Een gids voor reactieve artritis

Reactieve artritis is een type artritis dat optreedt als een "reactie" op een infectie elders in het lichaam. Ontsteking is een kenmerkende reactie van weefsels op letsel of ziekte en wordt gekenmerkt door:

• zwelling
• roodheid
• warmte
• pijn

Naast deze gewrichtsontsteking, is reactieve artritis geassocieerd met twee andere symptomen:

• roodheid en ontsteking van de ogen
• ontsteking van de urinewegen

Deze symptomen kunnen alleen, samen of helemaal niet voorkomen.

1

Wat is reactieve artritis?

Reactieve artritis was vroeger bekend als het syndroom van Reiter en uw arts kan het als een seronegatieve spondyloarthropathie aanduiden. De seronegatieve spondyloarthropathieën zijn een groep aandoeningen die een ontsteking in het hele lichaam kunnen veroorzaken, vooral in de wervelkolom. Voorbeelden van andere aandoeningen in deze groep zijn onder meer:

• psoriatische arthritis
• spondylitis ankylopoetica

Infectie

In veel gevallen wordt reactieve artritis veroorzaakt door een geslachtsinfectie in de blaas of urethra, of, bij vrouwen, de vagina die vaak wordt overgedragen via seksueel contact. Deze vorm van de aandoening wordt soms genito-urinair of urogenitale reactieve artritis genoemd.

Een andere vorm van reactieve artritis wordt veroorzaakt door een infectie in het darmkanaal door het eten van voedsel of het hanteren van stoffen die besmet zijn met bacteriën.Deze vorm wordt soms enterische of gastro-intestinale reactieve artritis genoemd.

Symptomen van reactieve artritis duren meestal 3 tot 12 maanden, hoewel de symptomen bij een klein percentage van de mensen kunnen terugkeren of zich kunnen ontwikkelen tot een chronische ziekte.

2

Wat veroorzaakt reactieve artritis?

Chlamydia

Reactieve artritis begint meestal ongeveer 1 tot 3 weken na infectie. De bacterie die het vaakst wordt geassocieerd met reactieve artritis is: Chlamydia trachomatis, algemeen bekend als chlamydia.

Het wordt meestal verkregen door seksueel contact. Enig bewijs toont ook aan dat luchtweginfecties met Chlamydia pneumoniae reactieve artritis kunnen veroorzaken.

GI-darminfecties

Infecties in het spijsverteringskanaal die reactieve artritis kunnen veroorzaken, zijn onder meer:

• Salmonella
• Shigella
• Yersinia
• Campylobacter

Mensen kunnen besmet raken met deze bacteriën na het eten of het hanteren van verkeerd bereid voedsel, zoals vlees dat niet op de juiste temperatuur wordt bewaard.

HLA B27

Artsen weten niet precies waarom sommige mensen die aan deze bacteriën worden blootgesteld reactieve artritis ontwikkelen en anderen niet, maar ze hebben een genetische factor geïdentificeerd, humaan leukocytantigeen (HLA) B27, die iemands kans op ontwikkeling van reactieve artritis verhoogt. Ongeveer 80 procent van de mensen met reactieve artritis test positief voor HLA-B27. Het erven van het HLA-B27-gen betekent echter niet noodzakelijk dat u reactieve artritis krijgt. Acht procent van de gezonde mensen heeft het HLA-B27-gen en slechts ongeveer een vijfde van hen zal reactieve artritis ontwikkelen als ze de aanstekelijke infecties oplopen.

Is het besmettelijk?

Reactieve artritis is niet besmettelijk; dat wil zeggen, een persoon met de aandoening kan de artritis niet doorgeven aan iemand anders. De bacteriën die reactieve artritis kunnen veroorzaken, kunnen echter van persoon op persoon worden overgedragen.

3

Wat zijn de symptomen van reactieve artritis?

symptomen

Over het algemeen hebben mannen tussen de 20 en 40 de meeste kans op reactieve artritis. Er zijn echter aanwijzingen dat, hoewel mannen negen keer meer kans lopen dan vrouwen om reactieve artritis te ontwikkelen als gevolg van venerisch verworven infecties, het even goed mogelijk is dat vrouwen en mannen reactieve artritis ontwikkelen als gevolg van door voedsel overgedragen infecties. Vrouwen met reactieve artritis hebben vaak mildere symptomen dan mannen.

Reactieve artritis resulteert meestal in een ontsteking van de:

• urogenitaal kanaal
• gewrichten
• ogen

Minder vaak voorkomende symptomen

Minder vaak voorkomende symptomen zijn mondzweren en huiduitslag. Elk van deze symptomen kan zo mild zijn dat patiënten ze niet opmerken. Ze komen meestal en gaan over een periode van enkele weken tot enkele maanden.

Urogenital Tract

Reactieve artritis treft vaak het urogenitale kanaal, inclusief de:

• prostaat of urethra bij mannen
• urethra, baarmoeder of vagina bij vrouwen

Mannen kunnen een verhoogde behoefte aan urineren opmerken, een branderig gevoel bij het urineren, penispijn en een vloeiende afscheiding uit de penis. Sommige mannen met reactieve artritis ontwikkelen prostatitis. Symptomen van prostatitis kunnen koorts en koude rillingen omvatten, evenals een verhoogde behoefte aan urineren en een branderig gevoel tijdens het urineren.

Vrouwen met reactieve artritis kunnen problemen krijgen in het urogenitale kanaal, zoals cervicitis of urethritis, wat een brandend gevoel kan veroorzaken tijdens het urineren. Sommige vrouwen ontwikkelen bovendien salpingitis of vulvovaginitis. Deze aandoeningen kunnen al dan niet artritische symptomen veroorzaken.

4

Hoe zit het met artritis, gewrichtspijn, andere symptomen?

Gewrichtspijn

Gewrichtspijn symptomen van reactieve artritis gaat meestal gepaard met pijn en zwelling in de:

• knieën
• enkels
• voeten

Polsen, vingers en andere gewrichten worden minder vaak aangetast. Mensen met reactieve artritis ontwikkelen vaak tendinitis. In veel gevallen met reactieve artritis resulteert dit in enkelpijn of Achilles tendinitis. Sommige met reactieve artritis ontwikkelen ook hielspoor, dit zijn benige groeisels in de hiel die chronische voetpijn kunnen veroorzaken. Ongeveer de helft van de mensen met reactieve artritis rapporteert lage rug en bilspieren.

Reactieve artritis kan ook spondylitis of sacroiliitis veroorzaken. Mensen met reactieve artritis die het HLA-B27-gen hebben, hebben zelfs meer kans op het ontwikkelen van spondylitis en / of sacroiliitis.

Ogen

Conjunctivitis, een ontsteking van het slijmvlies die de oogbal en het ooglid bedekt, ontwikkelt zich bij ongeveer de helft van de mensen met reactieve artritis. Sommige mensen kunnen uveïtis ontwikkelen. Conjunctivitis en uveïtis kunnen veroorzaken:

• roodheid van de ogen
• oogpijn en irritatie
• wazig zien

Oogbetrokkenheid treedt meestal vroeg in de loop van reactieve artritis op en de symptomen kunnen komen en gaan.

zweren

Ongeveer 25 procent van de mannen met reactieve artritis ontwikkelen kleine, oppervlakkige pijnloze pijnlijke plekken aan het uiteinde van de penis. Een klein percentage mannen en vrouwen ontwikkelt huiduitslag of kleine harde knobbeltjes op de voetzolen en, minder vaak, op de handpalmen of elders. Sommige met reactieve artritis ontwikkelen zweren in de mond die komen en gaan, voor sommigen zijn deze zweren pijnloos en onopgemerkt.

5

Welk type arts kan reactieve artritis behandelen en diagnosticeren?

Verschillende artsen

Een persoon met reactieve artritis zal waarschijnlijk verschillende soorten artsen moeten zien omdat reactieve artritis verschillende delen van het lichaam beïnvloedt. Het kan echter nuttig zijn voor de arts en de patiënt voor één arts, meestal een reumatoloog (een arts die gespecialiseerd is in artritis), om het volledige behandelplan te beheren. Deze arts kan behandelingen coördineren en de bijwerkingen van de verschillende medicijnen die de patiënt kan nemen volgen. De volgende specialisten behandelen andere functies die verschillende delen van het lichaam beïnvloeden.

• Oogarts (behandelt oogziekte)
• Gynaecoloog (behandelt genitale symptomen bij vrouwen)
• Uroloog (behandelt genitale symptomen bij mannen en vrouwen)
• dermatologist (behandelt huidklachten)
• ortopedist (voert een operatie uit op zwaar beschadigde gewrichten)
• physiatrist (houdt toezicht op trainingsregimes)

Examen

Aan het begin van een onderzoek zal de arts waarschijnlijk een volledige medische voorgeschiedenis nemen en de huidige symptomen en eventuele eerdere medische problemen of infecties opmerken. Voor en na het bezoek aan de arts is het soms nuttig voor de patiënt om bij te houden welke symptomen optreden, wanneer deze zich voordoen en hoe lang deze duren. Het is vooral belangrijk om griepachtige symptomen te melden, zoals:

• koorts
• braken
• diarree

Deze symptomen kunnen wijzen op een bacteriële infectie. Artsen vinden het soms moeilijk om reactieve artritis te diagnosticeren omdat er geen specifieke laboratoriumtest is om te bevestigen dat een persoon reactieve artritis heeft.

6

Hoe wordt reactieve artritis gediagnosticeerd?

Diagnose

Artsen kunnen een bloedtest bestellen voor de genetische factor HLA-B27, maar een positief resultaat betekent niet altijd dat iemand de aandoening heeft.

Artsen kunnen andere bloedonderzoeken bestellen om andere aandoeningen uit te sluiten en de diagnose te bevestigen. Reumatoïde factor of antinucleaire antilichaamtests kunnen helpen om reactieve artritis uit te sluiten. De meeste patiënten met reactieve artritis hebben negatieve resultaten bij deze tests. Als de testresultaten positief zijn, kunt u een ander type artritis hebben, zoals:

• Reumatoïde artritis
• lupus

Artsen kunnen ook testen op de bezinkingssnelheid van erytrocyten. Een hoge "sed rate" duidt vaak op een ontsteking ergens in het lichaam. Doorgaans hebben mensen met reumatische aandoeningen een verhoogde sed-snelheid.

• Quiz: Zou je Lupus kunnen hebben?

infecties

Artsen zullen waarschijnlijk testen op infecties die mogelijk verband houden met reactieve artritis. Patiënten worden in het algemeen getest op een Chlamydia-infectie (studies hebben aangetoond dat vroege behandeling van Chlamydia-geïnduceerde reactieve artritis de progressie van de ziekte kan verminderen). Celmonsters kunnen bij vrouwen uit de keel, urethra bij mannen of de baarmoederhals worden genomen. Urine en ontlasting monsters kunnen ook worden getest. Een monster van synoviale vloeistof kan uit de arthritische verbinding worden verwijderd. Studies van gewrichtsvloeistof kunnen infecties in het gewricht helpen voorkomen.

X Rays

Artsen gebruiken soms x-ray om reactieve artritis te diagnosticeren en andere oorzaken van artritis uit te sluiten. X-stralen kunnen andere symptomen herkennen, waaronder:

• spondylitis
• sacroiliitis
• weke delen zwelling
• schade aan kraakbeen en gewrichten
• calciumafzettingen

7

Hoe wordt reactieve artritis behandeld?

Drugsopties

Hoewel er geen remedie is voor reactieve artritis, verlichten sommige behandelingen de symptomen van de aandoening.

NSAID's

Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) verminderen gewrichtsontsteking en worden vaak gebruikt voor de behandeling van patiënten met reactieve artritis. Sommige NSAID's zijn zonder recept verkrijgbaar, zoals:

• aspirine
• ibuprofen

Andere NSAID's die meestal effectiever zijn voor reactieve artritis moeten worden voorgeschreven door een arts zoals:

• indomethacine
• tolmetin

Corticosteroïde opnames

Voor mensen met ernstige gewrichtsontsteking, kunnen injecties van corticosteroïden direct in het aangetaste gewricht ontsteking verminderen.

Topische corticosteroïden

Deze corticosteroïden worden geleverd in een crème of lotion en kunnen direct worden aangebracht op de huidlaesies, zoals zweren, geassocieerd met reactieve artritis. Topische corticosteroïden verminderen ontstekingen en bevorderen de genezing.

antibiotica

Antibiotica helpen bij het elimineren van bacteriële infecties die reactieve artritis veroorzaken. Het voorgeschreven specifieke antibioticum is afhankelijk van het type bacteriële infectie dat aanwezig is. Sommige artsen kunnen aanbevelen dat iemand met reactieve artritis langdurig antibiotica gebruikt (tot 3 maanden). Onderzoek toont aan dat in de meeste gevallen deze praktijk noodzakelijk is.

Immunosuppressiva / DMARD's

DMARD's zoals methotrexaat of sulfasalzine kunnen helpen bij het beheersen van ernstige symptomen die niet door andere geneesmiddelen kunnen worden gereguleerd.

TNF-blokkers

TNF-blokkers, zoals Enbrel (etanercept) en Remicade (infliximab), kunnen effectief zijn voor reactieve artritis en andere spondyloarthropathieën.

8

Kan trainen reactieve artritis verbeteren?

Oefening voor reactieve artritis

Voordat u met een oefenprogramma begint, moeten patiënten met een gezondheidswerker praten die geschikte oefeningen kan aanbevelen.

Oefening, wanneer deze geleidelijk wordt ingevoerd, kan de gewrichtsfunctie helpen verbeteren. In het bijzonder zullen versterkings- en bewegingsoefeningen de gewrichtsfunctie handhaven of verbeteren.

• Versterkende oefeningen bouwen de spieren rond het gewricht op om het beter te ondersteunen.
• Spierverstevigende oefeningen die geen gewrichten bewegen, kunnen worden gedaan, zelfs als een persoon een ontsteking en pijn heeft.
• Bereik-van-beweging oefeningen verbeteren beweging en flexibiliteit en verminderen stijfheid in het aangetaste gewricht.
• Oefening: essentiële behandeling voor artritis
• Hoe te oefenen als u artritis heeft

Terug Oefening voor reactieve artritis

Oefeningen om de rug te strekken en uit te rekken kunnen bijzonder nuttig zijn om langdurige invaliditeit te voorkomen voor patiënten met rugpijn of ontsteking.

Water Oefening voor Reactieve Artritis

Watertraining kan ook nuttig zijn voor reactieve artritis. Het drijfvermogen van de zee vermindert de druk op uw gewrichten aanzienlijk, waardoor het gemakkelijker wordt om de gewenste bewegingsoefening uit te voeren.

9

Wat is de prognose voor mensen met reactieve artritis?

Prognose

De meeste mensen met reactieve artritis herstellen volledig van de aanvankelijke uitbarsting van symptomen en kunnen terugkeren naar reguliere activiteiten 2 tot 6 maanden nadat de eerste symptomen optreden. In dergelijke gevallen kunnen de symptomen van artritis tot 12 maanden aanhouden, hoewel deze meestal zeer mild zijn en geen invloed hebben op de dagelijkse activiteiten.

Chronische artritis

Ongeveer 20 procent van de mensen met reactieve artritis heeft chronische (langdurige) artritis, die meestal mild is.

Studies tonen aan dat tussen 15 en 50 procent van de patiënten symptomen opnieuw zal ontwikkelen ergens nadat de eerste flakkering is verdwenen. Het is mogelijk dat dergelijke terugvallen mogelijk te wijten zijn aan herinfectie. Rugpijn en artritis zijn de symptomen die het vaakst terugkeren.

Een klein percentage van de patiënten zal chronische, ernstige artritis hebben die moeilijk onder controle te houden is en die gewrichtsmisvorming kan veroorzaken.

10

Wat zijn onderzoekers die leren over reactieve artritis?

Reactief artritis-onderzoek

Onderzoekers blijven onderzoek doen naar de oorzaken van reactieve artritis en studiebehandelingen voor de aandoening. Bijvoorbeeld:

• Onderzoekers proberen de relatie tussen infectie en reactieve artritis beter te begrijpen. In het bijzonder proberen ze vast te stellen waarom een ​​infectie artritis teweegbrengt en waarom sommige mensen die infecties ontwikkelen, reactieve artritis krijgen, terwijl anderen dat niet doen. Wetenschappers onderzoeken ook waarom mensen met de genetische factor HLA-B27 meer risico lopen dan anderen.
• Onderzoekers ontwikkelen methoden om de locatie van de ontstekingsbacteriën in het lichaam te detecteren. Sommige wetenschappers vermoeden dat nadat de bacteriën het lichaam zijn binnengedrongen, ze naar de gewrichten worden getransporteerd, waar ze voor onbepaalde tijd in kleine hoeveelheden kunnen blijven.
• Onderzoekers testen gecombineerde behandelingen voor reactieve artritis. In het bijzonder testen zij het gebruik van antibiotica in combinatie met TNF-remmers en met andere immunosuppressieve geneesmiddelen, zoals methotrexaat en sulfasalazine.