Overzicht van Tibia-fracturen
Inhoudsopgave:
Fracturen (Oktober 2024)
Het scheenbeen is het belangrijkste bot van het onderbeen, meestal aangeduid als het scheenbeen. Tibia-fracturen kunnen optreden bij vele soorten verwondingen. Tibia-fracturen zijn er in verschillende vormen en maten en elke fractuur moet worden behandeld met individuele factoren waarmee rekening wordt gehouden.
Over het algemeen kunnen tibiafracturen worden opgedeeld in drie categorieën op basis van de locatie van de fractuur. Specifieke problemen met betrekking tot deze fracturen worden besproken op de volgende pagina's. Opgemerkt moet worden dat open of samengestelde fracturen speciaal moeten worden behandeld. Open fracturen treden op wanneer het gebroken bot open is door de huid. Deze breuken hebben een bijzonder hoog risico op het ontwikkelen van een infectie en vereisen in het algemeen in alle gevallen chirurgische behandeling.
- Tibial Shaft Fractures:Tibiale schachtfracturen zijn het meest voorkomende type van scheenbeenfractuur en treden op tussen de knie- en enkelgewrichten. De meeste scheenbeenfracturen kunnen worden behandeld in een gegoten lange poot. Sommige fracturen hebben echter te veel verplaatsing of hoekvorming en vereisen mogelijk een operatie om de botten opnieuw uit te lijnen en vast te zetten.
- Tibiale plateaufracturen:Tibiale plateaufracturen komen net onder het kniegewricht voor. Deze breuken vereisen overweging van het kniegewricht en zijn kraakbeenoppervlak. Tibiale plateaufracturen kunnen leiden tot de ontwikkeling van artritis in de knie.
- Tibial Plafond-fracturen:Tibiale plafondbreuken komen voor op de bodem van het scheenbeen rond het enkelgewricht. Deze fracturen vereisen ook speciale aandacht vanwege het enkel-kraakbeenoppervlak. Tibiale plafondbreuken zijn ook van belang vanwege potentiële schade aan de omliggende zachte weefsels.
Tekenen van een Tibia-fractuur
Tibia-fracturen zijn het grootste deel van het resultaat van hoog-energetische verwondingen, waaronder botsingen met auto's, sportblessures of vallen van een hoogte. Er zijn ook minder vaak voorkomende oorzaken van tibiafracturen waaronder overuse stressfracturen en insufficiëntiefracturen als gevolg van botverzwakking of osteoporose. Terwijl een tibiafractuur is opgetreden, kunnen enkele van de symptomen zijn:
- Tederheid direct boven het scheenbeen
- Deformiteit van het been
- Zwelling en blauwe plekken rond het gewonde bot
- Onvermogen om gewicht op het been te zetten
Als u vermoedt dat u, of iemand voor wie u zorgt, een scheenbeenfractuur heeft, is het belangrijk om onmiddellijk medische hulp te zoeken. Hoewel dit op het kantoor van uw orthopedist kan worden gedaan, is het typisch dat een persoon met een vermoedelijke tibiafractuur op een afdeling spoedeisende hulp wordt gezien.
Röntgenfoto's zijn de meest nuttige test om een tibiafractuur te diagnosticeren, en vaak de enige test die nodig is, zelfs wanneer een operatie wordt overwogen voor de behandeling. Andere tests kunnen nuttig zijn, waaronder MRI's en CAT-scans. Wanneer de breuk betrekking heeft op het gebied rond het enkel- of kniegewricht, kan een CAT-scan uw chirurg helpen bij het plannen van het beste reconstructie van het belangrijke oppervlak van het gewricht. MRI's worden meestal gebruikt als er sprake is van de diagnose van een fractuur, zoals stressfracturen van het scheenbeen.
Behandeling van Tibia-fracturen
Bij het bepalen van de behandeling van een tibiafractuur moeten de volgende factoren worden overwogen:
- Locatie van de breuk
- Verplaatsing van de breuk
- Afstemming van de breuk
- Bijbehorende verwondingen
- Zachte weefselconditie rond de breuk
- Algemene gezondheid van de patiënt
Niet elke tibiafractuur behoeft een operatie en vele kunnen worden behandeld met immobilisatie en beperkingen in gewichtdragende activiteit. In veel van deze gevallen wordt een cast gebruikt voor de behandeling. In andere situaties kan de fractuuruitlijning of -stabiliteit zodanig zijn dat chirurgie zal helpen om een meer juiste genezing van het bot te verzekeren.
Chirurgische behandelingsopties kunnen variëren en kunnen bestaan uit pennen, platen, schroeven en stangen. Nogmaals, de exacte methode om een tibiafractuur te repareren is sterk afhankelijk van de specifieke omstandigheden van het letsel. Chirurgie kan worden uitgevoerd als een noodgeval kort na het letsel, of in andere gevallen kan het worden uitgesteld tot zwelling en verwondingen van zacht weefsel zijn begonnen te genezen.
Hersteltijdlijnen zijn ook zeer variabel en afhankelijk van de specifieke omstandigheden van de breuk en de geboden behandeling. In het algemeen duurt het minimaal drie maanden om tibiafracturen te krijgen voor genezing en vele kunnen veel langer duren voordat ze volledig zijn hersteld.
Overzicht van het dieet van Okinawa
Inwoners van de regio Okinawa in Japan hebben enkele van de langste levensduren ter wereld. Eén reden kan hun dieet zijn. Lees er meer over.
Stressfracturen van het onderbeen of Tibia
Onderbeen- en scheenspanningsbreuken zijn vaak het resultaat van overmatig gebruik of herhaalde inslagen op een hard oppervlak. Meer informatie over de oorzaken van tibiafracturen.
Een overzicht van de symptomen van de ziekte van Parkinson
De ziekte van Parkinson is een gecompliceerde ziekte en de kenmerken van deze ziekte omvatten vele verschillende lichaamssystemen die resulteren in een breed scala aan symptomen.