Twin-to-Twin Transfusie Syndroom en de effecten ervan

Twin-to-twin transfusiesyndroom is een aandoening van de placenta die enkele identieke tweelingzwangerschappen beïnvloedt. In TTS zorgen abnormale verbindingen tussen de bloedvaten in de placenta ervoor dat het bloed van een tweeling naar de andere tweeling kan stromen. In sommige gevallen delen tweelingen de gemeenschappelijke placenta ongelijk, en een tweeling heeft misschien geen deel dat groot genoeg is om de noodzakelijke voedingsstoffen te krijgen om normaal te groeien of te overleven.

Wanneer treedt er een TTTS op?

Twin-to-twin transfusiesyndroom gebeurt alleen als identieke tweelingen een placenta delen. TTS kan voorkomen in triplet of hogere zwangerschappen als twee van de baby's identiek zijn en een placenta delen. Een tweelingbroer en een eeneiige tweeling met aparte placenta lopen geen risico voor TTS.

Wat zijn de tekens van TTS?

TTS-tweelingen hebben verschillende symptomen, afhankelijk van of ze zijn donoren of ontvangers.

schenker Een TTS-tweeling ontvangt minder bloed uit de placenta en verliest bloed aan de andere tweeling. Donortweelingen zijn kleiner, zowel voor als na de geboorte. Ze zijn bleek en bloedarm, hebben verminderde urineproductie in de baarmoeder en kleinere dan gemiddelde blazen. Als de tweeling twee vruchtzakjes heeft, heeft de donor-tweeling minder vruchtwater (oligohydramnion).

Ontvanger een tweeling krijgt te veel bloed, zowel uit de placenta als uit de andere tweeling. Deze baby's zijn groter en hebben overmatig vruchtwater (polyhydramnio's). Omdat deze baby's zoveel bloed in hun lichaam hebben, kunnen hun bloedsomloop overbelast raken en hartproblemen veroorzaken.

Hoe ernstig is het?

Tweeling- of tweelingtransfusiesyndromen kunnen vrij mild of zeer ernstig zijn, afhankelijk van hoe ongelijk bloed wordt gedeeld door de baby's. Zodra de diagnose TTTS wordt gesteld, zullen artsen de zwangerschap nauwgezet volgen om te zien of de symptomen voortschrijden of niet.

Stadia van TTS

• Fase I: De donor-tweeling heeft verminderd vruchtwater; de ontvanger-tweeling heeft overmatig vruchtwater.
• Fase II: Hetzelfde als hierboven. De blaas van de donor-tweeling is niet zichtbaar op een echografie - een teken van verminderde urineproductie in de baarmoeder.
• Fase III: Alle bovenstaande symptomen zijn aanwezig; de bloedstroom in de navelstreng is abnormaal.
• Stage IV: Alle bovenstaande symptomen zijn aanwezig; de ontvanger-tweeling is oedemateus en vertoont tekenen van hartfalen.
• Stage V: Alle bovenstaande symptomen zijn aanwezig en een tweeling is overleden.

Hoe wordt TTS behandeld?

Wanneer artsen zich realiseren dat identieke tweelingen een placenta delen, zal de moeder op de voet gevolgd worden voor tekenen van TTS. Als stadium I TTS wordt gediagnosticeerd, zal de moeder meestal alleen zorgvuldig worden gecontroleerd. Zodra TTS doorliep naar fase II of III, kunnen artsen foetale laserchirurgie of vermindering van vruchtwater proberen. Behandeling kan later in de ziekte nog worden geprobeerd, maar de kans op succes is lager.

In foetale laserchirurgie, lasertherapie wordt gebruikt om bloedvaten in de placenta te scheiden die ervoor zorgen dat bloed van de ene naar de andere tweeling kan stromen. De operatie wordt over het algemeen als succesvoller beschouwd dan de afname van vruchtwater. Tweelingen geboren na foetale laserchirurgie hebben een hogere overlevingskans en een lagere kans op ernstige langetermijneffecten van TTS. De operatie mislukt echter soms en TTTS zal verder gaan.

In seriële vruchtwater reductiehet vruchtwater wordt uit de zak rond de ontvanger-tweeling afgevoerd. De procedure kan slechts één of meerdere keren worden uitgevoerd. De theorie achter de vermindering van het vruchtwater is dat het verminderen van vocht de belasting van het hart van de ontvanger vermindert en voorkomt vroegtijdige bevalling wanneer overmatig vruchtwater een belasting vormt voor de baarmoederhals.

Lange-termijn effecten van TTTS

Veel van de symptomen van milde TTS, waaronder bloedarmoede en polycytemie (een hoog aantal rode bloedcellen), kunnen na de geboorte met succes worden behandeld. Omdat veel TTS-tweelingzwangerschappen niet op termijn verlopen, lijken de langetermijneffecten van TTS op de langetermijneffecten van prematuriteit.

In gevorderde gevallen van TTS kunnen de betrokken kinderen effecten op de lange termijn hebben die verder gaan dan de prematuriteitsproblemen. Intraventriculaire bloeding en andere hersenletsels komen vaker voor bij TTS-baby's, zelfs na laserbehandeling of amnioreductie. Als de ziekte niet wordt behandeld en niet van dichtbij wordt gevolgd, kunnen langetermijneffecten hartfalen en de dood van een of beide tweelingen omvatten.