Een overzicht van Pseudodementia

Pseudodementie is een term - geen officiële diagnose - die soms wordt gebruikt om symptomen te beschrijven die op dementie lijken, maar die eigenlijk te wijten zijn aan andere aandoeningen, meestal depressie. Depressieve pseudodementie heeft dus symptomen van dementie, maar in tegenstelling tot echte dementie kunnen deze symptomen reversibel zijn bij behandeling voor depressie.

In zeldzame gevallen is pseudodementie geïdentificeerd als een mogelijkheid bij schizofrenie, manie, dissociatieve stoornissen, het Gansersyndroom, een omzettingsreactie en psychoactieve drugs.

Geschiedenis

Hoewel de term eerder werd gebruikt, publiceerde de psychiater Leslie Kiloh in 1961 de paper 'Pseudo-dementie' dat anderen de aanzet kregen om te proberen de cognitieve stoornissen om te keren die mogelijk te wijten waren aan andere psychiatrische stoornissen, zoals depressie.

Meer specifiek, Kiloh's paper, gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Acta Psychiatrica Scandinavica, presenteerde vignetten van 10 patiënten, van wie de meesten depressieve kenmerken vertoonden. Wat dit deed, was een heel gebied van onderzoek en wetenschappelijk onderzoek openen dat onderzocht of cognitieve tekorten in gevallen van depressie kunnen worden teruggedraaid en of er onderliggende oorzaken van dementie zijn.

symptomen

Pseudodementie kan worden gezien als een cognitieve stoornis die lijkt op dementie maar die eigenlijk te wijten is aan depressie. Veel voorkomende symptomen van pseudodementie klinken veelal als dementiesymptomen en omvatten geheugenverlies en verminderde executieve functies. Het uitvoerende functioneren heeft invloed op het vermogen om beslissingen te nemen, evenals het plannen en organiseren van ideeën.

Pseudodementie versus dementie

Hoewel pseudodementie niet is opgenomen in de diagnostische en statistische handleiding-5, kan het nog steeds waardevol zijn om te proberen het te onderscheiden van dementie. Eén studie merkte op dat mensen die de cognitieve tekortkomingen van pseudodementie ervoeren de volgende kenmerken hadden:

• Ze vertoonden hetzelfde geheugenverlies voor recente en voorbije gebeurtenissen, waarbij doorgaans het kortetermijngeheugenverlies het meest voorkomende symptoom van de vroege fase van dementie zou zijn.
• Hun geheugenverlies werd beschreven als "fragmentarisch" en specifiek.
• Ze antwoordden vaak dat ze "niet wisten" bij het stellen van vragen.
• Hun cognitieve vaardigheden varieerden aanzienlijk wanneer ze verschillende neuropsychologische taken kregen die ongeveer dezelfde moeilijkheidsgraad hadden.

Hoewel anderen deze lijst klinisch specifieker hebben gemaakt, was het bovenstaande een goede benchmark om te beginnen.

Zou je beide kunnen hebben?

Oudere volwassenen hebben een verhoogd risico op het ervaren van dementie en depressie. Om dingen gecompliceerd te maken, kunnen ze ook de combinatie van dementie en depressie ervaren. Deze uitdaging kan een reden zijn waarom er meldingen zijn geweest van hoge percentages van zowel fout-positieve als fout-negatieve fouten in de diagnose van dementie.

Dus, hoe vertel je het verschil tussen depressie en dementie? Een belangrijke factor is dat mensen met een depressie klagen over hun geheugen, maar dat ze vaak redelijk goed presteren op examens met mentale status en andere tests die de cognitieve functie evalueren.

Aan de andere kant ontkennen mensen met dementie vaak geheugenproblemen, maar ze presteren niet zo goed op cognitieve tests. Ook heeft een depressieve persoon minder kans op ernstige stemmingswisselingen, terwijl iemand met dementie een breder scala aan emoties vertoont en soms ongeschikte emotionele reacties maakt (bijvoorbeeld lachen terwijl anderen bedroefd zijn).

Screening en diagnose

Er zijn veel verschillende meningen over het idee van pseudodementie. Sommige artsen gebruiken deze term regelmatig en beschrijven het zien van meerdere patiënten die ten onrechte de diagnose dementie hadden en wiens cognitief functioneren later verbeterde met de behandeling van hun depressie.

Andere artsen twijfelen echter aan dit idee van pseudodementie en verwijzen naar gevallen waarin geheugenverlies dat in eerste instantie de schuld was van depressie, zich ontwikkelde tot ware dementie. Hun perspectief is dat de cognitieve achteruitgang, samen met de tekenen van depressie, slechts vroege tekenen waren van de dementie van het individu.

De Geriatric Depression Scale (GDS) is een screeningsinstrument dat wordt gebruikt om depressie bij oudere volwassenen te detecteren. Het GDS moet een van de verschillende methoden zijn die in een evaluatie worden gebruikt.

Oudere volwassenen kunnen een depressie hebben die op Alzheimer lijkt of ze kunnen zowel depressie als de ziekte van Alzheimer of een andere vorm van dementie hebben. Als depressie wordt gedetecteerd, kan deze worden behandeld naast andere aandoeningen, zoals de ziekte van Alzheimer.

De Cornell-schaal voor depressie bij dementie is een andere nuttige screeningstest om te gebruiken, omdat het helpt bepalen of zowel depressie als dementie aanwezig zijn.

Behandeling

Het idee van pseudodementie is dat de oorzaak van het geheugenverlies bijvoorbeeld onbehandelde depressie is. Behandeling van pseudodementie zou daarom in wezen hetzelfde zijn als behandeling voor depressie, zoals een antidepressivum.

Een woord van heel goed

Of u het er mee eens of oneens bent met het gebruik van de term pseudodementia, het is een belangrijk idee geworden om te overwegen in de zorg en behandeling van oudere volwassenen. De tijdige herkenning van depressie, dementie en depressie bij dementie kan de kwaliteit van leven en het functioneren van ouderen helpen verbeteren.