Neuro-endocriene longtumoren: symptomen, diagnose en behandelingen
Inhoudsopgave:
- Neuro-endocriene tumoren
- Types
- symptomen
- Oorzaken en risicofactoren
- Diagnose
- behandelingen
- Preventie en screening
- Prognose
José van Riel, carcinoïd graad 1 (Oktober 2024)
Neuro-endocriene longtumoren (neuro-endocriene longcarcinomen) zijn kankers die ontstaan in cellen die neuro-endocriene cellen worden genoemd en die verantwoordelijk zijn voor ongeveer 25 procent van de longkankers. De meest voorkomende hiervan, kleincellige longkanker en grootcellige longkanker, zijn vrij goed bekend, maar typische en atypische carcinoïde tumoren worden minder goed begrepen, zelfs bij oncologen.
Waarschuwingssignalen lijken op andere longkankers, met symptomen zoals aanhoudende hoest en terugkerende longinfecties, maar carcinoïdtumoren worden vaak vroegtijdig gemist, zowel vanwege een gebrek aan bewustzijn als het feit dat deze tumoren mogelijk niet op de borst verschijnen. X-ray.
Tests zoals een CT-scan worden het meest gebruikt bij de diagnose. Behandeling van een ziekte in een vroeg stadium met een operatie kan een kans op genezing bieden, hoewel de behandeling uitdagender is in de gevorderde stadia van de ziekte.
Omdat kleincellige longkanker en grootcellige longkanker (een soort niet-kleincellige longkanker) elders in detail worden behandeld, zal dit artikel zich voornamelijk richten op typische en atypische carcinoïde tumoren van de long.
Typische carcinoïde tumoren zijn goed voor ruwweg 1,8 procent van de longkankers, met atypische carcinoïdtumoren die ruwweg 0,2 procent van deze kankers omvatten. Om redenen die niet zeker zijn, is de incidentie van longcarcinoïdtumoren de afgelopen 30 jaar aanzienlijk toegenomen, waarbij sommige bronnen schatten dat carcinoïde tumoren nu goed zijn voor maximaal zes procent van de longkankers.
Neuro-endocriene tumoren
Neuro-endocriene tumoren komen voort uit neuroendocrine cellen, cellen die verantwoordelijk zijn voor het genezen van epitheliale weefsels, zoals de weefsels die de luchtwegen omlijnen, de spijsverteringsorganen en meer.
In de longen wordt gedacht dat neuro-endocriene cellen reageren op zuurstof en kooldioxide en een rol spelen in de lucht- en bloedstroom. Ze helpen ook de groei en het herstel van andere soorten longcellen onder controle te houden. (Mensen die op grote hoogte wonen hebben grotere aantallen van deze cellen in hun longen.) De longen zijn de op één na meest voorkomende plaats van neuroendocriene tumoren die het spijsverteringskanaal volgen, met tumoren die ook voorkomen in organen zoals de thymus en de eierstok.
Neuro-endocriene tumoren zijn een heterogene groep van tumoren die sterk verschillen in hun agressiviteit, respons op behandeling en prognose. Deze cellen gedragen zich op sommige manieren, zoals zenuwcellen, en op andere manieren zoals endocriene cellen (hormoonproducerende cellen), en sommige van deze tumoren produceren stoffen die als hormonen in het lichaam werken.
Types
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft neuro-endocriene tumoren in de longen opgedeeld in drie verschillende categorieën:
- Laag cijfer (goed gedifferentieerd): inclusief typische carcinoïde tumoren
- Gemiddeld cijfer (goed gedifferentieerd): inclusief atypische carcinoïde tumoren
- Hoogwaardig (slecht gedifferentieerd): inclusief grootcellige longkanker en kleincellige longkanker
Kleincellige longkanker
Kleincellige longkanker is goed voor 15 tot 20 procent van longtumoren en is meestal een snelgroeiende en agressieve vorm van kanker. Het heeft de neiging vroeg uit te spreiden en is vaak metastatisch op het moment van diagnose.
Grote cel longkanker
Grootcellige longkanker is een van de subtypes van niet-kleincellige longkanker en is verantwoordelijk voor ongeveer drie procent van de longkankers. Deze tumoren groeien ook snel. Net als kleincellige longkanker, hebben deze tumoren de neiging om centraal te voorkomen, in de buurt van de grote luchtwegen, en daarom vaak symptomen vroeg in de ziekte veroorzaken.
Carcinoid-tumoren (typisch en atypisch)
Carcinoïde tumoren worden beschouwd als laaggradige tumoren en groeien gewoonlijk langzaam. Ze komen op jongere leeftijd voor dan de meeste longkankers, met een gemiddelde leeftijd tussen 50 en 60 op het moment van diagnose. Carcinoïdtumoren kunnen op elke leeftijd voorkomen en zijn de meest voorkomende longtumor in de kindertijd.
Er zijn twee primaire subtypes van carcinoïde tumoren:
- Typische carcinoïden zijn het meest voorkomende type carcinoïde tumoren, goed voor ongeveer 90 procent van deze tumoren. Ze zijn meestal laaggradig, traaggroeiend en worden vaak in de vroege stadia gediagnosticeerd.
- Atypische carcinoïden zijn meestal van gemiddelde kwaliteit (tussen goed gedifferentieerd en slecht gedifferentieerd voor zover normaal de cellen onder de microscoop verschijnen). Ze zijn meestal agressiever dan typische carcinoïden, maar minder agressief dan de meeste andere longkankers. Atypische carcinoïden hebben meer kans om te worden uitgezaaid of na de behandeling terug te komen dan typische carcinoïde tumoren.
De meeste typische carcinoïde tumoren groeien in de buurt van de grote luchtwegen van de longen. Atypische carcinoïden kunnen centraal of perifeer voorkomen, met ongeveer evenveel van deze tumoren op elke locatie.
De incidentie van carcinoïde tumoren neemt toe en kan vaker voorkomen dan ooit werd gedacht. Een studie gepubliceerd in de World Journal of Surgical Oncology bezorgdheid geuit dat carcinoïde tumoren vaak verkeerd worden gediagnosticeerd als longadenocarcinomen. Aangezien behandelingsopties, anders dan voor ziekten in een vroeg stadium, verschillen tussen deze typen, kan dit een invloed hebben op de uitkomsten als ze niet correct worden geclassificeerd.
symptomen
Zoals eerder opgemerkt, komen neuro-endocriene tumoren vaak voor in de buurt van de grote luchtwegen en zijn de eerste symptomen van de ziekte vaak gerelateerd aan obstructie van de luchtwegen door de tumor. Dat gezegd hebbende, een aanzienlijk aantal mensen met carcinoïde tumoren zijn asymptomatisch op het moment van diagnose.
Tekenen en symptomen kunnen zijn:
- Een aanhoudende hoest
- Bloed ophoesten (hemoptysis)
- Recidiverende infecties zoals bronchitis en pneumonie (door obstructie van de luchtwegen door tumor)
- wheezing
Minder vaak (en meestal in de gevorderde stadia) kunnen mensen pijn op de borst, kortademigheid, heesheid, onverklaarbaar gewichtsverlies en een algemeen gevoel van onwel zijn ervaren.
Sommige carcinoïde tumoren kunnen ook unieke symptomen produceren door stoffen (hormonen en hormoonachtige stoffen) die door de tumoren worden geproduceerd en uitgescheiden. Carcinoïdesyndroom is een constellatie van symptomen die wordt veroorzaakt door stoffen die door de tumoren worden geproduceerd (zoals serotonine) en die blozen van het gezicht en de nek, diarree en andere symptomen kunnen omvatten.
Tumoren die een hormoon afscheiden dat adrenocorticotroop hormoon (ACTH) wordt genoemd, kunnen het syndroom van Cushing veroorzaken, een syndroom dat wordt gekenmerkt door gewichtstoename, zwakte, donker worden van de huid en overtollige haargroei op het gezicht en lichaam (hirsutisme). (ACTH stimuleert de bijnieren om cortisol en andere hormonen te produceren.)
Tumoren die groeihormoon afscheiden, kunnen acromegalie veroorzaken, een aandoening die de groei van de handen en voeten bij volwassenen omvat. Andere tumoren kunnen stoffen produceren die leiden tot een verhoogd bloedcalcium (hypercalciëmie) met spierkrampen en verwarring tussen andere symptomen.
Oorzaken en risicofactoren
Hoewel de oorzaken van neuro-endocriene tumoren onzeker zijn, zijn verschillende risicofactoren geïdentificeerd.
Kleincellige en grootcellige longkankers zijn sterk gerelateerd aan roken en risicofactoren zijn vergelijkbaar met andere algemene risicofactoren voor longkanker.
Carcinoïdtumoren zijn echter niet duidelijk verbonden met het roken van sigaretten of milieutoxines. Deze tumoren kunnen worden gevonden bij jonge volwassenen en zelfs kinderen, en zoals opgemerkt neemt de incidentie toe om onbekende redenen. Ze komen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en komen vaker voor bij blanken dan bij zwarten, Aziaten of Iberiërs.
Carcinoïde tumoren komen iets vaker voor bij mensen met een familiegeschiedenis van de ziekte, maar de meeste mensen met de diagnose hebben geen familiegeschiedenis. Carcinoïde tumoren zijn geassocieerd met enkele genetische syndromen, zoals multipele endocriene neoplasie 1 (MEN1). Ongeveer vijf procent tot acht procent van de mensen met MEN1 zal een carcinoïde tumor van de long ontwikkelen.
Diagnose
De diagnose van neuro-endocriene tumoren (met name carcinoïde tumoren) kan een combinatie van bloedonderzoek, beeldvormende onderzoeken en een longbiopsie omvatten.
Bloedtesten
Bloedonderzoek wordt niet gebruikt om rechtstreeks neuro-endocriene tumoren te diagnosticeren, maar kan helpen subtypen van de ziekte te onderscheiden of specifieke functies van de cellen te identificeren (en bijgevolg potentiële behandelingsopties).
De Ki67-proliferatie-index kan worden gebruikt om hooggradige tumoren (zoals kleincellige longkanker) van laaggradige tumoren (carcinoïden) te onderscheiden. Bij carcinoïden zullen tumoren met een hogere Ki67 (meer dan 15 procent) waarschijnlijker reageren op chemotherapie, terwijl die met lage niveaus (minder dan 10 procent) waarschijnlijker reageren op somatostatine-analogen (zie hieronder).
Sommige neuro-endocriene cellen maken stoffen (peptiden of aminen) die in het bloed of urine kunnen worden aangetroffen, zoals ACTH, groeihormoon, melanocyten stimulerend hormoon en andere.
Een algemeen chemiepaneel wordt ook gedaan, op zoek naar veranderingen die geassocieerd kunnen zijn met de verspreiding van deze tumoren naar de lever of botten.
Imaging Studies
Een thoraxfoto is vaak de eerste test die wordt gedaan wanneer een persoon zijn of haar arts ziet, maar carcinoïden kunnen gemakkelijk worden overgeslagen (röntgenfoto's op de borst missen ongeveer 25 procent van de carcinoïden). Met carcinoïden bevelen artsen meestal een CT van de buik aan, samen met een CT van de borstkas.
Somatostatine-receptorscintigrafie kan ook worden gebruikt. In deze scans krijgt een persoon een hormoonachtige substantie die octreotide wordt genoemd en die is vastgemaakt aan een radioactief deeltje (indium-111). Octreotide bindt aan carcinoïde tumoren en een scan kan vervolgens detecteren waar radioactiviteit in het lichaam plaatsvindt om de tumor te lokaliseren.
Bij typische carcinoïden zijn meestal geen verdere stadiatests nodig, maar deze worden vaak uitgevoerd met atypische carcinoïden. Deze omvatten een CT of MRI om te zoeken naar bewijs van levermetastasen. PET-scans zijn tests die op zoek zijn naar verhoogde metabole activiteit in kankercellen. Aangezien carcinoïde tumoren gewoonlijk geen verhoogde metabole activiteit hebben, zijn deze scans meestal niet erg nuttig (carcinoïden kunnen op een PET-scan goedaardig lijken).
bronchoscopie
Een bronchoscopie is een test waarbij een flexibele buis door de mond en in de bronchiën wordt ingepast. Aangezien veel carcinoïde tumoren zich in of nabij de grote luchtwegen bevinden, kan deze procedure artsen in staat stellen een tumor te visualiseren en vaak een biopsie uitvoeren (ongeveer 75 procent van carcinoïden kan worden gevonden op bronchoscopie).
biopsie
Wanneer een carcinoïde tumor wordt vermoed, is meestal een longbiopsie nodig om een definitieve diagnose te stellen. Dit kan worden gedaan met een naaldbiopsie, door borstelen tijdens een bronchoscopie of via een endobronchiale echografie (een test waarbij een echografie wordt gebruikt om tumoren dichtbij maar diep in de luchtweg te lokaliseren, en vervolgens wordt een naaldbiopt gedaan met echografie van binnen de luchtweg).
regie
Nadat carcinoïde tumoren zijn gediagnosticeerd, worden ze op dezelfde manier in vier stadia opgesplitst als andere longkankers. Artsen gebruiken iets dat TNM-enscenering wordt genoemd, waarbij gekeken wordt naar de grootte van de tumor, of de tumor zich naar alle lymfeklieren heeft verspreid en of deze is uitgezaaid om de fase te bepalen. Stadia 1, 2 en 3A worden vaak longkanker in een vroeg stadium genoemd, terwijl fase 3B en fase 4 als geavanceerd worden beschouwd.
Typische carcinoïden worden vaak gediagnosticeerd in stadium 1, terwijl de helft van de atypische carcinoïden ten minste stadium 2 of stadium 3 zijn ten tijde van de diagnose.
behandelingen
De behandelingsopties voor carcinoïdtumoren zijn afhankelijk van het stadium van de ziekte, de locatie van de tumor en meer.
Helaas zijn enkele van de nieuwere behandelingen voor longkanker, zoals gerichte therapieën en immunotherapie, van beperkt nut bij carcinoïde tumoren. Dat gezegd hebbende, de prognose van carcinoïdtumoren is veel beter dan die van andere soorten longkanker, en wanneer gepakt in de vroege stadia, kan een operatie genezend zijn. Omdat er relatief weinig onderzoeken zijn geweest naar de beste behandelingsopties voor geavanceerde carcinoïden, bestaat er momenteel geen standaardbehandeling voor deze tumoren.
(De behandeling van kleine en grote cellongkankers wordt afzonderlijk besproken onder die artikelen).
Chirurgie
Met carcinoïden in een vroeg stadium is longchirurgie de voorkeursbehandeling en kan genezend werken. Afhankelijk van de grootte van de tumor kan een arts een wigresectie aanbevelen, waarbij de tumor en een wig van het weefsel rond de tumor worden verwijderd, een lobectomie, waarbij een lob van de long wordt verwijderd (de rechterlong heeft drie lobben) en de linker long heeft twee lobben), of een pneumonectomie, waarbij een hele long wordt verwijderd.
Hoewel een pneumonectomie klinkt als een belangrijke procedure (en dat is het ook), zijn veel mensen, vooral diegenen die voorafgaand aan hun operatie een goede algemene gezondheid hebben, in staat om een volledig, actief leven te leiden met slechts één long.
Chirurgie kan worden gedaan door een grote incisie in de borstkas (via een thoracotomie), maar het gebruik van minimaal invasieve longchirurgie komt steeds vaker voor (en houdt een kortere opnameduur in en sneller herstel). Bij video-geassisteerde thoracoscopische chirurgie worden verschillende kleine incisies gemaakt in de borstkas, en een sectie of kwab van de long wordt verwijderd met speciale instrumenten.
Afhankelijk van de grootte van de tumor kunnen lymfklierbiopten worden genomen van lymfeklieren nabij het gebied waar de bronchiën de longen (hilaire lymfeknopen) en / of lymfeknopen in het gebied tussen de longen (mediastinale lymfeknopen) binnenkomen.
In tegenstelling tot vele soorten longkanker, wordt adjuvante behandeling (chemotherapie en / of bestraling na een operatie om de resterende cellen op te ruimen) meestal niet gebruikt, zelfs niet bij de meer gevorderde stadia van carcinoïdtumoren.
Biologische therapie / Everolimus
De behandeling van carcinoïde tumoren is uitdagender als de ziekte vergevorderd is of zich verspreidt naar andere delen van het lichaam. Het biologische medicijn Afinitor (everolimus) werd in 2016 goedgekeurd als de enige goedgekeurde eerstelijnsbehandeling voor longcarcinoïdtumoren. Het wordt aanbevolen voor progressieve en inoperabele carcinoïden die geen hormoonachtige stoffen afscheiden (niet-functionele carcinoïden). Voor zowel typische als atypische carcinoïden bleek Afinitor de progressie van de ziekte te verminderen en de overleving te verbeteren.
Afinitor is een mTOR-remmer, een medicijn dat interfereert met een signaal dat ervoor zorgt dat de kankercellen zich delen en groeien. Het wordt ingenomen als een dagelijkse pil en wordt meestal goed verdragen, met slechts ongeveer 10 procent van de mensen die significante bijwerkingen hebben.
Somatostatine analogen
Somatostatine-analogen zijn gebruikt voor mensen met carcinoïde tumoren van het spijsverteringskanaal en kunnen effectief zijn bij mensen die tumoren hebben die de stoffen afscheiden die leiden tot carcinoïdesyndroom. Ze worden aanbevolen als eerstelijnsbehandeling voor patiënten met indolente langzaam groeiende somatostatinereceptor-positieve carcinoïde longtumoren. Sandostatin (octreotide), Somatuline (lanreotide) en Signifor (pasireotide) kunnen de symptomen van carcinoïdentumor verminderen en de grootte van een carcinoïdentumor tijdelijk verminderen, maar zijn geen genezende behandelingen.
chemotherapie
Carcinoïde tumoren reageren niet erg op chemotherapie, maar chemotherapie kan worden gebruikt voor tumoren die niet reageren op andere behandelingen, met name tumoren die een hoge Ki67-proliferatie-index hebben.
Bestralingstherapie
Bestralingstherapie kan een optie zijn als een tumor in een vroeg stadium is, maar chirurgie niet mogelijk is. Gespecialiseerde technieken zoals stereotactische radiochirurgie (SBRT) leveren hoge doses straling op een klein weefselgebied en kunnen soms resultaten opleveren die vergelijkbaar zijn met die welke met een chirurgische ingreep kunnen worden bereikt.
Radioactieve geneesmiddelen, zoals de combinatie van octreotide in combinatie met een radioactief deeltje dat voor scans wordt gebruikt, kunnen in hogere doses worden gebruikt om carcinoïde tumoren te behandelen. Deze aanpak was effectief voor sommige mensen met geavanceerde carcinoïden die niet reageerden op andere behandelingen, maar nog steeds als onderzoekend worden beschouwd.
Behandeling van metastasen
Bij andere vormen van longkanker worden solitaire of slechts enkele metastasen (oligometastasen) soms behandeld met het doel om op lange termijn te overleven. Aangezien er veel minder onderzoek is gedaan naar carcinoïdtumoren, is het onzeker of een specifieke behandeling van botmetastasen of levermetastasen een verschil zou kunnen maken in overleving.
Klinische proeven
Er zijn momenteel klinische onderzoeken waarin wordt gekeken naar betere manieren om carcinoïde tumoren van de longen te behandelen. Het gerichte medicijn Sutent (sunitinib) is nuttig gebleken bij carcinoïden van de alvleesklier. Angiogenese-remmers, zoals Avastin (bevacizumab) worden ook geëvalueerd.
lapmiddel
Palliatieve zorg, of de behandeling van symptomen gerelateerd aan kanker, kan de kwaliteit van leven van mensen met geavanceerde longkankers zoals geavanceerde carcinoïde tumoren aanzienlijk verbeteren. Naast het beheersen van pijn, obstructie van de luchtwegen en andere lichamelijke symptomen, wil deze zorg ook mensen helpen met de emotionele en spirituele zorgen die gepaard gaan met kanker.
Hoewel hospice wordt beschouwd als een vorm van palliatieve zorg, kan palliatieve zorg zelfs worden gebruikt voor mensen met zeer geneesbare tumoren. Veel kankercentra bieden nu consulten voor palliatieve zorg.
Preventie en screening
Hoewel screening voor carcinoïde tumoren niet wordt aanbevolen voor het grote publiek, bevelen sommige artsen screening aan voor mensen met multipele endocriene neoplasie. 1. Voor deze mensen zijn CT-scans op de borst om de 3 jaar vanaf 20 jaar voorgesteld, maar we hebben geen gegevens waaruit blijkt of dit de overleving verbetert.
Screening op neuro-endocriene tumoren van grote en kleine cellen volgt de algemene richtlijnen voor longkankeronderzoek.
Prognose
De prognose voor kleincellige en grootcellige longkanker wordt afzonderlijk besproken onder die artikelen.
De prognose voor carcinoïde tumoren is echter veel beter dan die van andere vormen van longkanker. De prognose is beter voor tumoren in een vroeg stadium dan gevorderde tumoren, met het totale 5-jaars overlevingspercentage voor typische carcinoïde tumoren van de longen tussen 85% en 90% en 5-jaars overlevingspercentages voor atypische carcinoïden, 50% tot 70%.
Een woord van heel goed
Ondanks een toenemende incidentie van long carcinoïde tumoren, heeft relatief weinig onderzoek zich gericht op deze kankers, en bewustzijn door zowel het publiek als artsen is hard nodig. Om deze reden is het belangrijk om je eigen advocaat te zijn in je zorg en veel vragen te stellen. Er zijn veel redenen waarom het nemen van een second opinion belangrijk is, en het wordt vaak aanbevolen (met ongebruikelijke tumoren zoals carcinoïden) dat een second opinion wordt verkregen bij een groter kankercentrum of door het kankercentrum aangewezen kankercentrum van het National Cancer Institute.
In deze centra is de kans groter dat oncologen personeel hebben dat gespecialiseerd is in longkanker alleen, of zelfs carcinoïde tumoren specifiek. Het zoeken naar ondersteuning en informatie van anderen die dezelfde reis tegemoet gaan, is ook van onschatbare waarde en er is een zeer actieve gemeenschap voor longkankerondersteuning online.
- Delen
- Omdraaien
- Tekst
- Hendifar, A., Marchevsky, A., en R. Tuli. Neuroendocrine Tumors of the Lung: actuele uitdagingen en ontwikkelingen in de diagnose en het beheer van goed gedifferentieerde ziekten. Journal of Thoracic Oncology. 2017. 2(3):425-436.
- Demirici, T., Herold, S., Kopp, A. et al. Overdiagnose van een typische carcinoïdentumor als adenocarcinoom van de long: een casusrapport en review van de literatuur. World Journal of Surgical Oncology. 2012. 10(1)19.
- Puscedda, S., Russo, G., Marcerelli, M. et al. Diagnose en beheer van typische en atypische longcarcinoïden. Kritieke beoordelingen in oncologie / hematologie. 2016. 100:167-176.
- Wollin, E. Ontwikkelingen in de diagnose en het beheer van goed-gedifferentieerde en gemiddeld-gedifferentieerde neuro-endocriene tumoren van de long. Borst. 2017. 151(5):1141-1146.
- Hilal, T. Huidig begrip en aanpak van goed gedifferentieerde long-neuro-endocriene tumoren: een update over classificatie en beheer. Therapeutische vooruitgang in de medische oncologie. 2017. 9(3):189-199.
- Melosky, B. Low Grade Neuro-endocriene Tumoren van de Longen. Grenzen in de oncologie. 2017. 7:119.
Symptomen, diagnose en behandelingen voor tenniselleboog
Tenniselleboog of laterale epicondylitis is een veel voorkomende oorzaak van elleboogpijn. Lees meer over de vele behandelingen voor tenniselleboog die verlichting kunnen bieden.
Cushing's Syndrome Symptomen, diagnose en behandelingen
Lees meer over het syndroom van Cushing, een van de belangrijkste endocriene ziekten die artsen zullen proberen uit te sluiten wanneer ze een patiënt met PCOS opwerken.
Sialolithiasis Symptomen, diagnose en behandelingen
Sailolithiasis is een medische term voor speekselklei-stenen, stenen die zich vormen in de speekselklier of kanaal en de speekselvloed blokkeren.