Mucineus adenocarcinoom van de dikke darm en rectum

Colorectale kanker is een term die wordt gebruikt om een ​​breed scala van kankerachtige maligniteiten te beschrijven die de dikke darm en / of het rectum aantasten.

Van deze verschillende typen is er een die opvalt als de primaire vorm die elk jaar meer dan 125.000 Amerikanen treft. Het wordt adenocarcinoom genoemd en is goed voor 95 procent van alle colorectale kankers in de VS. Naast klassiek adenocarcinoom (AC) zijn er twee minder vaak voorkomende subtypen die bekend staan ​​als:

• mucineus adenocarcinoom (MAC)
• signet-ringcelcarcinoom (SRCC)

Van deze subtypes wordt MAC vaker gezien en verklaart het tussen 10 en 15 procent van alle colorectale kankers.

Adenocarcinoom begrijpen

Adenocarcinoom verwijst specifiek naar kankers die van invloed zijn op cellen die klierachtig van aard zijn. "Adeno-" is het voorvoegsel of de "klier", terwijl "-carcinoom" een term is die wordt gebruikt om kankers te beschrijven die beginnen in de huid of in weefsels die de organen begrenzen.

Adenocarcinomen ontstaan ​​omdat de dikke darm bestaat uit een uitgebreid netwerk van klieren die twee belangrijke functies vervullen:

• om water uit de feces terug in het bloed te absorberen
• om slijm af te scheiden in de dikke darm om uitwerpselen te smeren als ze uit het lichaam worden verdreven

Als deze cellen niet in staat zijn om ruim voldoende slijm te produceren, kan de bekleding van de dikke darm beschadigd raken, omdat ongesmeerde ontlasting schuurt en deze beschadigt. In de loop van de tijd kan dit leiden tot schade op genetisch niveau, waardoor de cellen zich abnormaal vermenigvuldigen zonder enige manier om replicatie te voorkomen of te temperen.

Het is deze factor die tot de vorming van adenocarcinoom leidt.

Hoe Mucineus Adenocarcinoom verschilt

Mucineus adenocarcinoom (MAC) verschilt van adenocarcinoom (AC) in zoverre dat het afkomstig kan zijn van dezelfde genetische oorzaak, maar in plaats van minder slijm produceert, produceert het veel meer.

MAC wordt gekenmerkt door de vorming van een tumor bestaande uit ten minste 50% mucine. Mucine is niet per se mucus, maar eerder de glycoproteïne-component van slijm en andere lichaamsvloeistoffen (zoals speeksel en moedermelk). Het is deze mucineuze component waarvan velen geloven dat een tumor zich agressiever verspreidt als deze over de wanden van de tumor naar het aangrenzende weefsel sijpelt.

Als zodanig werd MAC al lang beschouwd als een agressievere vorm van AC en om veel minder ontvankelijk te zijn voor behandeling. Beide overtuigingen worden nog steeds fel bediscussieerd onder onderzoekers, van wie sommigen de hypothese stellen dat het niet de snelheid van ontwikkeling is, maar eerder het stadium waarin de tumor wordt gevonden die tot slechtere uitkomsten leidt.

Er is zeker bewijs om dit te ondersteunen. Over het algemeen wordt MAC gediagnosticeerd in de meer gevorderde stadia van de ziekte. Dit is ten dele toe te schrijven aan het feit dat mucineuze tumoren een veel zachtere consistentie hebben dan "standaard" tumoren en vaak niet worden gedetecteerd totdat ze groter en meer uitgesproken zijn.

Zelfs wanneer ze vroeg worden gedetecteerd, maken de slecht gedefinieerde vorm en rand van de tumor het moeilijk voor zelfs ervaren pathologen om goed te kunnen presteren.

Aan de andere kant heeft MAC een geheel andere moleculaire "signatuur" dan AC. Hoewel we nog niet weten hoe dit zich verhoudt tot ziekteprogressie - het kan al dan niet - weten we dat mucineuze kanker de neiging heeft om minder genetisch stabiel te zijn (een toestand die we microsatelliet instabiliteit noemen) dan niet-muceuze kanker.

Deze aberraties zijn grotendeels verantwoordelijk voor het triggeren van de overmatige productie of mucine. Het mucine vormt op zijn beurt een barrière die, in feite, chemotherapie-medicijnen kan verhinderen om effectief kankercellen binnen te dringen. Kortom, de chemo kan mogelijk niet komen waar hij moet zijn.

Een woord van heel goed

Hoewel het duidelijk is dat het slijmachtige adenocarcinoom verschillende kenmerken heeft die het moeilijker maken om een ​​diagnose te stellen (en mogelijk tot kortere overlevingstijden leiden), zijn er factoren waarvan we weten dat ze nauw verband houden met de ontwikkeling ervan:

• jongere leeftijd
• vrouwelijk zijn
• geschiedenis van inflammatoire darmaandoeningen (IBD), zoals de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa
• geschiedenis van bekken- of abdominale bestralingstherapie

Als er vroege tekenen van colorectale kanker zijn en u een familiegeschiedenis van de ziekte hebt, is het belangrijk om extra stappen te nemen als vroege onderzoeken niet overtuigend zijn. MAC is vaak gemakkelijk te missen tijdens een biopsie en kan gemakkelijker worden opgemerkt met behulp van magnetische resonantie beeldvorming (MRI).

Aarzel niet om verder onderzoek te vragen als de symptomen aanhouden of verergeren. Als alternatief kunt u een second opinion vragen aan een colorectale specialist die ervaring heeft met MAC en SRCC.