Hoe bloedstolsels worden behandeld

Er zijn drie algemene categorieën medicijnen die vaak worden gebruikt voor het voorkomen of behandelen van bloedstolsels (trombose) - anticoagulantia, fibrinolytica en plaatjesremmende geneesmiddelen. Sommige hiervan (Pradaxa, Angiomax, ReoPro) zijn misschien onbekend, terwijl andere (warfarine, heparine, aspirine) over het algemeen bekende namen zijn. Ze hebben verschillende werkingsmechanismen, verschillende risico's en worden onder verschillende omstandigheden gebruikt. Een mogelijke bijwerking die ze allemaal hebben is overmatig bloeden, dus al deze geneesmiddelen moeten worden gebruikt met de juiste voorzorgsmaatregelen. Hoewel geneesmiddelen de steunpilaar zijn van de behandeling van bloedstolsels, kunnen bepaalde patiënten een chirurgische procedure nodig hebben om deze te voorkomen.

voorschriften

Als u een bloedstolsel heeft of vermoedt dat te hebben, verlaat u waarschijnlijk het recept van uw arts. Wat u inneemt, is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder uw algehele gezondheid, de waarschijnlijke oorzaak van de stolsel, de ernst ervan en meer.

Anticoagulantia

Anticoagulantia remmen een of meer van de stollingsfactoren, een groep bloedeiwitten die verantwoordelijk zijn voor de bloedstolling.

Deze medicijnen omvatten:

• Coumadin (warfarine):Tot voor kort was warfarine het enige oraal toegediende antistollingsmiddel dat beschikbaar was. Het grootste probleem met warfarine is dat de dosering precies goed is, wat moeilijk kan zijn voor artsen en ongemakkelijk voor patiënten. Wanneer u begint te nemen, moet de dosering gedurende een periode van weken worden gestabiliseerd en zijn regelmatig bloedonderzoeken (INR-bloedtests) nodig om dit te garanderen. Zelfs na stabilisatie moeten de INR-testen periodiek worden herhaald en moet de dosering van warfarine vaak opnieuw worden aangepast.
• "Nieuwe" orale anticoagulantia: Omdat de optimale dosis warfarine relatief moeilijk te beheren kan zijn, hebben farmaceutische bedrijven jarenlang gewerkt om warfarinesubstituten te vinden, dat wil zeggen, anticoagulantia die oraal kunnen worden ingenomen. Vier van deze nieuwe orale anticoagulantia (de NOAC-geneesmiddelen genoemd) zijn nu goedgekeurd. Dit zijn Pradaxa (dabigatran), Xarelto (rivaroxaban), Eliquis (apixaban) en Savaysa (edoxaban). Het belangrijkste voordeel van al deze geneesmiddelen is dat ze kunnen worden gegeven in vaste dagelijkse doseringen en geen bloedtesten of doseringsaanpassingen vereisen. Zoals het geval is met alle geneesmiddelen, zijn er echter nadelen aan de NOAC-geneesmiddelen.

• heparine: Heparine is een intraveneus geneesmiddel met een onmiddellijk (binnen seconden) remmend effect op de stollingsfactoren. Het wordt uitsluitend gebruikt in ziekenhuispatiënten. Artsen kunnen de doseringsfrequentie naar behoefte aanpassen door de bloedtest op de partiële tromboplastinetijd (PTT) te controleren. De PTT geeft weer hoeveel de stollingsfactoren zijn geremd (de "dunheid" van het bloed).
• Heparine met laag moleculair gewicht: Deze geneesmiddelen, Lovenox (enoxaparine) en Fragmin (dalteparine), zijn gezuiverde derivaten van heparine. Hun grote voordeel ten opzichte van heparine is dat ze kunnen worden toegediend als injecties (die bijna iedereen in een paar minuten kan leren) in plaats van intraveneus, en ze hoeven niet nauwlettend te worden gevolgd met bloedonderzoek. Dus, in tegenstelling tot heparine, kunnen ze op een poliklinische basis worden toegediend met relatieve veiligheid.
• Nieuwere intraveneuze of subcutaan toegediende anticoagulantia: Er zijn verschillende heparine-achtige anticoagulantia ontwikkeld, waaronder argatroban, Angiomax (bivalirudine), Arixtra (fondaparinux) en Refludan (lepirudine). De optimale tijd en plaats om al deze medicijnen te gebruiken worden langzaam uitgewerkt.

Anti-bloedplaatjes medicijnen

Drie groepen medicijnen worden gebruikt om de "kleverigheid" van bloedplaatjes, de kleine bloedelementen die de kern van een bloedstolsel vormen, te verminderen. Door remming van het vermogen van bloedplaatjes om samen te klonteren, remmen bloedplaatjesremmers de bloedstolling. Deze medicijnen zijn het meest effectief in het voorkomen van abnormale bloedstolsels in de bloedvaten en zijn veel minder effectief bij het voorkomen van trombose in de aderen.

• Aspirine en Aggrenox (dipyridamol): Deze geneesmiddelen hebben een bescheiden effect op de kleverigheid van bloedplaatjes, maar veroorzaken minder aan bloedingen gerelateerde bijwerkingen dan de andere bloedplaatjesaggregatieremmers. Ze worden vaak gebruikt in een poging het risico op een hartaanval of beroerte te verminderen bij mensen van wie het risico verhoogd is. Aspirine is verkrijgbaar zonder recept (over-the-counter) en in receptvorm. Uw arts zal u vertellen welke voor u geschikt is.
• Ticlid (ticlopidine), Plavix (clopidogrel) en Effient (prasugrel): Deze medicijnen zijn krachtiger (en dus riskanter) dan aspirine en dipyridamol. Ze worden vaak gebruikt wanneer het risico op arteriële stolling bijzonder groot is. Hun meest voorkomende toepassing is bij mensen die kransslagaderstents hebben gekregen, hoewel beslissingen over wanneer en hoe lang ze moeten worden gebruikt omstreden zijn.
• IIb / IIIa-remmers: ReoPro (abciximab), Integrilin (eptifibatide) en Aggrastat (tirofiban):Deze medicijnen zijn de krachtigste groep bloedplaatjesremmers. Ze remmen een naamreceptor op het oppervlak van bloedplaatjes die essentieel is voor de kleverigheid van bloedplaatjes. Ze worden voornamelijk gebruikt om acute stolling na interventionele procedures (zoals angioplastie en plaatsing van stents) te voorkomen en om mensen met acuut coronair syndroom te behandelen. Deze medicijnen zijn erg duur en moeten in het algemeen intraveneus worden toegediend.

Trombolytische geneesmiddelen

Deze krachtige geneesmiddelen, ook bekend als fibrinolytische middelen of "stolselbrekers", worden intraveneus toegediend om bloedstolsels op te lossen die zich vormen. Voor het grootste deel is het gebruik ervan beperkt tot patiënten die zich binnen de eerste paar uur van een acute hartaanval of beroerte bevinden in een poging een geblokkeerde slagader te heropenen en blijvende weefselbeschadiging te voorkomen.

Deze medicijnen kunnen lastig te gebruiken zijn en hebben een aanzienlijk risico op bloedingscomplicaties.Echter, in de juiste omstandigheden kunnen deze medicijnen de dood of invaliditeit van een hartaanval of beroerte voorkomen.

Trombolytica omvatten:

• Tenecteplase: in de Verenigde Staten is dit momenteel het favoriete medicijn omdat het minder bloedingsgevolgen lijkt te veroorzaken en gemakkelijker toe te dienen is dan de andere geneesmiddelen in deze groep.
• Streptokinase: dit wordt het meest wereldwijd gebruikt omdat het relatief goedkoop is.
• urokinase
• alteplase
• reteplase
• tPA (weefselplasminogeenactivator)

chirurgie

Soms kan een bloedstolsel in de armen of benen (diepe adertrombose of DVT genoemd) naar de longen reizen en een bloedstolsel vormen dat longembolie wordt genoemd (PE).

Voor patiënten die een risico lopen op DVT en de beschikbare medicijnen niet kunnen innemen, is er een andere behandeling beschikbaar. Chirurgen kunnen een klein metalen apparaat implanteren dat een inferieur vena cava filter (IVC) die grote stolselfragmenten opsluit en voorkomt dat ze door de vena cava reizen (een grote ader in de buik die bloed van het onderlichaam terug naar het hart brengt).

Deze filters kunnen permanent op hun plaats blijven of worden verwijderd, afhankelijk van de situatie van de individuele patiënt.

Over-the-Counter therapieën

Als u een bloedstolsel in uw benen heeft ervaren of een risico op bloedstolsel heeft, kan uw arts aanbevelen dat u speciale elastische sokken draagt ​​die worden genoemd steunkousen. Deze kunnen helpen de bloedstroom uit de benen en terug naar het hart te vergroten en pijn en zwelling in de benen of armen als gevolg van beschadigde bloedvaten te verminderen, een aandoening die bekend staat als post-trombotisch syndroom.

Compressiekousen zijn verkrijgbaar bij drogisterijen en winkels voor medische artikelen. Praat met uw arts over welke lengte (kniehoog of dijhoog) het beste is voor u.

Hoe bloedklonters te voorkomen Was deze pagina nuttig? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• American College of Radiology and Radiology Society of North America. Inferieure Vena Cava-filterplaatsing en -verwijdering.

• Franchini M, Mannucci PM. Nieuwe anticoagulantia in de interne geneeskunde: een update. Eur J Intern Med 2010; 21: 466.

• Kearon C, Akl E, Omelas J, et al. Antitrombotische therapie voor VTE-ziekte. CHEST Richtlijn en expertpanelrapport. Borst 2016; 149: 315.

• Nationale Blood Clot Alliance. Blood Clot-behandeling.

• Weitz JI, Hirsh J, Samama MM. American College of Chest Physicians. Nieuwe antithrombotische geneesmiddelen: American College of Chest Physicians Evidence-based Clinical Practice Guidelines (8e editie). Chest 2008; 133: 234S.