Eerste-hulp-phraseologie: dysfagie versus dysfasie

Er zijn twee relatief veel voorkomende medische aandoeningen die door dezelfde therapeut worden behandeld en die hetzelfde type patiënt treffen - meestal patiënten met een beroerte - die vrijwel identiek klinken, maar zeer verschillende problemen hebben: dysfagie en dysfasie (spreek ze hardop uit en je zult zien hoe vergelijkbaar ze zijn).

Beide aandoeningen worden veroorzaakt door neurologische schade aan de hersenen als gevolg van een verwonding of een beroerte. Zowel dysfagie als dysfasie worden behandeld door logopedisten en beide hebben te maken met het vermogen van een persoon om de spieren in de mond en de keel te beheersen.

Wat Dysfasie betekent

dysfasie is moeilijk praten. Het is een van de belangrijkste symptomen van een beroerte die gemakkelijk te herkennen is en een rode vlag zou moeten zijn. Een plotseling begin van dysfasie duidt op de mogelijkheid van een beroerte of een plotseling hersenletsel. Paramedici zeggen het veel als ze in het ziekenhuis aan onze patiënten achter in een ambulance melden. De meeste paramedici herkennen dysfasie onmiddellijk en het is een belangrijke indicator voor de toestand van de patiënt.

Dysfasie wordt vaak verward met hetzelfde als verwarring, maar in werkelijkheid hebben de twee totaal niets met elkaar te maken. Het kan lijken dat wanneer een patiënt niet in staat is om te zeggen wat zij wil, zij in de war is. Patiënten met dysfasie kunnen niet verbaal communiceren, maar ze weten vaak precies wat er gebeurt. Normaal gesproken kunnen ze perfect horen en hoewel ze misschien niet begrijpen waarom ze niet kunnen zeggen wat ze willen zeggen, kunnen deze patiënten meestal begrijpen wat er gezegd wordt naar hen. Verwarring, aan de andere kant, is het onvermogen voor de patiënt om zijn omgeving of situatie volledig te begrijpen.

Het is ook mogelijk dat een patiënt na een beroerte helemaal niets zegt. Patiënten die niets kunnen zeggen, zouden dat wel hebben afasie (niet praten).Nogmaals, ze zouden in staat zijn om concepten volledig te begrijpen of op zijn minst te begrijpen, zelfs als de exacte woorden niet logisch voor hen zijn.

Voor een medische professional die vermoedt dat een patiënt mogelijk een beroerte heeft, is er geen significant verschil tussen afasie en dysfasie. Ofwel geeft dit aan dat het moeilijk is om de taal in de hersenen van de patiënt te verwerken of in het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het beheersen van de spieren van de tong en de keel.

Wat Dysphagia betekent

dysfagie, aan de andere kant is moeite met slikken. Dysfagie is ook een symptoom van een beroerte of een verwonding van de hersenen, maar het wordt niet zo snel gedetecteerd door medische hulpdiensten. Er is vrijwel geen reden of manier waarop een paramedicus dit bij een patiënt zou moeten testen. Paramedici geven niet veel orale medicatie in de ambulance. Het enige veel voorkomende medicijn voor oraal gebruik is aspirine en we geven dat meestal voor hartaanvallen. Aspirine is momenteel gecontra-indiceerd (betekent aanbevolen om niet te worden gebruikt) voor beroertes. Dat zou kunnen veranderen, maar voor nu is het niet een van de medicijnen die een paramedicus een patiënt geeft waarvan wordt vermoed dat hij een beroerte heeft gehad.

Dysfagie is echter een groot probleem in het ziekenhuis omdat een patiënt moet eten. Wanneer paramedici patiënten tussen voorzieningen overbrengen, is het uitermate belangrijk voor hen om te begrijpen wat een verpleegkundige hen tijdens het mondelinge rapport vertelt. Aangezien de twee termen precies hetzelfde klinken, kan het heel gemakkelijk zijn om de boodschap verkeerd te begrijpen en te denken dat de patiënt het moeilijk heeft om te spreken. Het is over het algemeen waar dat patiënten die onlangs een beroerte hebben gehad, ook moeite kunnen hebben met spreken, wat het probleem nog ingewikkelder maakt.

Het is buitengewoon belangrijk voor de duidelijkheid tijdens een verbaal rapport tussen zorgverleners, vooral omdat zorgverleners de informatie vaak in de zorgversie van de telefoongame doorgeven. Het maakt veel voor zorgverleners om de juiste medische terminologie te gebruiken, wat meestal leidt tot een beter begrip. Deze twee termen vormen de uitzondering op de regel. In dit geval is het misschien beter om eenvoudig te spreken en te zeggen dat de patiënt moeite heeft met slikken.

Wanneer een persoon met een CVA moeite heeft met slikken- dysfagie - er is een gevaar van opzuigen of stikken. Verstikking heeft iets blokkeer luchtstroom in de luchtpijp. Aspiratie inhaleert voedsel of vocht in de luchtpijp. Het blokkeert de ademhaling niet volledig zoals verstikking, maar aspiratie kan leiden tot longontsteking en zelfs tot de dood. Als de zorgverlener die de zorg overneemt zich niet realiseert dat de patiënt niet kan slikken, kan de patiënt erger worden.