Intestinale pseudo-obstructie

Een intestinale pseudo-obstructie is een ongewone aandoening waarbij de darmen alle tekenen van obstructie vertonen, maar er is geen echte mechanische obstructie aanwezig. In tegenstelling tot een echte darmobstructie, is er geen werkelijke blokkering van het darmkanaal in een pseudo-obstructie. Dit is waarom het bekend staat als een "pseudo" obstructie: pseudo betekent "kunstmatig" of "mock". Dit wil niet zeggen dat het geen echte voorwaarde is, of dat het iets is dat een persoon verzint. Het is een heel reëel probleem.

De oorzaak wordt niet begrepen, maar er zijn enkele bekende risicofactoren. Bij een pseudo-obstructie bewegen de kleine of de dikke darm geen voedsel en afvalmateriaal door, zoals wanneer het maag-darmkanaal gezond is.

Tekenen en symptomen van intestinale pseudo-obstructie

Veel van de tekenen en symptomen van een pseudo-obstructie komen overeen met die van andere spijsverteringsaandoeningen. Het is belangrijk om een ​​arts te raadplegen als een van de volgende tekenen of symptomen ernstig is of als u in het verleden de diagnose pseudo-obstructie hebt gekregen.

• Buikpijn, die misschien krampachtig van aard is
• Buikzwelling of zwelling
• Constipatie, wat minder is dan 3 stoelgangen in een week
• Misselijkheid en overgeven
• Voedingstekorten
• Onbedoeld gewichtsverlies

Intestinale pseudo-obstructie Risicofactoren

Een pseudo-obstructie komt vaker voor bij de zeer jonge en de zeer oude, maar het kan gebeuren bij zowat iedereen. Als het plotseling opkomt, staat het bekend als 'acuut' en als het langzamer of herhaaldelijk gebeurt, wordt het 'chronisch' genoemd. Er zijn enkele bekende risicofactoren voor pseudo-obstructie:

• Ziekte van het zenuwstelsel: Een ziekte zoals hersenverlamming die het zenuwstelsel aantast, kan de beweeglijkheid van het spijsverteringskanaal beïnvloeden.
• Onbeweeglijkheid: Niet in staat zijn om uit bed te komen en te bewegen is een andere risicofactor voor pseudo-obstructie.
• Pijnstillers: Bepaalde pijnstillers, met name verdovende middelen, kunnen de werking van de darmen beïnvloeden.

Diagnose van intestinale pseudo-obstructie

Eerst moet een arts een meer algemene oorzaak uitsluiten om de symptomen te verklaren, zoals een fysieke obstructie of een tumor. Testen begint meestal met bloedtesten en kan vervolgens worden doorgevoerd in röntgenonderzoeken, zoals een gewone röntgenfoto of computertomografie (CT). Afhankelijk van de specifieke symptomen en resultaten is verder testen hierna soms noodzakelijk, maar zoals de naam al doet vermoeden, wordt pseudo-obstructie niet geassocieerd met meer typische redenen voor de symptomen.

Behandeling van intestinale pseudo-obstructie

Medische behandeling van pseudo-obstructie kan geneesmiddelen omvatten die de dikke darm stimuleren om het afvalmateriaal te verplaatsen, zoals bepaalde antibiotica, dopamine-antagonisten en somatostatine-analogen. Andere medicijnen kunnen worden gegeven om de bijbehorende symptomen van misselijkheid, braken en pijn te verlichten. Alle onderliggende tekorten aan vitaminen en mineralen die door de pseudo-obstructie zijn veroorzaakt, moeten ook worden behandeld.

In sommige gevallen kan enterale voeding (voedingsstoffen die worden toegediend via een nasogastrische (NG) -slang) nodig zijn totdat een patiënt weer vast voedsel kan eten. Decompressie, om ingesloten lucht uit het darmkanaal te laten komen, hetzij via een nasogastrische (NG) -buis of colonoscopie, kan ook als behandeling worden gebruikt. Als de pseudo-obstructie wordt veroorzaakt door een medicijn, zal het stoppen van dat medicijn helpen om de darmen weer in beweging te krijgen.

In sommige zeldzame gevallen kan een operatie noodzakelijk zijn. Bij chirurgie wordt meestal een deel van de darm verwijderd. Dit kan het probleem misschien niet genezen, omdat een pseudo-obstructie meestal de gehele dunne of dikke darm treft. Dit is de reden waarom chirurgie meestal niet wordt gebruikt.

Gerelateerde voorwaarden: Primaire intestinale pseudo-obstructie, acute colon Ileus, colonpseudo-obstructie, idiopathische intestinale pseudo-obstructie, Ogilvie's syndroom