Huidkanker: diagnose en stadia

Als u of uw arts een afwijking op uw huid vindt die huidkanker kan zijn, is een biopsie nodig om zowel het type als de omvang van de kanker te bepalen. Een eenvoudige scheer- of stansbiopsie wordt vaak gedaan als een basaalcelcarcinoom of plaveiselcelcarcinoom wordt vermoed, maar een excisiebiopsie is meestal de betere keuze als het een melanoom zou kunnen zijn. Voor melanomen en plaveiselcelkankers die zich hebben verspreid, kunnen verdere tests zoals CT, MRI, PET en / of een schildwachtklierbiopsie nodig zijn om het stadium van de ziekte te bepalen.

Fysiek examen

Als u een abnormale huidlaesie ontwikkelt, kunt u uw huisarts of een dermatoloog, een arts die gespecialiseerd is in huidziekten, tegenkomen. Voor diegenen die een huidlaesie hebben die een melanoom kan zijn, wordt echter vaak doorverwijzing naar een dermatoloog aanbevolen voordat een test wordt uitgevoerd (zoals een biopsie).

Uw arts zal eerst een zorgvuldig huidonderzoek van uw verdachte bevindingen uitvoeren, evenals een algemeen huidonderzoek. Dit is belangrijk, omdat andere huidbevindingen, zoals de aanwezigheid van veel moedervlekken, de kans op huidkanker kunnen vergroten.

Naast het bestuderen van uw huidletsel met het blote oog, kan uw arts ook een dermascope gebruiken, een speciaal instrument dat de huid vergroot, om van dichtbij te bekijken. Wat hij of zij ziet, kan aanleiding zijn voor verdere evaluatie.

Procedures

Helaas is de enige manier om een ​​huidkanker definitief te diagnosticeren een biopsie te doen. Uw arts kan deze stap voorstellen als hij niet bevalt wat hij ziet tijdens uw lichamelijk onderzoek.

De aanbevolen bioptopties voor de huid variëren afhankelijk van de expertise van uw arts en het type huidkanker dat wordt vermoed. Sommige huisartsen zijn comfortabel in het uitvoeren van biopsieën als een basaalcelcarcinoom of plaveiselcelcarcinoom wordt vermoed, terwijl anderen u doorverwijzen naar een dermatoloog. Bij beide typen artsen kan een biopsie worden uitgevoerd op het moment dat er een is gesuggereerd of in een follow-upbezoek. Als een melanoom wordt vermoed, is het waarschijnlijk dat er een afspraak voor u zal worden gemaakt om dit op een later tijdstip te laten doen, omdat een brede excisiebiopsie (en soms een schildwachtklierbiopsie) nodig kan zijn en deze procedures meer betrokken zijn dan anderen.

Nadat een biopsie is uitgevoerd, wordt het weefsel ter evaluatie naar een patholoog gestuurd. Uw resultaten bevatten informatie over het type huidkanker en als een melanoom wordt gevonden, zal dit informatie bevatten over de "mitotische snelheid" van de tumor of hoe agressief deze is. Genetisch testen van de tumorcellen kan ook worden gedaan (zie hieronder).

Biopsie scheren

Een scheerbiopsie is het meest voorkomende type biopsie dat wordt gebruikt wanneer een basale cel of plaveiselcelcarcinoom wordt vermoed.In een scheerbiopsie wordt het gebied onder de huidlaesie verdoofd met lidocaïne en een arts gebruikt een dun, scherp mes om een ​​deel of alle abnormale groei af te scheren. Soms wordt het gebied dichtgeschroeid (verbrand) nadat de scheerbiopsie is uitgevoerd.

Een scheerbiopt en / of cauterisatie zou dit moeten doen niet worden gedaan als een melanoom wordt vermoed, omdat dit problemen kan veroorzaken bij de enscenering en uiteindelijk de beste behandelingskeuzen kan maken.

Punch Biopsie

Een stansbiopsie kan ook worden gedaan als een niet-melanoom huidkanker wordt vermoed (en in zeldzame gevallen een melanoom). In een ponsbiopsie wordt de huid verdoofd met lidocaïne en gebruikt een arts een scherp, hol gereedschap om een ​​stuk weefsel te verwijderen. Het ponsgereedschap wordt door de arts op een bepaalde diepte ingevoegd en vervolgens gedraaid om een ​​weefsel van de cirkelvorm van het weefsel te verwijderen.

Excisional Biopsie

In een excisiebiopsie is het gehele gebied onder een abnormale groei en omringend weefsel verdoofd. Vervolgens wordt een incisie gemaakt die de groei plus een omringend weefsel omvat (een vrij grote marge van weefsel als een melanoom wordt vermoed).

Dit is de beste methode om een ​​biopsie te krijgen als een melanoom wordt vermoed, omdat het de oorspronkelijke kanker en het omliggende weefsel bewaart, zodat een nauwkeurige meting van de diepte van de tumor kan worden gemaakt. Afhankelijk van de locatie van kanker en de grootte ervan, is een excisiebiopsie echter niet altijd mogelijk.

Incisionele biopsie

Een incisiebiopsie is vergelijkbaar met een excisiebiopsie, maar slechts een deel van de groei wordt verwijderd.

Sentinel Lymph Node Biopsy (Lymphatic Mapping)

Als u een melanoom heeft dat dikker is dan 0,75 millimeter of dunner is maar zweer heeft, een hoge mitotische snelheid heeft (er onder de microscoop agressiever uitziet), of lymfovasculaire invasie (heeft zich uitgebreid tot lymfevaten of bloedvaten in de buurt van de tumor), dermatoloog kan een schildwachtklierbiopsie aanbevelen. Dit kan worden gedaan op hetzelfde moment als een brede lokale excisiebiopsie (idealiter), of als een afzonderlijke procedure na een excisie.

De theorie achter een schildwachtklierbiopsie is dat kankers op een specifieke manier weglekken, te beginnen met de schildwachtklier en vervolgens naar andere knooppunten. Omdat het schildwachtknooppunt of de knooppunten de eerste stop van kanker zijn tijdens de verspreiding, geeft de afwezigheid van tumorcellen in deze knooppunten aan dat het onwaarschijnlijk is dat kanker zijn weg heeft gevonden naar lymfeklieren. Als kanker wordt gevonden in de schildwachtklier (en), is er een mogelijkheid dat het zich heeft verspreid naar andere knooppunten (of verre weefsels).

In deze procedure werd het melanoom (of het gebied waar het melanoom werd gevonden) verdoofd en geïnjecteerd met een blauwe kleurstof (isosulfanblauw) en een radioactieve kleurstof (met technetium gemerkt zwavelcolloïde). De kleurstoffen krijgen vervolgens de tijd om te worden geabsorbeerd en gefiltreerd door de lymfevaten naar de dichtstbijzijnde lymfeknopen.

Een beeldvormend onderzoek met de naam lymfoscintigrafie (een test die radioactieve activiteit detecteert) wordt vervolgens gedaan, zodat de chirurg weet waar de schildwachtklieren moeten worden opgezocht en welke moeten worden verwijderd (meestal worden één tot vijf biopten genomen).

De lymfeklieren worden vervolgens naar een patholoog gestuurd om te zoeken naar bewijs van "macrometastasen" (duidelijke tumor in de lymfeklieren) of micrometastasen (tumorcellen in de lymfeknoop die alleen onder de microscoop te zien zijn).

In het verleden werden alle lymfeklieren in een regio meestal verwijderd, een procedure die kan leiden tot lymfoedeem, een verzameling vloeistof in het gebied van de knooppunten als gevolg van verstoring van de lymfeklieren. Als er geen kanker wordt gevonden in de schildwachtklieren, is meestal geen operatie nodig om andere lymfeklieren te verwijderen. Aan de andere kant, als kanker wordt gevonden in de schildwachtklieren, kan een chirurg aanbevelen meer lymfeklieren te verwijderen (een volledige lymfeklierdissectie), en kanker zal waarschijnlijk een meer agressieve behandeling vereisen dan wanneer kanker niet in de knooppunten was.

Er zijn een aantal voor- en nadelen aan de lymfeklierdissectie met melanoom die uw arts met u kan bespreken als uw schildwachtklierbiopsie positief is.

Complicaties van een schildwachtklierbiopsie kunnen infectie, bloedingen, een opeenhoping van vocht in het gebied waar de knopen zijn verwijderd (een seroma) of soms lymfoedeem omvatten. Het risico op lymfoedeem is echter minder gebruikelijk dan wanneer een volledige lymfeklierdissectie wordt uitgevoerd.

Labs en tests

Meestal zijn tests, andere dan een biopsie, niet nodig bij niet-melanoom huidkanker of vroege melanoom. Bij andere gevallen van melanoom zullen laboratoriumtesten een compleet bloedbeeld (CBC) en een chemieprofiel omvatten, inclusief een test op LDH (lactaatdehydrogenase). LDH kan met name nuttige informatie geven over de prognose van kanker.

Gen Mutation Testing

Moleculaire verschillen tussen melanomen definiëren ze en kunnen een richting voor behandeling bieden. Testen op genmutaties (gedaan op een monster van het weefsel verwijderd via biopsie of excisie) was een belangrijke vooruitgang, waardoor artsen deze kankers konden aanpakken met "gerichte therapieën", geneesmiddelen die zich richten op specifieke routes in de groei van een kankercel.

Een paar van de genmutaties die in een melanoom aanwezig kunnen zijn en die in een bloedmonster kunnen worden gedetecteerd, zijn onder meer:

• BRAF
• NRAS
• NF-1
• KIT

Het is belangrijk op te merken dat dit "verworven" genmutaties (somatische mutaties) zijn die zich ontwikkelen in het proces van een cel die een kankercel wordt, in tegenstelling tot mutaties die aanwezig zijn vanaf de geboorte (erfelijke of kiem-celmutaties).

In beeld brengen

Een schildwachtklierbiopsie die wordt gebruikt voor de evaluatie van melanomen heeft een beeldvormende component, maar tests die specifiek zijn gericht op beeldvorming zijn meestal niet nodig voor basale celkankers of vroege plaveiselcelcarcinomen. Voor meer gevorderde squameuze cel-kankers en melanomen kan beeldvorming echter zeer nuttig zijn bij het bepalen van het stadium van de ziekte. Tests kunnen zijn:

CT-scan

Een CT-scan maakt gebruik van een reeks röntgenfoto's om een ​​3D-beeld van de binnenkant van het lichaam te maken. Het kan worden gebruikt om te zoeken naar de verspreiding van kanker naar lymfeklieren of naar verre delen van het lichaam.

De meest voorkomende verspreidingsplaats is de longen (longmetastasen) en kan worden gedetecteerd op een CT-thorax. Een buik- en / of bekken-CT kan ook worden gedaan, afhankelijk van de locatie van de tumor. Na de longen zijn de botten, lever en hersenen de meest voorkomende plaatsen van metastasen op afstand, maar een melanoom kan zich naar bijna elk gebied van het lichaam verspreiden.

MRI

Magnetic resonance imaging (MRI) maakt gebruik van magnetische velden om een ​​beeld te creëren van de binnenkant van het lichaam. Hoewel een MRI kan worden gebruikt om metastasen in elke regio te zoeken, is het met name handig bij het detecteren van metastasen naar de hersenen en het ruggenmerg.

PET-scan

Positronemissietomografie (PET-scan) is anders dan bij veel beeldvormende tests, omdat het de functie van het lichaam bekijkt in plaats van structuur, hoewel het meestal wordt gecombineerd met CT.

Een kleine hoeveelheid radioactieve glucose wordt in een ader geïnjecteerd en mag door het lichaam reizen. Actief groeiende delen van het lichaam (zoals kankercellen) nemen meer glucose op en zijn te zien in de gegenereerde beelden.

Een PET-scan kan nuttig zijn als een faseringstest en om recidieven van eerdere kanker te helpen detecteren. In tegenstelling tot structurele tests, kan een PET-scan onderscheid maken tussen een gebied dat abnormaal lijkt vanwege littekenweefsel en een gebied dat er abnormaal uitziet als gevolg van actieve tumorgroei.

Differentiële diagnoses

Er zijn een aantal aandoeningen die op huidkanker lijken, zelfs voor een geoefend oog. In feite is het zonder een biopsie soms onmogelijk om het verschil te zien tussen een huidkanker en een andere aandoening. Sommige aandoeningen die tekenen en vergelijkbaar met huidkanker kunnen veroorzaken zijn:

• Dysplastische naevi (atypische moedervlekken die zich eerder tot melanomen ontwikkelen)
• Goedaardige melanocytische naevi (moedervlekken die veel weg kunnen hebben van melanomen, maar meestal kleiner zijn)
• Actinische keratose (goedaardige huidlaesies die als precancipatoir worden beschouwd voor plaveiselcelcarcinoom)
• Gemetastaseerde kanker op de huid (borstkanker bijvoorbeeld metastasen op de huid)
• keratoacanthoom
• dermatofibroma
• Blauwe naevi
• Junctional of samengestelde naevi
• Subunguaal hematoom (deze "zwarte en blauwe" markeringen onder de nagels zijn het gevolg van een bloeding in het gebied en zijn meestal terug te voeren tot een trauma, zoals iemand die op je voet stapt, de donkere kleur strekt zich meestal niet uit in de nagelriem)
• Pyogene granuloom
• Cherry hemangioom
• Keloïde littekens
• vitiligo

regie

Meestal is staging niet nodig met een basaalcelcarcinoom of een vroeg plaveiselcelcarcinoom. Als het biopt aantoont dat u melanoom heeft, moet uw arts echter weten in welke mate (stadium) de ziekte de behandeling effectief kan plannen.

TNM-stadiëring wordt gebruikt om het stadium van de tumor te bepalen. Twee andere maatregelen, de Breslow-dikte en Clark-niveau, kunnen belangrijke informatie over de prognose geven.

Het stadium van een tumor wordt bepaald door vier factoren:

• De diepte (dikte) van de tumor, met behulp van de Breslow-schaal
• Als de tumor verzweert is
• Of de tumor zich heeft verspreid naar de nabijgelegen lymfeklieren (en de graad)
• Of de tumor zich heeft verspreid naar verafgelegen delen van het lichaam

Hier meer over leren, kan je helpen om de opmerkingen van je arts in het juiste perspectief te plaatsen, mocht hij deze termen noemen.

Melanoma Stages (TNM Staging)

Staging van een melanoom gebeurt met behulp van het TNM-fasesysteem. "T" staat voor tumor en beschrijft in feite de grootte en diepte van de tumor. "N" staat voor lymfeklieren en heeft een bijbehorend getal dat beschrijft of kanker zich heeft verspreid naar elk knooppunt en hoeveel. Subcategorieën beschrijven ook of de metastasen naar lymfeklieren macroscopisch zijn (tijdens een onderzoek kunnen worden gedetecteerd) of microscopisch (alleen onder een microscoop te zien). "M" staat voor metastase en wordt alleen geassocieerd met een aantal als kanker zich heeft verspreid naar verre gebieden van het lichaam.

Hoe uw tumor kan worden beschreven met behulp van het TNM-systeem, bepaalt welk stadium van melanoom is geïndiceerd.

Fase 0: De kanker heeft alleen betrekking op de bovenste huidlaag. Het wordt in situ melanoma in situ of carcinoom genoemd. In dit stadium wordt de kanker als niet-invasief beschouwd en zou deze theoretisch voor chirurgie 100% uithardbaar moeten zijn.

Fase I: Deze tumoren zijn onderverdeeld in twee sub-delen:

• Stadium IA: Deze enscenering omvat tumoren die minder dan of gelijk aan 1 millimeter dik zijn en niet zweren. (De nieuwste stagingrichtlijnen, die uit maar nog steeds op grote schaal worden overgenomen, veranderen dit van 1 millimeter naar 0,8 millimeter.)
• Stage IB: Deze tumoren kunnen minder dan of gelijk zijn aan 1 millimeter dik en verzweerd, of tussen 1 millimeter en 2 millimeter in dikte maar niet verzweerd.

Fase II: Stadium II tumoren worden opgesplitst in 3 substations, maar geen van deze geeft aan dat de kanker zich heeft verspreid naar lymfeklieren of andere delen van het lichaam:

• Fase IIA: Deze tumoren zijn tussen 1 millimeter en 2 millimeter dik en ulcerated, of 2 millimeter tot 4 millimeter dik en niet ulcerated.
• Fase IIB: Dit omvat tumoren die 2 millimeter tot 4 millimeter dik zijn en zweren, of meer dan 4 millimeter in dikte maar niet zweren.
• Stage IIIC: Deze tumoren zijn meer dan 4 millimeter dik en zijn verzweerd.

Fase III: Stadium III-tumoren kunnen elke dikte hebben en kunnen al dan niet worden verzweerd, maar omvatten een van de volgende:

• Eén of meer positieve lymfeklieren
• Gematteerde lymfeklieren
• Kanker wordt gevonden in lymfevaten tussen de tumor en een lymfeklier en is 2 cm of verder van de primaire tumor
• Kleine delen van kanker op of in de huid, afgezien van de primaire tumor, maar niet meer dan 2 cm verwijderd van de tumor

Stage IV: De kanker is uitgezaaid naar andere delen van het lichaam, zoals de longen, lever, botten, hersenen, zachte weefsels of het spijsverteringskanaal.

Breslow-dikte en Clark-niveau

Hoewel melanomen nu zijn verdeeld in de TNM-stadia hierboven, en deze stadia omvatten wat bekend staat als Breslow-dikte en Clark-niveau, hoor je deze voorwaarden van een oncoloog of van je lezen als jij of een geliefde een melanoom heeft.

Met melanoom is de belangrijkste bevinding die de prognose bepaalt de diepte van de tumor en het aantal dat dit beschrijft is het Breslow-getal. Het Breslow-getal vertegenwoordigt de totale verticale hoogte van de tumor.

Breslow-nummers zijn als volgt verdeeld:

• Minder dan 1 millimeter
• Tussen 1.01 millimeter en 2 millimeter
• Tussen 2.01 millimeter en 4 millimeter
• Meer dan 4.01 millimeter

Clark-niveaus werden vaker gebruikt, maar bleken minder voorspellend te zijn voor de uitkomsten dan de Breslow-cijfers. Deze niveaus kunnen echter nog steeds nuttig zijn bij het voorspellen van de uitkomsten voor dunne tumoren (minder dan 1 millimeter dik). Clark-niveaus beschrijven hoe diep de tumor door de huidlagen is gepenetreerd:

• Niveau I: Deze tumoren zijn beperkt tot de bovenste laag van de huid (de epidermis) en omvatten tumoren die in situ zijn geclassificeerd als carcinoom.
• Niveau II: De tumor is het bovenste gedeelte van de dermis binnengedrongen, de tweede huidlaag (de papillaire dermis).
• Niveau III: De tumor is aanwezig in de papillaire dermis, maar is niet binnengedrongen in de onderste dermis (de reticulaire dermis).
• Niveau IV: De tumor is de reticulaire dermis binnengedrongen.
• Niveau V: De tumor is door de epidermis en dermis en in het diepe subcutane weefsel gepenetreerd.

Wat zijn behandelopties voor huidkanker? Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Bast, R., Croce, C., Hait, W. et al. Holland-Frei Cancer Medicine. Wiley Blackwell, 2017.
• Ferrara, G., Partenzi, A., en A. Filosa. Sentinel Node Biopsie bij melanoom: een korte update. Dermatopathology. 2018. 5(1):21-25.
• Gershenwald, J., Scolver, R., Hess, K. et al. Melanoma enscenering: Evidence-based veranderingen in de American Joint Committee on Cancer, achtste editie Cancer Staging Manual. CA: een kankerdagboek voor clinici. 2017. 67(6):472-492.
• National Cancer Institute. Melanoma-behandeling (PDQ) -Gezondheid Professionele versie Bijgewerkt op 22-03-2018.
• Weller, Richard P.J. B., Hamish J.A. Hunter en Margaret W. Mann. Klinische dermatologie. Chichester (West Sussex): John Wiley & Sons Inc., 2015. Afdrukken.