Je kleuter en de vreselijke tweeën

De vreselijke tweeën vormen een normaal stadium in de ontwikkeling van een kind waarin een peuter regelmatig kan kaatsen tussen afhankelijkheid van volwassenen en een nieuw opkomend verlangen naar onafhankelijkheid. Het is een fase die de meeste peuters in verschillende mate doorlopen. Op een bepaald moment kan het kind zich wanhopig aan je vastklampen en in het volgende moment rennen je weg in een schreeuwende woede.

Het begrijpen van de verschrikkelijke tweeën kan je helpen niet alleen om te gaan met dit gedrag, maar manieren vinden om er beter mee om te gaan zonder woede of agressie.

De vreselijke tweeën begrijpen

Hoewel ouders gewoonlijk niet verwachten dat de vreselijke tweeën zullen beginnen totdat het kind ten minste twee is, kan het vaak al lang vóórdien gebeuren. Sterker nog, sommige kinderen beginnen voor hun eerste verjaardag met gedrag variërend van frequente stemmingswisselingen tot regelrechte driftbuien.

Wanneer u met deze gedragsuitdagingen wordt geconfronteerd, moet u uzelf er altijd aan herinneren dat het kind dit niet alleen met het doelwit doet. (Dat kan later komen.) Integendeel, de peuter probeert onafhankelijkheid uit te drukken zonder de communicatieve vaardigheden om dat te doen. Zonder een emotioneel vocabulaire om op te vertrouwen, kan een kind snel gefrustreerd raken en geen ander middel hebben om die gevoelens te uiten dan met woede of agressie.

Wanneer dit gebeurt, kan een ouder plotseling worden geconfronteerd met schreeuwen, bijten, schoppen of weglopen. Antwoorden in natura, zoals met woede of geschreeuw, zullen alleen maar agressie versterken als een aanvaardbaar communicatiemiddel. Het versterkt en verlengt het gedrag in plaats van het kind te helpen het vocabulaire te krijgen dat hij of zij nodig heeft om beter met emoties om te gaan.

Het temmen van de vreselijke tweeën

Het temmen van de verschrikkelijke twee begint met het temmen van je eigen emoties. Als je voor een driftbui van je peuter staat, probeer dan kalm te blijven, zelfs in het openbaar. In tegenstelling tot oudere kinderen, die driftbuien kunnen gebruiken om autoriteit aan te vechten, is een tweejarige gewoon gedrag aan het vaststellen waarvan hij of zij weet dat die een reactie zal krijgen.

Als je geconfronteerd wordt met een driftbui, zijn er enkele beproefde strategieën die kunnen helpen:

• Begin door te proberen de aandacht van het kind elders te verplaatsen, zoals een object uit het raam, een verhalenboek of een taak waarmee het kind kan helpen. Aan de andere kant, beloon het gedrag niet door het kind een traktatie te geven of iets dat hij of zij vraagt.
• Als u het kind niet kunt afleiden, negeert u het gedrag. Kinderen van deze leeftijd zullen dit niet herkennen als een ouderlijke strategie. In plaats daarvan zal het communiceren dat deze gedragsvorm niet het antwoord krijgt dat hij of zij wil. U moet standvastig blijven, maar na verloop van tijd hebben gedragingen de neiging om te verbeteren als de respons consistent is

• Als u in het openbaar bent, neem het kind dan opzij zonder discussie of gedoe en wacht tot hij of zij is gekalmeerd. Als u zich in het openbaar anders gedraagt ​​dan uzelf, zal uw kind dit voelen en het kan een strijd van de wil worden.
• Als het kind kalmeert en het gedrag verbetert, maak er dan geen punt van om het slechte gedrag te vertellen of het probleem in detail te bespreken. (Het kind is tenslotte slechts twee.) In plaats daarvan, prijs het goede gedrag, en niet met geschenken, maar met woorden en genegenheid.

Andere tips die kunnen helpen

Ouders begrijpen instinctief dat als een kind moe is, hij of zij humeurig kan worden. Om het risico hiervan te verkleinen, probeert u geen boodschappen te plannen tijdens de dutijd van het kind. Peuters zijn vaak het gelukkigst wanneer je vasthoudt aan de dagelijkse routine, inclusief regelmatige dutjes en maaltijden. Hoewel planningen vaak moeten worden gewijzigd, zijn steeds wisselende schema's moeilijk genoeg voor ouders om mee om te gaan. Met een kind kan het chaos veroorzaken.

Er zijn een paar andere tips die kunnen helpen:

• Bied altijd een beperkte keuze aan een peuter. In plaats van vragen wat hij of zij wil voor een snack, bijvoorbeeld, vragen of het kind een appel of een sinaasappel wil. Dit geeft het kind een gevoel van controle - het vermogen om te kiezen - zonder het kind te overstelpen met te veel keuzes.
• Hoewel time-outs een geschikte discipline zijn voor dit tijdperk, doe dit altijd zonder woede. Als het gedrag aanhoudt, kunt u privileges wegnemen of andere discipline-technieken gebruiken.
• Voorzie uw peuter van een veilige, kindveilige omgeving. Het is echt niet eerlijk om een ​​tweejarige te straffen omdat je iets binnen handbereik hebt als je de tijd niet hebt genomen om het goed te beveiligen.

Door de veranderingen te accepteren die uw kind doormaakt en liefde en respect te tonen, kunt u uw kind helpen in deze vaak moeilijke fase en helpen om zijn of haar vertrouwen op te bouwen.

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen?