Algemene medische problemen gezien in de Neuro-ICU

Patiënten met neurologische aandoeningen zijn verschillend van andere soorten patiënten. Omdat hun probleem hun zenuwstelsel betreft, zijn ze meer geneigd om bepaalde soorten problemen te ontwikkelen. Het voordeel van een neurologische ICU is dat artsen en verpleegkundigen een gespecialiseerde training hebben die hen in staat stelt dergelijke problemen beter te herkennen en te beheren wanneer ze zich voordoen.

hyponatriëmie

Neurologische ziekten kunnen de afgifte van hormonen veroorzaken die de natriumconcentratie in het bloed veranderen, wat bekend staat als hyponatriëmie. Dit is problematisch omdat lage natriumconcentraties in het bloed ervoor kunnen zorgen dat vocht in hersenweefsel lekt en oedeem en zwelling verergert. Er zijn twee belangrijke manieren waarop hersenletsel leidt tot hyponatriëmie: het syndroom van ongepaste diuretische hormoonhypersecretie (SIADH) en cerebrale zoutverspilling (CSWS).

SIADH is eigenlijk gerelateerd aan abnormaal hoge niveaus van water in het lichaam, en CSWS veroorzaakt eigenlijk abnormaal lage niveaus van lichaam natrium. Met andere woorden, terwijl de twee problemen een vergelijkbare laboratoriumwaarde kunnen veroorzaken, zijn ze eigenlijk heel anders en vereisen ze een andere behandeling.

Diepe veneuze trombose

Er zijn drie belangrijke risicofactoren voor de ontwikkeling van bloedstolsels: stasis, vaatschade en hypercoagulabiliteit.

Stasis betekent simpelweg dat je niet veel beweegt. Daarom moedigen vliegtuigen passagiers aan om zo nu en dan op te staan ​​tijdens lange vluchten en rond te lopen in de cabine. Als u te lang blijft, kan dit leiden tot bloedstolsels in de aderen van uw benen. Als deze stolsels afbreken van de benen, kunnen ze in de longen zweven en een levensbedreigende longembolie veroorzaken. Schade aan de wand van een bloedvat kan ook stolsels veroorzaken, zoals het geval is bij arteriële dissectie. Ten slotte hebben sommige mensen bloed dat bijzonder vatbaar is voor het vormen van klonters en daardoor een verhoogd risico op diepe veneuze trombose en longembolie.

Patiënten in neurologische IC's zijn bijzonder gevoelig voor het ontwikkelen van bloedstolsels. Vanwege de aard van hun ziekte bewegen mensen die verlamd zijn of zich in coma bevinden niet. Verder hadden sommige beroerteslachtoffers hun ischemische beroerte omdat ze bloed hebben dat vatbaar is voor het vormen van stolsels. Slachtoffers van een hoofdtrauma hebben mogelijk extra schade opgelopen aan de bloedvatwanden.

Verder complicerend dit probleem is de vraag wat te doen als iemand een bloedstolsel ontwikkelt terwijl ze in de IC zijn voor een bloeding in hun hersenen. Subarachnoïde bloeding is bijvoorbeeld in verband gebracht met een zeer hoog risico op diepe veneuze trombose. Bloedstolsels worden meestal voorkomen door bloedverdunners zoals heparine toe te dienen, maar deze medicijnen kunnen het bloeden verergeren. Het beheersen van deze concurrerende risico's kan een moeilijke beslissing zijn.

Aspiratie

Bij een noodsituatie leren artsen zich te concentreren op het ABC - luchtwegen, ademhaling en circulatie. Het belangrijkste van deze dingen is luchtweg. Tenzij de passages die ons toestaan ​​te ademen open zijn, doet niets anders ertoe. Zelfs een hartslag is vaak van minder direct belang. Iets inhaleren in de longen die daar niet voor bedoeld zijn, wordt aspiratie genoemd en het kan iemand voor ernstige infecties opzetten.

De meesten van ons doen elk uur kleine dingen om ervoor te zorgen dat onze luchtwegen open blijven. De eenvoudige onbewuste actie van het inslikken van speeksel zorgt er bijvoorbeeld voor dat bacteriën uit onze mond niet in onze longen druppelen en ontaarden in longontsteking. We zuchten bij gelegenheid om te voorkomen dat kleine delen van onze longen instorten. Als we een kietel achter in onze keel voelen, hoesten we.

Mensen die de zenuwen hebben beschadigd die hun borstwand, middenrif, tong of keel beheersen, kunnen moeite hebben om deze eenvoudige, onbewuste acties uit te voeren. Iemand in coma mag ook geen van deze dingen doen. Op een intensive care-afdeling worden deze dingen voor hen gedaan door technici en verpleegkundigen met technieken als afzuigen, respiratoire therapie en kunstmatige hoestinductie.

Infectie

Intensieve zorgeenheden zijn waar de ziekste van zieken wordt verzorgd. Dat betekent ook dat IC's vaak de moeilijkste en gevaarlijkste bacteriën zijn. Vanwege het veelvuldige gebruik van sterke antibiotica op IC's, hebben sommige van deze bacteriën zich ontwikkeld om resistent te zijn tegen antibiotica, waardoor infecties bijzonder moeilijk te behandelen zijn.

Medisch personeel is getraind om elke voorzorgsmaatregel te gebruiken om verspreiding van infecties te voorkomen, inclusief handen wassen en soms ook jassen en maskers. Noch voorzorgsmaatregelen werken echter honderd procent van de tijd en soms verspreiden infecties zich ondanks deze voorzorgsmaatregelen. Om deze reden kijkt het medische personeel patiënten nauwlettend na op tekenen van infectie. Bovendien worden pogingen ondernomen om de patiënt naar een minder virulente locatie te verplaatsen, zoals een normale ziekenhuisvloer, zo snel als redelijkerwijs mogelijk is.

Acute verwarde status

Acute verwarde toestand, ook bekend als delier of encefalopathie, is een van de meest verontrustende dingen die patiënten of hun geliefden in het ziekenhuis ervaren. Helaas is het ook een van de meest voorkomende. Maar liefst 80% van de geïntubeerde patiënten op IC's ervaart deze aandoening. De persoon raakt in de war over waar ze zijn, hoe laat het is en wat er aan de hand is. Ze herkennen misschien geen vrienden of familie. Ze kunnen hallucineren of paranoïde worden. Soms leidt dit tot pogingen om het ziekenhuis te ontvluchten of buizen en infuus te trekken die nodig zijn om de patiënt in leven te houden.

De behandeling van acute verwarde toestand kan bijna net zo schrijnend zijn als het probleem, omdat het kan gaan om het geven van kalmerende medicijnen of zelfs het fysiek in bedwang houden van de patiënt. Er zijn echter veel minder ernstige stappen die genomen kunnen worden om verwarring te beheersen voordat deze uit de hand loopt.

Subklinische status Epilepticus

Wanneer de meeste mensen denken aan een aanval, stellen ze zich voor dat iemand heftig schudt. Er zijn echter meer sluipende vormen van aanvallen, waarbij iemand niet veel lijkt te doen, of misschien gewoon in de war lijkt te zijn.

Toch kunnen deze mensen baat hebben bij goede medicatie. Sommige studies hebben gesuggereerd dat maar liefst 10% van de mensen op IC's epileptische aanvallen heeft die vaak onopgemerkt blijven, en dit percentage ligt waarschijnlijk hoger bij patiënten met neurologische problemen.

Dysautonomia

Het autonome zenuwstelsel is buiten bewustzijn en wordt vaak ondergewaardeerd. Dit is het deel van het zenuwstelsel dat de hartslag, de ademhaling, de bloeddruk en meer controleert. Net zoals neurologische aandoeningen de functies kunnen veranderen waar we normaal aan denken, zoals beweging en spraak, kunnen sommige stoornissen ook het autonome zenuwstelsel beïnvloeden.

De hierboven genoemde problemen komen vaak voor bij veel verschillende ziektes die iemand naar een neurologische IC brengen. Hoewel ze ook op andere intensive care-afdelingen te vinden zijn, zijn andere specialisten misschien niet zo bekend met het identificeren en beheren van dit soort problemen. Om deze reden hebben neuro-ICU's bewezen waardevol te zijn bij de behandeling van mensen met ernstige neurologische aandoeningen.