10 Interessante feiten over uw spijsverteringsstelsel

Zoals de meeste dingen met betrekking tot ons lichaam, besteden we alleen aandacht aan ons spijsverteringsstelsel wanneer het ons een probleem geeft. Anders hebben we de neiging om het over het hoofd te zien en er allerlei dingen in te doen zonder erover na te denken. Hoewel we op de middelbare school over het spijsverteringsproces leren, hadden de meesten van ons destijds andere dingen in ons hoofd. Maar weten hoe uw spijsverteringsstelsel moet werken, kan enorm helpen in termen van algemene spijsvertering - kennis die u kan helpen beter voor uw spijsverteringssysteem te zorgen, sneller mogelijke spijsverteringsproblemen kan identificeren en u kan helpen om effectiever met uw te communiceren arts.

Je spijsverteringssysteem is verrassend lang

De lengte van uw gehele spijsverteringsstelsel van mond tot anus is ongeveer 30 voet lang.

Uw spijsvertering is verantwoordelijk voor het afbreken van het voedsel dat u eet, zodat u essentiële voedingsstoffen kunt opnemen. Voedsel wordt mechanisch afgebroken - door te kauwen, bijvoorbeeld, en door het gebruik van enzymen - in de vorm van moleculen die kunnen worden opgenomen door en verplaatst door je bloed. Je spijsverteringsstelsel bestaat uit de volgende organen:

• Mond
• Slokdarm
• Maag
• Lever
• Galblaas
• Galkanaal
• Dunne darm
• Dikke darm

Je produceert veel speeksel

Onze mond scheidt ongeveer één liter speeksel per dag af.

Speekselproductie via onze speekselklieren is de eerste stap in de spijsvertering. Speeksel bestaat voornamelijk uit water, maar bevat andere stoffen en kan worden gestimuleerd door alleen aan voedsel te denken of te ruiken. Voedselafbraak begint in onze mond door het proces van kauwen en door enzymen die aanwezig zijn in speeksel. Speeksel smeert beide voedsel voor gemakkelijke passage in de slokdarm en bedekt het voedsel om onze tanden en de bekleding van onze mond en slokdarm te beschermen.

Slikken is een behoorlijk ingewikkelde operatie

Het duurt ongeveer twee tot vijf seconden voordat het voedsel zijn slokdarm naar beneden in je maag bereikt.

Nadat we ons voedsel hebben gekauwd, wordt het gevormd tot iets dat een bolus wordt genoemd. Het slikken is een complexe procedure waarbij de bolus in de farynx wordt verplaatst als het strottenhoofd (het orgaan dat is verbonden met onze luchtpijp) wordt bedekt en de slokdarmopening wordt verbreed om de bolus te accepteren. De bolus wordt dan door de slokdarm naar beneden bewogen door gecoördineerde spierbewegingen die bekend staan ​​als peristaltiek.

De slokdarm is aan elk uiteinde gebonden door een sfincterspier, die verantwoordelijk is voor het openen om de bolus door te laten. Brandend maagzuur kan optreden wanneer de onderste sluitspier niet volledig sluit, waardoor maagzuur omhoog kan bewegen en het weefsel in de slokdarm en keel kan irriteren.

Je maag produceert waterstofchloride …

… dezelfde dingen die metselaars gebruiken om stenen te reinigen.

Gelukkig zijn onze magen bekleed met een dikke laag slijm om ons te beschermen tegen het zuur en het enzym pepsine dat het produceert. De mengende beweging van de maag, samen met het zuur en de afbraak van eiwitten door de pepsine, verandert de bolus in een vloeibare substantie die chymus wordt genoemd en die vervolgens weer langzaam in de dunne darm wordt afgegeven. Voor een volledige maaltijd duurt dit proces ongeveer twee tot drie uur.

Slechts een paar dingen worden geabsorbeerd in de bloedbaan ter hoogte van de maag, en het is interessant dat dit juist de dingen zijn die maagirritatie kunnen veroorzaken: alcohol, aspirine en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's).

Je alvleesklier en lever zijn niet zo mysterieus

De primaire rol van zowel uw alvleesklier als lever is om stoffen te produceren die het voedsel dat u eet afbreken.

Terwijl de chymus zich een weg baant in je dunne darm, worden er sappen geproduceerd door de lever en de alvleesklier. De lever produceert gal, die wordt opgeslagen in de galblaas en vervolgens wordt afgegeven in de dunne darm om vetten af ​​te breken, terwijl de pancreas enzymen uitscheiden in de dunne darm die eiwitten, koolhydraten en vetten afbreken. De alvleesklier laat ook een stof vrij, bicarbonaat genaamd, die elk zuur neutraliseert dat uit de maag is gekomen.

Er gebeurt zoveel in je dunne darm

Je dunne darm is waar bijna alle opname van voedingsstoffen uit het voedsel dat we eten plaatsvindt.

In de dunne darm vindt het belangrijkste werk van de spijsvertering plaats, dat van het verder afbreken van het voedsel dat we eten tot moleculaire componenten die in de bloedbaan kunnen worden opgenomen. Je herinnert je misschien uit de biologie van de middelbare school dat de dunne darm uit drie delen bestaat: de twaalfvingerige darm, de jejunum en de ileum. Gal van de galblaas en spijsverteringsenzymen uit de pancreas worden in de twaalfvingerige darm in de chymus gemengd. De uiteindelijke afbraak en opname van voedingsstoffen vindt plaats in de tweede twee delen.

Absorptie van voedingsstoffen wordt uitgevoerd door microscopische projecties langs de bekleding van de dunne darm, villi genaamd. Coeliakie is een aandoening waarbij de inname van gluten resulteert in schade aan de villi, wat op zijn beurt kan leiden tot gezondheidsproblemen als gevolg van het gebrek aan opname van essentiële voedingsstoffen.

Vezel is heel erg belangrijk

Vezel is wat overblijft als alle andere delen van voedsel zijn verteerd.

Zodra de dunne darm zijn afbraak van voedsel en de opname van voedingsstoffen heeft voltooid, stuwt het de onverteerde delen van plantaardig voedsel, bekend als vezels, in de dikke darm. Vezel is ingedeeld in twee algemene types: oplosbaar, dat oplost in water en onoplosbaar is, wat niet het geval is. Vezel verzacht en bulkt op de ontlasting en beïnvloedt de gezondheid van uw darmbacteriën die een rol spelen bij de ondersteuning van uw immuunsysteem. Aldus is voedingsvezel essentieel voor zowel de spijsvertering als de algehele gezondheid.

Hoeveel u drinkt beïnvloedt het uiterlijk en de textuur van ontlasting

Je dikke darm ontvangt ongeveer één liter vloeistof per dag uit de dunne darm.

Naast vezels, stuwt de dunne darm vloeistof in uw dikke darm, waar het wordt opgenomen en ontlasting wordt gevormd. Het drinken van voldoende hoeveelheden water helpt je stoelgang zacht te houden en draagt ​​daardoor bij aan een comfortabele stoelgang. Wanneer u niet genoeg water drinkt, wordt water uit de fecale stof in uw dikke darm getrokken, met als gevolg harde, moeilijk te passeren ontlasting.

De dikke darm bestaat uit de opgaande colon, de transversale colon, de dalende colon, de sigmoïde colon en de endeldarm. Hoewel er een grote variatie in frequentie is, wordt de ontlasting in het algemeen een of twee keer per dag in het rectum verplaatst ter voorbereiding op een stoelgang.

Er is daar een hele andere wereld

Uw GI-systeem speelt gastheer voor meer dan 500 soorten bacteriën.

We worden niet geboren met bacteriën in onze spijsvertering, maar ontwikkelen een significante populatie in de eerste maand, waarvan de meeste te vinden zijn in onze dikke darm. Erkenning van de rol die bacteriën spelen bij de spijsvertering heeft de bloeiende verkoop van producten met probiotica gestimuleerd, vaak aangeduid als 'vriendelijke bacteriën'. Bacteriën bestrijden ziektedragende organismen, spelen een rol bij het opnemen van voedingsstoffen die door de dunne darm glijden door fermentatie en helpen ons immuunsysteem te ondersteunen. Je bent je heel acuut bewust van het werk van bacteriën wanneer het fermentatieproces ervoor zorgt dat je darmgas ervaart.

Dunne darm bacteriële overgroei (SIBO) is een gezondheidstoestand waarbij te veel bacteriën in de dunne darm aanwezig zijn. SIBO is bij sommige mensen getheoretiseerd als een mogelijke factor in de ontwikkeling van het prikkelbare darm syndroom (IBS).

Je lichaam heeft feitelijk twee hersens

Je spijsvertering heeft zijn eigen kleine mini-brein.

De werking van het spijsverteringsstelsel wordt gereguleerd door het enterisch zenuwstelsel (ENS), dat bestaat uit een enorme hoeveelheid zenuwcellen en wordt gereguleerd door dezelfde neurotransmitters, met name serotonine, die in de hersenen worden aangetroffen. Deze gelijkenis heeft de ENS de titel van de 'Tweede Hersenen' opgeleverd.

Je hersenen en spijsverteringsstelsel werken in nauwe samenwerking, een fenomeen waarvan je uit de eerste hand weet wanneer je denkt dat er iets angstwekkend is - of dramatischer als je last hebt van diarree als je gestresst bent. We denken dat deze samenwerking essentieel is voor onze overleving als soort; hoewel de spijsvertering essentieel is voor het leven, is het omgaan met bedreigingen net zo noodzakelijk. Het lichaam ontwikkelde het "vlucht- of vechtsysteem" om middelen weg te leiden van het spijsverteringsstelsel naar de systemen van het lichaam die nodig zijn om te vechten tegen dingen die ons schade kunnen toebrengen. Van disfunctie in de hersenen-darmverbinding is de theorie dat het een rol speelt bij de ontwikkeling van functionele gastro-intestinale stoornissen (FGD's).