De rol van ontsteking bij prikkelbare darmsyndroom

Conventionele wijsheid heeft altijd geoordeeld dat een ontsteking niet wordt gezien bij patiënten met het prikkelbare darm syndroom (IBS). Welnu, de tijden kunnen veranderen.

Baanbrekend onderzoek begint bewijs te vinden van laaggradige ontsteking in spijsverteringskanaalweefsel bij sommige IBS-patiënten. Deze resultaten worden als zeer voorlopig beschouwd en kunnen de weg banen naar nieuwe en verbeterde behandelingsopties. Daarom zijn er een paar dingen die u wilt weten over de rol die ontstekingen kunnen spelen in de ontwikkeling en het onderhoud van IBS.

Twee hoofdfactoren definiëren

Mast cellen. Mastcellen worden overal in het lichaam in weefsel aangetroffen. Ze worden verondersteld een belangrijke rol te spelen bij de bescherming van het lichaam tegen ziekteverwekkers - externe stoffen, zoals ziektekiemen of virussen, die een bedreiging vormen voor uw gezondheid. Er wordt gedacht dat mestcellen een snelle ontstekingsrespons op een pathogeen induceren.Daarom is het niet verrassend dat mestcellen sterk betrokken zijn bij wat we gewoonlijk kennen als allergieën.

Cytokinen. Cytokinen zijn eiwitten die worden afgegeven door mestcellen en andere cellen die zijn geassocieerd met de immuunrespons. Er wordt gedacht dat na de snelle ontstekingsreactie getriggerd door mestcellen, een langer durende ontstekingsproces optreedt als gevolg van de afgifte van bepaalde soorten cytokinen. Cytokinen kunnen ontstekingsremmend of ontstekingsremmend zijn.

Het mogelijke probleem

Stel je voor dat je lichaam wordt geïnfecteerd door een vervelende maagvirus (gastro-enteritis) om de ontstekingsreactie te visualiseren. Mestcellen reageren snel, gevolgd door cytokinen, om terug te vechten tegen de infectie. De afgifte van deze stoffen veroorzaakt buikpijn, krampen en diarree. In de meeste gevallen is deze ontstekingsreactie tijdelijk. Zodra het lichaam voelt dat de indringer is overwonnen, wordt het ontstekingsproces afgesloten.

Sommige onderzoeken lijken te wijzen op de mogelijkheid dat dit ontstekingsproces bij een klein stel IBS-patiënten aanhoudt nadat de hoofdinfectie is verdwenen. Dingen zijn zelden eenvoudig met IBS. Het is ook heel goed mogelijk dat er enkele personen zijn die deze chronische laaggradige ontsteking ervaren zonder ooit een duidelijk geval van gastro-enteritis te ervaren.

In elk geval zou de voortdurende activering van mestcellen, zelfs op een zeer milde basis, kunnen bijdragen aan de motiliteitsdisfunctie die kenmerkend is voor IBS, met name in termen van aanhoudende episoden van diarree. Daarnaast kunnen mestcellen zich heel dicht bij zenuwcellen in de darmen bevinden. Dit kan bijdragen aan de voortdurende pijn en viscerale overgevoeligheid die typisch is voor IBS.

Potentiële risicofactoren

Het is niet duidelijk waarom dit aanhoudende inflammatoire proces sommige mensen zou treffen en niet anderen. Meer onderzoek is nodig om de volgende mogelijkheden te onderzoeken:

• Genetische aanleg
• Veranderde toestand van darmbacteriën
• Voedsel allergie
• Veel voorkomende allergieën

Het komt neer op

Het onderzoek naar de rol van aanhoudende inflammatie bij de ontwikkeling en het onderhoud van IBS bevindt zich nog in een zeer vroeg stadium.

Wat bekend is, is dat bij een zeker klein aantal IBS-patiënten een toename van ontstekingscellen is gevonden in de bekleding van de dikke darm en het ileumdeel van de dunne darm. Deze ontsteking kan niet met een microscoop worden gezien als onderdeel van een gewone biopsieprocedure, maar vereist meer diepgaand onderzoek. Patiënten wiens weefsel deze verhoogde ontstekingsstoffen bevat, hebben meer kans op post-infectieuze IBS (IBS-PI) of diarree-dominante IBS (IBS-D).

Het is duidelijk dat er meer onderzoek moet worden gedaan om een ​​scherper beeld te krijgen van de rol van ontstekingen in IBS. De hoop is dat dit verbeterde begrip zal leiden tot de ontwikkeling van nieuwe behandelingsopties en een verlichting van lijden teweeg zal brengen.