Hoe huidkanker wordt behandeld

Behandelingen voor huidkanker zijn afhankelijk van het type kanker, het stadium, de grootte en de locatie van de tumor, en nog veel meer. Voor basaalcelcarcinomen en plaveiselcelcarcinomen is chirurgie (excisie) of elektrodiscreatie en cauterisatie van de kanker vaak het enige dat nodig is. Mohs-chirurgie is een extra optie om littekens te verminderen. De behandeling van melanoom omvat ook operaties, maar met een bredere excisie. Afhankelijk van het stadium kunnen aanvullende behandelingen nodig zijn, zoals immunotherapie, gerichte therapie, chemotherapie en bestralingstherapie.

Een team van artsen zal met u samenwerken om het beste behandelplan voor huidkanker te bepalen.Het team kan specialisten omvatten zoals een chirurgisch oncoloog, een medisch oncoloog, een radiotherapeut, een dermatoloog, een plastisch chirurg en een patholoog.

Chirurgie

Zowel niet-melanoom (basaalcelcarcinoom en plaveiselcelcarcinoom) en melanoom huidkanker kunnen in bijna alle gevallen met succes worden behandeld als ze worden gediagnosticeerd en behandeld als de tumor relatief dun is. Een operatie om de tumor te verwijderen is de standaardbehandeling, maar er zijn ook tal van andere opties beschikbaar. Het type behandelingsmethode voor niet-melanoom- of melanoomkanker hangt af van hoe groot de laesie is, waar deze wordt aangetroffen op het lichaam, en het specifieke type. Chirurgische opties omvatten:

Eenvoudige excisie

Eenvoudige excisie wordt gedaan door een lokaal anestheticum te injecteren en vervolgens de kanker operatief te verwijderen (uitsnijdend) en een klein gebied met normaal lijkend weefsel eromheen. Dit wordt vaak gedaan voor kleinere basale cel- en plaveiselcelhuidkankers.

Curettage en elektrodiccatie

Curettage en elektrodialcatie is een andere optie die kan worden gebruikt voor zeer kleine basale cel- en plaveiselcelcarcinomen. In deze procedure wordt de huid plaatselijk verdoofd en wordt een scalpel gebruikt om de laesie af te scheren (curettage). Cautery (electrodesiccation) verbrandt het omliggende weefsel om het bloeden te stoppen en een korstje te creëren voor wanneer het gebied geneest.

Mohs-operatie

Mohs-chirurgie (microscopisch gecontroleerde chirurgie) is een zeer gespecialiseerde chirurgische techniek die kan worden toegepast om melanoom-in-situ uit te snijden wanneer de kanker een gebied betreft waar spaardissend weefsel belangrijk is (bijvoorbeeld het gezicht).

De chirurg begint met het uitsnijden van zichtbare kanker en stuurt het monster naar de patholoog. De patholoog kijkt onder de microscoop om te zien of er tumorcellen in de buurt van de randen (randen) van het monster zijn verwijderd. Als dat het geval is, wordt er verder geopereerd, gevolgd door een pathologische evaluatie totdat alle marges duidelijk zijn. In sommige gevallen worden veel kleine uitsnijdingen van weefsel gedaan voordat er duidelijke marges worden gevonden.

Het eindresultaat van deze techniek is minder littekens dan wanneer een chirurg een grotere marge van weefsel zou nemen om er zeker van te zijn dat er geen kanker meer was.

Chirurgie voor melanoom

De operatie voor melanoom is uitgebreider en veel mensen zijn verbaasd over de hoeveelheid weefsel die gewoonlijk wordt verwijderd. Een brede excisie wordt zoveel mogelijk aanbevolen.

Afhankelijk van de locatie van het melanoom en de grootte kan een operatie worden uitgevoerd op kantoor of in een operatiekamer. Voor kleine tumoren kan een lokaal anestheticum worden geïnjecteerd, maar andere anesthesietechnieken, zoals een lokaal zenuwblok of zelfs algehele anesthesie, kunnen nodig zijn.

Er wordt een brede elliptische incisie gemaakt, waarbij op de huidlijnen wordt gelet. Bij grotere melanomen of melanomen in uitdagende gebieden voert een plastisch chirurg gewoonlijk de procedure uit in plaats van een dermatoloog, of de twee zullen samenwerken. Voor melanoom in situ wordt meestal een marge van 0,5 cm (ongeveer 1/4 inch) boven de kanker aanbevolen. Voor andere melanomen werd in het verleden een zeer brede marge (3 cm tot 5 cm) aanbevolen, maar dit bleek de overleving niet te verhogen. Tegenwoordig wordt meestal een marge van 1 cm tot 2 cm aanbevolen voor tumoren van 1,01 mm tot 2,0 mm dik en een marge van 2 cm voor diegenen die dikker zijn dan 2 mm. Sommige chirurgen gebruiken nu ook Mohs-chirurgie voor melanomen.

Als een schildwachtklierbiopsie nodig is, wordt dit vaak gedaan op het moment van de operatie.

Voor kleinere melanomen kan de incisie na een operatie worden gesloten, vergelijkbaar met een incisie voor een ander type operatie. Als een grote hoeveelheid weefsel wordt verwijderd, kan sluiting met huidtransplantaten of huidflappen vereist zijn. U kunt zeer bezorgd zijn wanneer uw chirurg de hoeveelheid weefsel bespreekt die moet worden verwijderd, maar de reconstructie voor huidkanker is de afgelopen jaren dramatisch verbeterd. Dat gezegd hebbende, moet de reconstructie in fasen worden uitgevoerd als genezing optreedt.

Bijwerkingen

Bijwerkingen van elk type operatie voor huidkanker kunnen bloedingen of infecties, littekens en misvorming omvatten. Nogmaals, plastische chirurgie kan wonderen doen bij het herstellen van het uiterlijk, zelfs bij zeer uitgebreide operaties.

Door specialisten gestuurde procedures

Er zijn een paar procedures die soms worden uitgevoerd of worden onderzocht als alternatieven voor het operatief verwijderen van een tumor. Sommige hiervan omvatten:

• cryochirurgie (het bevriezen van huidkanker) wordt soms gebruikt om zeer kleine huidkankers te behandelen, vooral wanneer er een groot aantal precancereuze en kleine kankerachtige laesies aanwezig zijn. Net als bij chirurgie kan cryochirurgie een litteken achterlaten. Cryosurgery moet mogelijk worden herhaald om eventuele persistente laesies te elimineren of om nieuwe precancereuze laesies te behandelen.
• Lasertherapie (met behulp van een smalle lichtstraal om een ​​tumor "uit te snijden") wordt geëvalueerd in de behandeling van huidkanker. Aangezien deze behandeling relatief nieuw is, is het nog steeds niet bekend hoe de effectiviteit van lasertherapie te vergelijken is met chirurgie voor huidkanker.
• dermabrasie (met behulp van ruwe deeltjes om een ​​tumor weg te wrijven) wordt geëvalueerd als een mogelijke manier om de ontwikkeling van huidkanker te voorkomen, maar onderzoek naar de vraag of deze procedure een significant verschil maakt, staat nog in de kinderschoenen. Het is naar verluidt gebruikt voor zeer kleine huidkanker.
• Topische chemotherapie met Efudex (topische 5-fluorouracil) wordt soms gebruikt voor de behandeling van kleine, oppervlakkige basaalcelcarcinomen en kleine, oppervlakkige plaveiselcelcarcinomen. Imiquimod kan ook worden gebruikt voor de behandeling van oppervlakkig basaalcelcarcinoom en oppervlakkig plaveiselcelcarcinoom. De behandeling van oppervlakkige SCC met Efudex of imiquimod is een off-label gebruik, hoewel deze behandelingen effectief zijn gebleken in tal van medische onderzoeken.
• De actuele crèmeAldara (imiquimod) is een type immunotherapie dat het eigen immuunsysteem van een persoon stimuleert om kanker te bestrijden. Het is momenteel alleen goedgekeurd voor basale verspreiding van basaalcelcarcinoom. In het algemeen heeft chirurgie de voorkeur, hoewel imiquimod in bepaalde gevallen kan worden aanbevolen. Vanwege zijn werkingsmechanisme, litteken het niet. De crème wordt meestal dagelijks gedurende vijf tot zes weken aangebracht.

Adjuvante therapie

Er zijn een aantal behandelingsopties voor huidkanker die zich naar verre gebieden van het lichaam verspreiden. Deze therapieën worden soms ook gebruikt als er geen bewijs is dat een huidkanker zich heeft verspreid op onderzoeken of beeldvormende onderzoeken. Aangezien melanomen in de tussenstadia (zoals stadium II en stadium III) na de operatie vaak terugkeren, wordt aangenomen dat sommige kankercellen achterblijven. De kans dat dit het geval is, is groter naarmate het stadium van de tumor hoger is en de tumor zich naar alle lymfeklieren heeft uitgebreid.

Bij melanomen in een vroeg stadium (stadium 0 en stadium I) kan alleen een operatie nodig zijn. Fase II en stadium III melanomen hebben een significant risico op herhaling, en aanvullende behandeling met immunotherapie, gerichte therapie en / of chemotherapie kan worden gebruikt om alle gebieden van kanker die in het lichaam achterblijven te "opruimen", maar te klein zijn om te worden opgespoord door beeldvormingstests.

Wanneer behandelingen op deze manier worden gebruikt, worden ze als adjuvante therapieën beschouwd. Voor stadium IV-melanomen is een operatie alleen onvoldoende om kanker te behandelen en een combinatie van deze therapieën is nodig.

immunotherapie

Immunotherapie (ook wel doelgerichte of biologische therapie genoemd) helpt het immuunsysteem van het lichaam kankercellen te vinden en aan te vallen. Het maakt gebruik van materialen die door het lichaam of in een laboratorium zijn gemaakt om de immuunfunctie te versterken, te richten of te herstellen.

Er zijn verschillende behandelingen die worden geclassificeerd als immunotherapie. Met melanoom zijn er twee belangrijke categorieën (evenals anderen die in klinische onderzoeken worden geëvalueerd):

• Immuun controlepuntremmers: Onze lichamen weten eigenlijk hoe ze kanker moeten bestrijden, maar kankercellen vinden een manier om de acties van het immuunsysteem te verbergen of "af te slaan". Deze medicijnen werken voornamelijk door de remmen van het immuunsysteem af te trekken, zodat het kankercellen kan afweren.
• cytokines (zoals interferon-alfa-2b en interleukine-2) werken non-specifiek om het immuunsysteem te ondersteunen om elke indringer, inclusief kankercellen, te bestrijden.

Immunotherapie kan worden gebruikt in combinatie met chirurgie en / of chemotherapie, of als onderdeel van een klinische proef. Vele andere behandelingen worden getest, waaronder therapeutische vaccins en oncolytische virussen.

De bijwerkingen van deze behandelingen variëren. Ze kunnen vermoeidheid, koorts, rillingen, hoofdpijn, geheugenmoeilijkheden, spierpijn en huidirritatie omvatten. Af en toe kunnen bijwerkingen van immunotherapie een verandering in bloeddruk of verhoogde vloeistof in de longen omvatten.

chemotherapie

Chemotherapie is het gebruik van medicijnen om snel delende cellen in het lichaam te doden. Dit kan natuurlijk heel nuttig zijn voor kankercellen, maar verschillende normale cellen verdelen zich ook snel - en ze zijn precies hetzelfde gericht. Dit geeft aanleiding tot veel voorkomende bijwerkingen van chemotherapie, zoals een laag aantal bloedcellen, haaruitval en misselijkheid.

Chemotherapie kan worden gegeven als er een hoog risico op terugkerende kanker is (als adjuvante therapie) of als kanker is uitgezaaid. Wanneer gegeven voor gemetastaseerde ziekte, kan chemotherapie kanker niet genezen, maar kan het het leven vaak verlengen en de symptomen verminderen.

Chemotherapie kan op verschillende manieren worden gegeven:

• Topisch: topicale 5-fluorouracil voor wordt gebruikt voor uitgebreid basaalcelcarcinoom.
• Intraveneus: Chemotherapie kan via de bloedbaan worden toegediend, richt zich op kankercellen waar deze zich ook bevinden en is een steunpilaar voor kankers die in verschillende gebieden zijn uitgezaaid.
• Intrathecaal: voor uitzaaiingen van huidkanker naar de hersenen of het ruggenmerg kan chemotherapie rechtstreeks in de hersenvocht worden geïnjecteerd. (Door de aanwezigheid van een netwerk van strakke capillairen bekend als de bloed-hersenbarrière, dringt intraveneuze chemotherapie niet vaak door in de hersenen).
• Intraperitoneale: voor melanomen die zich in de buik hebben verspreid, kan chemotherapie direct in de peritoneale holte worden toegediend.
• In een ledemaat: voor kankers die in een arm of been aanwezig zijn, kan een tourniquet worden toegepast en een hogere dosis chemotherapie die in de arm of been wordt geïnjecteerd die anders mogelijk zou zijn indien toegediend via een ader (geïsoleerde ledemaatperfusie, ILP en infusie van geïsoleerde ledematen) ILI).

Gerichte therapie

Gerichte therapieën zijn geneesmiddelen die zich richten op specifieke moleculaire routes die betrokken zijn bij de groei van kankercellen. Op deze manier 'genezen' ze kanker niet, maar ze kunnen de progressie voor sommige mensen stoppen. Omdat deze behandelingen specifieke kanker (of kanker-gerelateerde) doelen hebben, hebben ze vaak, maar niet altijd, minder bijwerkingen dan traditionele chemotherapie.

Er zijn twee primaire categorieën geneesmiddelen die nu worden gebruikt (met anderen in klinische proeven), waaronder:

• Signaaltransductie remmende therapie: Deze medicijnen richten zich op cellulaire communicatiewegen tussen kankercellen die nodig zijn voor de groei van sommige melanomen. Zelboraf (vemurafenib) en Taflinar (dabrafenib) kunnen effectief zijn voor mensen die tumoren hebben die positief testen op veranderingen in BRAF. De gerichte geneesmiddelen Mekinist (trametinib) en Cotellic (cobimetinib) kunnen ook worden gebruikt.
• Angiogenese-remmers: Om tumoren te laten groeien en verspreiden, moeten nieuwe bloedvaten worden gevormd (een proces dat verwijst naar angiogenese). Angiogenese-remmers werken door de vorming van nieuwe bloedvaten te voorkomen, waardoor in wezen een tumor wordt uitgehongerd, zodat deze niet kan groeien. Bijwerkingen kunnen soms ernstig zijn en omvatten problemen zoals hoge bloeddruk, bloeding en zelden darmperforatie.

Bestralingstherapie

Stralingstherapie is het gebruik van hoogenergetische röntgenstralen of andere deeltjes om kankercellen te doden. Het meest voorkomende type bestralingsbehandeling is radiotherapie met externe straling, een straling die wordt gegeven door een machine buiten het lichaam. Straling kan ook intern worden toegediend via zaden die in het lichaam worden geïmplanteerd (brachytherapie).

Met melanoom kan bestraling worden gegeven als kanker zich heeft verspreid naar lymfeklieren, na een lymfeklierdissectie (met of zonder chemotherapie of immunotherapie). Het wordt meestal gebruikt als een palliatieve therapie om pijn te verminderen of breuken als gevolg van botmetastasen te voorkomen, in plaats van huidkanker direct te behandelen.

Klinische proeven

Er zijn veel lopende klinische onderzoeken die op zoek zijn naar nieuwere en betere behandelingen voor huidkanker, en het National Cancer Institute beveelt dit momenteel aan iedereen gediagnosticeerd met melanoom overwegen de mogelijkheid lid te worden.

De behandeling van kanker is aan het veranderen heel snel. De immunotherapie en gerichte therapieën die momenteel voor melanoom worden gebruikt, waren nog geen tien jaar geleden en zelfs enkele jaren geleden waren alleen beschikbaar in klinische onderzoeken. Sommige mensen hebben gehad wat oncologen een "duurzame reactie" noemen op de behandeling met deze medicijnen, voornamelijk - en voorzichtig - suggererend dat hun werkzaamheid een remedie is. Dit geldt zelfs voor mensen met zeer gevorderde stadium gemetastaseerde melanomen. Hoewel deze individuen de uitzonderingen en niet de norm blijven, is dit veelbelovend.

Vaak is de enige manier waarop een persoon een nieuwere behandeling kan krijgen, door zich aan te melden voor een klinische proef. Er zijn veel mythen over klinische proeven en veel mensen zijn nerveus om eraan deel te nemen. Het kan nuttig zijn om te begrijpen dat, in tegenstelling tot klinische onderzoeken uit het verleden, veel van deze behandelingen zeer precies zijn ontworpen om abnormaliteiten in melanoomcellen aan te pakken. Hierdoor is de kans veel groter dat ze van nut zijn voor een persoon die ze ontvangt als onderdeel van een onderzoeksstudie dan in het verleden.

Complementaire geneeskunde (CAM)

We hebben momenteel geen alternatieve kankerbehandelingen die werken om huidkanker te behandelen, maar sommige van deze integrale therapieën voor kanker kunnen nuttig zijn om de symptomen van kanker en kankerbehandelingen te verminderen. Opties zoals meditatie, yoga, gebed, massagetherapie, acupunctuur en meer worden nu aangeboden in veel van de grotere kankercentra.

Het is belangrijk op te merken dat sommige voedingssupplementen, evenals vitaminen en minerale preparaten, de behandeling van kanker kunnen verstoren. Sommige supplementen kunnen ook het risico op bloedingen na de operatie verhogen. Het is belangrijk om met uw oncoloog te praten voordat u vrij verkrijgbare of voedingssupplementen neemt.

Huidkanker voorkomen en vroeg vangen Was deze pagina nuttig? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Bast, R., Croce, C., Hait, W. et al. Holland-Frei Cancer Medicine. Wiley Blackwell, 2017.
• National Cancer Institute. Melanoma-behandeling (PDQ) -Gezondheid Professionele versie. Bijgewerkt op 22-03-2018.
• Weller, Richard P.J. B., Hamish J.A. Hunter en Margaret W. Mann. Klinische dermatologie. Chichester (West Sussex): John Wiley & Sons Inc., 2015. Afdrukken.