Wat betekent toedieningsweg?

Hoewel het nemen van een pil voor rug- of nekpijn meestal de meest bekende en gemakkelijkste vorm van medicatie is, zijn er andere manieren om een ​​pijnstillende stof in je lichaam te brengen.

Een toedieningsroute is de manier waarop een medicijn uw systeem binnenkomt. Afgezien van het nemen van een medicijn via de mond, ook wel de orale route genoemd, kan het zijn dat je een injectie in een spier krijgt, zoals soms het geval is bij pijnlijke triggerpoints. Het dragen van een pleister op je huid en het inademen van het medicijn door je neus zijn twee andere gebruikelijke toedieningsroutes.

Waarom zoveel toedieningsroutes voor rugpijn?

Andere toedieningswegen die de pijn verlichten, kunnen onder meer injectie in de epidurale ruimte of chirurgisch geïmplanteerde medicijnpompen zijn. En dit is ook geen volledige lijst.

Waarom zoveel routes? Kan het niet eenvoudig zijn om een ​​pil te nemen?

De effectiviteit van een via de mond ingenomen middel heeft te maken met, onder andere, wat er gebeurt als het door het gastro-intestinale systeem gaat. Alle orale medicatie moet worden verteerd en geabsorbeerd voordat het actieve ingrediënt in uw lichaam wordt vrijgegeven.

Dit betekent dat timing een factor is.

Omdat de ingrediënten van een tablet of pil door het spijsverteringsproces moeten gaan voordat het kan gaan werken - en voordat u zich bewust bent van de voordelen van het medicijn - kan de orale route langer duren dan die de medicatie direct in het beoogde doelgebied brengen.

Niet alleen dat, maar de chemie die de absorptie vanuit het maagdarmkanaal beïnvloedt, wordt niet altijd begrepen. Om deze reden kan uw arts niet weten hoe of of de pil u zal helpen pijn te verminderen.

Dit gebrek aan begrip is een reden waarom enterisch omhulde medicijnen werden ontwikkeld.

En het kan erger worden. Bij sommige geneesmiddelen kan adsorptie vanuit de dunne darm naar het gebied van het lichaam waar ze geacht worden hun werk te doen problematisch zijn. Het is ook mogelijk dat spijsverteringsenzymen het medicijn kunnen vernietigen voordat het een kans heeft om een ​​effect te hebben.

Een ding dat bekend is, is dat de chemie van de opname van actieve ingrediënten invloed heeft op de werking van het medicijn.

Gastro-intestinale bijwerkingen en / of problemen met de dosering (d.w.z. hoeveel medicijnen u nodig heeft om de pijnverlichting te krijgen die u zoekt) zijn andere dingen die het nemen van pijnstillers oraal moeilijk of onmogelijk maken.

Een andere reden voor een verscheidenheid aan toedieningsroutes houdt verband met het feit dat sommige mensen niet kunnen eten en daarom geen pil kunnen nemen. Een onvermogen om te eten is meestal vanwege de toestand van de patiënt of de aanwezigheid van een ziekte.

Routes van Beheer - Oud en Nieuw

Dit gezegd zijnde, is een orale route voor NSAID's over het algemeen het meest effectief voor de meeste soorten wervelkolompijn. NSAID's zijn vaak de beste medicatie, en orale inname kan de gemakkelijkste manier zijn om verlichting te krijgen.

Uit een review gepubliceerd in Acta Anaesthesiologica Scandinavica bleek dat, behalve in gevallen van nierkoliek, er geen bewijs is dat het injecteren van NSAID's bij het innemen van het middel via de mond ondersteunt. Het onderzoek toonde ook aan dat de gerapporteerde bijwerkingen gerelateerd aan de toedieningsweg meestal te wijten waren aan intramusculaire of rectale injecties. De auteurs zeggen dat het grootste deel van de tijd, het ongemak op de injectieplaats de belangrijkste klacht was.

Een van de problemen waarmee verstrekkers worden geconfronteerd wanneer ze proberen hun rugpijnpatiënten te helpen verlichting te krijgen van hun matige tot ernstige pijn, is het raadsel rond het voorschrijven van opioïden. Opioïden zijn narcotische drugs die u in gevaar kunnen brengen voor een verslaving.

De meeste beoefenaars willen hun patiënten helpen zich beter te voelen en tegelijkertijd vermijden hen te leiden naar een verslaving aan narcotische drugs.

Maar in plaats van het nemen van opioïden zoals voorgeschreven, herbestemmen sommige patiënten het actieve ingrediënt door de toedieningsroute te veranderen, meestal in te ademen of te injecteren.

Deze praktijk is gevaarlijk, volgens experts.

Een studie uit 2018 gepubliceerd in de Journal of Pain Research, bespreekt ADF, of misbruikt de afschrikmiddelformulering van opioïde producten. Dergelijke producten, zeggen de auteurs van de studie, zijn niet alleen bestand tegen knoeien, maar ook "ontworpen om misbruik door diegenen die het actieve middel willen roken, inhaleren of injecteren te weerstaan".

Kortom, deze producten maken het moeilijk of onmogelijk om het opioïde te extraheren met als doel inademen of schieten.

Sequestered naltrexon wordt gebruikt om de weerstand tegen knoeien te bereiken, en de meeste opioïde ADF-producten zijn verlengde afgifteformules.

De auteurs vermelden ALO-02 specifiek als een nieuw type opioïdenformulering die, naar zeggen, waarde kan bieden aan voorschrijvende artsen die bezorgd zijn dat hun patiënten het medicijn gebruiken volgens hun instructies.

Vanaf februari 2018 heeft de Amerikaanse Food and Drug Administration ADF-labelbevoegdheden toegekend aan minder dan twaalf opioïde formuleringen, maar de auteurs voorspellen dat het aantal in de nabije toekomst zal stijgen.