3 redenen waarom een ​​foetale echografie mogelijk onjuist is

Het gebruik van echografie tijdens de zwangerschap is redelijk gebruikelijk. Het werd oorspronkelijk ontworpen om te helpen bij het bewaken van de status van gecompliceerde of risicovolle zwangerschappen. Tegenwoordig worden echografieën beschouwd als een standaard facet van prenatale zorg.

Hoewel echografie artsen en verloskundigen waardevolle inzichten biedt over hoe een zwangerschap vordert, zijn er soms momenten waarop de resultaten misleidend of onnauwkeurig kunnen zijn.

Een onjuiste zwangerschapsdatum

Een echografie technicus, bekend als een echografist, zal zoeken naar bepaalde functies tijdens de verschillende fasen van een zwangerschap om te bepalen of de dingen verlopen zoals ze zouden moeten. Als de technicus die functie niet kan vinden, kan dit een teken zijn van een probleem. Of niet.

Als een vrouw bijvoorbeeld zeven weken zwanger is en de echografie geen foetale hartslag vertoont, kan er een moment van paniek zijn, maar de verklaring kan eigenlijk vrij eenvoudig zijn: de datering van de zwangerschap is uit en u bent lang niet zo ver als je dacht.

In dat geval kan de arts of verloskundige binnen een week een nieuwe echografie bestellen. Uiteindelijk zou de zwangerschap prima kunnen zijn, en alles wat echt nodig is, is een eenvoudige herijking van de datum.

Technicus fout

Ultrageluid technologie is sterk vereenvoudigd in het afgelopen decennium, maar vereist nog steeds vaardigheid om een ​​nauwkeurig resultaat te verkrijgen. Hoewel de meeste technici de nodige training hebben om een ​​examen uit te voeren, zijn sommigen simpelweg beter of ervarender dan anderen.

Hoewel er geen echt onderzoek is gedaan naar dit effect in de verloskunde, toonde een onderzoek naar het gebruik van echoscopie in een noodsituatie aan dat fouten of gemiste diagnoses overal in acht tot tien procent van de gevallen voorkwamen. Vergelijkbare resultaten werden gezien andere technieken zoals röntgenfoto's op de borst (waarbij de "miss rate" meer dan 20 procent was) en mammografie (waarbij de "miss rate" zo hoog was als 75 procent).

Als er ooit enige onzekerheid bestaat over de competentie van een echografist, moet u vragen dat de behandelend arts aanwezig is tijdens het examen.

zwaarlijvigheid

Overgewicht kan het moeilijk maken - en in sommige gevallen zelfs onmogelijk - voor een technicus om een ​​duidelijk echo-beeld te krijgen. Dit is vooral van belang omdat obesitas gepaard gaat met een verhoogd risico op foetale geboorteafwijkingen (waaronder hart- en maag-darmafwijkingen) en dergelijke zwangerschapscomplicaties als pre-eclampsie en postpartum bloeding.

Studies hebben aangetoond dat obesitas (gedefinieerd als een body mass index van meer dan 30 kg / m²) vermindert de kans op een nauwkeurige aflezing met bijna 50 procent (37 procent versus 19 procent) in vergelijking met vrouwen met een normaal gewicht.

Om dit te ondervangen, zullen sonografen vaak een transvaginale echografie (een apparaat ingebracht in de vagina) uitvoeren bij 12 tot 15 weken dracht. Dit is de periode waarin vaker gebreken kunnen worden opgemerkt.

In alle andere gevallen is het belangrijk dat de technicus ervaren is in het weten hoe hij "overtollig vet" moet omzeilen bij het uitvoeren van een externe echografie van de buik.