijn, zullen sommige grootouders juridische stappen overwegen, maar er is veel dat grootouders moeten weten voordat ze aanklagen voor bezoekrechten. Als de kleinkinderen in een intact gezin wonen, is het bovendien onwaarschijnlijk dat grootouders een bezoek voor de rechtbank zullen winnen.