Symptomen en behandeling van likdoorns en eelt
Inhoudsopgave:
Voetschimmel - Symptomen en behandeling (Oktober 2024)
Likdoorns en eelt zijn gebieden met dikke, geharde, opgehoopte dode huidcellen die worden veroorzaakt door herhaald wrijven, wrijving of druk. Ze kunnen zich overal op het lichaam vormen, maar worden meestal aangetroffen op de handen, tenen, hielen of voetzolen. Beide zijn het resultaat van de verdikking van de bovenste huidlaag, ook wel het stratum corneum genoemd. Als je schoen herhaaldelijk tegen een plek op je voet wrijft, leiden de ontsteking en de geleidelijke opbouw van littekenweefsel tot de ontwikkeling van een mais of eelt.
Hoewel we de neiging hebben om likdoorns en eelt als het enige te zien, zijn ze beide onderscheidend in uiterlijk, oorzaak en gevoeligheid.
likdoorns
Likdoorns zijn kleine, afgebakende gebieden met een verdikte huid die zich meestal vormen op benige delen van de voet, zoals de gewrichten van de tenen. Ze ontwikkelen zich meestal waar de huid dun en glazig is (haarloos en glad).
Likdoorns verschillen van eelt omdat ze een harde kern hebben, omringd door een ontstoken huid. Omdat hun vorm meestal goed gedefinieerd is, kunnen ze vaak verward worden met wratten.
Net als bij een wrat wordt een maïs gewoonlijk gehard en verhoogd met een schilferachtig, droog of wasachtig oppervlak. Korrels kunnen echter worden onderscheiden door hun locatie op de bovenkant van de voet en tussen de tenen in plaats van de onderste (plantaire) zijde van de voet. Wratten kunnen ook verschijnen in clusters, welke likdoorns in het algemeen niet, en zich ontwikkelen op enig deel van het lichaam.
Er zijn zowel zachte likdoorns als harde likdoorns.Zachte likdoorns ontwikkelen zich op de vochtige huid tussen de tenen als reactie op abnormale wrijving (zoals lopen in strakke schoenen met puntige neus). Ze hebben de neiging om witachtig van kleur te zijn met een rubberachtige, plooibare textuur.
Harde likdoorns daarentegen ontwikkelen zich op droge, vlakke delen van de huid, met name botachtige delen van de voet die nauw zijn samengeperst in schoenen. Harde likdoorns vormen waar een bot in direct contact komt met de binnenkant van een schoen (vooral schoenen waarbij de tenen abnormaal gekruld zijn). Ze zijn meestal klein en rond en bestaan naast eelt.
Binnen zowel zachte als harde likdoorns bevindt zich een gerst-vormige kern die loodrecht op de voet loopt van de top van de maïs naar de onderliggende weefsels. Vanwege zijn vorm en positie kan de geharde kern soms zenuwuiteinden indrukken, waardoor een scherpe, stekende pijn ontstaat.
Er zijn ook kleine "zaadkorrels" die zich gewoonlijk ontwikkelen op de bal van de voet en die, ondanks hun geringe omvang, niet minder pijnlijk zijn.
Eelt
Eeltplekken zijn minder gedefinieerde plekken met een verdikte huid. Typisch, groter dan likdoorns en zelden pijnlijk, ze worden veroorzaakt door wrijving of druk geleverd gedurende een lange tijd. Zelfs schrijven met een potlood in de loop van jaren kan bijvoorbeeld leiden tot de ontwikkeling van een callus op de middelvinger van de schrijfhand.
Eelt is zelden pijnlijk en heeft de neiging grotere delen van de huid te betrekken, vooral onder de hielen of op de palm, knieën of voetballen. De huid kan soms glad en hard of ruw, droog en onregelmatig zijn.
Onder sommige van de situaties die eelt veroorzaken:
- Roeien
- Hout hakken
- Spelen op monkey bars
- Gitaarpartijen tokkelen of tokkelen
- Gewichtheffen
- Hoge hakken dragen
- Sporten met apparatuur met handvatten (zoals tennis of golf)
- Bouwwerkzaamheden
- Rotsklimmen
- Blootsvoets lopen
Een callus kan als een vorm van bescherming worden beschouwd, omdat de lagen dode huidcellen resistent zijn tegen blaren en wrijving.
De enige keer dat een callus pijn veroorzaakt is wanneer het barst en onderliggende weefsel blootstelt. Dit is niet ongebruikelijk bij hielcrisis waarbij de dikke huidlagen minder goed kunnen buigen. Als een glijbaan eenmaal gevormd is, kan het lopen bemoeilijken; elke extra druk op de hiel kan de grootte en diepte van de scheur vergroten.
At-Home-behandelingen
De meeste likdoorns en eelt hebben geen medische behandeling nodig en kunnen thuis worden behandeld met de juiste voetverzorging en eenvoudige, vrij verkrijgbare producten.
Om een eelt of graan veilig te behandelen:
- Verwijder de bron van de irritatie. Dit kan vereisen dat u verschillende schoenen moet dragen of om die te vervangen die bijvoorbeeld te strak of los zitten. Dit geldt vooral als je voet ouder wordt en veranderingen in de boog of de dikte van de huid begint te ervaren. In sommige gevallen kunnen orthopedische schoenen of orthetische inlegzolen nodig zijn om eventuele afwijkingen in de structuur van uw voet en / of looppas te compenseren. Een voetanalyse kan ook helpen.
- Laat je voet of hand weken in warm water. Dit 10 tot 20 minuten doen kan de huid verzachten en kan een deel van de pijn verlichten. Eenmaal klaar, droog grondig.
- Schuur de huid af met een puimsteen. Dit moet je voorzichtig doen, meestal op grotere stukken dikke huid. Door vooraf je huid te weken, wordt de exfoliatie veel gemakkelijker. Gebruik een extra dikke, verzachtende lotion of crème om het vocht vast te zetten en de huid zacht te houden.
- Pad de eelt of maïs. De beste manier om met pijn om te gaan en genezing te bevorderen, is het getroffen gebied van de huid opvullen. Zelfklevende maiskolken en elastische teenmoffen zijn gemakkelijk te vinden bij de meeste drogisterijen. Als u grotere delen van de huid wilt beschermen, vraagt u uw apotheker om gel-inlegzolen of hielbekers. Als het eelt of maïs op uw hand ligt, bedek het dan met een verbandstrip en draag tijdens het werk beschermende handschoenen.
Er is ook een grote verscheidenheid aan vrij verkrijgbare maïsverwijderaars die meestal salicylzuur bevatten. Hoewel ze effectief kunnen zijn in het verwijderen van een maïs, stop het gebruik als je pijn of huidirritatie ervaart.
U moet deze producten vermijden als u diabetische neuropathie heeft of een aandoening die de bloedtoevoer naar de voet beïnvloedt (zoals perifere arteriële aandoening). Zulke aandoeningen kunnen normale genezing verhinderen en leiden tot de ontwikkeling van zweren en zweren die moeilijk te behandelen zijn.
Als u diabetes, perifere neuropathie (voetzenuwpijn), beenoedeem (vochtoverbelasting van de voeten en enkels) of een probleem met de chronische bloedsomloop heeft, probeer dan niet om uw likdoorns of eelt zelf te behandelen. Ga altijd naar een dokter.
Wanneer moet u een arts raadplegen?
Als een mais of eelt pijnlijk is of bloedt, moet je het door een podoloog laten onderzoeken. Pijn of bloeding is een aanwijzing dat de diepere huidlagen worden aangetast. Het negeren van deze symptomen kan leiden tot anderszins vermijdbare complicaties, zoals infectie of zweren.
De behandeling kan debridement (het verwijderen van beschadigd weefsel) of het knippen (uitsnijden) van een maïs met een scalpel inhouden.
Het is belangrijk op te merken dat likdoorns en eelt vaak terugkeren, zelfs na een effectieve behandeling. Als ze problematisch worden, kan een operatie worden onderzocht (vooral voor likdoorns). Dit moet alleen worden overwogen als alle andere conservatieve vormen van behandeling geen verlichting hebben gebracht. In dergelijke gevallen kan chirurgische enucleatie (de verwijdering van de geharde kern), bunionectomie (verwijdering van een bunion) of zelfs voetuitlijningschirurgie worden overwogen.
Vroege symptomen en symptomen van de ziekte van Parkinson
De ziekte van Parkinson wordt algemeen beschouwd als een ziekte van late middelbare leeftijd. Meer informatie over de vroege tekenen en symptomen van Parkinson en hoe het wordt behandeld.
Foto's en symptomen van symptomen van een gemeenschappelijk voedselallergie
Deze foto's laten zien hoe typische voedselallergiesymptomen eruit zien. Voedselallergieën kunnen symptomen veroorzaken, variërend van uitslag tot gezwollen lippen en tong.
Symptomen, diagnose en behandeling van de ziekte van Norrie
Meer informatie over de ziekte van Norrie, een aandoening die leidt tot blindheid bij de geboorte of kort erna, gehoorverlies en ontwikkelingsachterstand.