FDA Versoepeling van het verbod op homoseksuelen trekt kritiek

Op 22 december 2015 heeft de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) officieel een decennia oud beleid herzien waarbij homomannen worden verboden bloed te doneren vanwege wat zij beschouwen als het hoge risico op overdracht van HIV.

In hun herziene richtlijnen staat het FDA-panel nu homoseksuele mannen toe die geen seks hebben gehad in de voorgaande 12 maanden om te doneren, het celibaat waarvan wordt bevestigd door het invullen van een ondertekende vragenlijst. Alle andere homomannen, inclusief degenen die consequent condooms hebben gebruikt, zullen nog steeds worden verboden.

Sommigen hebben dit gezien als de eerste stap om de 32-jarige politiek op te heffen, maar veel activisten en medische autoriteiten hebben de beslissing zowel verouderd als discriminerend verklaard, vooral in het licht van het feit dat het hiv-risico wordt beoordeeld op een geval-voor-geval casusbasis voor heteroseksuelen.

Gevraagd naar dit verschil in januari reageerde de FDA door te stellen dat het 'zeer belastend zou zijn voor centra voor bloeddonatie en mogelijk aanstootgevend zou zijn voor donoren' als er individuele beoordelingen zouden worden gedaan, terwijl er nog steeds "niet genoeg bewijs" was om de verlaging te rechtvaardigen van de wachtperiode van een jaar.

Onder de critici van het beleid, de American Medical Association, het Rode Kruis, de American Association of Blood Banks, de American Association of Osteopaths, de New York City Council en de Assembly Judiciary Committee in Californië hebben elk gepleit voor een einde aan de verbod op een moment waarop een toenemend aantal landen - waaronder Spanje, Portugal, Italië en Zuid-Afrika - hun verbod helemaal hebben opgeheven.

Geschiedenis van het Amerikaanse Gay Blood Ban

In 1983 raadde de FDA aan om elke man die sinds 1977 seks heeft gehad met een andere man, een levenlang bloed te geven. Het beleid werd vastgesteld in een tijd dat er geen behandeling was of de middelen voor HIV-testen. (Het was pas in 1985 dat de eerste HIV-test werd gelicentieerd door de FDA en pas in 1987 kreeg het eerste antiretrovirale medicijn, AZT, goedkeuring.)

Zeker toen homoseksuele mannen de meerderheid van de hiv-gevallen bestonden, hadden veel mensen in het publiek ernstige twijfels over de juistheid van hiv-tests bij het screenen van bloedvoorraden. Die angsten werden grotendeels verergerd toen Ryan White, een tiener uit Indiana, in 1985 de toegang tot de openbare school werd ontzegd nadat werd ontdekt dat hij HIV kreeg van een bloedtransfusie.

In 1990 heeft de FDA ook besloten om Haïtianen, die ook zwaar getroffen waren door de vroege epidemie, te verbieden, omdat, omdat HIV voornamelijk via heteroseksuele seks in deze populatie werd overgedragen, het voor hen moeilijker zou zijn om personen met een hoog risico te identificeren. Dat verbod werd minder dan een jaar opgeheven na boze protesten van 50.000 activisten in New York City.

Tegen het einde van de jaren negentig, na de komst van antiretrovirale combinatietherapie en de introductie van nieuwere HIV-tests, begonnen critici de geldigheid van het verbod in twijfel te trekken toen in 1995 het geschatte risico op het verkrijgen van HIV door bloedtransfusies ongeveer één op de 600.000 gevallen was. In 2003 bedroeg dat risico ongeveer 1 op 1,8 miljoen.

Bovendien werden er tussen 1999 en 2003 slechts drie Amerikanen van naar schatting 2,5 miljoen bloedontvangers bevestigd dat ze het HIV-virus hadden gekregen van transfusie van bloed na een vals-negatieve HIV-screening.

Antwoorden voor en tegen het verbod op homo-bloed

Tot op heden heeft een aanzienlijk aantal landen een beleid dat vergelijkbaar is met dat van de Verenigde Staten, waaronder Argentinië, Australië, Brazilië, Japan, Zweden en het Verenigd Koninkrijk. Vele anderen hebben voor onbepaalde tijd uitstel gehandhaafd, waaronder België, Denemarken, Frankrijk, Griekenland en Duitsland.

Aanhangers van het FDA-beleid (met inbegrip van het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services, die unaniem de uitstelperiode van een jaar aanbeveelden) noemen de aanhoudend hoge percentages hiv onder homo- en biseksuele mannen in de VS, waarvan de bevolking ongeveer 63% uitmaakt van alle nieuwe infecties elk jaar.

Terwijl we de statistieken erkennen, hebben tegenstanders de homoseksuele en biseksuele mannen tegengewerkt, inclusief degenen die HIV hebben gekregen door injecterend drugsgebruik, vertegenwoordigen iets meer dan de helft (57%) van de 1,1 miljoen Amerikanen die besmet zijn met HIV, waardoor het een homospecifiek verbod wordt gemaakt. hoe meer scheef en onredelijk.

Ze wijzen verder op de irrationaliteit van de FDA-uitspraak en vragen zich af hoe een uitstel van één jaar - bevestigd met een eenvoudige vragenlijst - het alomvattende teken kan opleveren in vergelijking met, bijvoorbeeld, een homoseksuele man die in een geëngageerde, monogame relatie leeft? Suggereert dit dat homoseksuele mannen op de een of andere manier meer geneigd zijn te liegen over hun seksuele activiteiten dan heteroseksuelen?

Bovendien is de aanbeveling dat homoseksuele en biseksuele mannen worden verboden als ze in het afgelopen jaar een tatoeage, oor of body piercing hebben gehad - wat suggereert dat die activiteit hetzelfde relatieve risico als seks inhoudt - bijna universeel belachelijk gemaakt. Ondanks een theoretisch (hoewel te verwaarlozen) risico, is er op geen van deze wijzen melding gemaakt van één enkele melding, volgens gegevens van de Centres for Disease Control and Prevention.

Groepen voor burgerrechten hebben lang geargumenteerd dat het FDA-beleid de nadruk van risico-identificatie niet zozeer legt op seksueel gedrag als wel op seksuele geaardheid. Daarbij suggereert het dat homoseksuele mannen, als individuen, inherent meer risico lopen om activiteiten met een hoog risico te ondernemen, waardoor het van geval tot geval beoordelen op de een of andere manier minder noodzakelijk is dan bij heteroseksuelen.

Anderen vragen zich ondertussen af ​​of de FDA-aanbeveling eigenlijk een versoepeling van het beleid is of eenvoudigweg een andere manier om een ​​beleid uit te vaardigen de facto levenslang verbod simpelweg omdat een homoseksuele man seksueel actief is.

Terwijl ambtenaren van de FDA hebben gecounterd dat heteroseksuelen die drugs injecteren of seks hebben met commerciële sekswerkers ook een jaar lang worden uitgesteld, is geen van beide groepen verplicht celibatair te blijven voor die periode.