Hoe Rabiës wordt behandeld

Menselijke gevallen van rabiës zijn zeer zeldzaam in de Verenigde Staten, met slechts 23 gevallen gemeld tussen 2008 en 2017. Toch is het belangrijk om het behandelingsprotocol voor rabiës te begrijpen, een dodelijke virale infectie die een ontsteking van de hersenen en het ruggenmerg veroorzaakt. Zoals de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) opmerkt, kan effectieve behandeling kort na de blootstelling aan hondsdolheid het ontstaan ​​van symptomen voorkomen en uiteindelijk uw leven redden.

Als u bent gebeten door een dier, dient u onmiddellijk een arts te raadplegen. De arts zal wondverzorging verzorgen en medicijnen voorschrijven als er een risico voor infectie bestaat.

Wondverzorging

Snelle actie is essentieel als het gaat om de behandeling van hondsdolheid. Naast het zoeken van medische aandacht direct na een dierenbeet (vooral van een vleermuis, vos of stinkdier), moet de wond onmiddellijk en grondig worden schoongemaakt.

Voor post-bite eerste hulp beveelt de WHO aan de wond gedurende minimaal 15 minuten te spoelen en te wassen. Deze reiniging moet het gebruik van zeep en water, detergens en / of een povidon-jodiumoplossing omvatten.

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) heeft dierlijk onderzoek aangetoond dat een grondige wondreiniging alleen al de waarschijnlijkheid van het ontwikkelen van rabiës aanzienlijk kan verminderen. Zodra de symptomen optreden, treedt de dood door respiratoir falen meestal op binnen zeven dagen, zelfs als de behandeling wordt gegeven.

Opgemerkt moet worden dat infectie door vleermuizen nu de meest voorkomende bron is van aan rabiës gerelateerde menselijke sterfgevallen in de Verenigde Staten. Het rabiësvirus kan ook worden verspreid door dieren zoals vossen, stinkdieren en wasberen. Wereldwijd is 99 procent van de gevallen van rabiës het gevolg van overdracht van virussen door gedomesticeerde honden.

Houd er rekening mee dat dierenbeten, ongeacht het risico op hondsdolheid, ernstige schade kunnen veroorzaken als de wond ernstig is. Bijtwonden kunnen bijvoorbeeld leiden tot lokale en / of systemische infectie, evenals laceratie van de zenuwen of pezen. Daarom is het altijd belangrijk om een ​​medische behandeling te zoeken na het ondergaan van een soort dierenbeet.

Profylaxe na blootstelling

Profylaxe na blootstelling (PEP) is de enige behandelingsstrategie die bekend is om aan rabiës gerelateerde sterfgevallen te voorkomen. Deze behandeling omvat uitgebreid wassen en lokale behandeling van de wond gevolgd door een kuur met een krachtig en effectief rabiësvaccin.

Wanneer het op tijd wordt gegeven, kan PEP voorkomen dat het rabiësvirus het centrale zenuwstelsel binnendringt en op zijn beurt het begin van rabiëssymptomen voorkomen. Tot op heden heeft niemand in de Verenigde Staten rabiës ontwikkeld wanneer het vaccin snel en op de juiste manier wordt gegeven, volgens de National Institutes of Health.

Naast PEP kan uw arts antibiotica voorschrijven. Het kan zijn dat u een tetanus-injectie nodig heeft, afhankelijk van de datum van uw laatste tetanus-injectie.

Het Rabiësvaccin

Zoals alle vaccins bevatten antirabiësvaccins een verzwakte vorm van het virus dat niet in staat is ziekten te veroorzaken of zich voort te planten. Als reactie op het vaccin produceert uw lichaam antilichamen die het rabiësvirus aanvallen en doden.

Omdat alle rabiësvaccins bij mensen zijn geïnactiveerd, is het onmogelijk om rabiës te ontwikkelen tegen het ontvangen van het vaccin. Elk vaccin ondergaat een reeks rigoureuze kwaliteitscontroles, waaronder testen op potentie, toxiciteit, veiligheid en steriliteit.

doseren

Meestal gegeven in een vastgesteld schema van vijf doses in de loop van 28 dagen (te beginnen met de dag van blootstelling), wordt het vaccin tegen hondsdolheid toegediend door injectie. Bovendien ontvangen de meeste mensen ook een behandeling met de naam rabiës immunoglobuline (HRIG), tenzij ze eerder zijn gevaccineerd of rabiësvaccins vóór de blootstelling ontvingen. Ook toegediend met een injectie, wordt HRIG gegeven op de dag dat de dieren bijten.

Bijwerkingen

Hoewel bijwerkingen op het rabiësvaccin en HRIG niet vaak voorkomen, kunnen ze bepaalde minder belangrijke reacties op de injectieplaats veroorzaken. Waaronder:

• pijn
• roodheid
• zwelling
• jeuk

In zeldzame gevallen kunnen patiënten symptomen als hoofdpijn, misselijkheid, buikpijn, spierpijn en duizeligheid ervaren.

Voordat u het rabiësvaccin krijgt, moet u uw arts inlichten als u ooit een ernstige allergische reactie op een dosis rabiësvaccin heeft gehad. U moet het ook aan uw arts vertellen als u ernstige allergieën heeft, of als u een verzwakt immuunsysteem heeft vanwege een chronische aandoening of het gebruik van bepaalde medicijnen (zoals steroïden).

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Centrum voor ziektecontrole en Preventie. "Hondsdolheid: Welke zorg krijg ik?" 29 januari 2018.
• Nationaal instituut voor allergie en infectieziekten. "Vaccins." Juli 2016.
• National Institutes of Health. "Rabies Vaccine." April 2018.
• Salve H, Kumar S, Sa R, Rai SK, Kant S, Pandav CS. "Haalbaarheid van duurzame verstrekking van profylaxe voor profylaxe na een vroegtijdige profylaxe tegen hondsdolheid op het niveau van de eerste lijn - bewijs van landelijke Haryana." BMC Health Serv Res. 2014 Jun 25; 14: 278.
• Wereldgezondheidsorganisatie. "Veelgestelde vragen over hondsdolheid." Laatst geopend april 2018.