De verschillende manieren waarop KNO-stoornissen worden gediagnosticeerd

Veel testen worden gebruikt om KNO-aandoeningen te diagnosticeren. Ongeacht uw specifieke aandoening, is er specifieke informatie die u altijd voor uw arts moet hebben om hem te helpen uw probleem te diagnosticeren. Hier zijn enkele vragen die uw arts kan stellen:

• Wat zijn uw symptomen en wanneer zijn ze begonnen?
• Hebt u medicijnen gebruikt (zonder recept, inclusief vitamine en kruidensupplementen of recept)? Als dit het geval is, zal uw arts de dosering willen weten.
• Zijn er medicijnen waar u allergisch voor bent? Zo ja, wat zijn ze en wat voor soort reactie had u?
• Heeft u een voorgeschiedenis van KNO-aandoeningen?
• Heeft u een familiegeschiedenis van KNO-aandoeningen?
• Heeft u andere medische aandoeningen?
• Heb je koorts gehad?

Hier zijn aanvullende vragen als de patiënt een klein kind is:

• Heeft het kind misselijkheid en braken gehad? Zo ja, heeft het kind natte luiers gehad?
• Is het kind abnormaal kieskeurig of lusteloos geweest?
• Heeft het kind problemen met het evenwicht?
• Zijn de eet- en drinkgewoonten van het kind veranderd?
• Heeft het kind tekenen van verminderd gehoor laten zien, zoals niet onmiddellijk reageren op zijn naam of niet schrikken bij harde geluiden?

Diagnose van oorinfecties

Als u tekenen en symptomen van een oorontsteking heeft, zal uw arts een otoscoop gebruiken om het buitenoor en het trommelvlies te visualiseren. Als er een infectie aanwezig is, kan het oor er rood en opgezwollen uitzien. Er kan ook een vloeistofontlading zijn. In tegenstelling tot andere infecties, kan de exacte bacterie die verantwoordelijk is niet altijd worden bepaald. Als zodanig kiezen artsen antibiotica die de meest waarschijnlijke organismen bedekken wanneer ze een bacteriële bron vermoeden. Dit komt omdat het moeilijk kan zijn om een ​​monster uit het oor te verkrijgen voor een kweek. Antibiotica zullen een virale infectie niet genezen en het kan drie weken duren voordat uw lichaam het virus heeft bestreden.

Diagnose van het oor van de zwemmer

Met het oor van de zwemmer kunnen het buitenoor en de gehoorgang rood zijn. Na onderzoek kan de arts pus in de gehoorgang opmerken en kan de schil schilferen of afsterven. De arts kan mogelijk een vloeistofmonster voor kweek verkrijgen.

Diagnose van sinusinfecties

Als een sinusinfectie wordt vermoed, kan een endoscoop worden gebruikt om de neus op te gaan en de opening in de sinusholte zichtbaar te maken en een directe sinuscultuur te nemen. Neushabs zijn niet nuttig vanwege vals positieve resultaten die niet het sinuspathogeen weerspiegelen. Door een endoscoop zal de arts op zoek zijn naar ontsteking en / of ontslag. Röntgenfoto's met vier beelden of een CT-scan kunnen worden aangegeven als andere tests niet doorslaggevend zijn.

Diagnose van Strep Throat

Strep-keel veroorzaakt vergrote rode tonsillen die soms witte vlekken hebben; veel virale infecties kunnen dit echter ook veroorzaken. Als er keelontsteking wordt vermoed, wordt een keelcultuur genomen en naar het laboratorium gestuurd. Deze test is snel en eenvoudig uit te voeren met slechts een mild ongemak, omdat het een kokhalzend gevoel kan veroorzaken. Een wattenstaafje wordt tegen de achterkant van de keel geborsteld en vervolgens naar het laboratorium gestuurd om te testen op streptokokkenbacteriën, de oorzaak van keelontsteking. De standaardtest kan 1 tot 2 dagen duren; er kan echter ook een snelle strep-test worden uitgevoerd, die slechts een paar minuten duurt. Als de snelle streptest positief is, worden antibiotica gestart. Als de snelle streptest negatief is, wordt u naar huis gestuurd en wordt de standaardcultuur nog steeds uitgevoerd. Ongeveer 20% van de negatieve snelle streptokokken zal na een dag of twee in het laboratorium positief worden. Soms kan uw arts de diagnose stellen op basis van klassieke symptomen en tekenen om u zelfs zonder een uitstrijkje traumatisch te behandelen.

Diagnose van slaapapneu

Slaapapneu is een aandoening die ervoor zorgt dat de ademhaling gedurende korte perioden tijdens het slapen stopt. Bij uw eerste bezoek zal de arts beginnen met het verkrijgen van een uitgebreide medische geschiedenis.Voordat hij een slaapstudie bestelt, zal hij waarschijnlijk een aantal van deze vragen stellen:

• Is er ooit tegen je gezegd dat je snurkt?
• Is er ooit tegen u gezegd dat u tijdens de slaap niet meer ademt?
• Word je 's morgens fris wakker of heb je last van slaperigheid overdag?
• Heeft u last van stemmingswisselingen of depressies?
• Wordt u vaak midden in de nacht wakker?

De arts zal in uw mond kijken naar bewijs van vergrote amandelen, huig (een belachtig stuk weefsel dat van het dak van de mond naar de achterkant van de keel hangt) of andere structuren die de luchtweg kunnen blokkeren. De huig bevat enkele klieren en beïnvloedt de resonantie van de stem. Als de arts slaapapneu vermoedt, kunnen ze een slaaponderzoek bestellen. Slaapstudies worden meestal uitgevoerd in een slaapcentrum. Nadat u in slaap bent gevallen, zal een monitor, die de zuurstofconcentratie in uw bloed meet, op uw vinger worden geplaatst. Normale zuurstofverzadiging tijdens de slaap bij overigens gezonde mannen en vrouwen is 95% tot 100%. Als u tijdens de slaap stopt met ademen, zal dit aantal dalen. Een ander slaaponderzoek dat wordt gebruikt om slaapapneu te diagnostiseren, wordt een "polysomnogram" genoemd. Het meet niet alleen de hoeveelheid zuurstof in uw bloed, maar ook de hersenactiviteit, oogbeweging en spieractiviteit, evenals uw ademhaling en hartslag.

Op basis van uw huidige symptomen kan uw arts ervoor kiezen om een ​​combinatie van deze tests te gebruiken om uw specifieke aandoening te diagnosticeren. Hij zal deze informatie dan gebruiken om een ​​effectief behandelplan te maken.